คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Who Are Win!! : 9 : เริ่มแผนชั่วร้ายของนาย คิม ฮีชอล!!+(100%)
“ครืดดด~~!!”เสียงเลื่อนประตูดังลั่นทำเอานักเรียนในห้องต้องหันไปมองแต่คนที่ดูจะตกใจมากที่สุดคงจะเป็นเด็กหนุ่มร่างสูงน่าตาดีที่ชื่อ โจว คยูฮยอนนั่นแหละ
“พี่ซองมิน...”คยูพึมพำกับตัวเองเบาๆอย่างไม่อยากจะเชื่อเมื่อรุ่นพี่คนสวยมาหาเค้า(รึปล่าว)ถึงที่ห้องเรียน
“อาจารย์ครับ ผมเป็นรุ่นพี่ของคยูฮยอน ขอรับตัวเค้ากลับก่อนเวลาซักครึ่งชั่วโมงคงไม่ว่ากันนะครับ”พี่มินนี่พูดกับอาจารย์ยิ้มๆซึ่งอาจารย์ก็พยักหน้าให้ทำให้คยูฮยอนรีบเก็บของแล้วเดินออกมาทันที
“พี่ซองมินรักผมแล้วใช่มั้ยครับ”พูดแล้วยิ้มกรุ้มกริ่มพลางจับมือของรุ่นพี่มาแนบแก้ม
“ชาติหน้าเถอะคยูฮยอน ให้ตายสิ!ในสมองนายมันคิดแต่เรื่องยังงี้แล้วทำไมมันถึงได้เรียนดีนักนะไอ้เด็กเวร...”พี่มินนี่พูดพร้อมหลอก(?)ด่าแต่พี่กี้ก็ยิ้มไม่เลิกทำเอาพี่มินนี่ต้องส่ายหัวอย่างหน่ายๆ
“ถามอะไรหน่อยได้มั้ยคยูฮยอน...”พี่มินนี่เริ่มเดินต่อก่อนจะพูดขึ้นมาเบาๆ
“ครับ”
“คู่ของดงแฮกับคิบอม...นายเชียร์ใครกันแน่คยูฮยอน”พี่มินนี่ตัดสินใจถามออกไม่ตรงๆทำให้พี่กี้หยุดเดินทันที
“ผม...”ร่างสูงพูดอ้ำอึ้ง อันที่จริงเค้าก็อยากเชียร์คิบอมมากกว่าตามภาษาเมะด้วยกัน แต่คนที่เค้ารักดันอยู่ฝ่ายดงแฮซะได้...แล้วเค้าจะเลือกอะไรดีล่ะ ระหว่างคนรักกับพรรคพวก...
“จุ๊บ!!-//////-.”เมื่อเห็นร่างสูงคิดนานพี่มินนี่เลยตัดปัญหาด้วยการจุ๊บที่ปากพี่กี้เค้าเบาๆก่อนจะเดินหนีไปเพื่อซ่อนใบหน้าที่เริ่มขึ้นสีอย่างห้ามไม่ได้
“พะ...พี่ซองมิน อ๊ากกกก!!!!!ผมเชียร์พี่ดงแฮสุดชีวิตคร๊าบบบบบบบ~~!!!!!!”ไม่ต้องคงไม่ต้องคิดมันแล้วววววววววว คุ้มขนาดนี้ยังไงก็ถวายชีวิตล่ะวะ!?!
“น้องชั้นพูดอะไรกับแกวะเยซอง??”คังอินถามทันทีที่ร่างโปร่ง(น่ารัก-///-)ของเยซองเดินเข้ามาในห้องกรรมการนักเรียน
“หึ เค้าแค่ชวนชั้นให้เชียร์ฝ่ายเค้า...ไม่ใช่คิบอม!”พูดแล้วก็เหล่ไปมองทางชินดงที่นั่งกินขนมพร้อมกับทำงานไปด้วยอย่างไม่รู้อะไรเลย
“งั้นนายคงทะเลาะกับชั้นบ่อยขึ้นแน่ๆ”คำพูดของคังอินบอกเป็นอย่างดีว่าเชียร์คิบอมก่อนที่หน้าหมีๆจะหันไปมองชินดงอีกคนทำให้หนุ่มร่างท้วม(ไม่ได้อ้วนเห็นมะ)เริ่มรู้สึกตัว
“นายมองอะไร???”พี่ชินดงเงยหน้าขึ้นมาถามทั้งๆที่ขนมคาปากแต่คำตอบที่ได้กลับมาก็มีแต่สายตาเครียดๆที่ว่า ‘นายก็น่าจะรู้ความหมายไม่ใช่รึไง??’ ทำเอาพี่ชินดงต้องวางขนมลงอย่างเซ็งอารมณ์
“ก็ได้ๆๆ ชั้นเชียร์ดงแฮ พอใจยัง??”พูดก่อนจะลุกไปเข้าห้องน้ำปล่อยซาลาเปายืนยิ้มกับหมีควายหน้าบูดอยู่ทะเลาะกันไป 2 คน
“เชอะ!!แล้วพวกนายจะรู้เมื่อคิบอมน้องชั้นชนะ”คังอินพูดงอนๆ
“พนันกันมั้ยล่ะคังอิน??”เยซองเหยียดยิ้มชั่วร้ายก่อนจะถามขึ้นเสียงเรียบทำให้คังอินยิ้มตอบหน่อยๆ
“วางเดิมพันมาสิ!!!”!?!
“พี่ฮีชอล...”คิบอมพึมพำก่อนจะมองหน้ารุ่นพี่คนสวยที่ตอนนี้ยืนยิ้มพิงกำแพงอยู่ตรงหน้าเค้าอยู่
“มัวแต่เข้าหาดงแฮยังงี้ล่ะสินะ เรื่องมันถึงได้กลายเป็นเหมือนเด็กทะเลาะกันไปได้”เจ๊ซินพูดก่อนจะหัวเราะเบาๆ
“ทำไมล่ะครับ???”คิบอมถามงงงง
“ชั้นมีทางที่ดีกว่านั้นให้นายเลือกคิบอม ตอนนี้ชั้นอยากให้นายทำบางอย่างเพื่อทดสอบว่าดงแฮแคร์นายแค่ไหน...และหลังจากนั้นเกมส์จริงๆมันถึงจะเริ่ม...”!?!
“ฮึก!!”ร่างบางของดงแฮกระตุกขึ้นมาระหว่างทางเดินกลับบ้านทั้งๆที่กำลังหัวเราะอย่างสนุกสนานทำให้ซองมินกับฮันคยองหันมามองอย่างเป็นห่วง
“เป็นอะรึปล่าวดงแฮ”พี่มินนี่หันมาถามอย่างเป็นห่วงเมื่อเห็นเพื่อนรักที่อยู่ดีๆก็มีท่าทางตกใจขึ้นมา
“อยู่ๆก็รู้สึกไม่ค่อยดีขึ้นมาน่ะ มันเหมือน...จะเจอเรื่องไม่ค่อยดี”ดงแฮหันมาตอบหน้าซีด
“นั่งก่อนมั้ย??”ป๋าฮันหันมาบอกก่อนจะพาดงแฮไปนั่งฟุตบาทแถวๆนั้น
“นายคิดไปเองล่ะมั้งดงแฮ”พี่มินนี่ปลอบทำให้ดงแฮพยักหน้าก่อนจะหันมายิ้มให้บางๆ
“คงยังงั้นแหละ...มั้ง...”ร่างบางขยับปากพูดได้ไม่กี่คำก็ต้องเงียบลงไปอีกแถมคราวนี้ดูจะหน้าซีดลงกว่าเดิมด้วยซ้ำไป
“ดงแฮ!เป็นอะไร”พี่มินนี่กับป๋าฮันถึงกับตกใจเมื่ออยู่ๆดวงตาใสของเพื่อนรักมีน้ำตาคลอขึ้นมาหน่อยๆ
“...มะ ไม่มีอะไร...เรารีบกลับกันเถอะ”พูดก่อนจะเช็ดน้ำตาอย่างรีบร้อนทำให้พี่มินนี่กับป๋าฮันถึงกับงง แต่ก่อนที่กำลังจะเดินตามไปนั้นหางตาของพี่มินนี่ก็เหลือบไปเห็น เค้านั่งอยู่ตรงนั้น...คิม คิบอมนั่งอยู่ในร้านกาแฟกับผู้หญิงน่าตาน่ารักคนนึง!!
“ฮึก..ฮือๆ ไอ้บ้าคิบอม!!!ฮึก นายคิดยังไงกับชั้น..ฮึก กันแน่...ฮือๆ ใช่สินะ...นายคงจะเล่นๆกับชั้น จะ..จริงๆ ฮึก”ร่างบางปล่อยโฮก่อนจะตะโกนอย่างเหลืออดเมื่อเข้ามาในห้องส่วนตัวของเค้า
‘จริงสินะ!ยังไงนายก็ต้องรักกับผู้หญิงอยู่แล้วนี่นา ผู้ชายอย่างชั้นนายก็คงแค่แกล้งเล่นสนุกๆไปวันๆนั่นแหละ...’ร่างบางคิดก่อนจะซบหน้าลงกับหมอนใบนิ่มแล้วร้องไห้เงียบๆเพราะกลัวคนอื่นจะได้ยิน
“ชั้นไม่น่ารักนาย..ฮึก ตั้งแต่แรก...”ดงแฮพึมพำกับตัวเองเบาๆก่อนจะปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาอยู่อย่างนั้นแล้วหลับไป...
“แอ๊ดดด~~~!!ดงแฮ”ไม่รู้ว่าหลับไปนานขนาดไหนเหมือนกัน แต่พอรู้ตัวอีกทีพี่แจจุงก็เข้ามาเรียกแล้ว
“ครับ เดี๋ยวผมลงไป...พวกพี่กินข้าวกันก่อนเลยครับ”ดงแฮตะโกนบอกพี่ชายที่อยู่น่าประตูก่อนจะซุกใบหน้าหวานลงบนหมอนต่อเมื่อได้ยินเสียงปิดประตู
“พี่ดงแฮเป็นไงบ้างครับ”น้องเล็กชางมินถามทันทีที่แจจุงเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น
“ร้องไห้”คำตอบสั้นง่ายทำเอาคนคอยนานเกือบตกโซฟา
“แล้วนี่ไอ้คิบอมมันไปทำอะไรอีท่าไหนล่ะดงแฮถึงร้องไห้หนักขนาดนี้”คังอินถามแจจุงอย่างเป็นห่วงแต่ในใจกลับยิ้มอย่างชั่วร้าย
‘นายแพ้ชั้นแล้วเยซอง...ยังไงคิบอมก็ชนะแน่ๆแล้วล่ะ’คังอินคิดก่อนจะยิ้มอยู่ในใจอยู่คนเดียว...เดี๋ยวเค้าต้องโทรไปบอกเจ๊ซินด้วย...
“หึ!เล่นกันยังงี้สินะคุณพี่ฮีชอล...”แจจุงพูดด้วยเสียงเคืองๆก่อนจะกระแทกตัวนั่งลงบนโซฟา
“เล่นอะไร???”คังอินทำเป็นงงทำให้แจจุงมองตาขวางก่อนจะแสยะยิ้มให้...กลายเป็นปิศาจไปแล้วววว...
“ฝากบอกพี่ฮีชอลด้วยละกัน ชั้นยอมให้พี่เค้าเกมส์นึง...แล้วมาดูกันว่าชั้นจะผลิกเกมส์ๆนี้ยังไง...”พูดด้วยยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วเดินไปจัดโต๊ะอาหารปล่อยคังอินนั่งหน้าซีดอยู่คนเดียว
“บอกผมหน่อยว่าพี่คังอินไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องที่ทำให้พี่ดงแฮร้องไห้...”เคลียร์ปัญหาเก่าไม่จบชางมินก็ยกปัญหาใหม่มาให้คิดอีกรอบ
“เอ่อ...ชั้นก็แค่รับรู้อะไรนิดหน่อย”คำตอบที่ได้ทำเอาชางมินมองพี่ตัวดีด้วยสายตากินเลือดกินเนื้อก่อนจะลุกไปช่วยแจจุงจัดโต๊ะอาหาร
“พี่คังอินเป็นอะไรนั่งหน้าซีดเชียว...”ดงแฮถามเมื่อเห็นหน้าพี่ชายที่ซีดเป็นหมีต้มไปแล้ว
“ปะ...ป่าว นายไปช่วยแจจุงจัดโต๊ะเถอะ”พูดพลางส่ายหน้าทำให้ดงแฮเดินไปหาแจจุงงงงง
“พี่แจจุงฮะ พี่คังอินเป็นอะไรไปน่ะ”ดงแฮเดินมาถามแจจุงก่อนจะช่วยแจจุงจัดโต๊ะ
“หึ!ปล่อยมัน ดงแฮ...พี่ว่าเราต้องทำอะไรซักอย่างแล้วล่ะ...”แจจุงบอกก่อนจะเดินไปกระซิบดงแฮเบาๆเพื่อไม่ให้ชางมินรู้
“เฮ้ย!!!!มากไปมั้งพี่แจจุง-/////////-.”ดงแฮตะโกนพร้อมกับใบหน้าที่เริ่มขึ้นสีทำให้ชางมินหันมามองอย่างสงสัยแต่ก็ไม่ได้ถามอะไร
“เรื่องแค่นั้นไปเป็นไรหรอกน่า ชั้นไปช่วยนายทันละกัน...ทำๆไปเถอะ”แจจุงพูดกดเสียงต่ำทำเอาดงแฮต้องพยักหน้าตามอย่างช่วยไม่ได้
“แล้วนี่คิบอมยังไม่กลับมาอีกหรอ”ดงแฮถามถึงคนที่ยังไม่กลับมาด้วยหน้าที่สลดลงทันทีทำให้แจจุงเดินมาตบไหล่เบาๆอย่างปลอบใจ
“เอาเถอะน่าดงแฮ...เตรียมตัวไว้ละกัน”เอ่อ...ดูไม่เหมือนคำพูดปลอบเลยแฮะ
เที่ยงคืนแล้ว...ตอนนี้ไฟในบ้านตระกูลคิมเกือบทุกดวงถูกปิดลงเมื่อทุกคนไม่ต้องการจะใช้มัน เหลือก็แต่โคมไฟหัวเตียงของร่างบางในห้องนอนสีเหลืองอ่อนที่เข้ากับแสงไฟที่ยังถูกเปิดทิ้งไว้พร้อมกับร่างบางของดงแฮที่นั่งรอคนๆนึงอยู่ตามแผนของพี่แจจุง
“ก๊อกๆๆๆ!!!ชั้นคิบอมนะ นายมีอะไรจะคุยกับชั้นน่ะดงแฮ???”เสียงเคาะประตูดังขึ้นพร้อมกับเสียงของคนที่เค้ารอมานานเกือบ 3 ชั่วโมง ร่างบางทำใจเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะเอายาหม่องมาป้ายบางๆที่เปลือกตาบางเพื่อให้น้ำตาไหล
“ฮึก...นายกลับมาแล้ว...ฮือๆ”ดงแฮโผเข้ากอดร่างสูงทันทีที่เปิดประตูทำเอาคิบอมถึงกับเอ๋อ
“นายเป็นไรรึปล่าวดงแฮ ร้องไห้ทำไม...”คิบอมถามอย่างเป็นห่วง...เป็นห่วงจริงๆนะ
“ตอนนั้น...ฮึก...ชั้นเห็นนายนั่งกับผู้หญิง...ฮึก ในร้านกาแฟที่เรา 2 คนชอบไป นะ...นายรู้มั้ยว่าชั้นกลัว ฮือๆ..”ดงแฮพูดไปสะอื้นไปแต่คิบอมก็สามารถรับรู้คำพูดนั้นได้ทุกคำพูด...คำพูดที่ทำให้หัวใจเค้าพองโตอย่างประหลาด
“กลัวอะไรหรอดงแฮ...”คิบอมถามด้วยเสียงเป็นห่วงปนๆกับลุ้นกับคำตอบที่จะได้รับ
“ชั้นกลัวว่าจะเสียนายไป...คิบอม...”ดงแฮพูดเสียงอ้อนก่อนจะช้อนตาขึ้นมองร่างสูงอย่างน่ารักทำเอาร่างสูงกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ใบหน้าหวานติดออกจะแดงเล็กน้อยไม่ว่าจะด้วยร้องไห้หรือเขิน ปากแดงสีกุหลาบถูกเม้มเข้าหากันอย่างจงใจจะยั่วยวน ตาสวยที่ออกจะบวมเล็กน้อยเนื่องจากร้องไห้แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ใบหน้าขาวที่บัดนี้ถูกแต่งแต้มไปด้วยหยาดน้ำตาดูสวยน้อยลงแม้แต่น้อย...ยั่วกันเกินไปแล้วนะดงแฮ...
“นายอย่าทำหน้าอย่างนั้นดงแฮ ชั้นจะทนไม่ไหวเอานะ”ร่างสูงเลือกที่จะพูดออกไปตรงๆแต่ร่างบางกลับยิ้มบางๆตอบกลับมาแทน
“นายจะทนทำไมล่ะคิบอม...ชั้นยอมนายอยู่แล้ว”ดงแฮพูดอย่างยั่วยวนก่อนจะโน้มให้ใบหน้าหล่อเหลาของร่างสูงให้ลงมาใกล้ใบหน้าสวยหวานของตัวเองจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นก่อนที่ริมฝีปากบางจะจูบลงไปเบาๆบนปากของคิบอม
“ไม่ว่านายจะต่อต้านหรือไม่ ยังไงคืนนี้นายก็ต้องเป็นของชั้นแล้วล่ะดงแฮ”พูดจบก็จัดการประกบริมฝีปากหนาของตัวเองลงกับริมฝีปากอิ่มของร่างบางทันที!?!
ก๊ากๆๆๆๆ ค้างกันอ่ะเดะ หึหึหึตั้งใจเฟ้ย!!!
ตกลงตอนที่ 4 เรายังไม่แก้นะคะ
ใครที่เนื้อหาไม่ครบมาเม้นบอกเราได้นะ
หรือไม่แอดเมลล์มาคุยกันก็ได้
แต่ถ้ามีถามเข้ามาเยอะๆเรื่องเนื้อเรื่องที่หายไปเราก็จะลงให้ไหม้แน่นอนค่ะ
ตอนนี้เรามาสนตอนต่อไปดีกว่า ว่ะฮ่ะๆๆๆๆ
คงเดาได้ชิมิว่าตอนต่อไป NC กร๊ากกกก สะใจเว้ยยยยย
Ok อาทิตย์หน้าเจอกันนะคะที่รัก รักนะจุ๊บๆ
ความคิดเห็น