คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #34 : [นอกเรื่อง] SF --->> เมื่อหัวใจ...เราใกล้กัน
Chapter 4
----------------------------------------------
“ซีวอน” เสียงเรียกจากคนข้างตัวปลุกผมออกจากภวังค์
“ไปเที่ยวกันไหม อาทิตย์นี่หยุดตั้ง 3 วัน” อยู่ๆคยูฮยอนก็ชวนผมไปเที่ยว ทั้งๆที่ตอนแรกเขาเป็นคนพูดเองว่าจะนอนอยู่หอ
“แล้วจะไปไหนล่ะ”
“ชั้นอยากไป...อืม...ทะเล” ตัวเล็กคิดอยู่ซักพักก่อนจะตอบเสียงดัง แววตาเป็นประกายเหมือนเด็กๆ อย่างนี้ใครจะไปกล้าขัด
“อืม...ไปไหนก็ได้...ขอแค่ได้ไปกับนาย” ประโยคสุดท้ายผมได้แต่พูดเบาๆ
----------------------------------------------->>>
เกาะเซจู
“มีนี่ๆ ซีวอนเดินเร็วๆหน่อยได้ไหม” เสียงคยูฮยอนเร่งผมมาจากด้านหน้า ตัวเล็กของผมวันนี้ร่าเริงเป็นพิเศษ ลงทุนตื่นตั้งแต่พระอาทิตย์ยังไม่ขึ้นมานั่งรอผมอาบน้ำ
“อือ... นายนี่ทำตัวเป็นเด็กปัญญาอ่อนอยู่เรื่อยเลยนะ” ผมกวนประสาทใส่เหมือนเดิม ทำเอาตัวเล็กหันมามองค้อนก่อนจะวิ่งไปที่ริมหาด
“นี่ๆ ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนซิ” ผมตะโกนดักคยูฮยอนเอาไว้ เพราะตัวเล็กทำท่าจะโดดลงทะเลไปแล้ว
“ชิส์ เปลี่ยนก่อนก็ได้” ตัวเล็กบ่นก่อนจะเดินนำหน้าผมไปห้องพัก
หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อย ทั้งวันผมกับตัวเล็กก่อนเล่นกันอยู่ทั้งวัน คิดไม่ผิดที่พามาทะเลที่เซจูเพราะผมมีบ้านพักอยู่ที่นี่เลยไม่ต้องลำบากมากนัก
----------------------------------------------->>>
“วันนี้กลางเต๊นส์นอนริมทะเลกันไหม” ผมชวนคยูฮยอนที่นั่งอยู่ข้างๆ
“คิดได้ไงเนี่ย อยากว่ายน้ำตอนกลางคืนหรือไง ถ้าน้ำเข้าเต๊นส์ชั้นไม่สำลักน้ำตายหรือไง” ตัวเล็กบ่นเป็นชุด
“ก็แล้วแต่นะ แต่ชั้นจะนอนเต๊นส์ นายก็นอนบนนั้นคนเดียวล่ะกัน” ผมพูดก่อนที่จะชี้ไปที่บ้านพัก บ้านพักของผมค่อนข้างเก่าเพราะสร้างมาตั้งแต่รุ่นคุณปู่ ตอนนี้มันไม่เปิดไฟเลยทำให้บรรยากาศออกแนวบ้านผีสิง พอตัวเล็กหันไปมอง...
“โอเค นอนเต๊นส์” ตัวเล็กกลับคำทันทีที่หันไปมองบ้านพัก (ที่เหมือนจะผีสิง) ยกนี้ซีวอนชนะใสๆ
คืนนี้ผมเป็นเจ้าภาพจัดเลี้ยงอาหารเย็น เนื่องจากตัวเล็กตกลงกับผมไว้ว่าผลัดกันคนละมื้อ วันนี้เลยเป็นของทะเลเผา แกล้มเหล้า
“ซีวอนน” เสียงอู้อี้ที่ฟังไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไรดังมาจากตัวเล็ก ที่ตอนนี้หน้าเริ่มแดงเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์
“อือ มีอะไร” ผมขานรับคนเมาเบาๆ ตอนนี้ผมก็มึนๆอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ได้เมาเลาะเหมือนคยูฮยอน
“นายคิดอะไรกับชั้นกันฮะ” อยู่ๆตัวเล็กก็พูดขึ้นมาอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย
“นายเมาแล้วล่ะไปนอนไป” ผมรีบปฏิเสธ
“คร๊ายยเมา...ไม่มาวว ตอบคำถามชั้นมาเดี๋ยวนี้” คยูฮยอนค่อยๆคลานมาใกล้ๆ หน้าของเราสองคนห่างกันไม่ถึงคืบ
“แล้วถ้าชั้นบอกว่าชั้นรักนายล่ะ” ผมตอบ
ทุกอย่างเงียบลง ผมกับคยูฮยอนไปแต่มาหน้ากัน
“ซีวอนนายรู้ไหม ทำไมชั้นไม่มีแฟนซักที” ตัวเล็กที่เงียบไปพูดขึ้นอีกครั้ง
“...”
“สงสัยคงจะเป็นเพราะนาย...” คำตอบที่ดังมาจากปากตัวเล็กทำเอาผมอึ้งไปชั่วขณะ อย่างนี้หมายความว่า คยูฮยอนก็คิดเหมือนผมใช่ไหม ใครช่วยบอกผมทีว่ามันเป็นเรื่องจริง
เพราะสติที่ไม่สมบูรณ์ บรรยากาศพาไป หรือหัวใจมันสั่ง ผมก้มลงจูบตัวเล็กทันทีที่ได้ยินประโยคนั้นจากปากของเขา คยูฮยอนไม่ได้ปฏิเสธ...จูบอันแสนหวานเสียงหัวใจที่ดังแข่งกับเสียงของคลื่นในทะเล
แค่รู้ว่าอย่างน้อยเขาก็ใจตรงกับผม ผมก็รู้สึกดีแล้ว
“คยูฮยอนเข้าเต๊นส์กันเถอะ”
----------------------------------------------->>>
The Aof Ap :;:
มาอัพส์แล้วคร๊าบบบบ...
ตอนหน้าไม่แน่อาจจะมี NC เหอ...เหอ ขอซีวอนได้หื่นซักตอน
จะบอกว่าตอนนี้มันคล้ายๆเรื่องจริง...ของคนแถวนี้ เอิ๊ก~
เรื่องบันดาลใจจากคนใกล้ๆตัว
ไปและ...จ๊วบๆ
ความคิดเห็น