คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #26 : Full Love>>> Part 13
+++Part 13+++
---------------------------------------------------------------------------------
ดงแฮที่ตอนนี้นอนอืดอยู่บนห้องเพราะเขาไม่รู้จะทำอะไร อีกตั้งอาทิตย์ถึงจะกลับไม่เข้าใจว่าจะให้อยู่ต่อทำไม...
“เฮ้อ” เขาถอนหายใจเป็นสิบๆรอบแล้วก็ว่าได้ มาที่นี่มีเรื่องให้ทำตั้งมากมายติดอยู่ที่ว่าเขาไม่รู้จะทำอะไรน่ะซิ
“นี่ดงแฮออกไปหาอะไรดื่มกันมั้ย” ร่างสูงของคนที่นั่งอยู่บนโซฟากล่าวขึ้น เพราะเขาก็เซ็งเหมือนกันถ้าต้องให้อยู่เฉยๆแบบนี้
“ก็ดีเหมือนกัน ฉันกำลังเบื่อๆพอดี” ดงแฮรับคำทันที ก่อนที่จะเดินไปหยิบของที่จำเป็นพวกกระเป๋าสตางค์และกุญแจห้อง
บรรยากาศในผับเป็นไปเหมือนที่จะควรเป็นตอนนี้เริ่มดึกจึงมีผู้คนออกมาค่อนข้างมาก เสียงเพลงที่เปิดกระหึ่มไปทั่วทำให้ความเบื่อของร่างทั้งสองที่เพิ่งเข้ามาได้บ้าง
“นายจะดื่มอะไรเดี๋ยวฉันไปสั่งให้” คิบอมอาสาเป็นคนไปสั่งเครื่องดื่ม
“อะไรก็ได้ นายสั่งมาเถอะ...ขออย่าแรงมากก็ดีนะ” ประโยคที่ดงแฮพูดถูกเสียงเพลงที่ดังกระทึ่มดังกลบไปหมด ทำให้คิบอมได้ยินเพี้ยนไปว่า “อะไรก็ได้...ขอที่แรงๆก็ดีนะ”
คิบอมหายไปซักพักก่อนจะกลับมาพร้อมเครื่องดื่มในมือ ยื่นแก้วเหล้าแรงๆที่เข้าใจว่าคนตัวเล็กต้องการส่งให้ไป...
เพราะด้วยดงแฮเป็นคนไม่ค่อยดื่มและคนอ่อนเหล้าที่ได้รับมาเลยทำให้การควบคุมสติของเขาลดน้อยลงไปเรื่อยๆ
“นี่คิบอม...ไปเต้นกันเถอะ” ดงแฮที่ตอนนี้กำลังเมาได้ที่ดึงมือของคนที่มาด้วยออกไปเต้นกลางฟลอร์ เพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอลล์ทำให้ดงแฮไท่ค่อยมีสติควบคุมตัวเอง
มือหนาของคิบอมค่อยจรดลงกลางหลังของดงแฮ ไม่รู้ว่าคนตรงหน้าทำไปเพราะตั้งใจอยากจะเต้นหรือว่าเพราะเมาแล้วกันแน่
เรียวแขนเล็กโอบรอบลำคอของชายหนุ่มอย่างเป็นเจ้าเข้าเจ้าของ ก่อนจะโน้มตัวคนตัวสูงกว่ามาใกล้ๆ ร่างบางที่สติสตางค์ไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเป่าลมเบาๆใส่หูของร่างสูงเหมือนแกล้ง ทำเอาคิบอมทำตัวไม่ถูก ทั้งๆที่ถ้าปกติแค่เขาถูกตัวนิดถูกตัวหน่อยก็แถบจะกระทืบเขาตายอยู่แล้ว แต่คราวนี้คนตรงหน้ากับเป็นคนเริ่มก่อน
คิบอมไม่ทิ้งโอกาสงามๆตรงหน้าเด็ดขาด นานๆทีร่างบางจะเมาไม่ได้สติก็ของเป็นคนฉวยโอกาสหน่อยก็แล้วกัน เขาค่อยๆขบไปที่ติ่งหูของร่างบางเบาๆก่อนที่จะเลื่อนมาเรื่อยๆและก็มาหยุดที่ริมฝีปากบางที่ตอนนี้มันน่าหลงใหลหนักกว่ากว่า ปากหยักของร่างสูงประทับเข้ากับริมฝีปากบางในอ้อมกอดจูบที่ร้อนแรงทำเอาขาของร่างบางเริ่มอ่อน ลิ้นร้อนๆของคิบอมทำหน้าที่ของมันเป็นอย่างดีมันยังคงดูดดื่มความหวานจากริมฝีปากอวบอิ่มของร่างบางด้วยความเพลิดเพลิน และความปรารถนาที่แรงกล้า
“อือ...คิบอม” ดงแฮเรียกชื่อคนตรงหน้าเบาๆ ก่อนที่จะหลับไป
“อ้าว...ดงแฮๆ” คิบอมส่ายหัวไปมาเบาๆ หลับไปซะแล้ว ร่างสูงค่อยช้อนตัวร่างบางมาแนบอกก่อนที่จะเดินออกจากร้าน ทันทีที่ถึงห้องเขาก็วางดงแฮไว้บนเตียงเบาๆ แต่ก็สะดุ้งเล็กๆเพราะมือบางเริ่มอยู่ไม่สุกอีกแล้ว
“อือ...คิบอม” เสียงครางดังออกมาจากร่างบาง คิบอมไม่ยอมโดนกระทำอยู่ฝ่ายเดียว (แล้วอิหมวยไปทำอารายห๊า) มือหนาลูบไล้ไปบนหน้าอกของคนที่อยู่ด้านล่างเบาๆ
ดงแฮตอบสนองเขาเป็นอย่างดี รู้งี้ให้กินเหล้าไปตั้งนานแล้ว ไม่มีการกระทำใดๆนอกจากความเร่าร้อนที่มอบให้ และสองมือที่พยายามปลุกเร้า ปลดเปลื้องเสื้อผ้าบนร่างกายด้วยความชำนาญ ดงแฮผู้ที่ไร้เดียงสาต่อเกมความรักบนเตียง มีหรือที่จะรู้เท่าทันบวกกับอาการเมาไม่ได้สติ
“คิบอม” เสียงเบาๆของร่างบางเป็นเสียงสุดท้ายที่คิบอมหันไปสนใจก่อนที่ทุกอย่างในห้องจะเงียบลง
ร่างบางของดงแฮตื่นขึ้นในช่วงสายของอีกวัน บนร่างกายไม่มีเสื้อผ้าติดตัวเลยซักชิ้น ดงแฮค่อนข้างที่จะตกใจในสิ่งที่เกิดขึ้น เขาจำแทบไม่ได้ว่าทำอะไรลงไปบ้าง ซึ่งนี่ก็คือเหตุผลที่ว่า ทำไมเขาจึงไม่ค่อยดื่มเหล้าจนเมามาย มันเป็นเพราะ เขาเมาแล้วควบคุมตัวเองไม่ได้นั่นเอง
เสียงคนกำลังอาบน้ำนั้นทำให้ร่างสูงนึกได้ ว่าเมื่อคืนเขาออกไปดื่มกับคิบอม ก่อนที่จะออกไปเต้นโดยที่หลังจากนั้นก็จำได้เพียงลางๆเท่านั้น
ความเครียดเริ่มกดดันร่างบางที่นอนอยู่บนเตียง บนตัวเขาไม่เหลือเสื้อผ้าติดตัวแม้สักชิ้น ดงแฮสำรวจตัวเองก็พบว่าบนตัวเขามีรอยแดงเป็นจ้ำเต็มไปหมด จะเป็นรอยอะไรถ้าไม่ใช่รอยจูบ มันยิ่งทำให้เขาแน่ใจมากขึ้นมาเมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้นระหว่างเขากับคิบอม
เสียงเปิดประตูห้องน้ำที่ดังขึ้น ดึงดูดความสนใจจากร่างบางได้ไม่ยาก ดงแฮรีบหันไปมองตามร่างที่เดินนุ่งชุดคลุมอาบน้ำออกมาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม...เขามีอะไรกับคิบอมแล้วจริงๆน่ะหรอ
“ตื่นแล้วหรอ ไปอาบน้ำซิแล้วเดี๋ยวลงไปหาอะไรกินกัน” คนที่เดินออกมาจากห้องน้ำกล่าวขึ้น
ดงแฮพยักหน้าก่อนที่จะเดินไปอาบน้ำ ตอนนี้เขาทำอะไรไม่ถูกจะบอกว่าเป็นความผิดของคิบอมฝ่ายเดียวก็คงไม่ใช่ถึงเขาจะเมาแต่ก็รับรู้กับสิ่งที่ตัวเองกระทำ แต่แค่ควบคุมมันไม่ได้ก็เท่านั้น
หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยทั้งคู่ก็ลงมาหาอะไรทาน ท่าทางของคิบอมยังดูปกติไม่ได้แปลกไปจากเดิม ผิดกับดงแฮที่นั่งเหม่ออยู่หลายๆครั้งจนคิบอมต้องถามด้วยความเป็นห่วงอยู่บ่อยๆ
“วันนี้นายดูแปลกๆนะ” คิบอมถามด้วยความเป็นห่วงพรางเอื้อมไปจับมือของร่างบางตรงหน้า ไม่มีการดึงมือกลับหรือเสียงด่าประการใด ปกติถ้าเขาแอบแต๊ะอั๋งป่านนี้ก็โดนไล่กระทืบแล้ว แต่ครั้งนี้ไม่...
“เปล่าหรอกไม่มีอะไร” ดงแฮตอบก่อนที่จะฟื้นยิ้ม เพื่อไม่อยากให้คนตรงหน้าไม่สบายใจ
เขาควรทำอย่างไงต่อไปดี...
อัพส์ตอนที่ 13 เลขสวย ต้อนรับปีใหม่ เหอ...เหอ
ปีนี้ออฟก็นั่งเค้าดาวกะหมากะแมวตามเคย...
ทามงายได้...โสดนี่ เหอๆๆๆ
ความคิดเห็น