คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Who Are Win!! : 11 : อีกคน!!+
“...คงได้เวลาฆ่าแกจริงๆซะแล้วคิม คิบอม...”เสียงสยองดังขึ้นทันทีที่คิบอมเอายาแก้ปวดเข้ามาให้ ร่างบอบบางของดงแฮนั่งจมผ้าห่มผืนใหญ่อยู่บนเตียงพร้อมกับส่งสายตามาให้คิบอมอยู่ไม่ขาดทำเอาคิบอมไม่กล้าสบตาดงแฮตรงๆเนื่องด้วยกลัวการควักไส้ด้วยพลังจิตที่ส่งผ่านลูกตา-*-
“ทะ ทำไมล่ะดงแฮ นะ นายก็ชอบไม่ใช่หรอ...”ถามออกไปกลัวๆแต่ก็ไม่วายไปสะกิดต่อมเดือดของคนตัวเล็กอีกจนด๊ายยยยยย~~~~
“ป้าแกสิชอบ!!!เดี๋ยวปั๊ดจับเชือด!!!!”พูดเสียงเหี้ยมก่อนจะฟาดหมอนสุดหวงไปดังตุบเพื่อขู่คนตัวโตกว่าแต่ก็ต้องบู้หน้าทันทีเมื่อรู้สึกได้ถึงความเจ็บตรงสะโพก
“ง่าส์~ป้าชอบดงแฮไม่ชอบก็ได้คร๊าบบบบ แต่ตอนนี้อย่าเพิ่งออกแรงเลยนะที่รั...ที่รู้ๆกันอยู่เนอะดงแฮเนอะ แฮะๆ = =”เกือบซวยพูดว่าที่รักไป-*-
“เออ..”ตอบห้วนๆแล้วหยิบยามากินอย่างหงุดหงิด ก็นะ!!เค้าทำอะไรไม่ได้หนิ
“ดงแฮ...”คิบอมเรียกร่างบางที่คลุมโปงอย่างกล้าๆกลัวๆ
“อะไร!”-*-
“โกรธหรอ???”
“ปล่าว...”
“งอนหรอ???”
“ป่าว!!”
“เกลียดชั้นสินะ???”
“เออ!!!!พอใจยัง??? ไอ้บ้า...คนจะนอนถามนู่นถามนี่อยู่ได้”ดงแฮตวาดขึ้นมาอย่างหงุดหงิดก่อนจะคลุมโปงไปอีกรอบปล่อยให้คิบอมนั่งหงอยอยู่คนเดียว
‘TOT ดงแฮต้องโกรธมากๆแน่เลยT^T’!?!
“ปัง!!!!!!บ้าเอ๊ย!!!”เสียงหวานตะโกนดังลั่นก่อนจะทุบโต๊ะทำงานดังสนั่นอย่างไม่คิดจะเกรงกลัวใคร
“ใจเย็นๆสิซิน แค่นี้ต้องหงุดหงิดรึไง???”แล้วเพื่อนรักอย่างลีทึกก็ต้องรีบเข้ามาห้ามอารมณ์ทันทีเมื่อเห็นว่าครูคนอื่นหันมามองเพื่อนรักกันเป็นตาเดียว
“เย็นบ้าอะไรล่ะ!!แบบนี้แผนชั้นก็เท่ากับโดนย้อนหมดเลยน่ะสิ!!!”เจ๊ซินตะโกนกลับด้วยอารมณ์หงุดหงิดก่อนจะต้องเงียบไปเมื่อเห็นสายตาของเพื่อนรักที่ดูจะจริงจังน่ากลัวขึ้นมาทันที
“คนอย่างนายจนมุมแล้วหรอ???”ลีทึกถามกลับเรียบๆก่อนจะเดินไปที่โต๊ะทำงานของตัวเองปล่อยให้เพื่อนรักจอมวางแผนนังคิดอะไรเงียบๆคนเดียวเป็นการทบทวนว่าตัวเองพลาดท่าให้ คิม แจจุง ตรงไหนบ้าง...
‘หึหึ ร้ายนักนะแจจุง นายทำยังงี้แสดงว่ามั่นใจมากว่าคิบอมจะแคร์ดงแฮถึงขนาดไปหาที่ห้องถ้ารู้ว่าดงแฮร้องไห้ แถมยังใจถึงให้ดงแฮ ไม่สิ!แถมยังหลอกล่อให้ดงแฮเสียตัวให้คิบอมชิมฟรีๆไปทีนึง นั่นก็แสดงว่ามั่นใจมากว่าคิบอมจะต้องติดใจดงแฮมากแน่ๆ ใช่แล้วล่ะ!!นายคิดถูกทั้งหมดแหละแจจุง ตอนนี้ชั้นก็พอจะมองออกพอเห็นไอ้เด็กคิบอมนั่นยอมโดดเรียนเฝ้าดงแฮอยู่ที่บ้านแถมยังปิดมือถือซะอีก คงจะอยากได้เวลาส่วนตัวกับดงแฮมากจนตัวสั่นเลยสิ...’คิดแล้วก็แค้น ถ้าเค้าไม่มัวแต่พิสูจน์ความรู้สึกของดงแฮแล้วมั่นใจแบบแจจุงล่ะก็นะ สิ่งที่จะเกิดขึ้นก็คือเกมมันจะจบง่ายๆเลยล่ะ...จบก่อนที่แผนของเค้าจะเริ่มไปได้ถึงครึ่งซะอีก...
“เครียดอะไรหรอ...คุณศิษย์เก่า...”ขณะที่นั่งเครียดอยู่ๆก็มีเสียงๆนึงดังขึ้นข้างหลัง เสียงที่คนอย่างคิม ฮีชอลไม่มีทางลืมได้ เสียงของคนที่ยัดความสามารถในการคิดแผนชั่วร้ายให้เค้า...
“สวัสดีครับ...อาจารย์โบอา!!”เจ๊ซินหันไปทักทายอาจารย์เก่าของเค้าด้วยรอยยิ้มเล็กๆที่ดูไม่มีพิษภัยแต่กลับแฝงไปด้วยความชั่วร้ายที่ไม่อาจคาดเดาได้
“ตั้งแต่ที่ครูไปสอนพิเศษให้ที่บ้านเราก็ไม่เคยเจอกันอีกเลยสินะ กี่ปีแล้วน๊า~~~”ฝ่ายอาจารย์คนสวยก็ตอบด้วยรอยยิ้มแฝงความชั่วร้ายไม่แพ้กัน แต่ยังไงอาจารย์ก็ต้องเหนือกว่าศิษย์อยู่แล้ว...
“3 ปีครับ แต่ไม่คิดว่าจะได้เจออาจารย์ที่นี่เลยนะครับ ดูอาจารย์ออกจะรักโรงเรียนเก่าขนาดนั้น”พูดไปก็นึกถึงอดีตตอนจารย์โบอามาสอนที่บ้าน นึกดูดีๆที่เป็นผู้เป็นคน(ชั่วร้าย)มาจนได้ถึงทุกวันนี้ก็เพราะมีอาจารย์สอนให้เนี่ยแหละ
“เลิกพูดสุภาพเหอะ รำคาญ~ กระแดะพูดไปก็เท่านั้นแหละย่ะ ชั้นเห็นหางแกโผล่อยู่หรอกน่ะ!!!”จบประโยคก็คว้าเก้าอี้มานั่งอย่างไม่คิดที่จะปรึกษาเจ้าของทำเอาอาจารย์เจ้าของเก้าอี้ลุกแทบไม่ทัน
“เหอะ!!ชั้นก็เลี่ยนเหมือนกันน่ะแหละยัยแก่เอ๊ย!!!!”ทางเจ๊ซินก็ดูเหมือนจะหมดความอดทนเต็มทีเหมือนกัน-*-
“แก่ก็สวยกว่าแกน่ะแหละ!!แล้วนี่เครียดเรื่องสวรรค์วิมานอะไรอีกล่ะ???”พูดไปก็หาวไปทำเอาเจ๊ซินต้องส่ายหน้าอย่างเอือมระอา...ครูนิสัยแบบนี้สอนใครใครมันจะเชื่อถือฟระ!!!...(ก็เจ๊คนนึงล่ะ-*-)
“ก็...%(&^$)+)_!*&!%&^&^$%#...เรื่องมันก็เป็นแบบนี้แหละ”เจ๊ซินอธิบายเรื่องทั้งหมดให้อาจารย์คนโปรดฟัง เห็นเถียงกันด่ากันจะเป็นจะตายแต่เค้าก็ไว้ใจอาจารย์โบอาคนนี้มากที่สุดน่ะแหละ
“อืม...ก็ยังไม่หมดหนทางซักหน่อย”เจ๊โบอาพูดขึ้นยิ้มๆทำเอาเจ็ซินงง กุคิดตั้งนานนี่เจ๊แกมาแปบเดียวคิดออกแระ!!
“นายลืมคนสำคัญไปคนนึงนะฮีชอล...คนเดียวที่ไม่มีใครคาดถึง ทั้งนาย...แล้วก็แจจุง...”พูดแค่นั้นก็ลุกหนีไปโดยที่ไม่ลืมจะเอาเก้าอี้ไปคืนพร้อมๆกับทิ้งรอยยิ้มชั่วร้ายไว้บนใบหน้าเจ๊ซินที่อยู่ข้างหลัง
“นั่นสินะ!!ยังเหลืออยู่นี่นา...ยังเหลือหมอนั่นอยู่นี่นา...”!?!
“ฮันคยองงงง~~~!!!กลับบ้านกัน”เสียงสดใสเรียกเพื่อนรักชาวจีนให้หันมาสนใจแต่ก็ได้แต่เสียงกรนเบาๆเท่านั้น-*-
“ว๊า~~ฮันคยองหลับเนี่ยท่าจะยาวเฮะ!!ไปชวนเรียวอุคกลับบ้านด้วยกันดีกว่า^-^”เสียงสดใสยังคงสดใสต่อไปก่อนที่ร่างเล็กเจ้าของเสียงจะกระโดดเหยงๆไปหารุ่นน้องถึงห้อง
“เรียวอุคคคคคคค~~~~กลับบ้านกานนนนน~~~~~!!!!”เปิดประตูห้องเรียนเข้ามาอยางถือวิสาสะทำเอาครูประจำวิชาที่กำลังจะเดินออกจากห้องมองตาเขียว
“พี่ซองมิน!!มาทำอะไรถึงนี่ครับ”เด็กหนุ่มเสียงเล็กขานตอบรุ่นพี่
“ก็มาชวนเรียวอุคกลับบ้านด้วยกันน่ะ”ซองมินเดินเข้ามานั่งข้างๆรุ่นน้องน่ารักโดยการเบียดตูดให้ไอ้รุ่นน้องที่น่าเกลียดมันตกเก้าอี้ไป
“รักผมขนาดต้องเบียดกันยังงี้เลยหรอครับ หืม...ทีหลังบอกกันดีๆก็ได้นะ”แล้วมีหรืออีรุ่นน้องที่น่าเกลียด(ตามที่ซองมินเรียก)อย่างคยูฮยอนจะปล่อยโอกาสให้หลุดลอย มือหนารวบเอวอวบเข้ามากอดเอาไว้ทำเอาพี่มินนี่หันมามองตาเขียว
“ชิส์!ไอ้เด็กลามก น๊า~~~!!กลับด้วยกันนะเรียวอุค”ซองมินหันมาค้อนคยูฮยอนก่อนจะหันไปอ้อนเรียวอุคต่อโดยที่ไม่ได้สังเกตสายตาของคยูฮยอนที่ส่งไปให้เรียวอุคเล้ยยยย~~!!!(ซื่อบื้อ)
“เอ่อ...วันนี้ผมมีทำรายงานน่ะครับพี่ดงแฮ แล้วต้องไปนอนบ้านเพื่อนต่อเลยคงกลับด้วยไม่ได้...ลองชวนคยูฮยอนดูสิครับ”เรียวอุคพูดลื่นไหล(เกินไป)เหมือนคิดไว้แล้วทำให้พี่มินนี่ต้องหันไปค้อนให้คยูฮยอนอีกรอบอย่างรู้แผนการของรุ่นน้องตัวดี
“เหอะ!ถ้าอยากกลับบ้านกับชั้นขนาดนั้นไม่ต้องให้เรียวอุคซ้อมบทพูดก็ได้นะ!!”พูดอย่างหงุดหงิดก่อนจะเดินออกจากห้องไป
“หูยยยย โทดทีนะเรียวอุค เพราะชั้นนายเลยโดนด้วยเลยง่ะ”คยูฮยอนหันมายกมือขอโทดขอโพยเพื่อนรักเป็นการใหญ่แต่คำตอบที่ได้รับก็มีแต่รอยยิ้มบางๆตอบกลับมาให้ว่าไม่เป็นไร
“จะไปมั้ย!!!”ยังขอโทดไปทันจะจบพี่มินนี่ก็โผล่หัวเข้ามาเรียกอีกรอบ
“คร๊าบบๆๆๆๆ!!!!”!?!
ง่าส์~!!ต่อได้แค่นี้นะคะทุกคน
เดี๋ยวอาทิตย์หน้าเจอกานนนนน~~
รักทุกคนนะ จุ๊บๆๆ
มีข่าวดีจะบอกค่ะ(รึข่าวร้าย)
ตอนหน้าหรือไม่ก็ตอนถัดจากตอนหน้า
เราจะเขียน NC เราก็เลยอยากรู้ว่า
ทุกคนอยากอ่านคู่ไหนกัน
ระหว่าง ยุนแจ หรือ คยูมิน
ปล.จะเป็น NC ตอนหน้าหรือถัดจากตอนหน้ามีผลกับการเลือกคู่นะคะ อิอิ
ความคิดเห็น