คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Monster Boy = 6 =
Mafia Monster
- 6 -
- ุนฮ พาร์ท -
ยูเบบี้ ื่อุ้นๆ แฮะ เหมือนเยไ้ยินมา่อน
"แฮยอน นายรู้ันื่อยูเบบี้มั้ย" เาพยัหน้ารับ
"ทำไม มีเรื่ออะไรั้นหรอ"
"เมื่อวัน่อนันโนทำร้าย พี่ายันบอว่า ยูเบบี้ับพี่ายเธอมา่วยันไว้ วันนั้น็เห็นไม่ั้วย
ถ้านายเอเธอบอัน้วยนะ ันอยาะอบแทนเธอสัหน่อย"
"นั่นไ เธอมาพอี" เาี้ไปที่ผู้หิสอนที่ำลัเินมา
"ยัยุปิมิ?!"
"นั่นแหละ ยูเบบี้" แล้วเธอับเพื่อน็ไปนั่ิน้าวที่โ๊ะที่ห่าไลาพวผมพอสมวร
สสัยพวเธอเริ่มรู้ัวว่าำลัโน้อ เบบี้ถึไ้เยหน้ามามอผมาปริบๆ แถมะเียบยัาปาอี่าหา
"นายะไปไหน" แฮยอนเรียผม
"ไปหาเบบี้ไ"
"นายะทำอะไร"
"อยารู้็ไป้วยันสิ" เาเินามผมมา้วยวามสสัย
"สวัสี ยูเบบี้"
"แ่ๆๆ"
"แใเย็นๆ ื่มน้ำ่อน" เธอรับแ้วน้ำาเพื่อนมาื่ม ่อนหันมาพูับผม
"นะ นายมีอะไรหรอ"
"พี่ายันบอว่า เมื่อวัน่อนเธอ่วยันไว้ อนที่ันโนทำร้าย ันเลยอยาะอบแทนเธอ"
"มะ ไม่เป็นไร ไม่้ออบแทนหรอ" เธอพู่อน้มามออาหารในถา
เฮ้! อาหารที่อยู่ในถามันน่าสนใว่าผมที่ยืนอยู่รนี้ั้นหรอ
"ไม่อบแทนไม่ไ้หรอ เสียื่อมาเฟียหม" ผมเยาเธอึ้นมาให้สบาผม
"อบแทน้วยอะไรีนะ ร่าายันีมั้ย"
"ฮะ?!" หน้าาเธอูใสุๆ ลีแฮะ
"เพื่อนเธอเยบอว่าเธออบันนี่นา"
"เอ่ออ"
"ั้นอบแทน้วยารมาบันีมั้ย" ราวนี้เธอเบิาโ้วยวามใว่า่อนหน้านี้
"เธอไม่วรปิเสธันนะ" ผมหยิบโทรศัพท์เธอที่วาอยู่มาโทรเ้าเรื่อัวเอ
"อย่าลืมรับสายันล่ะ" ผมทำาวิ้์ใส่เธอ่อนเินออาโรอาหาร
"เฮ้ย! เบบี้ แเป็นลมเลยหรอเนี่ย!" เสียเพื่อนเธอัไล่หลัผมมา หึ ผู้หินี่เป็นเหมือนันหมเลยริๆ
"นายะทำอะไร"
"เฮ้เพื่อน~ นายถามำถามนี้ไปแล้วนะ"
"ทำไมนายถึอบแทนเธอ้วยารบัน"
"็เธออบัน อบแทนแบบนี้เธอะมีวามสุ"
"แ่นายไม่ไ้อบเธอ ทำแบบนี้เหมือนล้อเล่นับวามรู้สึเธอเลยนะ"
"นายอบเธอหรือไ ถึไ้เือร้อนนานี้"
เาถอนหายใแทนารอบำถามอผม ลเาอบเธอหรือเปล่า หวัว่าะไม่มาทะเลาะันทีหลันะ
อนเลิเรียนผมเินไปรอเธอที่หน้าึะ ที่ผมรู้ว่าเธอเรียนะไหนเพราะแฮยอนบอ
หมอนีู่รู้ัผู้หินนี้ีะมั
"ยูเบบี้ ลับบ้านันเถอะ เี๋ยวันไปส่" เสียุบิบานรอบ้าเริ่มัึ้น
"มะ ไม่เป็นไร ัน้อลับพร้อมพี่ายน่ะ ไม่รบวนนายีว่า" พูบเธอ็ทำท่าะเินหนีผม
นี่ลเธออบผมริหรือเปล่า ะหนีผมท่าเียวเลย
"ไม่รบวนหรอนา เราเป็นแฟนัน แ่นี้สบายมา" ผมพูเสียั ราวนี้เสียุบิบัึ้นว่าเิมอี
"ฟะ แฟน นายำลัล้อเล่นอะไรอยู่ ันไม่สนุ้วยนะ" เธอหันมาึ้นเสียใส่ผมนิหน่อย
"ันไม่ล้อเล่นนะ ทำแบบนี้เหมือนเธอำลัปิเสธันเลย"
"ัน เอ่อ"
"มีนเยบอว่า เราะเป็นนที่โีที่สุ ถ้าไ้เป็นแฟนับนที่เราอบ เธอไม่ิแบบนั้นหรอ"
"ะ ิสิ"
"แล้วเธอไม่ไ้อบันหรอ ถึไม่อยาบับัน"
"เอ่อือ.." เธอหันไปมอหน้าเพื่อนเหมือนอำปรึษา ผมเห็นเพื่อนเธอพยัหน้าเบาๆ
"ลเธอะบับันหรือเปล่า" ผมเอียอใส่เธอเล็น้อย เพื่อให้รู้ว่าผมรอำอบอยู่ ที่ผมื้อเธอนานี้
เพราะลัวว่า ถ้าโนเธอปิเสธมัน้อน่าอับอายมาแน่ๆ ผมเป็นถึหนุ่มฮออันับหนึ่อมหาลัยเลยนะ
"อะ อื้อ" เธออบเสียเบา
"เยส! ีใที่ไ้ยินเธออบลนะ เราลับบ้านันเถอะ อ่อ เธอให้พี่ายเธอลับพร้อมเรา้วย็ไ้นะ"
"อื้อ ั้นันอโทรศัพท์แป๊ปนึนะ"
"เรียบร้อยแล้วหรอ พี่ายเธอว่าไบ้า"
"เารออยู่้าล่าน่ะ"
"ั้นเราไปันเถอะ นับรถมารอแล้ว"
"อื้อ ยูอันไป่อนนะ ลับบ้านีๆ ล่ะ"
"อื้อ บ๊ายบาย"
"ไปันเถอะ" ผมโอบไหล่เธอเินลึ มีเสียเ็แ่ัลอทาเิน พรุ่นี้้อ่าวให่แน่นอน
เฮ้อ~ แ่ิ็รู้สึฮอละ ึึึ
ความคิดเห็น