คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #27 : Monster Boy = 27 =
Monster Boy
- 27 -
- ุนฮ พาร์ท -
"่วย้วยรับ" ผมอุ้มร่าบา วิ่เ้าไปในโรพยาบาล
"นไ้เป็นอะไรมาะ" นาพยาบาลวิ่เ้ามาถามผม พร้อมรับร่าเธอไปวาบนเีย
"เธอโนี้วยเ้าอี้น่ะรับ ่วยเธอ้วยนะรับ"
"่ะ เราะ่วยอย่าเ็มที่่ะ แ่อนนี้าินไ้รอ้านอ่อนนะะ"
แล้วพวเา็เ็นเธอเ้าไปในห้อุเิน ผมเินไปเินมาอยู่หน้าห้อ
"แฮยอน นายมาหาันที่โรพยาบาลเอที ฮึ"
(เิอะไรึ้น ทำถึไปโรพยาบาล แล้วนายร้อไห้ทำไม)
"เบบี้ไ้รับบาเ็บ ฮึ"
(โอเ ันะรีบไปเี๋ยวนี้แหละ)
ไม่นานแฮยอน็มาถึ ้วยท่าทาระหืระหอบ เามาถึพร้อมับพี่ยอแและแม่อเา
"ทำไมเลือเ็มัวนานี้ล่ะ" แฮยอนถาม้วยน้ำเสียใ
"เลือเบบี้ เพราะัน ฮึ ันปล่อยให้เธออยู่นเียว ันมันไม่ไ้เรื่อ ฮึ"
"ใเย็นๆ ่อนนะ เบบี้้อไม่เป็นอะไร ฮึ" แม่เธอพูทั้น้ำา
"ผมอโทษรับ ผมูแลเธอไม่ี ฮึ"
"แฟนผมเป็นยัไบ้ารับ" ผมพุ่ัวเ้าไปถามพยาบาลทันที ที่เธอเปิประูห้อุเินออมา
"ืออนนี้นไ้เสียเลือมา แล้วเลือรุ๊ปเอบีอทาเรา็หม มีใรรนี้เลือรุ๊ปเอบีมั้ยะ"
"ผมรับ" ยอแหันไปบอับพยาบาล
"เิทานี้เลย่ะ" แล้วเา็เินามพยาบาลไป
"ันเป็นนทำให้เธอเป็นแบบนี้ แ่ลับ่วยอะไรไม่ไ้เลย ฮึ"
"เฮ้! นายร้อเยอะไปแล้วนะ นายเป็นนพาเธอมาโรพยาบาลนะ อย่าพูว่า่วยอะไรไม่ไ้สิ"
แฮยอนเินเ้ามาปลอบผม
พวเรานั่รออยู่พัให่พยาบาลนเิม็ออมาบอว่า บอว่าะย้ายเบบี้ไปพัที่ห้อพิเศษ
"ุหมอะ ฮึ อาารลูสาวันเป็นยัไบ้าะ" แม่เธอถามหมอที่เินออมาาห้อุเิน
"อนนี้เธอปลอภัยแล้วรับ เธอโนฟา้วยเ้าอี้ไม้อย่าแร เลยมีแผลให่ที่ท้ายทอย
ทำให้เสียเลือมา นไ้เลยยัไม่รู้สึัวน่ะรับ"
"ฮึ อบุ่ะ" พวเราโ้อบุหมอ
"ปลอภัยแล้ว ทำไม้อใส่เรื่อ่วยหายใ ฮึ" ผมพู้วยวามไม่เ้าใ
"เราไปหาเบบี้ันเถอะ" แฮยอนเสนอ
"นั่นน่ะสิ ไปันเถอะ" พวเราเ้าไปหาเธอที่ห้อพั เธอนอนอยู่บนเีย ใบหน้าูีเียว
มีสายน้ำเลือที่แน และมีเรื่อ่วยหายใ เฮ้อ~ ผมไม่น่าปล่อยให้เธอลับบ้านเอเลย
"เลิทำหน้าเศร้าไ้แล้วนา หมอบอว่าปลอภัยแล้ว"
"แม่ะพายอแไปพัผ่อน่อน ฝาูเบบี้่อนนะ"
"รับ"
"ฝา้วยล่ะ"
"รับ อบุพี่มานะรับ ที่ให้เลือับเธอ"
"เธอเป็นน้อสาวันนะ ยัไัน็้อ่วย ันนอนพัในโรพยาบาลเนี่ยแหละ มีอะไร็ิ่อมา
แล้วนาย็อย่าิมาล่ะ"
"รับ ถ้าเธอฟื้นผมะรีบิ่อไปนะรับ" แล้วพวเา็เินไปหาพยาบาล ให้่วยหาห้อพัให้
ผมะไม่ิมาไ้ไ เธอำลัป่วย และสาเหุ็เพราะผม ทำไมผมถึไ้เป็นห่วเธอมามายนานี้
ผมุมมือเธอไว้ แล้วล่าวอโทษเธอ้ำไป้ำมา
ริ๊~ ริ๊~
"ฮะ พี่ยอแ"
(เบบี้ฟื้นแล้วนายรีบมาที่โรพยาบาลเถอะ)
"ริหรอฮะ!"
(ริิ ันะหลอนายทำไม)
"ผมะรีบไปเลยรับ"
"มีเรื่ออะไรหรอ" แฮยอนหันมาถามผม
"เบบี้ฟื้นแล้ว!" ผมพูอย่ามีวามสุ เธอฟื้นหลัาหลับไปเป็นสัปาห์ ถ้าผมไม่มีวามสุ มันไม่ใ่
"ันีใ้วยนะ"
"เรารีบไปที่โรพยาบาลันเถอะ"
"นายไปเถอะ วันนี้ันมีเทอ่ะ ฝาวามิถึ้วยนะ" ผมพยัหน้ารับ แล้วรีบับรถไปที่โรพยาบาลทันที
"เบบี้!" ผมเรียื่อร่าบาที่ำลันั่บนเียนป่วย แล้ววิ่เ้าไปอเธอไว้แน่น
"ุำลัทำอะไร!" เธอันัวผมออ
เพี๊ยะ!
ผมับแ้มรที่เธอบ
"นี่มันอะไรัน แล้วุเป็นใระ" ผมนิ่เียบไม่ไ้อบอะไร เธอลืมผมริๆ ั้นหรอ
"อโทษนะะ ที่รุนแร แุ่อนแปลหน้าทำไมะ"
"นแปลหน้าั้นหรอ" ผมพูเสียเบา
"เบบี้! นั่นุนฮไ แำไม่ไ้หรอ" พี่ยอแพูเือนวามำเธอ
"ุนฮ?" เธอพู่อนส่ายหัว้าๆ
"ผมอัวสัรู่นะรับ" ผมอยาไ้เวลาั้สิสัหน่อย
"ุนฮ นายโอเมั้ย" พี่ยอแเินามผมออมาาห้อ
"ไม่รับ ผมไม่โอเเลย"
"ันว่าเราไปถามหมอันีว่า" ผมพยัหน้ารับ ่อนเินไปหาหมอที่รัษาเบบี้
"หมอรับ ทำไมยูเบบี้ถึำผมไม่ไ้ ทำไมเธอำผมไม่ไ้รับ"
"ศีรษะเธอโนระทบระเทือนอย่ารุนแร เป็นไปไ้ที่เธอะวามำเสื่อมั่วราว
สิ่ที่เธอลืมอาะเป็นสิ่ที่ทำให้เิเรื่อร้ายๆ ในีวิเธอ นเธอไม่อยาำ มัน้อใ้เวลาหน่อยนะ
ที่ะฟื้นวามทรำเธอ"
"รับ อบุรับหมอ" พี่ยอแพูแทน เพราะอนนี้ผมสิหลุหนัว่าเิมอี
"ผมวระทำยัไี ให้เธอำผมไ้ เธอลืมเพราะผมทำร้ายเธอไว้เยอะ เธอำลัเอาืนผมใ่มั้ยฮะ"
"อย่าเพิ่ิไปเอ ยัไัน็้อ่วยให้เบบี้ำนายไ้ เพราะนายือนที่น้อันรั ยัไเธอ็้อำนายไ้"
ผมหวัว่าวามรัอผม ะทำให้วามทรำอเธอลับมานะ
ความคิดเห็น