คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : MC #...12 เปิดใจ
By :;: THE AOF AP
UpzZ 26/04/09 9:50 PM.
MC #...12 เปิดใจ
100%
------------------------------------------------------------------------>>>
href="file:///C:\DOCUME~1\ADMINI~1\LOCALS~1\Temp\msohtml1\01\clip_filelist.xml" />
My candy: 12
“นี่ฮีชอล ใจคอนายจะไม่หันมาคุยกับชั้นหน่อยหรอ” ฮันคยองที่ดูเหมือนจะพยายามเรียกร้องความสนใจอยู่นานเริ่มถอดใจ เพราะตั้งแต่ที่ขับรถออกมาจากคอนโดฮีชอลก็ไม่ยอมมองหน้าเขาซักนิด
“...”
“อ่า อย่าเงียบนักซิ ชั้นไม่ชินนะ” ฮันคยองยังคงไม่ละความพยายามยังคงเรียกร้องความสนใจฮีชอลต่อไป แต่ดูเหมือนฮีชอลก็ยังไม่สนใจเขาอยู่ดี
“...”
ดูเหมือนคนขับจะเริ่มทนไม่ไหว ฮันคยองหักรถเข้าจอดข้างทางก่อนจะขยับตัวเข้าหาฮีชอลอย่างรวดเร็ว
“นี่ไอ้ผีจีน นายจะทำอะไร” ฮีชอลร้องเสียงดัง พรางเอามือดันหัวของอีกคนให้ออกห่างตัว
ไอ้บ้านี่...จะทำอะไรของมันเนี่ย
“อ้าว พูดได้ด้วยหรอ” ประโยคอันสุดแทนกวนอวัยวะเบื้องล่างดังพร้อมกับที่คนพูดทำหน้ากวนๆใส่เหมือนจงใจจะยั่วโมโห
ร่างบางได้แต่ถลึงตาใส่อีกคน ก่อนจะนั่งกอดอกหันหน้าออกนอกหน้าต่างไป
“เฮ้อ...ถ้านายไม่บอกว่าบ้านนายอยู่ไหน สงสัยวันนี้นายคงต้องนอนที่คอนโดชั้นอีกคืนแล้วล่ะ แต่ชั้นไม่รับประกันนะว่าคืนนี้นายจะปลอดภัย” น้ำเสียงกวนประสาทของฮันคยองทำเอาฮีชอลแทบจะร้อง
มันกินอะไรเข้าไปนะ...กวนได้โล่ไปเลยเหอะ
ทันทีที่ถึงยังจุดหมายร่างบางที่จะเปิดประตูลงทันทีก็โดนมือหนาของอีกคนคว้าเอาไว้ก่อน
“ปล่อย” ฮีชอลร้อง สะบัดแขนหมายจะหลุดออกจากการเกาะกุมของคนตรงหน้า
“ไม่ปล่อย” ฮันคยองบอกทันควัน มือหนากระชับแน่นขึ้นอีก
“ปล่อย”
“ไม่ปล่อย”
“ปล่อย อ๊า” บทจะปล่อยก็ปล่อยอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย ส่งผลให้ฮีชอลหัวกระแทกกับกระจกอย่างจัง มือบางได้แต่ลูบหัวปลอยๆ
“ฮ่าๆๆ” ฮันคยองหัวเราะลั่นรถอย่างไม่อาย เพราะดูเหมือนท่าทางฮีชอลจะเจ็บน่าดู
“ไอ้บ้า หัวเราะอยู่ได้เจ็บนะ” ฮีชอลแว๊ดใส่ทันที
“โอ๋ๆ ไหนๆดูหน่อยซิ” คนขี้แกล้งดึงฮีชอลเข้ามาใกล้ ฮันคยองเป่าเบาๆที่หัวของร่างบาง
“เพี๊ยง...หายแล้ว” ทำเหมือนเด็กๆแต่มันก็เรียกแดงให้สูบฉีดได้ดีจริงๆ
“ไอ้บ้า” ฮีชอลกล่าวทิ้งท้ายก่อนจะรีบลงจากรถ ไอ้ผีจีนบ้า...นายทำชั้นหน้าแดงอีกแล้วนะ!!!
...~* ...~* ...~* ...~* ...~* MY CANDY *~...*~...*~...*~...*~...
“กลับมาแล้วครับ” คนโดดเรียนกลับมาบ้านด้วยอารมณ์ดีเกินพิกัด คิดถูกแล้วที่เขาเลือกโดดเพราะมันแลกกับเบอร์โทรของพี่ซองมินของเขา มันช่างคุ้มเสียยิ่งกว่าคุ้ม
“คยูฮยอน วันนี้นายไปทำอะไรมา” เสียงทรงอำนาจที่คยูฮยอนกลัวนักกลัวหนา ดังขึ้นจากในครัวทันทีที่คยูฮยอนเดินเข้าบ้าน เจ้าแม่อาราเข้าทรงหรือไง
“ทำอะไรฮะ” คนโดนถามเลือกตอบเป็นกลางเอาไว้ เพราะก็ใช่ว่าพี่เขาจะรู้เรื่องโดดเรียนซะหน่อย ดังนั้นก็ไม่ควรกระต่ายตื่นตูม
“แล้วทำไมวันนี้นายอารมณ์ดีผิดปกติ” อารายังคงจ้องถามไม่เลิก
“โน่นๆ แกงล้นหม้อแล้ว” คยูฮยอนทำเป็นตกใจชี้เข้าไปในครัว
“ไหนๆ” อาราที่ดูเหมือนจะหลงกลหมาป่าจอมเจ้าเล่ห์เข้าให้แล้ว เพราะเธอปิดแก๊สตั้งนานแล้ว แต่พอจะหันมาจัดการกับน้องตัวดี ก็หายขึ้นห้องไปซะแล้ว
“อะ แฮ่ม” ร่างบางของดงแฮกล่าวร้องเบาๆ ทันทีที่เห็นพี่ชายตัวดีเข้ามาในบ้าน เพราะหลังจากคิบอมมาส่งเขาม๊าก็กล่าวถามหาฮันคยองกับเขา และผลที่ได้ออกมาคือฮันคยองไม่ได้กลับบ้านตั้งแต่เมื่อคืน
“อ้าว...ตัวเล็กมานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้ ไม่ไปทำการบ้านหรอ นี่ก็ใกล้สอบแล้วนะไปอ่านหนังสือซะบ้างซิ เฮ้อ...เฮียเหนื่อยจังขอไปอาบน้ำก่อนนะ” ดูเหมือนฮันคยองจะรู้ว่าตัวเล็กอารมณ์ไม่ดีเรื่องที่เขาไม่กลับบ้านเป็นแน่ๆ เลยทำเป็นหาเรื่องเอาประโยคยาวมาพูดไปเรื่อย ก่อนจะทำท่าจะขึ้นไปยังห้อง
“เฮียอย่ามาเปลี่ยนเรื่อง” เสียงใสๆกล่าวออกมาอย่างไม่พอใจ
“อ่า...ตัวเล็ก” ดูเหมือนพี่ชายตัวดีจะหมดข้อแก้ตัว ได้แต่ยืนนิ่งๆเหมือนเด็กนักเรียนที่ถูกอาจารย์ฝ่ายปกครองเรียกพบก็ไม่ปาน
ตกลงเขามีน้อง...หรือมีแม่อีกคนกันเนี่ย T^T
“เฮียเล่ามาเดี๋ยวนี้เลยนะ” ประโยคประกาศิตดังขึ้นแล้ว ฮันคยองก็จำใจต้องเล่าให้ฟัง เฮ้อ...บ้านนี้ใช้อาหารปลายี่ห่อไหนกัน เลี้ยงปลานีโม่ให้กลายเป็นปลาปิบรันย่าได้แบบนี้
...~* ...~* ...~* ...~* ...~* MY CANDY *~...*~...*~...*~...*~...
)))))) RRRR ((((((
ทันทีที่มือเรียวเอื้อมไปกดปุ่มรับโทรศัพท์ เสียงที่รอดผ่านมาตามสายก็ทำเอาคนรับหูแทบระเบิด
“ทำไมนายเพิ่งเปิดโทรศัพท์ รู้มั้ยว่าชั้นเป็นห่วง” เสียงใสๆของกระต่ายน้อยลีซองมิน ดังเหมือนตะโกน ทำเอาคนถูกห่วงอย่างฮีชอลเอาโทรศัพท์ออกห่างแทบไม่ทัน
“ขอโทษๆ ชั้นไม่ได้เป็นอะไรซักหน่อย” ฮีชอลกล่าว เพราะถ้าขืนเล่าไปว่าตื่นเช้ามาที่ห้องของใครไม่รู้ แล้วพอหันไปข้างๆก็เจอไอ้ผีจีนนอนกอด แถมเสื้อผ้าที่ใส่ก็ไม่ใช่ตัวเดิม แบบนั้นเจ้ากระต่ายอวบคงวิ่ง 4X100 มาบ้านเขาเป็นแน่
“อ่า, ไม่เป็นไรก็ดี เฮ้อ...ถ้าไอ้ฮยอกมันไม่ทะเลาะกับซีวอนหนักขนาดนั้น ชั้นก็ไม่ปล่อยให้แก่กลับคนเดียวแบบนั้นหรอก” ซองมินอย่างโล่งอกก่อนจะบอกเหตุผลที่จริงไม่หมด
ใช่อยู่เขากับฮันคยองวางแผนกันเรื่องฮีชอล เพราะเขาเองก็จำฮันคยองได้ดี ก็แค่อยากรู้ว่าฮีชอลจำฮันคยองได้หรือป่าว บวกกับที่ฮันคยองก็ดูเหมือนอยากจะพิสูจน์อะไรบางอย่างก็เท่านั้น
“อืม...ไม่มีอะไรแล้วแค่นี้นะ” ซองมินที่ดูเหมือนหมดห่วงเพื่อนรักก็วางสาย แต่ก็ไม่วายนั่งโทรศัพท์อยู่นานสองนาน
)))))) RRRR ((((((
‘น้องคยูฮยอน’
ซองมินยิ้มหน้าบานก่อนจะรับสาย น้องคยูฮยอนโทรมาแล้ว ^^
...~* ...~* ...~* ...~* ...~* MY CANDY *~...*~...*~...*~...*~...
THE AOF AP
--------------------------------------------->>>
มาอัพส์แล้ว พอดีว่างก็เลยต้องมาอัพส์
เซ็งกับคอมพิวเตอร์จริงๆ โดนไวรัสกระลั่ว ชิ!!!
เอาคอมไปลงโปรแกรมใหม่ แต่ดันห่วยหนักกว่าเก่า
กว่าจะอัพส์ ก็ต้องรออารมณ์น้องคอมดี -_-"
ช่างเถอะ บ่นมากไปและ
หิวข้าวสุดๆ เพราะออฟเพิ่งไปดัดฟันมา มันทรมานมาก
กินอะไรไม่ได้ โหดร้าย T^T
ขอบคุณทุกกำลังใจคอมเม้น ออฟมาอ่านแล้วมันรู้สึกดีมาก อิอิ
เม้น...ดงแฮรัก โหวตคิบอมหลง ทั้งโหวตทั้งเม้น SJ ทั้งรักทั้งหลง
ความคิดเห็น