คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : Who Are Win!! : 13 : Hate U Love U (NC เลขตอนสวยได้ใจ >
“ห้องที่ 3 ว่างมั้ย???”
“วะ ว่างครับ”พนักงานพูดก่อนจะยื่นกุญแจให้
“ทะ ทำไม...”ร่างบางเอ่ยอ้ำอึ้งแต่คำตอบที่ได้กลับมาก็มีเพียงการกระตุกยิ้มสมเพศจากร่างสูง...นายเป็นอะไรกันแน่คยูฮยอน
“พี่ก็รู้ดีอยู่กับใจ”พูดด้วยใบหน้าเหยียดหยามจนร่างเล็กถึงกับเบ้หน้าก่อนจะกระชากข้อมือบางให้เดินตามขึ้นบันไดไป
“โอ๊ย!!ปล่อยพี่นะคยูฮยอน พี่เจ็บ!!”ร่างเล็กร้องโวยวายแต่ก็ไม่สามารถทำให้อีกฝ่ายใจอ่อนได้เลย
“หึ!!ห้องนี้สินะครับ ดีใจมั้ยล่ะได้มาละลึกความหลัง”ร่างสูงพูดกระแทกกระทั้นโดยไม่สนใจที่จะมองหน้าอีกฝ่ายที่ตอนนี้เต็มไปด้วยหยดน้ำตาที่ไม่สามารถเก็บเอาไว้ได้
ร่างสูงเปิดประตูแล้วลากร่างเล็กของรุ่นพี่ที่เคยทะนุถนอมหนักหนาเข้าไปในห้องก่อนจะโยนร่างเล็กลงบนเตียงอย่างไม่ค่อยจะทะนุถนอมนักจนร่างเล็กอดจะร้องโอดโอยไม่ได้
“โอ๊ย! ฮึก ฮือ...”ตอนนี้ใบหน้าน่ารักก้มต่ำพลางปล่อยโฮออกมาอย่างไม่ค่อยจะเกรงใจนักเพราะรุ่นน้องที่เคยเห็นว่าน่ารักตอนนี้ดูน่ากลัวซะเหลือเกิน...กลัวจนไม่กล้าที่จะสบตา
“อย่ามาร้องไห้นะครับ!!!”คยูฮยอนตะคอกใส่ก่อนจะเบือนหน้าหนีเล็กน้อยเพราะไม่อยากเห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตาของคนที่เค้ารัก...อยากให้รู้ว่าเค้าเจ็บยิ่งกว่าพี่ซองมินหลายเท่า
“ฮึก!นะ นาย..เป็นบ้า ฮึก..แล้วหรอ..ฮือ...”ปากอิ่มเอ่ยถามเบาๆอย่างยากลำบากทำเอาคนที่ยืนฟังอยู่แทบขาดใจ
“ใช่!!!ผมมันบ้าที่รักคนอย่างพี่ ปากก็บอกไปเถอะว่ายังไม่เคย รังเกลียดที่ผมสัมผัสนักสินะ ขอโทดนะครับที่ผมไม่ใช่ไอ้คยูมินน่ะ!!!”คยูฮยอนตะโกนออกมาพร้อมกับที่ดวงตาคมเริ่มมีน้ำตาคลอ
“พูดบ้าอะไรอีกเล่า!!!!”ดูเหมือนมันจะกลายเป็นศึกแข่งตะโกนไปแล้วเมื่อร่างเล็กตะโกนแข่งขึ้นมา
“เลิกทำเหมือนผมโง่ซักทีเถอะ!!!!”คยูฮยอนพูดด้วยเสียงเจ็บปวดก่อนจะพลักร่างอวบลงกับเตียงก่อนจะทาบทับร่างของตัวเองลงไป
“ปล่อย!!!!ไอ้บ้า ปล่อยชั้นนะ~~!!!!!”พี่มินนี่โวยวายพร้อมกับดิ้นเต็มที่แต่ก็ต้องตกใจเมื่อรุ่นน้องตัวดีถอดเข็มขัดมามัดมือของเค้าไว้ก่อนจะถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก
“ฮะ เฮ้ยยยย!!!!O_O!!!”ตกใจครั้งที่ 1 ยังไม่หายก็ต้องตกใจขึ้นไปอีกเมื่อมันดันเอาปลายเข็มขัดอีกด้านนึงผูกไว้กับเตียง
“ทั้งๆที่ผมอยากจะถนอมพี่ให้มากกว่านี้แท้ๆ...”พูดด้วยเสียงเจ็บปวดก่อนจะกดจูบหนักหน่วงลงบนปากอวบ
“อื้อ~~!!!”ร่างเล็กเบิกตากว้างก่อนจะร้องประท้วงแล้วเริ่มใช้ขาเตะปัดป่ายไปทั่วเท่าที่จะทำได้
“อ๊ะ!!อือ..”ก่อนที่แรงทั้งหมดจะถูกช่วงชิงไปเมื่อลิ้นร้อนของร่างสูงที่เข้ามาเก็บลิ้มความหวานในปากเล็กอย่างไม่เกรงใจ
ลิ้นร้อนไล่เลียทั่วทุกมุมก่อนจะกระหวัดเกี่ยวลิ้นเล็กที่กำลังหนีเต็มที่ให้มารับสัมผัสร้อนแรงของเค้า ร่างสูงระริมฝีปากหนาออกมาอย่างเสียดายก่อนจะหันไปสนใจกับซอกคอขาวของคนตรงหน้าแทน
“อ่ะ!หยุด..ฮึก...”ริมฝีปากที่เคยสดใสบัดนี้แดงซ้ำไปหมดพูดขึ้นมาเบาๆก่อนจะปล่อยให้ร่างกายของตัวเองถูกสัมผัสจากคนที่ตอนนี้เค้าเกลียดสุดหัวใจ
“หึ!!อยากให้หยุดจริงหรอครับ??นึกว่ามีอารมณ์แล้วซะอีก”คยูฮยอนกระตุกยิ้มอย่างเหยียดหยามพานทำให้น้ำตาของร่างเล็กมันจะไหลออกมาอีก
“ใช่!!รีบๆทำให้มันจบซักทีเถอะ ฮึก..”พูดออกไปยังงั้นแหละ ในใจทั้งกลัวทั้งสับสน...กลับมาซักทีเถอะคยูฮยอน ชั้นกลัวนายคนนี้มากนะ...
“ตามความต้องการ...”พูดจบริมฝีปากหนาก็ไล่เก็บความหวานจากซอกคอขาวของร่างเล็กพร้อมกับทิ้งรอยช้ำสีกุหลาบเอาไว้ มือเรียวไล่ลูบไปบนผิวเนียนใต้เสื้อนักเรียนก่อนจะถอดมันออกเผยให้เห็นผิวเนียนขาวทำเอาร่างสูงถึงกับชะงัก
“ฮึก..หยุดทำไม...”ร่างเล็กถามอย่างสงสัยเมื่อการกระทำของร่างสูงชะงักไป
“ไม่คิดนะครับว่าคนอย่างพี่จะยังดูสะอาดได้ขนาดนี้...”คำตอบของคยูฮยอนทำเอาร่างเล็กถึงกับกัดฟันแน่น ตอนนี้เค้าจะไม่ร้องไห้เพื่อคนชั่วๆแบบนี้อีกแล้ว...เค้าเครียดคนๆนี้และจะไม่เสียน้ำตาเพื่อคนไร้ค่าพันธุ์นี้!!”
“อึก คะ..คยูฮยอน..”ร่างเล็กเผลอหลุดเรียกชื่อของอีกคนออกมาอย่างยั่วยวนเมื่อลิ้นร้อนของร่างสูงเม้มเลียติ่งชมพูสวยของเค้าอย่างรุนแรงทำให้เกิดเป็นรอยช้ำสีกุหลาบที่ดูสกปรกในสายตาของซองมิน
มือหนาลูบไปตามขอบกางเกงก่อนจะถอดเข็มขัดของคนตัวเล็กออกโดยที่ยังไม่ปล่อยริมฝีปากของตนจากติ่งชมพูหวานนั่นทำเอาคนตัวเล็กต้องระบายอารมณ์ด้วยการจิกเล็บของตัวเองกับฝ่ามือบางอย่างเลือกไม่ได้เมื่อมือทั้ง 2 ข้างถูกพันธนาการอยู่
“อ๊ะ!!ยะ อย่า..”ร่างเล็กหลุดครางออกมาเมื่อมือหนาลูบส่วนอ่อนไหวของเค้าผ่านกางเกงนักเรียนที่ไม่หนานักอย่างรุนแรงก่อนจะถอดกางเกงทุกตัวออกจนหมด
ร่างเปลือยเปล่าของคนตัวเล็กดูจะยั่วยวนใจของร่างสูงได้อย่างดีเมื่ออารมณ์ที่พุ่งสูงช่วยเป็นเครื่องยืนยัน ร่างสูงจัดการแยกขาอวบที่ชิดเข้าหากันเพื่อปิดส่วนอ่อนไปที่กำลังมีอารมณ์ก่อนจะครอบครองมันเข้าไปทั้งหมดด้วยปากอุ่นของตัวเอง
“อ๊ะ หยุด อึก...”ร่างเล็กบิดเร่าด้วยความทรมานบวกกับความเสียงซ่านเมื่อร่างสูงกระตุ้นได้ถูกจุด คยูฮยอนยังคงไล้เลียไปตามความยาวของร่างเล็กอย่างไม่คิดจะหยุด
“มะ...ไม่ไหว..ช่วยด้วย อ๊า!!!!”พี่มินนี่ยังคงบิดเร่าอย่างทรมานต่อไป ร่างสูงเมื่อได้ยินยังงั้นก็เร่งจังหวะก่อนจะดูดตรงปลายแรงๆเพื่อให้ร่างเล็กปลดปล่อย
“แฮ่กๆ อ๊ะ!!”ยังไม่ทันหายเหนื่อยก็ต้องตกใจกับสัมผัสเย็นๆด้านหลังเมื่อนิ้วเรียวของร่างสูงลากวนอยู่
“อึก..เจ็บ...”แล้วก็ต้องสะดุ้งเมื่อสิ่งที่เข้ามาในตัวเค้าไม่ใช่นิ้วเรียวของร่างสูงแต่กลับเป็นแก่นกายของร่างสูงแทน พี่มินนี่กัดริมฝีปากเพื่อระบายความเจ็บจนเลือดซึมออกมาน้อยๆ...เค้าจะไม่ร้องขอความเห็นใจจากคนไร้หัวใจแบบนี้
“อ๊า!!”ร่างเล็กร้องอย่างเจ็บปวดเมื่อร่างสูงเริ่มขยับตัวทั้งเร็วและแรงไร้ความรู้สึก พอคิดถึงความไร้หัวใจของคยูฮยอนในตอนนี้แล้วกลับไปคิดถึงความน่ารักของหมอนี่ที่ตามสารภาพรักเค้ามาตลอดไม่ว่าจะกี่ครั้งที่โดนเตะ โดนต่อย โดนทุ่ม โดนปาด้วยหนังสือ โดนสารพัดอย่างแต่ว่าคยูฮยอนก็ยังสารภาพรักเค้ามาตลอดอย่างใจเย็นจนในที่สุด...เค้าก็ตัดสินใจที่จะลองรักคยูฮยอน...ภาพต่างๆที่ไหลเข้ามามันทำให้น้ำตาเริ่มไหลออกมาอีกครั้ง ไหลเพราะความเจ็บจากร่างกายและจิตใจ...
“เจ็บ...ฮึก ไม่ไหวแล้ว...”ร่างเล็กร้องด้วยเสียงแหบกระตุ้นให้ร่างสูงเร่งจังหวะขึ้นอีกพร้อมกับใช้มือเรียวลูบไปตามส่วนอ่อนไหวของร่างบางเพื่อช่วยอีกแรง
“ฮ้า~แรงอีก อึก..รัดผม...อีก...”คยูฮยอนเริ่มคลางออกมาอย่างพอใจโดยที่ไม่ได้สังเกตเลยว่าช่องทางสีชมพูด้านหลังเริ่มซึมไปด้วยเลือดแล้ว
“ไม่ไหว..อ๊า~~!!!!”พี่ซองมินปลดปล่อยอีกครั้งส่วนร่างสูงขยับตัวอีก 2 – 3 ทีก็ปลดปล่อยออกมาในตัวร่างเล็กก่อนที่จะค่อยๆถอดแก่นกายของตัวเองออกมาพร้อมกับน้ำสีขุ่นขาวที่ปะปนไปด้วยเลือดจะไหลย้อนออกมาทำเอาร่างสูงต้องร้องอย่างตกใจ
“อ๊ะ!!เลือด พี่...พี่เคยครั้งแรกหรอ??? ผะ...ผม...เดี๋ยวมานะครับ”พูดอย่างรีบร้อนก่อนจะวิ่งเข้าห้องน้ำไปผิดกับอีกคนที่ดูจะกลายเป็นร่างไร้วิญญาณไปแล้ว
“พี่เจ็บมากมั้ยครับ ขอโทดนะครับ...”คยูฮยอนออกมาจากห้องน้ำพร้อมกะละมังน้ำอุ่นก่อนจะบรรจงเช็ดทั้งคราบเลือดและคราบต่างๆที่เค้าทำเอาไว้...
“โครม!!!”แล้วร่างสูงก็ต้องตกใจเมื่อร่างเล็กปัดกะละมังออกอย่างแรงก่อนจะเดินไปหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาใส่โดยไม่เหลียวมองเค้าแม้แต่น้อย
“จำคำชั้นไว้คยูฮยอน...ถึงชั้นจะเคยรักนายจริง แต่ตัวตนที่แท้จริงของนายมันทำให้ชั้นเกลียดเข้าขั้วหัวใจเลยล่ะ”!?!
“สวัสดีครับ”คยูมินที่เดินแยกตัวออกมากรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์
‘เป็นไงบ้างล่ะ เป็นไปตามแผนมั้ย???’อีกฝ่ายถามกลับมา
“ครับ ลากกันขึ้นห้องตามที่พี่บอกเลยครับ...พี่ฮีชอล...”
ก๊ากๆๆๆๆ
พอดีได้รับความกรุณาอย่างสูงจากท่านพี่ที่รักให้เล่นคอมได้
ข้าพเจ้าเลยรีบมาอัพให้
แต่งสดคับแต่งสด
บางคนอาจสงสัยว่ามัน SM ตรงไหน
ขอตอบครับ SM กับจิตใจไง
ตอนนี้ทำร้ายจิตใจพี่มินนี่รุนแรงนะฮับ ก๊ากๆๆๆ
ตอนนี้มาอัพให้เนื่องจากผ่านวาเลนไทน์ไปแล้ว(เพื่ออะไร???)
อย่าเพิ่งโกรธเค้าน๊า~~~
สอบเสร็จจะมาอัพให้แน่นอนค่ะ
ติดตามนะคะ
ติชมด้วยนา~~NC ครั้งที่ 2 ของเรา
รักทุกคนมากๆนะคะ จุ๊บๆๆ
แอดเมลล์มาคุยได้น๊า~~~~
(ตอบเม้นๆๆๆๆ คือที่ด๊องเรียกบอมว่าพี่เนี่ยเพราะว่าด๊องมันตัวเล็กน่ะเอง-*-
ที่ด๊องไม่มีเลือดเพราะบอมไม่ได้รุนแรงอะไรอ่ะฮับ [ป่าวหรอก ลืม -*-] แหะๆ สงสัยอะไรก็ถามได้
นะฮับ เดี๋ยวพออัพครั้งหน้าเราจะย้ายเรื่องแล้วน๊า~~แง่มๆอย่าลืมติดตามนะ)
ปล.ชอบเลขตอนของตอนนี้มากเลย เลข 13 อิอิ > <
ความคิดเห็น