คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #37 : [นอกเรื่อง] SF --->> เมื่อหัวใจ...เราใกล้กัน
Chapter 7
เมื่อหัวใจ...เราใกล้กัน ---> End
---------------------------------------------------
“เฮ้อ...เหนื่อยชะมัด” ร่างบางของคยูฮยอนบ่นทันทีที่งานของตนเสร็จเรียบร้อย แต่มันคงจะไม่เหนื่อยขนาดนี้ถ้าไม่
ต้องมาคอยจัดการพวกหน้าหม้อที่คอยมายุ่งย่ามกับเขาเหลือเกินถ้าซีวอนเห็นคงไม่ต้องนึกเลยว่าจะเป็นอย่างไง
“คยูชั้นกลับก่อนนะ” เสียงของดงแฮดังมาจากหลังห้องทันทีที่ร่างสูงของคิบอมเปิดประตูเข้ามา
“อือ กลับดีๆนะ” คยูฮยอนขานรับก่อนที่จะเริ่มเก็บของของตัวเองบ้าง เพราะถ้าคิบอมมาแล้วอีกไม่นานซีวอนก็คงมา
1 ชั่วโมง...
ร่างบางของคยูฮยอนเริ่มอยู่ไม่เป็นสุข ซีวอนหายไปไหน พอก้มมองนาฬิกาตอนนี้ก็ปาเข้าไปห้าโมงกว่าแล้ว
“ชิส์ ชั้นไม่รอนายแล้วนะ” สถบอย่างหัวเสียก่อนจะเดินปึงบังออกจากห้องไป
คอยดูนะ...ให้รอจนรากงอกหายไปไหนไม่บอกกลับไปจะกระทืบให้จมเลย
----------------------------------------------------------
กว่าจะตัดสินใจได้ว่าจะไม่รอซีวอน ก็ทำเอาเสียเวลาไปเยอะ ตอนนี้ท้องฟ้าเริ่มมืดแล้ว ร่างบางที่ปกติคุ้นกับการที่มี
เพื่อนร่วมทางเริ่มเกิดความระแวง เพราะรู้สึกเหมือนมีคนกำลังเดินตาม สองขายาวรีบก้าวเดินให้เร็ว แต่เสียงฝีเท้าที่เดินตามก็
ดังเร็วตามไปด้วย
ทันทีที่หันกลับไปมองด้านหลังก็สังเกตได้ถึงเงาของคนบางคนที่เดินตามมา มันยิ่งทำให้หัวใจของร่างบางยิ่งเต้นดัง
ขึ้นเรื่อย...การที่ไม่มีซีวอนอยู่ข้างๆที่แย่จริง
ตอนนี้คยูฮยอนคิดไว้ในใจว่าเขาต้องหนี ใครคนนั้นที่กำลังตามเขาอยู่แต่ทันทีที่เขาจะออกว่าก็โดนมือใหญ่ของ
ใครบางคนกระชาก แรงที่ค่อนข้างมากทำเอาคนตัวเล็กถึงก็ร้องเสียงดัง
“ปล่อยชั้นนะ ไอ้...โจรบ้า” เพราะคนที่จับมีหมวกปิดหน้าตาจึงทำให้ไม่สามารถรับรู้ได้ว่าเป็นใคร คยูฮยอนทั้งร้อง
ทั้งดิ้น...ซีวอนนายอยู่ไหนช่วยชั้นด้วย
“เฮ้ย...ปล่อยเดี๋ยวนี้เลยนะ” เสียงที่ร่างบางรอคอยดังขึ้นจากด้านหน้า ปรากฏร่างของคนที่คยูฮยอนอยากเจอมาก
ที่สุด
“ซีวอน” ร่างบางเรียกเสียงดัง อาการหวาดกลัวลดไปกว่าครึ่งเมื่อเห็นคนตรงหน้า
ไม่พูดพร่ำทำเพลง สองร่างของชายแปลกหน้ากับเจ้าชายขี่ม้าขาวอย่างซีวอนก็เริ่มปะทะกัน
พลั่ก~ตึบ... ซีวอนซัดไปอย่างเต็มแรงที่ใบหน้าของชายนรินาม
เมื่อคิดว่าผู้ร้ายสิ้นลายไปแล้วจึงทำให้ร่างสูงไม่ทันได้ระวังตัว
“ซีวอนระวัง” เสียงแผดร้องดังมาจากร่างบางที่ยืนอยู่ไม่ไกล คยูฮยอนตกใจแทบสิ้นสติเมื่อร่างสูงของซีวอนทรุด
ลงทันทีที่ถูกอาวุธมีคมของชายนรินาม ชายคนนั้นหนีไปทันทีที่ปักมีดลงบนตัวผู้เคราะห์ร้ายอย่างซีวอน
“ซีวอนนายต้องไม่เป็นอะไรนะ” คยูฮยอนก้มกอดคนตรงหน้าอย่างห่วงใย ขอร้องนายห้ามเป็นอะไรนะซีวอน...
“ชั้นไม่เป็นอะไรหรอก นายไม่ต้องเป็นห่วง...แฮ่ก” ซีวอนพูดปลอบใจ แต่เลือดจำนวนไม่น้อยที่ไหลออกมามันไม่
ตรงกับคำพูดของเขาเท่าไร
“นายต้องไม่เป็นอะไร นายต้องไม่เป็นอะไรนะ” คยูฮยอนเริ่มทำอะไรไม่ถูก สองมือบางสั่นระริก น้ำใสๆไหลออก
มาอย่างไม่ขาดสาย เขาต้องทำอย่างไงดี?
“อย่าร้องไห้ซิ ชั้นไม่อยากเห็นน้ำตานายเลย” ซีวอนกล่าวด้วยเสียงแหบพร่า
มือบางรีบบาดน้ำตา เริ่มมองหาคนช่วยเหลือ พรางคิดได้ถึงเพื่อนๆมือบางรีบคว้านหาโทรศัพท์ทันที
“คิบอมช่วยชั้นด้วย”
----------------------------------------------------------
เลือดเริ่มไหลออกมาค่อนข้างมาก ร่างบางฉีกแขนเสื้อนักเรียนของตนออกเพื่อกดซับเลือดให้ไหลได้น้อยที่สุด
“ซีวอนทนอีกหน่อยนะ คิบอมกำลังมาแล้ว” เสียงสั่นๆดังให้กำลังอย่างไม่ขาดแล้ว นายห้ามทิ้งชั้นไปไหนเด็ดขาด
เข้าใจไหม ซีวอน
“ชั้นรักนายนะตัวเล็ก รักมาก...อย่างที่ไม่เคยรักใครได้เท่านาย” ซีวอนพยายามจะพูด แต่เลือดที่ไหลออกมาทาง
ปากมันยิ่งทำให้คนตัวเล็กยิ่งซีด
“พอแล้วไม่ต้องพูดอะไรแล้ว ชั้นก็รักนาย เพราะฉะนั้นนายห้ามทิ้งชั้นไปไหนเข้าใจไหม” ทันทีที่คยูฮยอนกล่าวจบ
ก็ปรากฏสองร่างของคิบอมและดงเฮ
“ซีวอน...คิบอมมาแล้วนายต้องไม่เป็นไรนะ”
“...” ไม่มีการตอบรับ มีเพียงรอยยิ้มบางๆจากร่างสูง
“ซีวอน ซีวอน นายเป็นอะไรพูดกับชั้นเดี๋ยวนี้นะ” คยูฮยอนกรีดร้อง ไม่จริงใช่ไหม...
“นายจะทิ้งชั้นไปไม่ได้นะ นายต้องอยู่กับชั้นซิ ไหนนายบอกว่านายรักชั้นไง” คยูฮยอนก้มลงกอดร่างของซีวอน
ปากบางยังคงพร่ำเพ้อ ผู้ที่มาใหม่ทั้งสองยังคงยืนนิ่งเขาไม่รู้ต้องทำอย่างไง
“...” ทุกอย่างยังคงเงียบต่อไปมีเพียงร่างบางที่แทบเหมือนคนเสียสติ
“หยุดร้องไห้ได้แล้วน่า ชั้นไม่ได้เป็นอะไรซะหน่อย” เสียงคุ้นหูทำเอาคยูฮยอนสะดุ้ง นี่เพิ่งตายไปไม่ถึงห้านาทีจะ
เฮี้ยนเลยหรอ...
แต่พอรับรู้ถึงการขยับตัวเล็กๆของคนในอ้อมกอด คยูฮยอนก็ต้องตกใจ...นี่มันอะไนกัน
“ในที่สุดนายก็พูดซะทีว่านายหน่ะ รักชั้น” ซีวอนพูดพรางยิ้มอย่างร่าเริง ซักพักก็ปรากฏร่างชายร่างใหญ่ที่เป็นคน
แทงซีวอน แต่พอเขาเปิดหน้า...คังอิน
คิบอมและดงแฮที่ยืนอยู่เงียบๆได้แต่ยิ้ม งานนี้ให้ซีวอนอธิบายเองแล้วกัน
“ซีวอน นี่นายหลอกชั้นใช่ไหม” เสียงดังรอดไรฟัน ทำเอาคนแกล้งเริ่มผวา งานนี้มีตายจริงๆแน่
“โธ่...คยูฮยอนชั้น” เพี๊ยะ ก่อนที่ซีวอนจะได้พูดอะไรต่อก็ต้องหันไปตามแรงมือที่ร่างบางส่งมา แฟนใครว่ะเนี่ย...
มือหนักเป็นบ้าเลย
“รู้ไหมว่าชั้นเป็นห่วงนายแค่ไหน” พูดจบน้ำตาที่เพิ่งแห้งก็ไหลอีกครั้ง
“โอ๋ๆ ไม่ร้องนะตัวเล็ก” ซีวอนรีบปลอบตัวเล็ก คยูฮยอนซบลงบนหน้าอกกว้าง...นึกว่าต้องเสียเขาไปจริงๆซะแล้ว
คิบอมดงแฮและสมาชิกคนอื่นที่แอบอยู่ตามที่ซ่อนต่างๆ เริ่มส่งสัญญาณ แผนการสำเร็จแล้วครับพี่น้อง...
“ตกลงนายรักชั้นไหม”
“ไม่”
“รักไหม”
“พูดดีๆ รักหรือไม่รัก”
“ม่าย...อือ~”
“คราวนี้รักได้ยัง”
“ -//- รัก!”
The Aof Ap
-------------------------------->>>
Talk :;:
ได้มาอัพส์แล้ววิ้ว แม่เจ้าดองข้ามชาติไปแล้ว...
และก็จบซะที...นึกว่าจะไม่จบซะแล้ว เหอๆๆๆ
สำหรับแฟน Full Love รอไม่นานเกินรอ จะอัพส์ให้เร็วที่สุด
แต่อาจจะไม่บ่อยเหมือนเดิม
เพราะคำสัญญามันพลาดคอเอาไว้ ว่าหลังคอนต้องตั้งใจเรียน
ดังนั้นจึงงดลั่นลา...ไปซะระยะหนึ่ง
แต่อย่าไงก็อย่าลืมกันน้า...เหอๆๆๆ :))
ป.ล. ใครไปคอนก็มาโม้กันได้นะ...ไม่มีรูปมาแจกเพราะรูปที่ถ่ายมาไม่ค่อยได้ความเท่าไร -_-"
รัก Super Junior เม้น+โหวต
ความคิดเห็น