คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ปิ๊กนิคและการเดิมพันด้วยศักดิ์ศรี1.2
บรรยากาศริมลำธารที่มีเสียงน้ำไหลฟังสบายหู ตอนนี้กำลังครึกครื้นไม่น้อย เหล่าหัวหน้าหน่วยสี่คนปูผ้าที่เตรียมมาและนั่งล้อมวงดื่มเหล้าและน้ำชากันอยู่....ส่วนอิคาคุกับเร็นจิช่วยกันเตรียมไฟย่างปลากันเงียบๆ
"ก่อไฟเสร็จรึยังจ๊ะหนุ่มๆ"รองหัวหน้ามัตสึโมโต้ตะโกนถามขณะที่ยืนอยู่ริมลำธาร
"เสร็จเเล้ว"
"พวกเธอไปนั้งรอไป๊...เดี๋ยวพวกฉันจะจับปลามาให้เอง" เร็นจิพูด
"หมายความว่าไงเร็นจิ คิดว่าข้าจับปลาไม่ได้รึไง"ลูเคียยัว
"ป่าว..ข้าแค่..."
"แค่ดูถูกผู้หญิงนะสิ"
"อะไรของเจ้าข้าแค่จะ..."
"งั้นมาแข่งกันไหมข้ากับรองหัวหน้ามัตสึโมโต้เจ้าคู่กับอิคาคุ"ลูเคียว่า
"เอางั้นก้อได้"อิคาคุ
"อุ้ย..น่าสนุกนะ *-* แบบนี้ต้องมีเดิมพันซะหน่อยดีไหม"มัตสึโมโต้
"ได้เลย..เดี๋ยวจะสอนให้รู้ว่าผู้หญิงควรอยู่เฉยๆทำตัวน่ารักๆก็พอ"เร็นจิว่าอย่างมีน้ำโห
"แล้วจะเดิมพันอะไร"อิคาคุถาม
"งั้นฝ่ายไหนแพ้ต้องเปลื้องผ้าอาบน้ำโชว์เลยเป็นไง"
"อือได้..พวกเธอห้ามใจฝ่อก่อนซะละ"
"ลูเคียจังสู้ๆนะ..วันนี้เราจะได้ดูผู้ชายเถื่อนแก้ผ้าล่ะ อิอิ"
"เอ่อ..ข้า"
"อะไรลูเคียเจ้าใจฝ่อแล้วรึจะถอนตัวก้อได้นะ"
"ข้ารึใจฝ่อมาแข่งกันเลยข้าอยากดูเต็มทนแล้วว่าผู้ชายเถื่อนๆแก่ผ้าจะดูได้รึป่าว"
"แค่กๆๆ"เบียคุยะที่ได้ยินการพนันมาตลอด
"เบียคุยะเจ้าถึงกับสำลักเลยรึ"อุคิทาเกะ
"ฮ่าๆงั้นเรามาช่วยฝ่ายชายกันไหม ไอ้ชั้นเองก็อยากจะดูเหมือนกันนะร่างเปลือยของสาวๆ"
"เคียวราคุ!"อุคิทาเกะดุพลางมองหน้าเบียคุยะที่ไม่ค่อยจะพอใจ
"แหม๋ๆ..ล้อเล่นน่าคุณพี่ชายอย่าทำหน้า น่ากลัวแบบนั้นสิ"
"เฮ้อ..โตๆกันแล้วเล่นกันเป็นเด็กๆ"โทชิโร่ที่แอบงีบอยู่บนต้นไม่ใกล้ๆ
เบียคุยะมองภาพตรงหน้าด้วยความไม่พอใจและยิ่งไม่พอใจหนักขึ้นไปอีกเมื่อเห็นลูเคียผูกชายกิโมโนทั้งสองข้างจนเห็นขาอ่อนขาวๆและพวกผู้ชายก็ยังเปลื่อยบน-*-
"ฮ่าๆ..ฝ่ายข้าได้มาสองตัวแล้วนะเจ้าละยังไม่ได้เลยนิ"เร็นจิว่า
"ฮึ..ข้าตามทันแน่ อย่าได้ใจไป"
"กรี๊ด...ลูเคียจังชั้นได้ตัวหนึ่งแล้ว"
"ฮึ...ก้อแค่ตัวเดียว"
"อ้าย..ข้าก้อได้อีกตัวแล้ว..ที่นี่ก้อเท่ากันแล้ว ฮึๆ"ลูเคีย
"งั้นฝ้ายไหนได้ตัวที่สามก่อนชนะเลยเป็นไง"เร็นจิ
"ได้ ตามนั้น"
"นี่แนะๆ"ลูเคียที่วิ่งไปลุยน้ำทำให้ปลาที่อยู้อีกฝั้งเข้ามาทางมัตสึโมโต้
"ดีมากลูเคียต้อนมาทางนี้ให้หมดเลย"
"นี่อย่าโกงสิ"
"โกงอะไรเขาเรียกกลยุท"
"เฮ้!!ข้าได้แล้ว"อิคาคุร้องบอกพร้อมชูปลาในมือขึ้นโชว์...แต่อยู่ๆก็มีหินที่ไหนไม่รู้กระเด็นมาโดนมือเข้าอย่างแรงจนเผลอทำปลาหลุดมือโดยมีมัตสึโมโตกระโดดจับไว้ได้
"เย้ๆ..ชนะแล้วๆ"
"ฮึๆ..ปกป้องน้องสาวได้ไม่เลวเลยนิ"เคียวราคุพูด
"อย่าไปล้อเค้าน่าเคียวราคุ"อุคิทาเกะ
"..."เบียคุยะมองผลงานของตัวเองด้วยความพอใจก่อนจะยกชาขึ้นจิบ"
"อะไรปลาตัวนี้เราจับได้ก่อนนะ"เร็นจิโวยวาย
"แต่ทำมันหล่นเองนี่และถ้าพวกเราไม่จับไว้มันก็หายไปกับน้ำอยู่ดี"
"แต่..."เร็นจิทำท่าจะค้านแต่โดนอิคาคุลากคอออกมาก่อน
"เร็นจิเจ้าอย่าไปเถียงน่า"
"แต่ปลา..."
"น่า...เชื่อข้าสิข้าได้ทำปลาหลุดมือแต่มีคนปาหินใส่มือข้า"
"หา!จิงรึคับแล้วไคที่กล้าทำคับ"
"มีคนเดียวแหละที่จะทำแบบนี้และเพราะอะไรถ้าเจ้าไม่โง่เกินไปก่อคิดเอาเองสิ"
สองหนุ่มกอดคอกันหันไปมองทางกลุ่มหัวหน้าที่ล้อมวงสนทนากันอยู่ก่อนจะมองไปยังเบียคุยะที่นั้งจิบชาหน้าตาเฉยเหมือนเดิม
"จะใช่เหรอคุณอิคาคุหัวหน้าไม่น่าจะ.."
"เชื่อข้าสิหัวหน้าคุจิกิห่วงน้องสาวสงสัยกลัวน้องแพ้พนัน"
"อืม..จริงสินะ"
"เร็นจิ อิคาคุ ถึงเวเลาที่พวกเจ้าต้องแก้ผ้าโวแล้วนะ"รันงิคุพูดอย่างสนุกในขณะที่ลูเคียกำลังย่างปลาอย่างตั้งใจ
ร่างบางย่างปลาอย่างไม่รู้ตัวเลยว่าเบียคุยะมายืนข้างหลังตัวเองเมื่อไร
"ลูเคีย!"
"เอ่...อท่านพี่.."ลูเคียยืนขึ้นอย่างรวดเร็ว
"เมื่อไรจะเอาชายกิโมโนที่ผูกไว้ลงซะที"-*-
"เอ่อข้าลืม..ข้าจะเอาลงเดี๋ยวนี้ค่ะ"ร่างบางรีบเอาชายกิโมโนลงอย่างรวดเร็ว
"เอานี่ไปสิตัวเจ้าเปียกไปหมดแล้ว"-.-ร่างสูงปลดป้าพันคอผืนใหญ่ของตนให้ลูเคีย
"เอ่อ...ไม่เป็นไร..."ลูเคียจะปฎิเสธแต่ร่างสูงก็ห่มผ้าผันคอของตัวเองให้ลูเคียทันที
"ขอบคุณค่ะท่านพี่"ลูเคียบอกหน้าแดง....ใจเธอเต้นอย่าไม่รู้สาเหตุ
"เฮ้!!ลูเคียจังมาดูเร็วสองคนนี้จะแก่ผ้าโชว์แล้ว"รันงิคุ
"นี่ก็ดึกแล้วข้าจะพาเจ้ากลับบ้าน- . -"
"เอ้อ../. ."
"ทำไม...-*-...หรือเจ้าอยากจะดูผู้ชายเถื่อนๆแก้ผ้า"ลูเคียหน้าแดง
"ป่าวค่ะ..ข้ากลับพร้อมท่านพี่ก็ได้". .
"งั้นก็ไปกันเลย"
"เอ่อ...จะไม่ไปบอกลาทุกคนก่อนรึค่ะ"
"ไม่จำเป็น"-*-
"ค่ะ"
"ถ้าเดินไปคงช้าเจ้ามาขี่หลังข้าสิข้าจะใช้ก้าวพริบตา"
"แต่...ว่า.....ว่า...ข้า..."ลูเคียอึกอัก
"เร็ว!"--*
"ค่ะ.."ลูเคียขี่หลังอย่างกล้าๆกลัวๆ ใจเธอเต้นแรงอีกแวว -///-
"จับแน่นๆล่ะ"ร่างสูงบอกพร้อมกระชับร่างบางด้วยแขนก่อนจะหายไปอย่างรวดเร็ว
"ฮึๆ..ไปซะแล้ว"เคียวราคุ
"อือ"
"อ่าวหัวหน้าคุจิกิกับลูเคียจังไปไหนแล้วล่ะ"รันงิคุที่กลับมาจากแกล้งสองหนุ่มถามโดยที่สองคนเดินหน้าบอกบุญไม่รับตามมาข้างหลัง
"กลับไปแล้วล่ะ"
"ทำไมหลับเร็วจัง"เร็นจิ
"ฮึๆพวกเจ้านี่ไม่มีตามองกันรึไงนะ"
"หมายความว่าไง"รันงิคุและเร็นจิถาม
"หึ..คิดเอาเองสิ แต่อีกไม่นานพวกเจ้าก็รู้เองล่ะ"อิคาคุทิ้งปริศนาไว้สองหัวหน้าหน่วยพากันยิ้มอย่างมีเลศนัย
"ไม่จริงล่ะมั่ง ที่คนอย่างเจ้านั้นจะชอบน้องสาวตัวเอง- -"โทชิโร่ที่นอนอยู่บนต้นไม่พูดกับตัวเอง
/////เย้...ตอนหลังจากนี้พี่เบียแก่จะรุกหนักแววนะรับลองว่าอ่านแล้วอายแทนกันทุกตอน
ความคิดเห็น