คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : MC #...13 โดดเดี่ยว ผู้น่ารัก 100%
MY CANDY เพราะหัวใจขาดหวานไม่ได้
By :;: THE AOF AP
UpzZ 01/05/09 7:30 PM.
MC #...13 โดดเดี่ยว ผู้น่ารัก
100%
-------------------------------------------------------->>>
My candy: 13
ร่างเพียวบางเดินฝ่าฝูงคนมากมายไปยังโต๊ะประจำที่ตนและเพื่อนๆมักจะสุมหัวอยู่บ่อยๆ โดยปกติแล้วทุกวันจะเป็นฮีชอลที่มาสายกว่าคนอื่น แต่น่าแปลกที่วันนี้เขากลับมาเป็นคนแรก
“หายไปไหนกันหมดว่ะ” ฮีชอลสบถกับตัวเอง หรือว่าวันนี้เขาจะมาเช้าไปแต่เหลือบไปมองนาฬิกา ตอนนี้มันก็ใกล้ได้เวลาเรียนแล้วยังไม่มีเพื่อนตัวไหนโผล่มาซักคน ทุกวันซองมินต้องมานั่งรอเขา ส่วนไอ้ไก่บ้าตั้งแต่มีแฟนนานๆทีถึงจะโผล่หัวมา มันผิดปกติ!!!
“ฮีชอลมาแล้วหรอ” ซองมินที่ปกติจะมาเช้าและเนี้ยบเสมอ แต่วันนี้สภาพกับดูไม่ได้เหมือนคนที่รีบมากๆอย่างงั้น
“ทำไมวันนี้แก ถึงเยินนะอ่ะ” ฮีชอลมองไล่ตั้งแต่หัวจรดเท้า ผมไม่ได้หวีเสื้อก็ดูเหมือนจะรีบใส่เพราะกระดุมติดเบี้ยวอย่างเห็นได้ชัด ถ้าบอกว่าไม่ได้อาบน้ำเขาจะเชื่อทันที
“เหอ...เหอ พอดีวันนี้ชั้นตื่นสาย” ซองมินหัวเราะเก้อๆ ก่อนจะยกกระจกมาสำรวจตัวเอง ไม่แม้แต่จะหันไปสบตาของเพื่อนขี้สงสัยอย่างฮีชอล ไม่งั้นเขาคงต้องโดนเค้นจนต้องบอกว่า เมื่อคืนเขานอนโทรศัพท์กับน้องคยูฮยอนทั้งคืน พอรู้ตัวอีกทีก็ปาไปหกโมงเช้าแล้ว
“ไงเพื่อนๆ” ร่างผอมเดินยิ้มร่าโชว์เหงือกแดงๆมาแต่ไกล
“ชิ นึกว่าจะเลิกคบกันไปแล้ว พอมีแฟนไม่เคยสนใจเพื่อน” ฮีชอลกล่าวงอนๆ จริงๆเขาไม่เคยโกรธ แค่เห็นเพื่อนตัวเองมีความสุขเขาก็ดีใจ แต่ตอนนี้ขอซะหน่อยโทษฐานที่มันหวานกันซะน่าหมั่นไส้
“โอ๋ๆ เขามาแล้ว” ลีฮยอกแจกระโดดเข้าหาเพื่อนทั้งสองจนเสียหลักจนเกือบคว่ำ ทั้งสามคนหัวเราะกันเสียงดัง นานๆทีจะได้อยู่ด้วยกันแบบนี้
“เป็นไงคบกับซีวอนน่ะ” พอสบโอกาสเหล่าเพื่อนรักทั้งสามก็ตั้งวงเม้าส์ทันที ดูเหมือนเรื่องของคนมีแฟนจะดูน่าสนใจที่สุดในตอนนี้
“ก็...” คนถูกถามได้แต่อ้ำอึ้ง เขินนะ... ><
“พอๆ แกยิ้มจนเหงือกบานแสบตาชั้นแล้ว ชิ...น่าอิจฉาจริงนะไอ้คนมีความรักเนี่ย” ฮีชอลกล่าวอย่างหมั่นไส้ ทำไมไอ้คนมีความรักทุกอย่างมันถึงได้เป็นสีชมพูนักนะ ขนาดเหงือกมันยังสีชมพูเลย (เกี่ยวไรกัน -_-“)
“แล้วทำไมแกไม่มีบ้างล่ะ จะปล่อยให้ขึ้นคานเลยหรือไง” ได้ทีฮยอกแจก็เหน็บกลับ
“โอ๊ย...ชั้นไม่สนใจหรอกไอ้ความรักน่ะ จริงมั้ยซองมิน” หันไปถามคนข้างๆ หวังจะได้คำตอบที่หน้าพอใจ แต่กลับกลายเป็นว่าคนถูกถามนั่งก้มหน้างุด
“ซองมิน” ฮีชอลเรียกเบาๆ เป็นอะไร
“อย่าบอกนะว่า นายมีคนที่ชอบเหมือนกันหน่ะ” ดูเหมือนคนที่ดูท่าทางแบบนี้ออกอย่างฮยอกจะรู้ทัน กล่าวถามออกมาทันที
“เอ่อ...” ซองมินไม่ตอบได้ยิ้ม เท่านี้ก็พอจะรู้คำตอบแล้วล่ะ
ดูเหมือน คิมฮีชอลจะโดนลอยแพ เพื่อนเขามีแฟนกันหมดแล้วหรือนี่!!!
/>
...~* ...~* ...~* ...~* ...~* MY CANDY *~...*~...*~...*~...*~...
“เฮ้อ” ฮีชอลเดินถอนหายใจอย่างเนืองๆ ขาทั้งสองก้าวไปยังโรงละครของมหาลัย ตอนนี้ดูเหมือนเขายังไม่พร้อมจะสู้หน้าฮันคยองซักเท่าไหร่ เพราะตั้งแต่วันที่เขาไปเมาแอ๋ในวันนั้น ดูเหมือนท่าทางของฮันคยองก็ดูแปลกๆไป แต่มันเพราะอะไรกันล่ะ
แอ๊ด...~
มือบางผลักประตูโรงละครอย่างฝืนๆ วันนี้ถ้าทำได้เขาอยากจะโดดซ้อมเป็นที่สุด ถ้าไม่ติดที่ว่าเมื่อครั้งก่อนเขาเบี้ยวซ้อม เขาก็คงไม่มียืนอยู่ที่นี้เด็ดขาด
“อ้าวมาแล้วหรอ” เสียงทักทายจากผู้กำกับอย่างจียง กล่าวทักทันที่เห็นที่นางเอกของเรื่องเดินเข้ามายังโรงละคร
“ครับ” ฮีชอลได้แต่ตอบรับแบบขอไปที ให้ตายเถอะทำไมวันนี้เขาถึงรู้สึกว่าการมาซ้อมละครในวันนี้มันเป็นที่ที่เลวร้ายนักนะ
“มาแล้วครับ” ไม่ทันที่จะได้นั่งหายใจให้โล่งปอด ตัวการความเครียดของฮีชอลก็ปรากฏตัวขึ้นซะก่อน
“มากันครบแล้วก็ดี วันนี้เราจะซ้อมฉากจบตัวสุดท้ายนะ นางเอกพระเอกไปเตรียมตัวได้เลยนะ เพราะมีฉากจูบ” จียงพูดจบ ก็หันไปสั่งงานให้แก่คนอื่นๆ
“จูบ...งั้นหรอ” ดูเหมือนประโยคที่ได้รับฟัง มันจะดังก้องอยู่ในหัวของฮีชอลอยู่ค่อนข้างนาน
“ก็ใช่น่ะซิ” แต่ฝ่ายฮันคยองกับไม่มีท่าทีเดือดร้อน ร่างสูงกลุ้มหน้าเข้ามาใกล้ฮีชอล จนร่างบางต้องถอยหลังกรูอย่างรวดเร็ว
“นายจะทำบ้าอะไร” สองแขนดันหัวของคนตัวสูงกว่าให้ออกห่าง
“ก็ซ้อมก่อนไง เวลาขึ้นไปซ้อมใหญ่จะได้ไม่พลาด” กล่าวอย่างไม่เดือดร้อน พรางแลบลิ้นเลียริมฝีปาก ทำเอาอีกฝ่ายเริ่มหายใจไม่ทั่วท้อง
ฮีชอลได้เป็นยืนนิ่งหลับตาปี๋ ใจเต้นดังยิ่งกว่ารัวกลอง แต่ดูเหมือนจะไม่ได้เป็นอย่างที่คิดไว้ซักเท่าไหร่
“ฮะ ฮะ ฮ่าๆๆๆๆ” ฮันคยองระเบิดเสียงหัวเราะอย่างไม่อายใคร ร่างสูงเดินกุมท้องหัวเราะท่าทางของฮีชอลอย่างเอาเป็นเอาตาย
“นี่นายคิดว่า ชั้นจะจูบนายจริงๆหรือไง” พยายามกลั้นหัวเราะ ก่อนจะกล่าวถาม
“ไอ้บ้า” ทำได้เพียงเท่านั้น ฮีชอลก็รีบเดินออกจากที่ตรงนั้นไปก่อนที่จะโดนอะไรมากกว่านี้
“เฮ้อ” พอขึ้นว่าเดินออกมาในที่ๆปลอดคน ร่างบางก็ถอนหายใจหนักๆ ขับไล่อาการประหม่าที่มักจะเกิดขึ้นบ่อยขึ้นเรื่อยๆ มือบางกุมไปที่หน้าอกจับดูเผื่อว่าหัวใจของเขาจะเต้นแรงจนกระเด็นหายไป
“หึ นายมันก็แค่เข้าข้างตัวเอง” หัวเราะให้ความโง่ของตัวเอง ฮันคยองคงไม่ได้คิดอะไรกับเขา ก็คงแค่อยากจะแกล้งปั่นหัวเขาเล่นซะมากกว่า อย่าลืมไปซิว่า...ฮันคยองมีซองมินอยู่แล้ว
...~* ...~* ...~* ...~* ...~* MY CANDY *~...*~...*~...*~...*~...
“นี่” เสียงทักทายที่ติดจะดูไม่พอใจดังจากร่างบางที่ปกติมักจะอารมณ์ดี วันนี้ดงแฮกะว่าจะมาชำระความกับไอ้เพื่อนตัวดีซักหน่อย ทิ้งเขาไว้คนเดียวพอโทรหายังบังอาจสายไม่ว่างใส่อีก มันน่าโมโหนัก
“หืม” ร่างสูงขานตอบอย่างไม่รู้ชะตากรรม ก็คนมันอารมณ์ดี ถึงจะง่วงไปหน่อยก็เถอะ แต่ถือกับที่ได้คุยกับพี่ซองมินทั้งคืนก็ก็คุ้มไม่น้อย
“ยังมีหน้ามาหืมอีก นายทำผิดอะไรไว้รู้ตัวบางเถอะ” ปกติที่มักจะโดนให้ความสนใจเสอม แต่ดูเหมือนคราวนี้เพื่อนรักอย่างคุณ
“เป็นอะไรไปครับ คุณลีดงแฮ” ดูเหมือนจะเริ่มรู้สึกตัว คยูฮยอนเริ่มให้ความสนใจคนตรงหน้า เพราะกลัวว่าอาจจะต้องไปง้อไอ้เพื่อนตัวเล็กอีกนานเป็นแน่
ครืดด....
เสียงประตูห้องเรียนเปิดขึ้น พร้อมกับร่างสูงของคิบอมที่เดินเข้ามาให้ห้องอย่างเงียบๆเหมือนปกติทุกวันแต่...
“อรุณสวัสดิ์ดงแฮ” นับเป็นเรื่องแปลกประจำปี ที่เจ้าชายน้ำแข็งอย่างคิมคิบอม จะกล่าวทักใครก่อน ยิ่งทำให้สายตาทุกคู่จ้องไปยังเจ้าของชื่ออย่างอยากรู้อยากเห็น
“อืม อรุณสวัสดิ์” ร่างบางกล่าวตอบรับอย่างยิ้มแย้ม ก่อนจะลุกไปหาคิบอมทันที โดยทิ้งให้เพื่อนรักอย่างคยูฮยอนได้แต่นั่งตาค้างด้วยความสงสัย นี่เขาหายไปวันเดียว มันเกิดอะไรขึ้น
“นี่ๆไหนอ่ะคิบอม เอามาหรือเปล่า” ร่างบางดูจะตื่นเต้นเป็นพิเศษ เมื่อวานที่คิบอมไปส่งเขาที่ร้าน เขาก็บ่นอะไรนิดๆหน่อยๆว่าช่วงนี้ไม่มีเวลาได้ไปซื้อเกมส์ใหม่มาเล่น มันเลยกลายเป็นบทสนทนาต่อให้เขาและคิบอมได้คุยกัน และวันนี้คิบอมก็สัญญาว่าจะเอาเกมส์มาให้ยืม
“นายจะตื่นเต้นไปไหน” คิบอมกล่าว ไม่ว่าดงแฮจะทำอะไรก็ดูเหมือนจะให้ความสนใจมาก (ที่สุด) เป็นพิเศษ ไฮเปอร์จริงๆ
“อ่ะ” คิบอมยื่นแผ่นเกมส์ที่เมื่อคืนลุงทุนไปนั่งเลือก เพื่อให้เข้ากับคนตรงหน้ามาทั้งคืน แต่ถ้าได้แลกกับรอยยิ้มสดใส มันก็ดูเหมือนจะได้กำไรมากกว่าที่คิด
“โห มีแต่เกมส์ที่อยากเล่น” ดงแฮกระโดดโลดเต้นไปทั่ว ก่อนจะกระโดดกอดร่างสูง แล้ววิ่งไปอวดแผ่นเกมส์ให้คยูฮยอนดู
ดงแฮ...นายทำให้น้ำแข็งในหัวใจฉันเริ่มละลาย รู้ตัวบ้างหรือป่าว??
...~* ...~* ...~* ...~* ...~* MY CANDY *~...*~...*~...*~...*~...
-------------------------------------->>
ขอโทษจริงๆนะ ออฟมาอัพส์ช้ามาก
ตอนนี้เปิดเทอมแล้ว กว่าจะได้กลับบ้านก็มีแต่เรื่องยุ่งๆ
อยู่โรงเรียนก็แทบไม่มีเวลาที่เป็นส่วนตัว เพราะต้องทำหน้าที่นักเรียนผู้นำ
เอาเป็นว่าออฟจะพยายามที่จะหาเวลามาอัพส์ให้
อาจจะไม่บ่อยนัก แต่จะไปทิ้งร้างแน่นอน
หวังว่าทุกคนคงรอได้นะ
ขอบคุณ...คอมเม้นกำลังใจค่ะ ^___________^
ความคิดเห็น