คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : MC #...16 ปฏิบัติการณ์...100% HBD Heechul~
By :;: THE AOF AP
UpzZ 09/07/09 3.19 PM.
MC #...16 ปฏิบัติการณ์
100%
------------------------------------------------------------------------>>>
/>
My Candy: 16
ปึก...เสียงทุบโต๊ะดังสนั่นไปทั่วโรงอาหาร เรียกร้องความสนใจให้ทุกคนหันมามอง แต่มองได้ไม่นานก็ต้องรีบหันหน้ากลับไป เพราะคนที่สร้างเสียงดังโวยวายในครั้งนี้ไม่ใช่ใครอื่น คิมฮีชอล
“พวกนายว่าอย่างไงนะ” เสียงสูงๆเอ่ยถามคนสองคนที่กำลังเป็นผู้เคราะห์ร้ายในครั้งนี้ช้าๆ
“แหม ฮีชอลชั้นก็ล้อนายเล่นนิดหน่อยเอง ถ้าชั้นไม่ทำอย่างนี้นายก็คงไม่สมหวังหรอก จริงมั้ยฮันคยอง” ซองมินรีบแก้ตัวไม่วายหันไปหาผู้สมรู้ร่วมคิด
"ใช่...อีกอย่างนะ นายก็ได้ชั้นไปแล้วด้วย นายต้องรับผิดชอบชั้นซิ" ฮันคยองกล่าวขึ้นอย่างไม่รู้ชะตากรรม
“หึ หึ หึ” เสียงหัวเราะเป็นสัญญาณเตือน ทำเอาคนที่รู้ว่าจะเกิดเหตุการณ์อะไรต่อไปอย่างซองมิน รีบหาที่กำบัง
“ไอ้ผีจีนแกตาย” ร่างบางตะโกนเสียงดังก่อนจะวิ่งไล่แฟนหมาดๆไปทั่วโรงอาหารของมหาลัย
...~* ...~* ...~* ...~* ...~* MY CANDY *~...*~...*~...*~...*~...
ตุ๊บ กองหนังสือขนาดใหญ่วางตรงหน้าของดงแฮ ทำเอาแทบตาค้าง
นี่คิบอมกะจะติวให้ผมเป็นไอน์สไตน์เสียใช่มั้ย??
ร่างบางนั่งมองไปรอบๆห้องของคิบอม ขวดโหลที่บรรจุไปด้วยลูกกวาดสีสวยวางเต็มห้องจนอดไม่ได้ที่ทำให้ดงแฮต้องเอ่ยถาม
“นายชอบขนมหวานมากเลยหรอ” ร่างบางเอียงคอเล็กน้อย กล่าวถามด้วยความสงสัย
/>
“ทำไมนายถึงคิดว่าชั้นชอบล่ะ” คิบอมกล่าวเสียงเรียบ
“ก็ชั้นเห็น เวลาสาวๆชอบให้ของนายส่วนใหญ่ก็เป็นพวกขนมไม่ใช่หรอ แล้วดูจากในห้องก็เหมือนนายจะชอบกินลูกอมเอามากๆเลยน่ะ” ดงแฮกล่าวออกไปตามที่ตนคิด
“หึ หึ ชั้นน่ะเกลียดของหวานที่สุด แต่ที่ต้องทนกินก็เพราะความจำเป็น” คิบอมกล่าว เป็นครั้งแรกที่เขายอมเอ่ยปากเล่าเรื่องตัวส่วนให้คนเดียวได้รับฟัง ตาคมเหม่อมองไปยังกรอบรูปบนหัวเตียงก่อนจะกับมาสนใจในสิ่งที่ค้างเอาไว้
“มาเริ่มเลยดีกว่า” น้ำเสียงนุ่มน่าฟังเอ่ยขึ้น มือหนาหยิบหนังสือกางลงตรงหน้าของร่างบาง คิบอมดูเหมือนจะตั้งอกตั้งใจในการสอนครั้งนี้อย่างเต็มที่ ผิดกับอีกคนทั้งที่เป็นคนขอร้องให้เขามาสอน แต่เจ้าตัวกับมัวแต่นั่งมองคนสอนมากกว่าที่จะสนใจในบทเรียน
“เข้าใจมั้ย ดงแฮ” คิบอมกล่าวถาม ทำให้ดงแฮที่นั่งมองอยู่หลุดจากภวังค์
“อืม เข้าใจ” ตอบไปส่งๆ ทั้งๆที่ไม่ได้ฟังอะไรซักคำ
“งั้นลองทำข้อนี้ดูนะ” คิบอมพูดพรางขยับตัวเข้ามาใกล้ๆร่างบาง ระยะความห่างที่ตอนแรกมีเพียงน้อยนิด แต่ตอนนี้กับไม่หลงเหลือพื้นที่แม้แต่น้อย
ร่างสูงยังคงก้มหน้าก้มตาสอนอย่างตั้งใจ ผิดกับอีกคนยิ่งระยะห่างน้อยลง ยิ่งทำให้สติกระแจงหนักเข้าไปใหญ่ กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆจากร่างสูงมันทำให้หัวใจเต้นรัวจนหน้ากลัว
ผมรู้สึกเหมือนคนโรคจิตยังไงไม่รู้
แล้วคำพูดบางอย่างจากเพื่อนสนิทตัวแสบอย่างคยูฮยอน ก็ลอยเข้ามาในห้วงความคิด
“คนอย่างคิบอมน่ะ มีคนชอบเยอะแยะถ้านายชอบเขาก็ต้องทำใจหน่อยล่ะ”
“แล้วจะให้ชั้นทำอย่างไงล่ะ”
#1… หวาน
“ขั้นแรก นายต้องทำตัวหวานๆ น่ารักๆเข้าไว้”
“แล้วจะให้ชั้นทำอย่างไงล่ะ”
“ก็ทำเหมือนที่เป็นอยู่น่ะล่ะ แค่เพิ่มมากขึ้นอีกซัก 50% ก็พอ”
“คิบอม ชั้นทำตรงนี้ไม่ได้เลยอ่ะ” ร่างบางพยายามพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนหวาน มือเรียวชีลงบนหนังสือ พยายามอย่างมากที่จะแบ๋ว
“หืมม” คิบอมมองหน้าดงแฮอย่างสงสัยนิดๆ
“...”
“ดงแฮ นายเป็นอะไรหรือป่าว ทำไมทำหน้าแปลกๆ”
#2… ยั่ว
“ขั้นที่สอง นายก็ลองยั่วดู ผู้ชายนะร้อยทั้งร้อย เจอเข้าไปก็อ่อนหมดน่ะล่ะ”
“อะไรนะ นายจะให้ชั้นเนี่ยนะไปยั่วคิบอม” >///<
“คิบอม ทำไมในนี้มันร้อนจังเลย” ร่างบางเริ่มปฏิบัติตามแผน ขยับคอเสื้อที่วันนี้จงใจใส่ตัวที่คอกว้างเป็นพิเศษ
“เอ่อ แอร์ก็เปิดนี่ นายยังร้อนอยู่อีกหรอ” ดูเหมือนร่างสูงจะเริ่มมีปฏิกิริยาตอบสนอง ดูจากท่าทางลุกลี้ลุกล้นของคิบอม ทำให้ดงแฮยิ้มออกมาอย่างพอใจ
“อืมม ร้อนมากเลยล่ะ” พอยิ่งเห็นแบบนั้น ดงแฮก็ยิ่งรุกมากขึ้น ร่างบางเริ่มขยับเข้าไปใกล้ๆร่างสูงอีกนิด
แต่การกระทำของคิบอมก็ทำให้ดงแฮต้องค้าง อยู่ๆร่างสูงก็จับแขนบางไหวมั่นก่อนจะโน้มตัวเข้ามาเรื่อยๆอย่างรวดเร็ว จนอีกคนไม่ทันตั้งตัว ดงแฮหลับตาไม่กล้าแม้แต่จะมอง
คลิ๊ก...
“หายร้อนหรือยัง” คิบอมถามทันทีที่โน้มตัวไปเปิดพัดลมทางด้านหลังดงแฮเรียบร้อย
“อ่า...หายร้อนแล้วล่ะ” ดงแฮตอบเบาๆ
คิบอม...นายเกือบทำชั้นหัวใจวายตาย
#3 รวบหัว...รวบหาง
href="file:///C:\DOCUME~1\ADMINI~1\LOCALS~1\Temp\msohtml1\01\clip_filelist.xml" />
“ขั้นสุดท้าย จับทำสามีซะเลย ฮ่าๆ”
“จะบ้าหรือไงฮะ แกจะให้ชั้นจับเขานอนแล้วขึ้นขย่มหรือไง”
“ก็ใช่น่ะซิ”
“เดี๋ยวชั้นมานะ” ร่างบางลุกขึ้น ดิ่งเข้าห้องน้ำอย่างน้อยก็ขอเข้าไปทำใจสักครู่
…
..
.
“ชั้นกำลังคิดบ้าอะไรอยู่เนี่ย” ดงแฮตีแก้มตัวเองเบาๆ ร่างบางมองกระจกอย่างเอาจริงเอาจังจนแทบจะทะลุเข้าไปอยู่ในกระจกอยู่แล้ว
‘นายไม่ได้คิดบ้าหรอกนะ’ เสียงเล็กๆพร้อมกับ Donghae’s devil ที่โผล่ขึ้นมา
‘ไม่ได้นะ มันเป็นเรื่องที่ไม่ดีนะ’ เสียงเล็กๆอีกเสียงดังแทรกขึ้นมาพร้อมกับการปรากฏตัวของ Donghae’s angels
Donghae’s devil: แต่นายคิดดูนะ ถ้าไม่รีบทำตอนนี้ถ้าเกิดคิบอมหลุดมือขึ้นมาจะทำอย่างไง
Donghae’s angels: ดงแฮนายคิดดูซิ เราทำลงไปแล้วถ้าคิบอมเกิดเกลียดเราขึ้นมาล่ะ
Donghae’s devil: ไม่มีทางหรอก ยังไงคิบอมก็ต้องรับผิดชอบ
Donghae’s angels: นายรู้ได้ไงว่าคิบอมจะรับผิดชอบ นายเป็นคิบอมหรือไงห๊ะ!!!
Donghae’s devil: เดี๋ยวนี้นายกล้าเถียงชั้นหรอ เอ๋...จะว่าไปนายก็น่ารักดีแฮะ
Donghae’s angels: นี่...นายจะทำอะไร
Donghae’s devil: ไปขึ้นสวรรค์ไง ฮ่าๆๆๆ ดงแฮเชื่อชั้นจัดการซะ
Donghae’s angels: ม่ายยยยย
“เอ่อ” ร่างบางสับสนกับความคิดของตัวเองอยู่เล็กน้อย ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึกๆ
เอาว่ะ...เป็นไงเป็นกัน
“ทำไมเข้าห้องน้ำนานจัง” เสียงทุ้มดังขึ้นเบาๆ แต่ก็ทำให้ดงแฮสะดุ้งไม่น้อย
“เอ่อ” ไม่รู้จะตอบอะไรกลับ ก็ได้แค่อ้ำอึ้งเสมองไปเรื่อย
อ่า...ทำไมอยู่ๆถึงรู้สึก ทำอะไรไม่ถูกแบบนี้นะ
ร่างบางมองไปยังร่างสูงที่ยังคงนั่งอยู่ที่เดิม อาการประหม่าเกิดขึ้นจนเห็นได้ชัด
“ดงแฮ”
“มีอะไรหรอ” แค่ได้ยินเสียงเรียก ดงแฮก็รู้สึกได้ว่าอัตราจังหวะการเต้นของหัวใจมันเต้นเกิด 250 ครั้งต่อวินาที
(= =” แบบนั้นจริงๆคงตายไปแล้วมั้งนั่น)
“เป็นอะไรหรือป่าว ทำไมหน้าแดงแปลกๆ เป็นไข้หรอ” ไม่ว่าเปล่า ร่างสูงก็ลุกขึ้นมาจับใบหน้าบางหวังจะหวัดไข้
“...” ตอนนี้ดงแฮกลายเป็นรูปปั้นไปเรียบร้อยแล้วล่ะ
“นอนพักหน่อยมั้ย” น้ำเสียงนุ่มๆ ที่ดังอยู่ข้างหูทำสติกระจัดกระจาย
นอน...นอน...นอน ประโยคที่คิบอมกล่าวมาดังก้องในหัวของดงแฮไม่หยุด
“เฮ้ย” ร่างสูงร้องเสียงดังเมื่ออยู่ๆ คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าก็เลือดกำดาวไหลซะเฉยๆ
“คิบอม” ประโยคสุดท้ายก่อนสติจะดับวูบ T^T
.........
...
..
.
.
.
.
href="file:///C:\DOCUME~1\ADMINI~1\LOCALS~1\Temp\msohtml1\01\clip_filelist.xml" />
เป็นภาระของคิบอมที่ต้องอุ้มร่างบางที่ตอนนี้สลบไม่รู้เรื่องขึ้นมานอนบนเตียงให้เรียบร้อย ร่างสูงนั่งมองดงแฮอยู่ซักพักก่อนจะลุกเดินไปที่ระเบียง
“ฮะ...ฮ่าๆๆๆๆ” เสียงหัวเราะที่ดังขึ้นอย่างอดกลั้น คิบอมหัวเราะออกมาอย่างเอาเป็นเอาตาย
“เด็กบ้าเอ๋ย ชั้นรู้นะว่านายคิดลามกอะไรอยู่” กล่าวขึ้นลอยๆ
ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าวันนี้ดงแฮทำตัวน่ารักเป็นพิเศษ
ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าวันนี้ดงแฮ แต่งตัวเซ็กซี่กว่าที่เคย (ในข้อนี้ยอมรับว่าชอบ =,.=)
และทำไมเขาจะไม่รู้ว่าดงแฮคิดอะไรอยู่
มันก็เลยกลายเป็นว่า เขาต้องทำตัวไม่รู้เรื่องเพื่อรอดูสถานการณ์ แต่มันก็กลับกลายเป็นเรื่องตลกสิ้นดี เพราะท่าทางน่ารักๆของดงแฮมันไม่ค่อยกับสิ่งที่จะทำซะเท่าไหร่
“นายจะน่ารักไปไหนนะ ดงแฮ” รอยยิ้มบางๆปรากฏขึ้นอีกครั้งบนหน้าหล่อ การได้อยู่ใกล้ๆคนๆนี้มันทำให้เขามีความสุขไม่น้อยเลย
...~* ...~* ...~* ...~* ...~* MY CANDY *~...*~...*~...*~...*~...
“แฮ่ก...ไอ้ผีจีนนายหยุดวิ่งหนีชั้นเดี่ยวนี้นะ” ร่างบางของฮีชอลตะโกนสั่งอีกคนที่วิ่งหนีเขา โดยไม่มีวี่แววว่าจะเหนื่อยเลยซักนิด
“ฮ่าๆๆ อะไรกันแค่นี้เหนื่อยแล้วหรอ” ฮันคยองวิ่งกลับมาหาร่างบางที่ตอนนั่งนั่งหอบอยู่ใต้ต้นไม้
“ชิ” ร่างบางเบ้ปากอย่างไม่สบอารมณ์
“สงสัยอย่างนี้ต้องพาออกกำลังกายบ่อยๆแล้วมั้ง” น้ำเสียงยียวนเป็นเอกลักษณ์กล่าวเบาๆ
“ออกกำลังบ้าอะไรของนาย”
“ออกกำลังกายบนเตียงไง”
“ไอ้ผีจีน แกอยากตายใช่มั้ย”
ดูเหมือนวันนี้ทั้งวันคงได้เห็นคู่รักคู่ใหม่ของมหาลัย วิ่งไล่กันแบบนี้ทั้งวันแน่ๆ = =”
THE AOF
---------------------------------------------->>
อ๊ากกก...ต้องขอโทษทุกคนจริงๆ เมื่อคืนบอกจะมาอัพส์ก็ไม่ได้อัพส์ต่อ รู้สึกผิดอย่างแรง
เผอิญว่ามีงานงอกให้จัดการซะก่อน กรรมเวรแท้ๆ
ตอนนี้ก็จะสอบอยู่แล้ว (ได้ข่าวว่าพรุ่งนี้แกสอบ G-P ไม่ใช่หรอ = =")
ทั้งๆที่ตั้งใจจะอ่านหนังสือให้เต็มที่ แต่พออ่านไปได้ซักเรื่องสองเรื่อง ก็หลับ...
มันก็เลยต้องมาหาอะไรทำ...แก้ง่วง
อ๊อฟอาจไม่ได้อัพส์อีกนาน เพราะต้องรอสอบเสร็จก่อนนะค๊าบบบ
รอกันหน่อยนะที่รักทุกคน...อย่าทิ้งเขาไปไหนนะ T^T
ขอบคุณทุกกำลังใจที่มีให้กัน...จ๊วบ =3=
*ปล้ำลิง ๒ วันนี้วันอะไรเอ่ย?? วันนี้วันเกิดฮีนิมที่รักไง หุหุ
Happy birth day ; I wish you always be healthy happy in your life and achieve all your goal.
รักพี่นะ มีความสุขมากๆล่ะ ^_________^
ความคิดเห็น