คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Destiny Plan!!+4 : ปะทะ(?)!!!
“อืม...ปวดหัว...”เสียงบ่นเบาๆดังขึ้นท่ามกลางความมืดมิดยามค่ำคืนในห้องที่เต็มไปด้วยกองหนังสือและเอกสารมากมาย
ร่างสูงลุกขึ้นยืนเต็มความสูงก่อนจะใช้ความพยายามอย่างมากก้าวออกมาจากกองเอกสารกองโต มือหนาควานหาสวิทไฟที่น่าจะได้ทำงานตั้งแต่ช่วงค่ำๆถ้าไม่ติดว่าเค้าเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
“ลีทึก...ลีทึก!!!”เมื่อหาสิ่งที่ต้องการไม่เจอแถมการออกจากกองเอกสารมากมายมันจะดูยากเย็นเกินไปสำหรับเค้าที่อยู่ท่ามกลางความมืด คิม คิบอม จึงตัดสินใจเรียกหาคนสนิทที่ไม่ว่าเรียกเมื่อไหร่ก็จะมาเสมอ...แต่ว่า...
“ลีทึก!!!!”
.
..
...
“ไปไหนอีกนะ...ลีทึก!!!!!!!!!!!!!”
โครม!!!!!!!!!!!!!
และคงด้วยความหงุดหงิดทำให้คิบอมเผลอก้าวเร็วๆออกมาจากกองเอกสารทำให้พลาดไปสะดุดจนต้องหัวทิ่มจมกองเอกสารแบบนี้ แถมพอล้มปุ๊บไฟในห้องก็สว่างปั๊บยังกับนัดไว้ซะงั้น
“คุณคิบอมไปนอนอยู่ตรงนั้นทำไมครับ?”หงุดหงิดไม่หายก็ต้องเงยหน้าไปตามเสียงหวานที่ไม่อยากจะได้ยินเอาซะเลย
“ลี ดงแฮ...”!?!
ติ๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆ...............
“หืม...อะไร...หือ....เอ่อ...คอมๆ...ไหนวะ!”ร่างอวบที่กำลังงัวเงียจากการพักผ่อนสบถออกมาหลังจากคลำเท่าไหร่ก็ไม่เจอคอมพิวเตอร์คู่ใจที่กำลังส่งเสียงวี้ๆๆท่ามกลางความเงียบยามค่ำคืน
แสงสีฟ้าส่องสว่างไปทั่วห้องแทนที่การทำงานของหลอดไฟนีออนสีขาว ทันทีที่ร่างอวบก้าวถึงตัวเครื่องหลักแสงไฟสีฟ้ามากมายก็สว่างวาบขึ้นมาพร้อมกันนับสิบ
คอมพิวเตอร์เครือข่ายเริ่มหน้าที่ของมันทันทีที่เจ้าของเริ่มพรมนิ้วลงบนคีบอร์ดคู่ใจ เสียงสัญญาณจากคอมพิวเตอร์นับสิบเครื่องดังขึ้นมาพร้อมกันเป็นคำตอบทำเอาคนที่นั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์หลักถึงกับขมวดคิ้วด้วยความหนักใจ
“ใครมันแฮ็คเข้ามาอีกวะเนี่ย!!!!”สบถอย่างหัวเสียก่อนนิ้วอวบจะพิมพ์นู่นพิมพ์นี่ชนิดที่ว่าคนธรรมดาคงไม่มีวันเข้าใจก่อนจะคลี่ยิ้มออกมาอย่างสนุกสนาน
“เอาเข้าไป จะประกาศเลยใช่มั้ยว่ายอมตายเพื่อขอข้อมูลเนี่ย!!!เป็นเด็กที่แปลกจริงๆนะ ‘ลี ฮยอกแจ’!!”!?!
“ตายห่า!!!ทำบ้าอะไรอยู่วะเนี่ย ลี ฮยอกแจ!!!!แค่พี่บ้าๆตัวเดียวก็ปล่อยมันไปซี่~โอ๊ยยย~!!!!โถ่เว้ย!!!!ถอยออกมาซี่ไอมือบ้า!!!!!”ถ้าใครมาเห็นเค้าตอนนี้คงต้องบอกเป็นเสียงเดียวกันแน่ๆว่า ‘ไอ้นี่มันบ้าชัดๆ’ -*-
ก็จะไม่ให้พูดยังงั้นได้ยังไง ก็ตอนนี้เค้ากำลังทำการแฮ็คข้อมูลขององกรณ์มาเฟียเลยนะเว้ย!!!ตายห่าแน่ๆ แต่ทั้งๆที่รู้ยังไม่วายแฮ็คต่ออย่างสุดชีวิตทั้งๆที่ฝ่ายนู่นก็จับได้แล้วแล้วก็กำลังดักทางเค้าไว้แล้วด้วย!!!!
“เป็นไงเป็นกันวะ!!!”จบคำฮยอกแจก็เริ่มทำการเปิดนู่นเปิดนี่ขึ้นมาทันทีซึ่งส่วนใหญ่ก็เป็นระบบพลางตัวที่เค้าเขียนมันขึ้นมาเองถือเป็นความภูมิใจที่เค้าไม่เคยได้งัดออกมาใช้
“หวังว่าจะไม่โดนจับไปฆ่านะ”!?!
“โถ่~คุณคิบอมก็...อย่าทำหน้ายังงั้นสิคร๊าบบบบ ผมไปธุระจริงๆนะครับ ไม่เชื่อถามคุณฮีชอลก็ได้”เสียงหวานที่ออกจะขำนิดๆดังมากจากคนตาหวานที่กำลังเก็บกองเอกสารที่คนตัวสูงแก้มป่องทำระเนระนาดเอาไว้ทำเอาคนที่ยืนฟังอยู่เฉยๆอย่างฮีชอลที่โดนหางเลขไปด้วยต้องเบ้หน้าแบบเซ็งๆ
“ธุระ...ช็อปปิ้ง?”เค้าล่ะอยากจะว๊ากใส่พี่ชายคนสวยจริงๆที่ดันเกิดอยากจะไปช็อปปิ้งกับเลขาของเค้าปล่อยเค้าให้อยู่บ้านกับตุ๊กตาตัวใหม่ที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไร
“ก็นั่นแหละ!พี่ไปคนเดียวจะสนุกอะไร ให้ลีทึกไปด้วยน่ะถูกแล้ว”ฮีชอลที่สงสารเลขาของน้องชายตัวโหดจับใจต้องแก้ตัวให้ด้วยสายตาที่บ่งบอกอย่างชัดเจนว่า ‘ถ้าแกมีปัญหาแกตาย!!!!’ ทำเอาคิบอมถึงกับเถียงไม่ออกเลยทีเดียว-*-
“ทำไมนายไม่เข้ามาบอกชั้นก่อน”เมื่อเห็นว่าเถียงไม่ได้คิบอมเลยตัดสินใจทำเป็นเมินพี่ชายที่น่ารักแล้วหันไปคาดคั้นกับเลขาตาสวยแทน
“ก็ผมกำชับดงแฮไว้แล้วนี่นาว่าถ้าคุณตื่นให้ดูแลคุณแทนผมแล้วก็บอกด้วยว่าผมไปไหน”คำตอบยาวเหยียดที่ทำเอาคิบอมถึงกับเครียด!นี่แม่เลขาคนสนิทเอาเค้าไปฝากไว้กับตุ๊กตาที่คิดจะฆ่าเค้าเนี่ยนะ!!!
“เฮ้อ~คืนนี้ชั้นจะอยู่กับดงแฮ...มีธุระก็โทรเข้ามือถือละกัน”คิบอมตัดบทสนทนาที่ดูจะยืดยาวเพราะคำแก้ตัวที่เลขาคนนี้จะสรรหามาให้เค้าฟังแล้วตัดสินใจไปหาตุ๊กตาตัวใหม่ที่ดันมาเห็นเค้าในสภาพที่ไม่ควรแถมฝีมือการทายาของแม่คุณยังซาดิสจนเค้าอยากจะเอาปืนมาจ่อหัวขู่ว่าให้ทาเบาๆ ให้ตายเถอะ!!!นี่เค้ายังยุ่งไม่พอรึไงนะ...
ร่างสูงโปร่งของคิบอมเดินมาเรื่อยจนมาถึงหน้าห้องของตุ๊กตาตัวใหม่ที่แสนน่ารักแต่ดูจะดุเหลือเกิน และที่ดุแบบนี้สาเหตุนึงคงเพราะเค้าไปขู่เรื่องน้องนั่นแหละ ไม่ใช่สิ!พูดให้ถูกลีทึกเป็นคนทำต่างหาก(แต่แกก็เป็นคนอนุมัติอยู่ดีนั่นแหละอาตี๋เอ๊ย!!! = =)
“...ดงแฮ...”หลับแล้วหรอ...ก็น่าอยู่หรอก 5 ทุ่มแล้วนี่
เมื่อเห็นว่าร่างบางที่ทำเค้าหงุดหงิดจนถึงตอนนี้กำลังหลับใหลราวกับเจ้าหญิงนิทราอยู่บนเตียงนุ่มสีฟ้าสวย ขายาวๆของคิบอมก็ค่อยๆพาร่างสูงสง่าเข้าไปหยุดอยู่ข้างๆเตียงนั่นก่อนที่มือเรียวจะค่อยๆยื่นออกไปจนเกือบจะได้สัมผัสผิวนุ่มอยู่แล้ว
“...อือ...อ๊ะ!!”ร่างบางที่งัวเงียตื่นขึ้นมาถึงกับตาสว่างเมื่อเห็นร่างสูงยืนอยู่ตรงหน้า
“ตื่นแล้วหรอ...”เสียงนุ่มเรียบที่ถามออกมาแบบไม่ดูสถานการณ์ทำเอาดงแฮอยากจะเถียงออกไปฉอดๆว่า ‘ถ้าหลับอยู่ก็เห็นแล้วสิ’ -*-
“อืม...ตื่นแล้ว...”แล้วคงไม่มีคำตอบไหนจะดีไปกว่านี้อีกแล้ว - -
ร่างของทั้งสองนิ่งไปหลังจากจบปัญหาถามตอบที่ดูไร้สาระเกินเหตุ ใบหน้าคมของคิบอมจ้องมาที่ใบหน้าหวานสวยของดงแฮอย่างไม่ปิดบังทำเอาคนที่ถูกว่าอยู่บ่อยๆว่าดุเหมือนหมาอดจะเขินไม่ได้
สีแดงระเรื่อขึ้นบนผิวแก้มใสทำเอาคิบอมอดยิ้มออกมาไม่ได้ ที่ผ่านมาตุ๊กตาของเค้าเกือบทุกตัวล้วนเชี่ยวชาญเรื่องแบบนี้แล้วก็ไม่ค่อยมีหรอกนะชนิดที่มองหน้าแล้วเขินน่ะ อย่างน้อยก็ตั้งแต่ตุ๊กตาตัวนั้น...
“อ๊ะ...เอ่อ...”มือหนาที่ยื่นมาสัมผัสแก้มนุ่มอย่างอ่อนโยนทำให้ดงแฮถึงกับทำอะไรไม่ถูก เค้ายอมรับว่าเค้ามีอคติกับคิบอมเป็นอย่างมากตั้งแต่แรกเห็นแต่พอมาใกล้ชิดแบบนี้...มันดูจะผิดกับที่เค้าคิดไปมากอยู่เหมือนกันนะ...
นิ้วเรียวลากสัมผัสเรื่อยมาตั้งแต่แก้มนุ่ม ริมฝีปากเล็กสดใส ลำคอขาวสวย...เนินอกขาวที่หลุดออกมาจากเสื้อนอนคอวีที่เปิดลำคอกว้างจนน่าใจหาย...
“...อ๊ะ!...อืม...”ริมฝีปากสวยที่ถูกทาบทับโดยคนถือโอกาสครางอือในลำคอโดยไม่มีทางได้ขัดขืน
ราวกับถูกมนต์สะกดของร่างสูงตรงหน้า ร่างกายอ่อนระทวยไปหมดจนเปิดโอกาสให้วงแขนแกร่งเข้ามาโอบกอดไว้ โดนมนต์ที่ทำให้เคลิ้มตามโดยไม่มีสิทธิ์ขัดขืนแม้ว่าอยากจะถีบคนฉวยโอกาสเต็มทนแต่เรี่ยวแรงที่มักมีมากเกินไปเสมอกับหดหายไปราวกับถูกดูดกลืน
“อะ...อา…”คิบอมละจากริมฝีปากสวยอย่างเสียดายก่อนจะกดจูบไล่ลงมาจนถึงลำคอระหงส์ที่หวานหอมดังคาด
กลิ่นหอมที่ลอยมาแตะจมูกมันทำให้นึกสงสัยไม่ได้ว่าที่จริงแล้วคือกลิ่นสบู่หรือกลิ่นตัวของคนสวยกันแน่เพราะมันช่างหอมหวานจนทำเอาอุณหภูมิในร่างกายมันขึ้นสูงจนร้อนวูบไปหมด
“...อา...อย่า...”เสียงหวานที่ครางออกมาให้หยุดไม่ได้ช่วยอะไรร่างบางเลยแม้แต่นิด ซ้ำยังทำให้ร่างบางดูจะลำบากขึ้นไปอีกเมื่อร่างสูงดูจะมีอารมณ์มากขึ้น
ริมฝีปากร้อนที่ขบเม้มไปทั่วลำคอขาวทำให้เกิดรอยแดงขึ้นมาหลายจุดซึ่งคาดว่าถ้าร่างบางได้เห็นคงมีว๊ากแน่นอนล่ะคราวนี้
ร่างสูงที่กำลังวุ่นกับลำคอสวยก็ไม่ลืมที่จะปลุกเร้าอารมณ์ให้ร่างบางด้วยมือที่เหลือ นิ้วเรียวข้างเดียวกับลำแขนที่โอบกอดร่างบอบบางเริ่มลากไปตามแนวกระดูกสันหลังที่เรียงตัวกันสวย ส่วนอีกมือก็อยู่ไม่สุขถูกใช้ลูบไล้ไปทั่วหน้าท้องบอบบางทำเอาดงแฮถึงกับเกร็งไปทั้งตัว
“...อ๊ะ...อย่า...อา...”ดงแฮถึงกับสะดุ้งเฮือกเมื่อมือที่เคยวุ่นวายอยู่กับท้องของเค้ามันกำลังบุกรุกไปจนถึงส่วนที่เค้ากำลังบังคับให้ตื่นตัวน้อยที่สุด
“คิ...บอม..อา~”ร่างบางครางชื่อของคนเอาแต่ใจออกมาอย่างไม่ได้ตั้งใจก่อนจะรวบแรงทั้งหมดถีบ(?)คนร่างสูงออกไปให้ห่างตัวซึ่งดูเหมือนมันจะได้ผลมากทีเดียวเพราะตอนนี้ร่างสูงได้ลงไปนั่งกองบนพื้นปลายเตียงเรียบร้อยพร้อมกับเสียงโอดโอยยกใหญ่ที่ทำเอาคนถีบต้องเสียวสันหลังวาบ...
“โอ๊ยยย!!!ไอ้ตัวแสบดงแฮ!!!!!!!!!”คิบอมตะโกนดังลั่นอย่างหัวเสีย โอ๊ย!!!กำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม!!!!!!!!
“อะ...เอ่อ...ขอโทด...”คนถีบที่จัดการเสื้อผ้าหลุดรุ่ยเรียบร้อยแล้วก็คลานดุ๊กๆมาดูอาการคนปลายเตียงก่อนจะขอโทดด้วยใบหน้าจริงใจสุดๆพร้อมกับรอยยิ้มขำที่หุบเท่าไหร่ก็หุบไม่ลง -*-
“ฮึ่ย!!!ถ้านายไม่ชอบแบบนุ่มนวล ชั้นจัดให้!!!!”ดูเหมือนเมื่อเห็นรอยยิ้มขำของดงแฮอารมณ์ที่เดือดพล่านอยู่แล้วของคิบอมก็ยิ่งเดือดเข้าไปอีก
ร่างสูงลุกขึ้นมาจากพื้นก่อนจะเข้าไปผลักให้ร่างบอบบางของดงแฮราบลงไปกับเตียงนุ่มก่อนจะพาร่างของตัวเองขึ้นไปคร่อมไว้โดยไม่สนใจเสียงโวยวายของดงแฮซักนิสสส
“ไอ้บ้า!!!ไอ้คิบอมบ้า!!!!ไอ้แก้มแตก!!!ไอ้บ้า!!!!ไอโรคจิตตตตตต!!!!!!!!!!!!! อุ๊บ!”เสียงโวยวายแสบแก้วหูทำเอาคิบอมเบ้หน้าก่อนจะจัดการพลิกร่างบางให้คว่ำลงไปจูบหมอนก่อนริมฝีปากร้อนจะกดจูบไปตามหลังคอสวยโดยไม่ลืมที่จะทิ้งรอยจูบเอาไว้ด้วย
มือหนาจัดการกระชากเสื้อนอนตัวสวยจนฉีกขาดก่อนจะพลิกร่างบางให้หันกลับมารับจูบร้อนแรงของตน
ริมฝีปากหยักกดจูบอย่างร้อนแรงก่อนจะส่งลิ้นร้อนเข้าไปควานหาความหวานที่พอจะดับอารมณ์เดือดของเค้าได้บ้างซึ่งมันก็ดีมากทีเดียวเมื่อร่างบางตอบรับสัมผัสกับเค้าอย่างดี
“โอ๊ยยย!!!!”อารมณ์ยังไม่ทันจะเย็นดีก็ต้องปรี๊ดดดขึ้นมาอีกเมื่อดงแฮที่ดูจะยอมเค้าแล้วดันกัดลิ้นเค้าเข้าให้เต็มๆและดูเหมือนมันจะแรงมากจนส่งผลให้กลิ่นคาวของเลือดกระจายไปเต็มปาก
“ไอ้ลามก!!!นี่แน่ะๆๆๆ”ดงแฮไม่หยุดอยู่แค่นั้น ร่างบางทั้งตบทั้งจิกทั้งถีบจนร่างสูงแทบอยากจะบ้าตาย ไอ้เจ็บน่ะไม่เจ็บเท่าไหร่หรอกแต่มันหงุดหงิดโว้ยยย!!!!!
“ยัยยตัวดี!!!”
...โปเยเยโปโลเยโอ้เย…
ยังไม่ทันที่คิบอมจะได้แก้แค้นเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นช่วยชีวิตดงแฮเอาไว้ซะก่อน ร่างสูงปล่อยร่างบางเป็นอิสระก่อนจะเดินหน้ามุ่ยไปรับโทรศัพท์อย่างช่วยไม่ได้
“อะไร!!!”ฟังจากเสียงแล้ว...เดาได้ว่าโกรธอยู่แหงๆ
‘ชินดงมาครับคุณคิบอม’เลขาคนสวยบอกด้วยเสียงสบายๆดูไม่ยี่หระเท่าไหร่นักที่เจ้านายกำลังโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ
“มาทำไม???”ด้วยความที่เจ้าอ้วนหัวหน้าฝ่ายสนับสนุนไม่ค่อยโผล่มาให้เห็นหน้าซักเท่าไหร่ทำเอาคิบอมลืมความโกรธแล้วเปลี่ยนเป็นความสงสัยแทน
‘…มีคนแฮ็คขอมูลของ vernandos ครับ’คำตอบที่ได้จากพี่ทึกกี้ทำเอาคิบอมขมวดคิ้วก่อนจะคลี่ยิ้มออกมาในเวลาต่อมา
‘ลี ฮยอกแจ เป็นคนแฮ็คระบบเข้ามาครับ’!?!
555+ เขียนไปเขียนมาแล้วงงอารมณ์ตัวเอง
กว่าจะออกมาเป็นแบบนี้ได้ -*-
ตาบอมดูหื่น เอิ๊กๆๆ มีอีกมากค่ะฉากแบบนี้ - -
ฮยอกๆๆๆ แกน่ะหาเรื่องใส่ตัว หุหุหุ
ตอนหน้าฮยอกจะ...นะคะ
คยูมินออกตอนหน้าค่ะ
อย่าลืมติดตามกันด้วยนะคะ หุหุหุ รักทุกคนค่ะ
ปล.ขอโทดที่อัพช้านะคะ แต่งไม่ออกอ่า T^T
ปปล.ถ้าแต่งไม่ดีขอโทดด้วยนะคะ ในหัวมันฝืดๆๆไปหมด
ปปปล.คงเป็นผลจากการเล่น Audition มากเกินไปค่ะ -*- ขอโทดจริงๆ รักทุกคนนะคะ
ความคิดเห็น