คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : Who Are Win!! : 19 : Bad Day!!!!+ (100%)
“ปาร์ค ยูชอน พ่อแท้ๆของปาร์ค ซองจูที่เราเรียกกันว่า ลีทึก นั่นล่ะ”คำตอบของคังอินทำเอาน้องๆที่นั่งอยู่ในห้องรวมทั้งดงแฮที่เพิ่งเดินเข้ามาถึงกับตาโตเป็นไข่ห่าน
“หมายถึงพ่อที่เป็นผู้ชายหรอครับ???”ดงแฮที่ตกใจมากๆถามพี่ชายหน้าหมีโดยไม่ทันคิดว่าคำถามที่ถามออกไปน่ะมันดูซื่อบื้อแค่ไหน -*-
“เออ!!ชั้นคงไม่พูดถึงพ่อที่เป็นแม่หรอก...”คังอินหันมาตอบน้องชายที่นับวันจะยิ่งเลอะเลือนเข้าไปทุกที
“แล้วพ่อล่ะครับ???”คิบอมถามขึ้นเรียบๆ
“พอดีที่โรงเรียนมีปัญหานิดหน่อยน่ะ!!ป๊าเค้าเลยต้องอยู่เคลียร์ก่อน...คงจะกลับดึกๆ”คังอินตอบก่อนจะแอบทำหน้าเหนื่อยใจหน่อยๆเมื่อนึกไปถึงปัญหาที่พ่อของเค้ากำลังแก้อยู่
“ไม่น่าเชื่อเลย...พ่อของพี่ลีทึก...”คราวนี้เป็นซองมินที่บ่นขึ้นมาเบาๆบ้าง ถึงซองมินะไม่ใช่คนในบ้านแต่ก็เป็นเพื่อนที่สนิทสนมกับดงแฮมานานจนเรียกได้ว่าเป็นเหมือนคนในครอบครัวก็ว่าได้เพราะงั้นจึงไม่แปลกเลยที่ซองมินดูจะมีท่าทางตกใจมาก
“พ่อของพี่ลีทึกชื่อปร์ค ยูชอนจริงๆหรอฮะ???”ระหว่างที่ทุกคนกำลังตกใจอยู่ๆคยูฮยอนกถามคำถามนึงขึ้นมาด้วยเสียงที่บ่งบอกว่าเรื่องที่พูดมานั้นไม่น่าเป็นไปได้อย่างชัดเจน
“อืม...”คังอินเพียงแต่ตอบกลับไปเรียบๆผิดกับคิบอมที่จ้องคยูฮยอนอย่างไม่ไว้ใจ
“เอ่อ...พี่คังอินครับ เดี๋ยววันนี้คยูฮยอนจะมานอนบ้านเรา ผมให้เค้ามานอนห้องผมนะ”แล้วคำพูดที่ไม่มีใครคาดคิดก็หลุดออกมาจากปากคนพูดน้อยอย่างคิบอมทำเอาดงแฮซองมินและคยูฮยอนถึงกับทำหน้างงงง
“อืม...”ดูเหมือนตอนนี้คังอินจะไม่มีอารมณ์ตอบอะไรซะแล้ว-*-
“ไปจัดห้องกันเถอะคยูฮยอน...”พูดจบก็จัดการลากตัวรุ่นน้องที่หล่อไม่แพ้ตัวเองออกมาจากห้องนั่งเล่นทันทีปล่อยให้ดงแฮกับซองมินตั้งคำถามกับพี่คังอินต่อ
“พี่คิบอมมีอะไรรึป่าวครับ???”คยูฮยอนถามเมื่อเห็นว่าเข้ามาในห้องของคิบอมแล้ว อันที่จริงเค้าพอดูออกว่าคิบอมมีเรื่องจะคุยกับเค้าแล้วก็เป็นเรื่องที่จะให้ใครรู้ไม่ได้ซะด้วย
“นายรู้จักปาร์ค ยูชอนด้วยหรอ???”คิบอมถามด้วยเสียงเย็นเป็นเหมือนการกดดันไม่ให้เค้าโกหกซึ่งเค้าก็ไม่คิดจะโกหกแต่แรกอยู่แล้ว คยูฮยอนถึงกับเผยยิ้มบางๆเมื่อเรื่องที่คิบอมถามเป็นเรื่องเดียวกับที่เค้าคิดเอาไว้ไม่มีผิด
“ครับ!!ผมเคยไปเรียนอยู่อเมริกาตอน ประถม 1 จนถึง ม.ต้น ปี 1 น่ะครับ แล้วเที่พี่มองผมมาเนี่ยพี่คงไม่คิดว่าผมเป็นเด็กเรียนซักเท่าไหร่หรอกนะ”คยูฮยอนพูดยิ้มๆผิดกับคิบอมที่หน้าเครียดอย่างเห็นได้ชัด
“ผมรู้นะว่าปาร์ค ยูชอนถือเป็นคาสโนว่าอันดับ 1 เลยน่ะ”พูดมาถึงตรงนี้คิบอมก็ยิ่งทำหน้าเครียดขึ้นไปอีก
“ปาร์ค ยูชอนไม่ใช่ชื่อที่คาสโนว่าอย่างพวกเราจะไม่รู้จักหรอกนะครับ...Mik Ele…คาสโนว่าอันดับ 2 หรือจะให้เรียกว่าคิม คิบอมมือขวาของปาร์ค ยูชอนดีล่ะ...”คิบอมถึงกับสะดุ้งกับความจริงที่คยูฮยอนรู้
“นายรู้...”ถึงจะตกใจอยู่ไม่น้อยแต่คิบอมก็ยังคงเก็บอาการเอาไว้
“ตอนแรกผมไม่มั่นใจหรอกครับ แต่มาตอนนี้ผมมั่นใจเต็ม 100 เลยแหละ!!ถ้าเดาไม่ผิดชื่อ Mik Ele คงมาจากการเล่นคำของ 2 คำ คือ Kim ซึ่งมาจากคิม คิบอม กับ Lee ที่มาจากลี ดงแฮสินะฮะ...”คยูฮยอนพูดยิ้มๆหากแต่ไม่ใช่ยิ้มที่น่าไว้ใจนักสำหรับคิบอม
“นายรู้ขนาดไหนกันแน่...คยูฮยอน...” คิบอมถามรุ่นน้องสุดสวาทขาดใจด้วยเสียงที่กดต่ำและเย็นเฉียบจนแทบจะทิ้มลูกกะตาพี่กี้เลยทีเดียวแต่มีหรอที่คนอย่างโจว คยูฮยอนจะกลัว
.
..
...
คำตอบของคยูฮยอนดูจะเป็นความเงียบที่ไร้ที่สิ้นสุดกับรอยยิ้มกวนๆที่ไม่ว่าจะดูยังไงมันก็แสดงความเหนือกว่าอย่างเห็นได้ชัดจนตอนนี้คนที่โดนกดดันจะเปลี่ยนเป็นเจ้าชายน้ำแข็งใสคิม คิบอมของเราแทนที่จะเป็นพี่กี้ตามที่คิบอมคิดเอาไว้ตั้งแต่แรกไปซะแล้ว
“ก๊อกๆๆๆ!!!!ใครอยู่ข้างในเปิดประตูหน่อยสิ”ความเงียบที่ทั้งคู่สร้างขึ้นถูกทำลายลงไปด้วยเสียงนุ่มเล็กที่ดังผ่านประตูเข้ามาทำให้คิบอมเลิกสนใจรุ่นน้องตัวดีแล้วเดินไปเปิดประตูให้ผู้มาใหม่อย่างช่วยไม่ได้
“ครับ...คุณ...”ใบหน้าหวานไม่คุ้นตาทำให้คิบอมต้องใช้เวลานึกเล็กน้อยผิดกับอีกคนที่ดูจะพูดก่อนคิด
“นายเป็นใครน่ะ???เด็กรับใช้ใหม่รึไง???”คนน่าตาน่ารักพูดขึ้นมาอย่างสงสัยทำเอาคิบอมถึงกับฉุนขาดกับคำว่าเด็กรับใช้ที่คนตรงหน้าเอ่ยออกมา
“อ้าว!!คุณจุนซู กลับมาแล้วหรอครับ...”พอได้ยินเสียงหวานๆคุ้นๆคยูฮยอนเลยเดินมาดูแล้วก็เป็นอย่างที่คิด
“จุนซู???...คุณพ่อ!!!”แล้วคิบอมก็ถึงกับตกใจเมื่อคนที่เค้ากำลังจะด่าให้เมื่อกี้กลับกลายเป็นคุณพ่อสุดสวาทขาดดิ้นที่ไม่ได้เจอหน้ากันนานเป็นสิบปี
“พ่อ???ใครพ่อนาย แล้วนายเป็นใคร” -*- อาเฮียจุนซูแกจะลูกแกไม่ได้ซะงั้นน่ะ
“ผมคิบอมไงครับ!!คิบอมที่พ่อส่งไปเรียนอเมริกาน่ะ”ดูเหมือนเค้าจะติดอาการขี้หลงขี้ลืมมาจากพ่อตัวเองเฮ -*-
“คิบอม...อ๋อ!!อืมๆกลับมาแล้วหรอลูก โฮ่~ตัวโตขึ้นจนพ่อจะไม่ได้เลยนะเนี่ย โฮะๆๆๆ”พอลูกชายเตือนความจำอาเฮียจุนซูเค้าเลยรีบเข้าไปกอดลูกอย่างพิศวาสจนคนอีกคนที่ยืนมองอยู่เกิดอาการหมั่นไส้ตะหงิดๆ
‘ผมรู้หรอกนะว่าถึงพี่คิบอมจะยังหน้าตาเหมือนเดิมคุณจุนซูก็จำไม่ได้หรอก -*-.’คยูฮยอนคิดในใจเงียบๆคนเดียวทั้งๆที่อยากจะพูดใจแทบขาด
“อ่า~เดี๋ยวป๊าคงต้องไปคุยกับแจจุงแล้วล่ะคิบอม ป๊าว่าแจจุงต้องโกรธป๊ามากๆแน่เลย...”คุณพ่อหน้าหวานผละออกมาจากลูกชายคนเล็กก่อนจะเดินยิ้มๆออกไป
“เคลียร์กับพี่แจจุงดีๆนะครับ ^-^”คิบอมอวยพรให้พ่อสุดที่รักพร้อมกับโบกมือให้หน่อยๆซึ่งจุนซูเองก็ยิ้มรับกลับไปก่อนจะเปลี่ยนรอยยิ้มมาเป็นความกังวลบนใบหน้าเมื่อคิบอมปิดประตู
“ขอให้เป็นอย่างที่ลูกพูดเถอะ...”เสียงน่ารักรำพันกับตัวเองเบาๆก่อนจะหยุดอยู่หน้าบานประตูไม้โอ๊คสีน้ำตาลอ่อนที่มีป้ายห้อยไว้แสดงความเป็นเจ้าของอย่างชัดเจน ‘คิม แจจุง’ แถมบนป้ายยังมีลายมือของน้องๆมือบอนมาต่อท้ายให้ซะน่ารักจนจุนซูอดจะขำไม่ได้กับการเล่นเป็นเด็กๆของลูกๆ ‘คิม แจจุง (พี่ชายที่สวยกว่าพี่สาว)’ ถ้าให้เดาว่าลูกคนไหนที่กล้ามาลองดีกับพี่ใหญ่คนสวย จุนซูก็คงเดาได้ไม่ยากว่าเป็นเจ้าปลาน้อยแสนซนที่แจจุงไม่เคยโกรธลงนั่นล่ะ...
หลังจากที่ยืนทำใจปนแอบขำความน่ารักของลูกๆอยู่นานจุนซูก็ตัดสินใจเคาะลงไปเบาๆบนประตูไม้สีน้ำตาลสวยที่จำได้ไม่เคยลืมว่าเป็นสีที่ภรรยาของเค้าชอบมากที่สุด...สีที่แจจุงชอบมากเหมือนกัน...
“เข้ามาได้เลยครับ ปะตูไม่ได้ล็อค”เสียงหวานใสตะโกนออกมาทำให้จุนซูสูดหายใจเข้าไปจนเต็มปอดก่อนจะปล่อยออกมาอย่างคนปลงโลกแล้วเปิดประตูเข้าไป
“แจจุง...หายโกรธพ่อรึยัง...”ร่างบางของคนเป็นพ่อรีบถามประโยคที่อยากถามออกไปก่อนที่มันจะไม่มีโอกาสเป็นผลให้แจจุงทิ้งเสื้อผ้าที่กำลังผับลงบนเตียงแล้วค่อยๆหันมามองหน้าคนที่ได้ชื่อว่าพ่อ...
“ป๊าไม่น่าถามผมยังงั้น...”เสียงหวานที่เคยดูสดใสถูกเอ่ยออกมาอย่างราบเรียบและเย็นชาจนจุนซูต้องหลบตา
“..................”ดูเหมือนว่าคำพูดที่ตระเตียมมาทั้งหมดจะกลายเป็นหมันเพราะสายตาที่แสดงถึงความผิดหวังอย่างชัดเจนของคนเป็นลูกที่ส่งมาให้มันทำให้เค้าจุกจนพูดไม่ออกเลยทีเดียว
“ผมจะไม่ถามนะครับว่าพ่อคิดยังไงถึงได้มีแฟนใหม่...”แจจุงเริ่มพูดต่อเมื่อเห็นว่าพ่อของเค้าเงียบไป
“แต่สำหรับผม...ผมไม่อยากได้แม่ใหม่...แล้วยิ่งแม่ใหม่คนนั้นเคยเป็นพ่อตัวเองมาก่อนซะด้วย...”ความจริงที่ยากจะปฏิเสธ ไม่ว่าใครหน้าไหนก็คงจะดูออกอยู่แล้วว่าเค้าเป็นเคะให้ยูชอน
“แต่แจจุงน่าจะเข้าใจป๊านะ ป๊าแค่อยากให้ลูกรู้สึกว่ามันเป็นครอบครัวที่สมบูรณ์…”จุนซูพยายามอิบายแต่ก็ต้องเงียบไปอีกเมื่อรอยยิ้มเหยียดผุดขึ้นที่มุมปากของแจจุง
“พวกเราทุกคนไม่เคยรู้สึกขาดใครในครอบครัวไป...ตลอดเวลามานี้ผมทำตัวเป็นแม่ให้น้องๆมาตลอดตามที่แม่ขอ...แล้วผมก็ไม่อยากให้ใครหน้าไหนมาแย่งหน้าที่ผมไปด้วย...”ประโยคหลังถูกกดเสียงให้ต่ำจนน่ากลัว จุนซูสะอึกเล็กน้อยก่อนจะเบนหน้าหนีออกไปอีกฟากห้อง
“ผมไม่เข้าใจ...พ่อทำแบบนี้กับแม่ได้ยังไงกัน???”คำถามที่เค้าคิดไว้ตั้งแต่แรกสร้างความน่าสมเพชให้กับตัวของเค้าได้มากทีเดียว...
“เรา 2 คนไม่ได้รักกันแจจุง ป๊ากับหม๊าโดนบังคับให้แต่งงาน...”
“แต่ก็มีผม!!!”ประโยคเดิมๆที่จุนซูกำลังจะพูดถูกแจจุงขัดขึ้นด้วยข้อความเดิมๆที่จุนซูไม่อยากจะฟัง
“ป๊าไม่รักหม๊าแต่ป๊าก็มีผม ป๊ามีคังอิน แล้วป๊าก็มีคิบอม...แถมพอหม๊าขอป๊าก็รับดงแฮกับชางมินมาเลี้ยง...ทั้งหมดนี่มันไม่ได้เกิดจากความรักเลยหรอครับ???”แจจุงถามด้วยเสียงสั่นเครือบวกกับดวงตาตำหนิต่อว่าคนเป็นพ่อของตัวเองที่ดูเหมือนคิดจะพูดอะไรก็พูด
“ความรักของป๊ากับหม๊าน่ะ...เรา 2 คนเป็นเพื่อนกัน แล้วเราก็คุยกันเรื่องนี้แล้วด้วย”จุนซูอธิบายอย่างที่เคยอธิบายมาตลอดเวลาเวลาที่แจจุงถามเค้าแต่ดูเหมือนแจจุงก็ไม่เคยรับมันเข้าหัวเลยซักนิด
“ป๊าก็เลยแสดงความเข้าใจนั้นให้ผมดูโดยการหาใครไม่รู้มาเป็นพ่อใหม่แล้วป๊าก็กลายเป็นแม่ผมใช่มั้ย!!!!”แจจุงเผลอขึ้นเสียงอย่างหงุดหงิดทำให้จุนซูถึงกับสะดุ้งเลยทีเดียว
“ขอโทดนะป๊า...แต่ดูเหมือนว่าถ้าอีตายูชอนนั่นไม่หายไปจากชีวิตป๊าก็คงต้องเป็นผมที่หายไปจากชีวิตป๊าแล้วล่ะครับ!!!”คนหน้าหวานดูเหมือนจะควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่แล้วตอนนี้ เสียงที่ดังของแจจุงทำให้ทุกคนในบ้านเดินมาดูอย่างอยากรู้แล้วก็ต้องเห็นภาพที่น่าตกใจ...
เพี๊ยะ!!!!
.
..
...
“ดูเหมือนป๊าจะตามใจแจจุงมากเกินไปนะ”ฝ่ามือบางฟาดลงบนใบหน้าหวานของลูกรักพร้อมกับน้ำตาที่ค่อยๆซึมออกมาจากดวงตาสวยของผู้เป็นพ่อ ที่ตบไปใช่ว่าจุนซูจะอยากทำแต่คำพูดที่แจจุงพูดออกมามันเป็นสิ่งที่ไม่ว่าเค้าหรือภรรยาในอดีตของเค้าไม่เคยสอนให้แจจุง
“รู้ตัวมั้ยว่าพูดอะไรออกมา???”จุนซูถามเสียงเรียบผิดกับใบหน้าที่ตอนนี้อาบไปด้วยน้ำตา เค้าผิดเองที่ตามใจแจจุงจนเกินไป นิสัยอยากเอาชนะที่เค้าไม่ยอมห้ามมันเอาไว้ตั้งแต่ตอนแจจุงเด็กๆ ดูเหมือนตอนนี้มันจะแผลงฤทธิ์จนจุนซูจะมองข้ามไม่ได้ซะแล้ว...
“พ่อคงจะเลือกเค้าสินะครับ...งั้นเราก็อย่าได้มาเจอหน้ากันอีกเลย!!”!?!
เอิ๊กๆๆๆ ว๊ากกกก!!!!อย่าเพิ่งปาระเบิดใส่เค้าน๊า~ TT[]TT
เค้ามีเหตุที่มาอัพนิยายไม่ได้น๊าตะเอง
คือว่าคอมที่ทำงานป้ามันลงนิยายไม่ได้ง่าส์
1.มันไม่มีเวิร์ดนั่นเอง (โหลดมาลงก็ไม่ได้ T^T)
2.เน็ตมันป้ำๆเป๋อๆ พอเวลาลงเนื้อหานิยายไอ้ตัวเนื้อหามันจะรวนแล้วก็จะป้ำๆเป๋อๆตามเน็ตไปด้วย -*-
เพราะงั้นอย่าฆ่านู๋เรยเน้~ T^T
ไม่มั่นใจว่าตอนหน้าจะ NC(ยุนแจ) เรยมั้ย
แต่น่าจะเป็นตอนถัดจากตอนหน้าอีกนะเคอะ
เพราะงั้นติดตามหน่อยน๊า~ รักทุกคนนะจุ๊บๆ
ปล.ครั้งหน้าอัพหลังวันที่ 26 นะเคอะ
ความคิดเห็น