คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : SF #...Tell Love
รับโค้ดเพลง คำว่ารัก คลิกที่นี่ href="\"file:///C:\\DOCUME~1\\ADMINI~1\\LOCALS~1\\Temp\\msohtml1\\01\\clip_filelist.xml\"" />
Title: [SF] Tell love
Author: THE AOF AP
Pairing: Kibum x Donghae
Rating: PG-13
---------------------------------------------->>>
ผมก็เป็นแค่คนๆหนึ่ง ที่ดำเนินชีวิตเหมือนๆเดิม เรียบง่ายและซ้ำไปซ้ำมาจนไม่คิดว่าชีวิตมันจะมีอะไรที่มากไปกว่านี้ จนกระทั่งผมได้พบกับเขา...
แกล้งบอกกับทุกคนว่าชอบอยู่คนเดียว
ทั้งๆ ที่หัวใจของฉันช่างเปล่าเปลี่ยว
มันนานเท่าไหร่ที่ตัวฉันไม่ได้บอกรักใครสักคน
“เฮ้ยคิบอมเมื่อไหร่มึงจะเอาแฟนมาแนะนำให้พวกกูรู้จักซะทีว่ะ”
เสียงดังโวยวายเกิดขึ้นประจำ ณ ที่ประจำของแก๊งสี่หนุ่มวายร้ายประจำร้าน ที่มักจะแวะเวียนมาสร้างความวุ่นวายให้แต่ร้านเหล้าแห่งนี้บ่อยครั้ง และดูเหมือนวันนี้ก็เป็นอีกวันที่ คิบอม คยูฮยอน ซีวอน และฮันคยอง มาตั้งวงสังสรรค์กันตามประสา และพอเมากันได้ที่ประโยคเดิมๆซ้ำๆก็จะถูกกล่าวถามขึ้นมาเสมอ
“เออน่า อีกไม่นานหรอกพอดีน้องเขาไม่ว่าง”
ประโยคเดิมจากร่างสูงของคิบอมยังคงกล่าวเหมือนทุกครั้งๆ ทั้งที่จริงๆแล้วมันไม่มีความจริงปนอยู่เลย เพราะถึงตอนนี้คิมคิบอม คุณชายหล่อ รวย สุดแสนเพอร์เฟ็กต์คนนี้ยังโสดสนิท และดูเหมือนมันก็คงจะยังเป็นอย่างนี้ไปเรื่อยๆ หลายครั้งที่พยายามจะมองหาใครซักคน แต่มันก็เหมือนจะดูยากลำบากซะเหลือเกิน
จนฉันได้พบเธอฉันอยากจะพูดคำนั้นอีกสักหน...กับเธอ
ฉันอยากจะรักเธออย่างที่คนเขารักกัน
เธอคือคนที่ฉันนั้นอยากจะรู้ใจ
ก็มันนานเหลือเกินที่ฉันไม่ได้รู้สึกอยากจะพูดว่ารัก
กับใครสักคนจนฉันนั้นได้พบเธอ
“อืม” เป็นอีกวันที่คิบอมต้องตื่นมาด้วยสภาพที่งัวเงียจากการนอนไม่พอ เพราะดูเหมือนเมื่อคืนจะดื่มหนักไปหน่อย ทั้งที่เขาไม่จำเป็นต้องตื่นแต่เช้าก็ได้ในวันเสาร์แบบนี้ แต่มันก็มีเหตุบางอย่างที่ต้องทำให้คุณชายคิบอม ต้องลากสังขารตัวเองจากที่นอน
ร่างสูงของคิบอมวิ่งช้าๆไปตามทางของสวนสาธารณะของหมู่บ้าน ที่จัดทำขึ้นเพื่อให้ผู้คนได้มาออกกำลังกาย แต่จุดประสงค์ของเขาไม่ใช่มีแต่การออกกำลังอย่างเดียว
“สวัสดีคิบอม”
เสียงใสๆของจุดประสงค์ดังขึ้นพร้อมกับร่างบางของ ลี ทงเฮ
“สวัสดีครับ ตื่นเช้าเหมือนเดิมเลยนะครับ”
คิบอมกล่าวเหมือนกับทุกๆวัน เขาจำได้ว่าเมื่อเดือนก่อนที่เขาโดนคุณแม่บังคับให้ออกมาวิ่งตอนเช้าบ้างเพราะช่วงนั้นเขาดูโทรมยิ่งกว่าซอมบี้ มันดูเหมือนจะเป็นวันที่เริ่มต้นอะไรดีๆให้กับชีวิต ในวันนั้นเขาได้เจอกับคนๆนี้ ทงเฮ ร่างบางที่สดใสร่าเริงมันเรียกกำลังให้คนมองไม่น้อย มันจึงเป็นเรื่องไม่ยากนะที่คิบอมอยากจะทำความรู้จัก
“วันนี้คิบอมมาช้านะ เขารอตั้งสิบนาที”
เสียงใสแสดงอาการงอนเล็กๆอย่างน่ารัก แต่ดูเหมือนก็ไม่ได้จริงจัง ทงเฮยิ้มก่อนจะฉุดใครอีกคนให้วิ่งตามไปด้วย
“พรุ่งนี้ทงเฮว่างหรือเปล่าครับ”
คิบอมกล่าวถามอย่างกล้าๆกลัวๆ ยอมรับว่าเวลาที่อยู่ต่อหน้าคนๆนี้ มันทำให้เขารู้สึกไม่ค่อยมั่นใจไปมาก เพราะอะไร...สงสัยคงต้องถามเสียงหัวใจแล้วล่ะ
“อืม ว่างซิ”
ทงเฮตอบรับอย่างสดใส ก่อนจะทำท่าเหมือนโทรศัพท์ เป็นสัญลักษณ์ที่รู้กันกับอีกคน ก่อนที่จะเดินเข้าบ้านไป บ่อยให้ร่างสูงยืนยิ้มอยู่เงียบๆ
เกือบลืมคำว่ารักว่าต้องพูดยังไง
แต่ก็ยังโชคดีที่มีเธอช่วยไว้
มันนานเท่าไรที่ตัวฉันไม่ได้บอกรักใครสักคน
จนฉันได้พบเธอฉันอยากจะพูดคำนั้นอีกสักหน...กับเธอ
“ฮัลโหล ทงเฮนอนหรือยังครับ”
ดูเหมือนจะเป็นประโยคที่งี่เง่า แต่ดูเหมือนคนถามจะคิดอะไรไม่ออกจริงๆ ทั้งที่ก็โทรหากันออกจะบ่อย แต่ประโยคที่คิดเอาไว้เป็นสิบกับโดนกลืนลงคอทันทีที่ได้ยินเสียงตอบรับจากปลายสาย
"ยังหรอก”
ทงเฮกล่าวเสียงหวาน จะให้เขานอนได้ยังไงล่ะ...
“พรุ่งนี้ไปเที่ยวสวนสนุกกันมั้ยครับ”
อาจจะดูเหมือนแปลกไปหน่อยที่วัยขนาดเขาชวนกันไปเที่ยวสวนสนุก แต่จากที่ร่างสูงวิเคราะห์บวกลบคูณหาร แผนการที่วางเอาไว้ก็ไม่มีที่ไหนเหมาะสมเท่าสวนสนุกอีกแล้ว
“อืม” ทงเฮเพียงตอบรับเบาๆ เป็นอันว่าตกลงในข้อเสนอ
เช้าวันอาทิตย์ที่ดูเหมือนจะไม่สำคัญมากนัก แต่มันก็สำคัญกับใครสองคน
“ทงเฮครับ”
ร่างสูงของคิบอมโบกมาไปมาเป็นสัญญาณให้คนตัวเล็กวิ่งมาหา เพราะอาการตื่นเต้นจนนอนไม่หลับจึงทำให้คิบอมมานั่งรอก่อนเวลาตั้งเกือบสองชั่วโมง
“คิบอมมานานหรือยัง”
ทงเฮกล่าวถามด้วยความเป็นห่วง ดูจากท่าทางขอคิบอม คงจะรอเขาอยู่นานพอสมควร แก้มบวมๆเลยดูซืดไปอย่างถนัดตา
ร่างบางถูมือไปมาเบาๆ ก่อนจะวางไปบนแก้มของร่างสูง คนทำอยากจะทำด้วยความเป็นห่วง แต่คนถูกทำอย่างคิบอม กับหัวใจเต้นแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
สายตาของทงเฮที่มองไปยังคนที่สูงกว่า ทำเอาเริ่มทำอะไรไม่ถูกเพราะตาคมของคิบอมก็จ้องกลับมาเช่นเดียวกัน
“ขอบคุณครับ”
คิบอมกล่าวพรางวางมือของตนบนมือของคนตัวเล็กกว่า
“อืม” ร้องตอบก่อนจะมองทีมือของตนก่อนค่อยๆดึงออก ไม่ใช่ว่าไม่ชอบ ไม่ใช่ว่ารังเกียจ แต่มันทำให้เขาหายใจติดขัด
ฉันอยากจะรักเธออย่างที่คนเขารักกัน
เธอคือคนที่ฉันนั้นอยากจะรู้ใจ
ก็มันนานเหลือเกินที่ฉันไม่ได้รู้สึกอยากจะพูดว่ารัก
กับใครสักคนจนฉันนั้นได้พบเธอ
ดูเหมือนมันจะเป็นวันที่ทั้งสองคนลืมอายุตัวเองไปช่วยขณะ ทั้งคิบอมและทงเฮต่างคนต่างเล่นเครื่องเล่นต่างๆอย่างสนุกสนาน และดูเหมือนจะเป็นประเพณีไปโดยบริยาย ที่เครื่องเล่นสุดท้ายของเกือบทุกๆคู่ ต้องจบที่ ชิงช้าสวรรค์
“อ๊า...ต้องขึ้นจริงๆหรอมันสูงนะ”
เสียงงอแงของคนไม่ยอมโตของทงเฮเริ่มออกลาย เพราะดูเหมือนแค่มองจากด้านล่างขึ้นไปก็สูงจะแย่ ถ้าให้มองจากด้านบนลงมาด้านล่างคงแย่กว่า
ดูเหมือนอีกคนจะไม่สนใจ เพราะแผนที่วางไว้มันเลยต้องทำให้คิบอมฉุดกระชากลากทงเฮขึ้นมาบนชิงช้าสวรรค์จนได้
กลับเป็นว่าแผนที่วางไว้จะไม่ประสบความสำเร็จนัก แทนที่ขึ้นมาแล้วจะได้มองดูพระอาทิตย์ตกด้วยกัน กับกลายเป็นทงเฮนั่งร้องโวยวายทำลายบรรยากาศซะหมดสิ้น
“ทงเฮครับ” คิบอมเรียกชื่อคนตรงหน้า ก่อนจะจับให้ทงเฮหันมาสบตา
“ไม่ต้องกลัวนะ มีผมอยู่ทั้งคน” ถ้าคิบอมไม่ได้ตาฝาด ตอนนี้เขาเห็นทงเฮหน้าแดงไปหมด
มันนานเท่าไรตัวฉันไม่ได้บอกรักใครสักคน
จนฉันได้พบเธอฉันอยากจะพูดคำนั้นอีกสักหน...กับเธอ
“ทงเฮ ผมมีอะไรจะบอก”
ฉันอยากจะรักเธออย่างที่คนเขารักกัน
เธอคือคนที่ฉันนั้นอยากจะรู้ใจ
ก็มันนานเหลือเกินที่ฉันไม่ได้รู้สึกอยากจะพูดว่ารัก
กับใครสักคนจนฉันนั้นได้พบเธอ
“คิมคิบอมคนนี้รักลีทงเฮที่สุดเลย”
รวบรวมความกล้าเฮือกสุดท้ายก่อนจะกล่าวออกไป ร่างสูงก้มหน้ามองพื้นนิ่ง หัวใจมันเต้นแรงเกินไปกว่าที่จะกล้าสบตาของอีกคน
“นึกว่าคิบอมจะปล่อยให้แก่ตายซะก่อนแล้วถึงจะบอกซะอีก”
ประโยคที่ไม่คิดว่าจะได้ยินดังมาจากอีกคน คิบอมเงยหน้ามองทงเฮอย่างตกใจ แต่จะบอกว่าดีใจมากจนทำอะไรไม่ถูกเมื่อมาวิเคราะห์ประโยคนั้น
“เอ๋...หมายความว่า??”
“ลีทงเฮคนนี้ก็รักคิบอมเหมือนกันนะ”
THE END
แถม...
“แล้วทำไมทงเฮถึงไม่ยอมบอกผมล่ะ ปล่อยให้คิดคนเดียวอยู่ได้ตั้งนาน”
“ก็เขาเป็นพวก รักนะแต่ไม่แสดงออกไงล่ะ ^ ^ ”
THE AOF AP
----------------------------------------------->>>
เป็นฟิคที่สิ้นคิดสุดๆ แต่งเสร็จภายในเวลาเพียงครึ่งชั่วโมง...
อย่าได้ถือสากันเลย เหอ...เหอ
ความคิดเห็น