คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Destiny Plan!!+Intro
“กริ๊ง~”เสียงกระดิ่งประตูสั่นเบาๆเมื่อประตูกระจกสวยถูกผลักด้วยมือเรียวของร่างบอบบางร่างนึง
“หวา~มาสายขนาดนี้พี่แจจุงบ่นตายแน่ๆ”ร่างบางเจ้าของใบหน้าหวานบ่นพึมพัมก่อนจะรวบรวมความกล้าเดินเข้าไปหาพี่สาว เอ๊ย!!!พี่ชายสุดสวยผู้ควบตำแหน่งเจ้านายที่กำลังมองหน้าเค้าด้วยสายตากินเลือดกินเนื้อสุดๆ
“ดงแฮ!!นายมาสายอีกแล้วนะ!!”แจจุงขมวดคิ้วก่อนจะบ่นประโยคเดิมๆที่เค้าบ่นอยู่เป็นประจำ
“ก็มันเรียนหนักนี่ฮะ...วันเสาร์ทีไรผมเลยตื่นสายทุกที”ดงแฮแก้ตัวก่อนจะรีบเข้าไปกอดรุ่นพี่ที่น่ารักเอาไว้หลวมๆพร้อมส่งสายตาปิ๊งๆไปให้
“ไม่ต้องทำมาเป็นพูดเลย...ไอ้บ้าเอ๊ย!ปล่อยเลยนะ ถ้าเป็นสาวๆจะให้กอดนานอยู่หรอก แล้วอีกอย่างนะ!วันไหนเข้าเวรเช้านายต้องเหนื่อยทุกทีนั่นแหละ”จากเจ้านายสุดเฮียบต้องกลายเป็นพี่สาวขี้บ่นทุกทีที่เห็นสายตาอ้อนๆนั่น...เค้าล่ะเบื่อตัวเองจริงๆ
“ฮะๆๆไม่มีสาวไหนมากอดพี่หรอกน่า...พี่แต่คนจะเข้ามาทำร้ายร่างกายซะมากกว่า...”ดงแฮพูดจบก็รีบวิ่งเข้าหลังร้านทันทีเนื่องด้วยสังเกตเห็นมือของแจจุงคว้าแจกันมาแว๊บๆ -*-
ดงแฮเป็นเด็กมหาลัยปี 1 มีน้องให้ดูแลถึง 2 คน พ่อแม่เสียตั้งแต่ดงแฮอยู่ ม.ปลาย แถมพวกญาติๆยังส่งมาให้แค่ค่าเทอม(ซึ่งก็ถือว่าดีแล้วแต่ดงแฮก็บ่นไปขำๆแค่นั้นแหละ อันที่จริงเค้าตั้งใจจะไม่รับเงินพวกนั้นด้วยซ้ำเพราะเกรงใจ)จึงไม่แปลกเลยที่ดงแฮจะต้องหางานทำเพื่อเลี้ยงครอบครัว ดงแฮถือว่าโชคดีมากที่ได้ทำงานในร้านดอกไม้ของรุ่นพี่ที่สนิทด้วย แจจุงเป็นพี่ชายของเรียวอุคซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของน้องคนเล็กของเค้าเอง
แจจุงเป็นคนปากไวแต่ใจดี วันไหนที่ดงแฮติดธุระมาช่วยที่ร้านไม่ได้ก็แค่บ่นแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรจริงจัง...ออกจะเป็นห่วงนิดๆซะด้วยซ้ำ และเนื่องจากตอนนี้ดงแฮเรียนมหาลัยอยู่เค้าเลยต้องเลือกเวลาทำงานและก็เป็นโชคดีอีกครั้งที่แจจุงอนุญาติให้เวลาเรียนก็ไปเรียนพอว่างแล้วค่อยมาช่วยส่วนเสาร์อาทิตย์ค่อยมาเต็มวัน งานร้านนี้ถือเป็นงานสบายและสงบเงียบ จัดดอกไม้ ส่งดอกไม้ ไปรับดอกไม้ ปลูกดอกไม้ วันทั้งวันคลุกอยู่กับดอกไม้ใบไม้ไม่ต้องไปลำบากยากเย็นอะไรแถมเงินเดือนก็ดี...อืม...แล้วมานั่งบ่นอะไรอยู่เนี่ย???
“พี่แจจุงฮะ วันนี้เรียวอุคคงกลับบ้านค่ำหน่อยนะฮะ เห็นซองมินบอกว่าต้องอยู่หาข้อมูลทำโครงงาน”ดงแฮที่เปลี่ยนชุดเสร็จแล้วเดินออกมาบอกแจจุงเผื่อว่าจะยังไม่รู้จะได้ไม่ต้องเป็นห่วงนองชาย
“อืม...ด็ก ม.ปลาย ก็ยังงี้แหละ...งานเยอะแยะ มีแต่งานไร้สาระแถมยังเปลืองเงินเปลืองเวลา ดีหน่อยที่เพื่อนในกลุ่มป็นซองมินไม่งั้นมีหวังหอบมาทำที่บ้านคนเดียวทุกวันแน่ๆ”แจจุงพูดก่อนจะส่ายหน้าไม่ชอบใจ
เรียวอุคเป็นเด็กค่อนข้างเรียบร้อยแถมเป็นน้องเล็กสุดของบ้านแจจุงเลยมักจะห่วงเกินตัวเสมอ ช่วงหลังนี้ดีหน่อยที่ซองมิน้องชายของเค้ามาเป็นเพื่อนสนิทของเรียวอุค...นี่ขนาดบ่นน้อยลงแล้วนะเนี่ย-*-
“เออใช่!วันนี้จุนซูบอกจะมาช่วย...นายช่วยเตรียมดอกไม้ไว้เยอะๆนะ...เดี๋ยวดอกไม้ไม่พอแบบวันนั้นล่ะยุ่งแน่...”แจจุงพูดไปมือก็จัดดอกไม้ไปไม่ได้หันมาสนดงแฮที่ทำหน้าเบื่อหน่าย...และนั่นก็เป็นโชคดีของดงแฮ...
จุนซูเป็นน้องคนรองของแจจุง เมื่อปีที่แล้วมีแมวมองมาทาบทามไปเป็นนักร้องแล้วพอเดบิวต์เมื่อเดือนก่อนความนิยมก็พรุ่งสูงปรี๊ดดดดด~ถึงยังงั้นคนรักครอบครัวยังจุนซูก็ยังกลับมาทำงานที่ร้านดอกไม้อยู่ดีเวลาที่ว่างจากงาน ไม่ใช่ว่าต้นสังกัดเห็นว่าดังเลยตามใจหรอกนะแต่เห็นว่า ผจก. (ก็แมวมองนั่นแหละ) เป็นแฟนของจุนซูแถมยังหลง+กลัวจุนซูมากๆซะด้วย
อันที่จริงที่ดงแฮทำหน้าเบื่อมันก็ไม่ใช่เพราะจุนซูหรอก จุนซูเป็นรุ่นน้องที่น่ารักของดงแฮแถมยังสนิทกับฮยอกแจน้องชายคนรองของเค้ามากด้วย แต่ที่ดงแฮทำหน้าเบื่อหน่ายเหมือนจะตายอยู่รอมร่อก็เพราะแฟนคลับขนาดมหึมาที่ตามจุนซูแจน่ะสิ!ให้ตายเถอะ...เค้าล่ะอยากกระโดดตึกแทนจุนซูจริงๆ แต่พอคิดไปคิดมามันก็เป็นความคิดไร้สาระที่มาจากความขี้เกลียดแค่นั้นแหละเพราะถ้าเค้ามีแฟนคลับคอยให้กำลังใจมากมายขนาดนั้นแบบจุนซูเค้าคงลอยไปถึงดวงอาทิตย์แล้วล่ะ -*-
“งั้นผมไปรับดอกไม้ก่อนนะ พี่แจจุงจะเอาดอกอะไรเพิ่มมั้ย???”ดงแฮหันมาถามแจจุงก่อนจะเดินไปหยิบกุญแจรถ
“อืม...เอาดอกกุหลาบสีแดงมาเยอะๆหน่อยนะ แล้วก็...เอาดอกกระหล่ำมาด้วยละกัน!555+”แจจุงหัวเราะเมื่อเห็นหน้าเหยเกของดงแฮที่บ่งบอกอย่างชัดเจนว่า ‘เล่นมุขมาได้ไม่ดูเวลา แถมยังเป็นมุขฝืดขั้นเทพอีกต่างหาก!’
“เอาดอกกุหลาบแดงเพิ่มใช่ป่ะ?อืม...งั้นเดี๋ยวผมมานะ พี่แจจุงมีอะไรก็โทรเรียกละกัน”ดงแฮสั่นหัวเพื่อปัดมุขฝืดออกจากหัวเกินจะเดินมาที่มอไซด์คันสวยของร้านที่เป็นสีดำสวย เอ่อ...อันที่จริงก็ไม่ได้สวยอะไรหรอกแต่มันก็เป็นมอไซด์คันเล็กๆที่น่ารักดีแถมมีรถพ่วงสีขาวแถมมาให้ด้วย
“เอี๊ยดดด~!!โครม!!!!!!!!!!!!!!!”และมันก็เป็นโชคดี(ที่เจ้าตัวคงแอบด่าในใจนิดๆว่าเป็นโชคร้าย)เพราะก่อนที่ดงแฮจะก้าวเข้าไปในรัศมี 1 ม.ของรถมอไซด์อยู่ๆรถสปอตสีดำ(ที่ดงแฮแอบด่าในใจว่ามันสวยจนน่าอิจฉา)พุ่งเข้ามาชนรถมอไซด์ที่น่ารักของเค้าซะเต็มแรง!!!นี่คงไม่คิดจะเบรกเวลาจอดรถเลยใช่มั้ย???
“...”
“ดงแฮ!!!!เป็นอะไรรึปล่าว???”แจจุงที่วิ่งออกมาจากร้านหลังจากที่เห็นภาพที่คงติดตาไปหลายวันก่อนจะเข้ามาเขย่าดงแฮเบาๆเพราะเจ้าตัวยืนแข็งเป็นท่อนไม้ไปซะแล้ว
“อ๊ะ!!!ขอโทดจริงๆนะครับ ผมขอประทานโทดจริงๆพอดีว่าผมกับเพื่อนทะเลาะกันน่ะครับ ให้อภัยกับความต่ำช้าของพวกเราด้วยเถอะครับ นี่ดีแค่ไหนที่คุณหนูคนนี้ยังไม่ได้เข้าใกล้รถมอไซด์ ผมขอประทานโทดจริงๆครับ เรื่องค่าเสียหายผมจะชดใช้...”
“หยุดๆๆๆๆ”แจจุงยกมือห้ามก่อนจะกุมหน้าผากเมื่ออยู่ๆคนในรถก็ลงมาก้มหัวขอขมาซะยกใหญ่ อันที่จริงเค้าก็ไม่ได้อะไรหรอกนะ...พอเห็นคนมาก้มหัวขอโทดติดต่อกันแบบนี้ก็รู้สึกเกรงใจเหมือนกัน
“...แจ...โบแจรึปล่าว???”ดูเหมือนพอเงยหน้าขึ้นมาได้คนที่เอาแต่ก้มหน้าขอโทดเมื่อกี้ก็ทำตาปริบๆให้แจจุงทันทีก่อนที่แจจุงจะร้องออกมาบ้าง
“...ทึก...ไอ้ทึกกี้!!!เฮ้ยยย~!คิดถึงเว้ยยยย~”พูดจบแจจุงกับลีทึกก็กระโดดกอดคอกันทันทีสร้างความมึนงงกำลัง 2ให้กับดงแฮเป็นอย่างมากและรวมถึงอีกคนที่เพิ่งตามลงมาเพราะเพิ่งลงจากรถได้ก็งงเช่นกัน
“โอ้ย~คิดถึงมึงอ่ะ...ไปอยู่ไหนมาวะไม่ยอมติดต่อเพื่อนฝูง”พี่ทึกกี้พูดจบก็จับเพื่อนหันซ้ายหันขวาสำรวจร่างกายทันที
“ก็กุทำมือถือหายเบอร์แม่งหายหมดเลย...เอ่อ...เข้าไปคุยข้างในป่ะ???รถเดี๋ยวเรียกรถลากมาลากไปก็ได้มั้ง???”แจจุงถามเพื่อนเก่าที่หายหัวไปนานเพราะถ้าเค้ายืนอยู่ตรงนี้ต่อไปเค้าคงพรุนทั้งตัวเนื่องจากสายตาประชาชีที่สอดส่องมาเป็นแน่
“อืม...งั้นขอโทรเรียกช่างก่อนนะ”พูดจบพี่ทึกกี้ก็รีบโทรหาช่างทันทีก่อนที่ทั้งหมดจะเข้าไปนั่งในร้านกัน
“เอ่อ...ขอโทดนะที่ทำรถแกพัง เอ่อ...พอดีคยูฮยอนพิ่งหัดขับรถน่ะ”พี่ทึกกี้พูดก่อนจะหันไปมองรุ่นน้อง+เจ้านายที่นั่งอยู่ข้างๆ
“คยูฮยอน?อืม...แล้วไม่คิดจะแนะนำหรอ???”แจจุงเป็นคนตรงเพราะงั้นอยากรู้อะไรเลยถามออกไปเลยและคำถามนั่นทำเอาพี่ทึกกี้ชักสีหน้าลำบากใจนิดหน่อยก่อนจะตัดสินใจทำเหมือนไม่มีอะไร
“เออๆ นี่เป็นรุ่นน้องชั้น...พอดีต้องช่วยพี่ชายทำงานน่ะคยูฮยอนเลยให้ชั้นช่วยสอนขับรถ...แต่ดูเหมือนจะอารมณ์ร้อนไปนิด”พี่ทึกกี้พูดจบก็หันไปมองด้วยสายตาจิกๆหน่อยๆทำให้คยูฮยอนหันหน้าหนีไป
“แล้วน้องน่ารักที่นั่งข้างแกล่ะ???”พี่ทึกกี้จิบชาที่แจจุงเอามาเสิร์ฟก่อนจะถามถึงดงแฮพร้อมกับในหัวสมองที่เริ่มคิดแผนการร้อยแปด...
แอ๊ดดด~ประตูไม้ห้องทำงานสไตล์ยุโรปสุดหรูถูกเปิดออกเบาๆก่อนชายร่างท้วมคนนึงจะเดินเข้ามาและก้มทำความเคารพผู้ที่อยู่ด้านในก่อนแล้ว
“มีอะไร???”ร่างสูงสง่าที่นั่งอยู่หลังโต๊ะทำงานตัวใหญ่ที่กองสุมไปด้วยเอกสารมากมายถามขึ้นด้วยเสียงไม่สบอารมณ์เมื่อมีคนมาขัดจังหวะการทำงาน
“คุณคยูฮยอนขับรถไปชนขอรับคุณคิบอม”ชายร่างท้วมรายงานด้วยเสียงเรียบซึ่งคิบอมก็พยักหน้ารับเบาๆ
“เตรียมรถให้ชั้นด้วย...ชั้นจะไปหาน้อง...”จบคำสั่งชายร่างท้วมก็รีบเดินออกไปปฎบัติตามหน้าที่ๆได้รับมอบหมายทันที
“อืม...ครับ...ไม่เป็นอะไรมากครับ...ครับ...ต่อไปจะระวังให้มากขึ้นครับ...สวัสดีครับ...”เสียงคุยโทรศัพท์ดังเจื้อยแจ้วของคยูฮยอนหยูดลงแค่นั้นก่อนที่ร่างสูงจะเดินกลับมานั่งที่เดิม
“คิบอมโทรมาหรอ?ว่าไงบ้าง”พี่ทึกกี้ถามก่อนจะยกชาขึ้นเพื่อปิดบังรอยยิ้มร้ายกาจ
“อือ...บอกว่าจะมาหา...”พูดจบแค่นั้นคยูฮยอนก็เบนหน้าหนีหันไปมองอย่างอื่นทันทีทำให้พี่ทึกกี้ทำเสียงชิชะไม่พอใจนิดหน่อยก่อนจะหันมาคุยต่อกับเพื่อนเก่า
“แกไปกินข้าวกับชั้นดิ...ถ้าว่างอ่ะนะ”พี่ทึกกี้ถือโอกาสชวนซึ่งแจจุงก็พยักหน้ารับอย่างไม่เบี่ยงเบนอะไร
“แล้วตกลง เซีย จุนซู นี่น้องแกจริงๆใช่มะ???”พี่ทึกกี้จิบชาเล็กน้อยก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาถามเพื่อนที่เงียบไป
“อือ...”ตอบแค่นั้นก็เงียบไปอีกจนพี่ทึกกี้เรื่มสงสัยเลยมองตามสายตาของแจจุงไปซึ่งก็ทำเอาพี่ทึกกี้หลุดขำออกมาทันที
กองทัพชุดดำ...อืม...จะเรียกว่าเหมือนบอดี้การ์ดที่คอยคุ้มกันคนใหญ่คนโตเวลาไปงานใหญ่ๆก็ว่าได้ ทั้งหมดคงราวๆเกือบ 50 คนซึ่งมันทำให้หน้าร้านขายดอกไม้ที่ดูเล็กๆหน้ารักอยู่แล้วดูเล็กกระจี๊ดรี๊ดเข้าไปอีก กองทัพชุดดำแหวกออก 2 ข้างเพื่อเว้นตรงกลางไว้ป็นทางเดินซึ่งสุดแถวนั้นถ้าเอากลองส่องทางไกล(ประชดนิดๆอ่ะนะ)ก็จะเห็นรถสปอตสีดำ(อีกแล้ว)คันสวยซึ่งคนขับรถดูจะลุกลี้ลุกลนเป็นอย่างมากกับการเปิดประตูให้คนที่นั่งอยู่เบาะหลัง!ช่างดูขัดหูขัดตาดงแฮไปซะทุกอย่างจริงๆ
ประตูรถคันสวยเปิดออกก่อนร่างสูงสง่าของคิบอมจะก้าวออกมาจากรถซึ่งทำให้สาวน้อยไปจนถึงรุ่นเคี้ยวหญ้าอ่อนรวมทั้งเพศชายและเหล่าบุคคลโดยรอบที่ยังระบุเพศไม่ได้อ่อนระทวยไปกับความหล่อและดูดีของคิบอมและดูเหมือนดงแฮจะคิดตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิง...
“ไอ้แก้มแตกนี่ขี้เก๊กชะมัด”!?!
อ่า...ด๊องเห็นหน้บอมครั้งแรกก็ด่าซะแล้ว -*-
รู้สึกว่าเราเป็นคนที่ชอบเขียนให้คิเฮทะเลาะกันจิงๆนะ T[]T รู้สึกผิด
อ่า...เรื่องนี้บทบรยายเริ่มจะหรูเกินไป ยังไงอย่าเพิ่งเบื่อนะคะ
รักทุกคนเสมอนะ จุ๊บๆ
ความคิดเห็น