คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : Monster Boy = 23 =
Monster Boy
- 23 -
- ุนฮ พาร์ท -
เบบี้เอาไอารี่เล่มนั้นมาให้ผมแล้ว แ่เธอบอว่าห้ามอ่านอนที่เธออยู่ สสัยะเิน เธออบผมมานานั้น
โยที่ผมไม่รู้เลยเนี่ยนะ ผมนี่โ่ริๆ
๊อๆ
เาะประู่อนะเปิเ้ามา ้อเป็นเบบี้แน่นอน
"ุนฮ~ วันนี้แม่ฝาุปี่โรมาให้้วย" ผมพยัหน้ารับ
"ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ เ็บรไหนหรือเปล่า"
"ือัน.. ันปวี่อ่ะ"
"แล้วทำไมนายไม่บอพยาบาลล่ะ" เธอพูเสียั
"็ันอยาให้เธอ่วยมาว่า" เธอถอนหายใเบาๆ ให้ับวามื้ออผม
"่อยๆ ลุนะ" เธอพยุร่าผมลาเีย เพราะเธอัวเล็ว่าผมมา มันเลยูทุลัทุเลพอสมวร
"เิน้าๆ ล่ะ" แ่เธอ็สามารถพยุผมไปเ้าห้อน้ำไ้ เหมือนุปเปอร์เิร์ลเลยแฮะ
"หันหลัไปสิ อยาเห็นุนฮน้อยหรือไ"
"อ่ะเอ่อ.. เสร็แล้วเรียนะ" เธอพู ่อนรีบหันไป
"เสร็แล้ว~" เธอพยุผมลับไปที่เีย ่อนเินลับไปัโร ที่ผม้มไม่ไ้
ถ้าเป็นนอื่นเาะทำให้ผมนานี้มั้ยนะ
"นายะินุปเลยมั้ย ันะเทให้"
"ออนุาิเ็ัวนะะ" เสียพยาบาลั่อนที่ผมะอบอะไร
"เี๋ยวรอพยาบาลเ็ัวเสร็่อนละัน"
"อื้ม เี๋ยวันไปรอ้านอนะ"
"ไม่้อไปหรอ ันอยาให้เธอูไว้ ว่าพยาบาลเาทำยัไ อนเย็นเธอะไ้ทำให้ัน"
"ฮะ? เอาริิ" ผมพยัหน้ารับ
"เธอทำไ้อยู่แล้วนา"
"ออนุานะะ" พยาบาล่อยๆ ถอเสื้อผมออ ่อนใ้ผ้าพันรเอว แล้วึาเออ
"ะ ้อถอาเ้วยหรอ" เบบี้ทำาโ้วยวามใ
"ใ่่ะ ะไ้เ็ทั่วๆ" พยาบาลอบยิ้มๆ ่อนลมือเ็ัวผม เบบี้ยืนู้วยวามั้ใ
พร้อมับหน้าแๆ น่ารัีแฮะ
"เรียบร้อยแล้ว่ะ" พยาบาลพู หลัาใส่าเัวใหม่ให้ผมเรียบร้อย
"อบุ่ะ" เบบี้โ้ให้พยาบาล ่อนที่เธอะเปิม่านแล้วออาห้อไป
เพี๊ยะ!
เธอีที่มือผม นึ้นสีแเป็นแถบ
"นี่! พยาบาลเาผูไว้ีแล้วนายะแะออทำไม"
"ันเ็บนะ"
"แล้วะนทำไมล่ะ"
"็อยาทสอบว่าเธอำไ้มั้ย ลอผูเือที่เสื้อให้หน่อยน้า~"
"ิ! แะเอ ็ผูเอสิ" เธอพู่อนเินไปเทุปมาให้ผม
"อแ่นี้็ไม่ไ้ ใร้ายว่ะ" ผมพูแล้วเบะปาหน่อยๆ ั้แ่เิเรื่อยาปลุเ็์ เธอูเปลี่ยนไปเยอะเลย
ไม่่อยยอมผมอี่าหา ไม่ีเลย squint emoticon
"มานี่มาๆ เี๋ยวผูให้ เลิบ่นไ้ละ" เธอ้มลผูเือที่หน้าอให้ผม แบบนี้้อให้ราวัล ึึึ
ผมหอมแ้มเธอเบาๆ
"หึ้ยย! ันิแล้วเียว นายนี่มัน!"
"ันอะไรหรอ~" เธอไม่อบอะไร แ่เลื่อนถ้วยุปมารหน้าผมแทน
"วันนี้ไม่ป้อนหรอ"
"ไม่!"
"เฮ้ ไม่ิหน่อยหรอ"
"ไม่!"
"โอเๆ ินเอ็ไ้" ผมย้อนึ้นัุป
"โอ๊ย!"
"เฮ้ย! เป็นอะไร เ็บรไหน!" เธอถามอย่าร้อนรน
"พอย้อนแล้ว เ็บแผลอ่ะ เธอ้อป้อนแล้วล่ะ" เธอหรี่ามอแบบไม่่อยเื่อ
"ไม่เื่อ็ไม่เป็นไร ันินเอ็ไ้ แ่ถ้าแผลีึ้นมา เป็นวามผิเธอ"
"อย่ามาเว่อร์ไปหน่อยเลย" ถึเธอะพูแบบนั้น แ่เธอ็แย่้อนุปไปามือผม
เธอัุปึ้นมาเป่าไล่วามร้อน ่อนป้อนใส่ปาัวเอ
"นี่! เธอวรป้อนนป่วยสิ"
"็ันอยารู้ว่าอร่อยมั้ย ที่บ้านไม่มีใรไ้ิน เพราะ้อเอามาให้นายนั่นแหละ"
"อ่า~ แ่เมื่อี้็เหมือนเราูบันทาอ้อมเลยเนอะ ันอบนะ"
"ะ อบอะไร"
"ันูบเธอไ้ริๆ นะ"
"อะ อะไรอนาย" เธอมวิ้วอย่าๆ
"ือที่ริแล้วันหมายถึ ันอยาูบเธอน่ะ ไ้ไหม? เรา? ัน? ันหมายถึเราูบันไ้ไหม?"
"ะ ออย่านี้เลยหรอ" ผมไม่รอให้เธอพูไปมาว่านี้ ผมว้าัวเธอมาใล้ๆ ่อนมอบุมพิแสนหวาน
และลึล้ำให้ับเธอ
"อื้อ~" เสียเธอราในลำอ และมือเธอพยายามันัวผมออ เพราะเราูบันนาน
นเธอเริ่มหายใไม่ออแล้ว ผมถอนูบอออย่าเสียาย
"แู่บ มือไม่้อนนานั้น็ไ้" เธอพูหน้าอ
"็มันเลิ้มนี่นา" ็มือผมมันน ไปทั่วหลัเธอเลยน่ะสิ ถ้าเธอไม่ันผมออ มันลามไปมาว่านี้ แหะๆ
ผมเริ่มใหลใหลแฟนัวเอมาึ้นแล้วสิ แบบนี้ไม่ผิใ่มั้ย~
ความคิดเห็น