คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Full Love>>> Part 7
### Part 7 ###
By: The Aof Ap
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ย้อนกลับไปที่รถบัส To เกาะเซจู 1 ชั่วโมงที่แล้ว
ดงแฮที่หลับหนีคิบอมตั้งแต่ขึ้นรถ ค่อยๆลืมตาเพราะเสียงในรถตอนนี้ค่อยข้างดัง
แต่พอพบว่าตนกำลังนอนหนุนตักไอ้ป่องตัวแสบ ดงแฮก็ดีดตัวขึ้นนั่งทันที
“ตื่นแล้วหรอครับคนสวย” ประโยคแรกในการสนทนาดังขึ้นจากคิบอม
“ใครสวยพูดให้มันถูกๆหน่อย อย่างฉันน่ะเขาเรียกว่าหล่อ” ดงแฮเถียงทันที เพราะเขาไม่ชอบจริงๆเวลาใครมาชมเขาว่าสวย
ก่อนที่ทั้งคู่จะได้เถียงกันไปมากกว่านี้ ก็มีเสียงของอาจารย์ที่คุมรถดังขึ้นมาขัดซะก่อน
“เดี๋ยวเราจะลงไปทานอาหารเย็นที่นี้นะ แล้วก็จับคู่กับเพื่อนไว้ด้วย เพราะพอเราทานอาหารที่นี่เสร็จแล้วซักพักก็คงถึงโรงแรมที่เราจะไปพัก” อาจารย์กล่าวก่อนที่จะเดินลงจากรถ
“เดี๋ยว” คิบอมดึงมือดงแฮไว้ เพราะทันทีที่รถจอดดงแฮก็รีบลุกทันที คิบอมเลยต้องยื้อไว้ก่อน
“มีอะไรอีกล่ะ ฉันหิวแล้วนะ” ดงแฮหาข้อแก้ตัว เพราะเขาก็ไม่อยากอยู่กับคนตรงหน้าซักเท่าไร เหตุผลน่ะหรอ ชิส์...เกลียดขี้หน้านายนี่น่ะซิ
“นายพักห้องเดียวกับฉันได้มั้ย คยูมันไม่มาฉันไม่มีคู่อ่ะ...นายก็ไม่มีคู่นี่น่า” คิบอมกล่าว
“เอ่อ...” เขาจะปฏิเสธก็ไม่ได้ เพราะชินดงเพื่อนเขาดันอาหารเป็นพิษกะทันหันมาไม่ได้ ไม่รู้ว่าทำไมต้องมาเป็นเอาตอนนี้ เขาก็เลยไม่มีบัดดี้ คิดอยู่ซักพักก็ที่จะมองหาคนตรงหน้า ที่มันทำตาละห้อยย้อยเหมือนแก้ม
“อืม ก็ได้แต่ถ้านายทำอะไรฉันนายเจอดีแน่” ดงแฮกล่าวกับไอ้แก้มป่อง ก่อนรีบเดินลงจากรถ โดยมีนายแก้มป่องเดินตามไปติดๆ
คิบอมเดินตามดงแฮไปติดๆ จนคนถูกตามเริ่มทนไม่ไหวหันไปแว้ดใส่คนตัวสูงที่เดินตาม
“นี่นายไม่มีอะไรทำหรือไง ตามฉันอยู่ได้ นายกลับไปหาเพื่อนนายไป” ดงแฮพูด
“แล้วนายจะให้ฉันไปอยู่กับใครล่ะ” คิบอมพูดพรางชี้ไปที่เพื่อนของเขา
ซีวอนเดินคุยอยู่กับอาจารย์ฮีชอลสุดสวย ส่วนคังอินก็ยืนดูของเป็นเพื่อนอาจารย์ลีทึก ส่วนฮันฮยอกและเยซองกำลังเมามันส์กับการเล่นเกมตู้อย่างบ้าคลั่ง
“เฮ้อ” ดงแฮถอนหายใจเบาๆ ไม่เป็นไรอย่างน้อยเขาจะได้มีเพื่อนเดิน เขาคิดในใจก่อนที่จะเดินไปยังตู้โทรศัพท์แถวนั้น
“รออยู่ตรงนี้ล่ะ เดี๋ยวฉันจะไปโทรหาน้องก่อน” ดงแฮหันไปบอกกับคิบอมและวิ่งไปยังตู้โทรศัพท์
“ฮันยอง” เสียงของซองมินตอบรับโทรศัพท์
“ซองมินนี่พี่เองนะ” ดงแฮกล่าวกับน้องของเขา
“อ้าวพี่เอาเบอร์ใครโทรมา” ซองมินถามอย่างสงสัย เพราะน่าจอโทรศัพท์ของเขาไม่ได้ปรากฏชื่อของดงแฮ
“เอ่อ...ฉันลืมเอาโทรศัพท์มาน่ะ นี่อยู่บ้านคนเดียวได้ใช่มั้ย เรื่องร้านฉันฝากป้าโบอาไว้แล้ว แต่นายจะเข้าไปดูบ้างก็ได้นะ แล้วเรื่องเงินถ้าไม่พอใช้ก็ไปหยิบที่ชั้นวางของตรงตัวนอนฉันล่ะกัน ไม่มีอะไรแล้วเดี๋ยวจะซื้อของไปฝาก ดูแลตัวเองด้วย” ดงแฮร่ายยาวเป็นชุด แต่ก่อนจะได้พูดอะไรต่อโทรศัพท์ก็ตัดไปซะเฉยๆ ดงแฮไม่สบอารมณ์เพราะไอ้ตู้โทรศัพท์บ้านี้มันกินเหรียญ แต่ก็คงไม่เป็นไรเพราะน้องเขาคงอยู่ได้
“นี่ไปยังอ่ะ หิวข้าว” คิบอมร้องเสียงยาน เหมือนจะน่ารัก (แต่ก็น่ารักใช่มั้ยล่ะ)
“อืม” ดงแฮตอบสั้นๆ ก่อนเดินไปหาร่างสูงที่นั่งงอแงเป็นเด็กอยู่บนพื้น ก่อนที่จะยื่นมือไปให้ร่างสูงจับ และดึงตัวขึ้นมา
คิบอมยิ้มก่อนที่จะเอื้อมมือไปจับมือบางที่ดงแฮยื่นมาให้ ก่อนที่จะวิ่งนำร่างบางโดยที่ไม่ได้ปล่อยมือ ถ้าหลายคนมองก็อาจคิดว่าเป็นคู่รักที่กำลังวิ่งเล่นอย่างน่ารักแต่...
“ไอ้ป่อง...นายจะวิ่งทำมายยยยยย” ดงแฮตะโกน คิบอมหันมามองและยิ้มให้แต่ก็ไม่ได้หยุดวิ่ง แต่ซักพักทั้งสองก็มาอยู่หน้าร้านขายซาลาเปา
“เอาซาลาเปาไส้......อย่างละสองนะครับ เอาขนมจีบด้วย” คิบอมสั่งของทั้งหมดจ่ายเงิน แล้วก็ดึงร่างบางที่ตนกุมมือไว้ให้ไปนั่งที่โต๊ะกับเขา
“นี่นายจะวิ่งมาหาอะไรฮะ ฉันเหนื่อยนะ” ดงแฮแว้ดใส่คิบอมทันทีที่เขานั่งลงข้างๆ
“ก็จะได้หิวไง เวลาหิวมากๆจะทำให้กินอะไรก็อร่อย” คิบอมบอกเหตุผลแบบเด็กๆกับดงแฮ
ดงแฮได้ฟังเหตุผลก็ยิ้มบางๆ นายแก้มป่องนี้ก็น่ารักเหมือนกันแหะ ทำตัวเหมือนเด็กได้ตลอดเวลาเลยเหอะ แต่พอคิบอมหันมามองหน้าดงแฮก็หุบยิ้มทันที แล้วก็หยิบซาลาเปาขึ้นมากินแก้เขิน นี่ดงแฮนายเป็นอะไรไปเนี่ย...
บนรถดงแฮกับคิบอมก็นั่งเถียงกันอย่างสนุกสนาน(มันสนุกสนานหรือไง?) จนถึงโรงแรมที่ทาง
มหาลัยจัดหาให้กับคณะนักศึกษาและอาจารย์ทั้งหมด
“นักศึกษาที่ได้คู่แล้วเดินมารับกุญแจกับอาจารย์เลยนะ” ฮีชอลกล่าวบอกคณะนักศึกษา
นักศึกษาค่อยๆทยอยไปรับกุญแจแล้วคิดไปตามห้องของตนเพื่อพักผ่อน เพราะพรุ่งนี้ต้องเข้าพิธีเปิดค่ายกันแต่เช้า คู่ของคิบอมและดงแฮเดินมาเป็นคู่ท้ายเพราะมัวทะเลาะกันว่าใครจะได้อาบน้ำก่อนกัน
“เอาไป พวกเธอมาช้าไปหน่อย เลยได้ห้องที่เป็นเตียงเดี่ยวนะ” ฮีชอลบอกก่อนที่จะเดินเลี่ยงไปทางอื่น ที่จริงห้องที่เป็นเตียงเดี่ยวเป็นห้องของเขากับลีทึก แต่เขาอยากจะแกล้งน้องชายนิดหน่อยเลยสลับห้องเขาของไปให้
คิบอมและดงแฮได้ยินก็ยืนค้างซักพัก คิบอมหันไปมองพี่ชายของเขาเห็นหน้าเจ๊ของเขาบอกอาการเจ้าเล่ห์ ก็รู้ทันทีว่าเป็นแผนของอาจารย์คนสวย (งานนี้ต้องชมหน่อยเพราะทำถูกใจ) แต่ดงแฮที่ไม่รู้เรื่องเริ่มออกอาการเครียดเล็กๆ หวังว่างานนี้เวอร์จิ้นเขาคงไม่ถูกพรากหรอกนะ
ห้องพักซีวอน+คังอิน
ร่างสูงของทั้งสองทอดยาวอยู่บนเตียงทั้งคู่ ไม่มีท่าทีว่าใครจะลุกไปอาบน้ำ ซีวอนนอนยิ้มและกอดหมอนอย่างเอาเป็นเอาตาย ส่วนคังอินก็นอนคุยกับหมอนเหมือนคนบ้า
“ซีวอน ฉันว่าฉันชอบอาจารย์ลีทึกนี่แล้วล่ะ ไม่สิพูดให้ถูกต้องบอกว่ารักเลยล่ะ รักแรกพบ” คังอินพูดขึ้นมาลอยๆ แล้วก็หันไปสนใจกับหมอนของเขาต่อ
ซีวอนที่นอนอยู่ข้างก็หันมามองเพื่อนที่อาการไม่แตกต่างกับเขาซะเท่าไรแล้วก็ยิ้มพรางพูดกับคังอิน
“สงสัยฉันคงเป็นอาการเดียวกับนายแล้วล่ะ...นางฟ้า” ซีวอนเพ้อนิดๆ แต่ก็มีอะไรแว้บขึ้นมาทำให้เขาสะดุดคิด
“แต่คังอิน นายไม่คิดว่าอาจารย์สองคนนั้นหน้าคุ้นๆเลยหรอ” ซีวอนกล่าวถามกับเพื่อนที่นอนเป็นหมีอืดอยู่ข้างๆ
คังอินที่นอนอยู่ก็สะดุดคิด ก่อนที่จะลุกขึ้นมานั่งข้างๆเพื่อนของเขา นั่นซินะหน้าคุ้นๆ
“ฉันคุ้นๆ เหมือนเคยรู้จักอาจารย์สองคนนี้ที่ไหนซักที่” ซีวอนนั่งครุ่นคิด
“แต่ก็ช่างเถอะ ฉันไปอาบน้ำก่อนนะ” ซีวอนเลิกคิดแล้วก็ลุกไปอาบน้ำทันที
“เออ” คังอินตอบรับ ก่อนที่จะล้มลงไปนอนต่อ แต่ก็ไม่เลิกคิดว่าเคยเจอสองอาจารย์สุดสวยนั่นที่ไหนมาก่อน
(ที่จริงถ้าคิบอมบอกว่าฮีชอลเป็นพี่เดี๋ยวก็นึกออกเองล่ะน้า...แต่ปัญหาคือไม่บอกน่ะซิ- ผู้แต่ง)
ห้องฮีชอล+ลีทึก
ร่างบางที่ตอนนี้อาบน้ำกันเรียบร้อยแล้วต่างนั่งเล่นกันบนเตียงนั่งคุยกันอย่างสนุกสนานตามประสาผู้หญิง(?)
“ไม่น่าเชื่อว่าสองคนนั้นจะจำพวกเราไม่ได้เลย” ฮีชอลกล่าวออกมาอย่างขำๆ
“นั่นน่ะซิ แต่ก็ดีแล้วล่ะจะได้แกล้งได้สนุกๆหน่อย” ลีทึกกล่าวตอบ
“อือ ฉันบังคับเจ้าคิบอมไว้แล้วว่าห้ามบอกเรื่องพวกเรากับเพื่อนมัน ถ้านึกไม่ออกก็ปล่อยให้เป็นสิงโตบ้างงไปงั้นล่ะ” ฮีชอลกล่าว ที่จริงก็น้อยใจนิดๆน่ะละที่จำกันไม่ได้ แต่ก็อย่างว่าไม่ได้เจอกันตั้งเกือบสิบปี มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะจำกันไม่ได้
“แต่แล้วพวกเราจะทำอย่างไงต่อไปล่ะ” ลีทึกถามเพื่อน ต่อไปก็ต้องคิดกันต่อแล้วว่าจะทำอย่างไง
“ชั้นว่า...อย่าเพิ่งทำอะไรมาก ชั้นอยากจะลองใจคนน่ะ” ฮีซอลพูดด้วยน้ำเสียงสนุกสนานแววตาเจ้าเล่ห์
“อือ น่าสนนี่่ ช้ั้นก็อยากแกล้งไอ้หมีบ้านั่นเหมือนกัน” ลีทึกพูดตาเป็นประกาย
แล้วปฏิบัติการของของอาจารย์สุดสวย(ในคราบนางมาร) ก็จะเริ่มขึ้นในอีกไม่ช้า
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
The Aof Ap : ขอคุย
งงใช่มั้ย...เรื่องของอาจารย์สุดสวยกับลูกศิษย์สุดแสบ เหอ...เหอ อ่านต่อไปเรื่อยๆเดี๋ยวก็รู้เรื่อง
อิอิ ถ้าอยากรู้เรื่องเร็วๆ ก็เม้นเยอะนะ ให้กำลังใจคนแต่ง จะได้มาอัพส์บ่อยๆ เหอ...เหอ
มารีบอัพส์แบบสุดๆ ตัวอักษรอาจจะอ่านยากหน่อยนะ
ไปเรียนก่อนนะคร๊าบบบบบ
รักคนอ่าน+คนเม้นมากมาย เหอ...เหอ
ความคิดเห็น