คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : [นอกเรื่อง] SF*,, Kibum x Donghae *[ x'mas in love ]* [5] End
TITLE ;:; >> X'MAS in Love
RATING ;:; >> KIBUM X DONGHAE
BY ;:; >> เดอะ_เอ_โอ_เอฟ
--------------------------------------------------------------------------------------
Part 5
“ฉันต้องเลิกกับเขาให้ได้” ซองมินปติญาณ
“แต่ฉันเห็นแกพูดมาหลายครั้งแล้วนะ” ผมยิ้ม เท่าที่จำได้ก็เห็นพูดอย่างนี้พอไม่กี่วันก็กลับมาจี้จ๋ากับคยูฮยอนตามเคย
“คราวนี้พูดจริงๆ ฉันไม่ยอมหมอนั่นเด็ดขาด”
“อืม” ผมอมยิ้มกับท่าทางจริงจังของเจ้ากระต่ายอวบ
“นี่ด๊องแด๊ง” เสียงเรียกดังมาจากทางเดิน สองสาวเพอเวอร์ฟัฟเกิร์ล เรียววุคและฮึนฮยอกวิ่งหน้าบานมาแต่ไกล
“วันที่ 24 นี้ว่างมั้ยไปปาร์ตี้กันเถอะ” เรียววุคพูดแซงหน้าไก่ที่กำลังจะอ้าปากพูด
“แกมาแย่งบทพูดฉันทำไมเนี่ย ชิส์” ฮึนฮยอกพูดอย่างอารมณ์เสีย อุตส่าห์เป็นคนติดต่อเรื่องปาร์ตี้กับทางชมรมแท้ๆ
“ไปซิ” ซองมินตอบตกลงอย่างกระตื้อรือร้นสุดฤทธิ์ เรื่องแบบนี้ไม่เคยพลาด
“แล้วด๊องล่ะ” สามสาวเพอเวอร์ฟัฟเกิร์ลหันมาถามพร้อมกัน
“ไปซิ” ผมตอบ ผมคิดไว้แล้วว่ายังไงผมก็จะไม่ไปตามนัดของคิบอมเด็ดขาด
“แต่...แกนัดกับคิบอมไว้ไม่ใช่หรอ” ซองมินตามเมื่อนึกขึ้นได้
“เขากับฉันไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกันแล้วนี่” ผมพูดเสียงดัง พอดีกับที่คิบอมเดินขึ้นบันไดมา ผมกับเขาสบตากัน รู้สึกได้ถึงความรู้สึก...เศร้า
แต่จะให้ทำอย่างไง...ผมไม่ได้เป็นอะไรกับเขานี่...
“เมอร์รี่...คริสต์มาส” เสียงดังมาจากในห้องของชมรม ทุกคนดูมีความสุข...แต่ผมกับรู้สึกตรงข้าม
“4 ทุ่ม” ผมบอกกับตัวเอง
“เซ็งหรอด๊อง” ซองมินที่เดินออกมาถามด้วยความห่วงใย ผมได้แต่ยิ้มแห้งๆ
“ฉันขอบใจด๊องมากนะ เพราะคำปรึกษาจากด๊องนี่ล่ะ ทำให้ฉันรู้สึกเข้าใจความรักขึ้นเยอะ” อยู่ๆซองมินก็พูดขึ้น
น้ำตาผมไหลอาบแก้ม ผมดีใจที่ทำให้คนอื่นมีความสุขกับความรัก และผมกับเสียใจที่ไม่เคยแม้แต่ที่จะรู้จักความรักซักครั้ง
“ด๊อง” ซองมินเรียกชื่อผมเสียงดัง
“หึหึ...ความจริงฉันไม่รู้จักความรักด้วยซ้ำ ทั้งๆที่ฉันรักคิบอมแต่ก็ไม่รู้จะต้องทำอย่างไง” ผมหัวเราะทั้งน้ำตา...มันก็จริงที่ผมทำอะไรไม่ได้เลย
“ก็ไปหาเขาซิ จะรออะไรอีก” ซองมินพูดอย่างจริงจัง
“แต่...เขาจะรอฉันหรอ” ผมเริ่มไม่แน่ใจ
“รอสิ...เขาต้องรอแน่” ซองมินบีบมือผมเบาๆ เหมือนให้กำลังใจ
ใช่...คิบอมต้องรอผมสิ ผมยังไม่ได้บอกเขาเลย...ยังไม่ได้เริ่มต้นด้วยซ้ำ
ผมรักคิบอมจริงๆ
ผมยืนหอบอยู่หน้าโรงแรม เพราะความคิดถึงที่วิ่งนำหน้าทำให้ผมไม่ทันคิดว่าผมเอารถมา ไม่งั้นก็คงไม่วิ่งจากโรงเรียนมาถึงที่นี่หรอก
ผมหันไปมองรอบๆ ถ้าไม่ติดว่าเตี้ยไปนิดก็คงจะเห็นอะไรได้มากกว่านี้หน่อย ทำไมผมถึงไม่เจอ คิบอมหรือว่าเขาไม่รอผมแล้ว...
คิบอมไม่อยู่จริงๆ...เขาไม่รอ มันคงจะสายเกินไปแล้วจริงๆล่ะมั้ง
ตึก...ผมชนเข้าไปใครบางคน ผมไม่ได้เงยหน้าขึ้นไปมอง แค่กล่าวขอโทษเขาเบาๆ ก่อนจะเดินเลี่ยงไปอีกทาง
“ดงแฮ...จะไปไหนหรอ” เสียงคุ้นหูทำให้รู้สึกเหมือนหัวใจมันพองตัวขึ้นเยอะ
“มาช้าจังเลย” คิบอมพูดพรางยิ้มตาหยี เขารอผมจริงๆ
ผมไม่สนใจอะไรทั้งนั้น กระโดดกอดคิบอม กลัว...กลัวที่จะไม่ได้เจอเขา
“ฉันรักคิบอมนะ ฉันอุ๊บ” ไม่ทันที่จะได้พูดอะไรต่อ เขาก็จูบผมอีกครั้ง เหมือนเคยมือเขาเย็มเชียบแต่ริมฝีปากอบอุ่น...
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
“โชคดีนะด๊อง” ซองมินที่อยู่ในงานได้แต่ให้กำลังใจเพื่อนอยู่เงียบๆ อยากเห็นเพื่อนตัวเองได้เรียนรู้กับความว่าความรักบ้าง
“ไม่ต้องห่วงหรอก” เสียงคังอินดังมาจากด้านหลัง ซองมินหันไปมองอย่างงงๆ
“ใช่...คิบอมแอบรักดงแฮมาตั้งแต่ปีก่อน” คยูฮยอนเสริมทับ
ปีที่แล้ว...
“นั่นดงแฮห้องข้างๆเราไม่ใช่หรอ” คยูฮยอนชี้ไปทางเจ้าของชื่อที่พวกเขาบังเอิญผ่านมาพบ เรียกสายตาเพื่อนๆใน
กลุ่มหันไปมองตาม
“โดนหักอกหรอ ? แย่จังวันคริตมาสแท้ๆ” คังอินที่มองก็พูดขึ้นอีกคน เมื่อเห็นเหตุการณ์ต่างๆ
“สวย” คิบอมที่ตอนแรกเงียบ ก็พูดออกมาอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย
“ปีหน้าฉันจะตาพาเขามาฉลองมี่โรงแรมนี้ให้ได้” อยู่ๆคิบอมพูดอย่างจริงจัง สายตาเต็มไปด้วยความหวัง
“เขาจะสนใจนายหรอ...” คยูฮยอนกล่าวถาม เด็กเรียนอย่างดงแฮจะมาสนใจอะไรกับเพลบอยอย่างคิบอม
“ถ้าสำเร็จฉันให้นายเลยหมื่นเยน” คังอินที่ไม่เชื่อก็ช่วยสมทบอีกคน
--------------------------------------------------------------------------
“ทำไมวันนี้นายไม่พูดอะไรเลยล่ะ” ผมถามคิบอมเบาๆ อยากจะฟังอะไรเล็กๆน้อยๆ
“พูดอะไรดีล่ะ...ผมรักดงแฮที่สุดเลย” คิบอมพูดเบาๆที่ข้างหู ก่อนจะก้มลงจูบผมอีกครั้ง
“ฉันก็รักนายเหมือนกัน...คิมคิบอม”
วันนี้วันคริสต์มาสใช่มั้ย? วันที่ศักดิ์สิทธิ์ และเป็นวันที่ควรมีความสุขที่สุดใช่หรือเปล่านะ
และคำตอบก็คือใช่...เพราะตอนนี้ผมมีความสุขที่สุด
----------------------------------------------------------------------------------------
จบตอนพิเศษ....แต่ยังมีเรื่อยๆเพราะไรเตอร์ฟิต
ปีใหม่ไม่ได้ไปไหน นอนฉลองอยู่บ้าน ขี้เกียจไปไหนเดี๋ยวเหมือนคนอื่น
นานๆทีไรเตอร์จะได้อยู่บ้านก็ขออยู่ให้คุ้ม เหอ...เหอ
ไรเตอร์มีของมาแจก ไม่แน่ถ้าทำเสร็จทันจะเอามาแจก(เป็นอะไรก็ติดตามกันต่อไป) ถือว่าเป็นของขวัญปีใหม่
แต่ปัญหาอยู่ตรงที่จะเสร็จหรือป่าวน่ะซิ อิอิ
ความคิดเห็น