คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : MC #...10 เหตุผล...ความหลัง 100%
By: THE AOF AP
UpzZ 11/04/09 9:31 PM.
MC #...10 เหตุผล...ความหลัง
100%
--------------------------------------------------------------------------->>>
My candy: 10
Hangeng’s mode
อ่า...ในที่สุด คนหน้าตาดีอย่างผมก็ได้ออกมาระบายความรู้สึกกับเขาบ้าง อันยองครับ ผมเอง ฮันคยอง
ตอนนี้ผมยังอยู่ในสภาพมึนงงเล็กน้อย เพราะประโยคจากคนเมาที่มายึดที่นอนผมในวันนี้ล่ะ ทำไมน่ะหรอ
ก็อยู่ๆเขามาบอกรักอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยแบบนี้ผมก็เขินนะครับ จริงๆแล้วมันก็ไม่น่าตกใจซะเท่าไร
อันที่จริงผมดีใจซักมากกว่า อ่า...หลายคนอาจจะเดาได้แล้วว่าผมแค่แกล้งเขาจริงๆ
ผมไม่ได้เป็นอะไรกับซองมินหรอกครับ ผมก็แค่วางแผนงัดปากใครบางคนบวกกับผมจะเรียกความมั่นใจอะไรบางอย่าง
เชื่อมั้ยครับ...คนหน้าตาอย่างผมก็มีอดีตอันไม่น่าเหมาะแก่การจดจำ แต่เพราะผมรักทุกคนหรอกนะครับผมถึงจะ
เล่าให้ฟัง
++++++++++++++++++++++
+++++++++++++++++
++++++++++++
++++++++
+++++
+++
++
+
+
+
+
------------------------------------->>
7 ปีก่อน...
เด็กชายฮันคยองตื่นมาอย่างสดใสในเช้าวันแรกของเปิดภาคเรียน วันนี้ดูเหมือนเขาจะดูตื่นเต้นเป็นพิเศษเพราะ
เป็นวันแรกที่เขาได้ใส่เครื่องแบบของนักเรียนมอต้น
“อ่า อาหานเกิงวันนี้ลื้อหล่อจริงๆเลยนะ” เสียงของมารดาเอ่ยชม พร้อมกับร่างเล็กของน้องชายที่ยืนมองตาแป๋ว
อย่างน่ารัก
“เฮีย...วันนี้เขาจะไปโรงเรียนกับใครอ่ะ เฮียทิ้งเขา” น้ำเสียงเล็กๆถูกส่งมาจากเด็กขี้แยตัวน้อย เพราะวันนี้ก็เป็นวัน
แรกที่ลีดงแฮต้องไปโรงเรียนคนเดียวโดยไม่มีพี่ชายเหมือนอย่างเคย
“โอ๋ๆตัวเล็กไม่ร้องน้า...เฮียสัญญาว่าวันนี้เฮียจะไปรับที่โรงเรียน” ฮันคยองหรือหานเกิงที่ใครๆในบ้านต่างเรียก
กล่าวสัญญากับร่างบางของน้องชายที่ตนอุ้มขึ้นมา พรางยื่นนิ้วก้อยส่งเป็นสัญญาณ
“เย้” ดงแฮยิ้มหน้าบานก่อนจะยื่นนิ้วเล็กๆไปเกี่ยวแทนคำสัญญา ก่อนร่างบางจะวิ่งไปขึ้นรถรับส่งที่มารออยู่ค่อน
ข้างนาน
“ม๊า...ผมไปก่อนนะฮะ” ร่างสูงกล่าวเสียงดังก็จะรีบวิ่งออกจากบ้าน วันนี้เป็นวันแรกเพราะฉะนั้นมันก็ไม่เป็นการควร
ถ้าเขาจะไปสาย
++++
+
+
+
+
+
โรงเรียนมัธยมต้น SM
วันปฐมนิเทศเริ่มต้นไปอย่างเรียบง่าย ฮันคยองเลือกที่จะนั่งริมหน้าต่างในมุมที่ดูเป็นส่วนตัวในห้องเรียน เพราะเขา
เป็นคนพูดน้อยจนบางครั้งก็ดูเหมือนหยิ่ง จึงทำให้เป็นการยากกว่าที่เขาจะได้พูดคุยทำความรู้จักกับใครซักคน
“เฮ้...หวัดดี” เสียงทักทายจากด้านหลังเรียกให้เด็กชายฮันคยองหันไปมอง
ร่างสูงของคนทักทายนั่งสบายๆอยู่ด้านหลังของเขา ท่าทางคุณชายๆอย่างนี้ไม่น่าเชื่อว่าจะเข้ามาทักทายเขาก่อน
“หวัดดี” ฮันคยองก้มหัวนิดๆก่อนจะยิ้มให้อย่างเป็นมิตร
“ชั้นเชวซีวอนยินดีที่ได้รู้จัก” ร่างสูงแนะนำตัวพรางดันโต๊ะของตัวเองขึ้นไปข้างๆโต๊ะของเพื่อนใหม่อย่างฮันคยอง
“เป็นเพื่อนกันนะ” ซีวอนที่จัดการกับที่นั่งของตัวเองเรียบร้อยหันมากล่าวอีกครั้ง ฮันคยองก็เพรียงแค่ยิ้มส่งคืนไป
เท่านั้น
การเรียนวันแรกยังไม่ค่อยมีอะไรมากนัก ฮันคยองจึงมีเวลาไปรับน้องได้เร็วขึ้น เขาเลือกที่จะเดินไปโรงเรียน
ประถม SM ซึ่งตั้งอยู่ไม่ห่างกันมากนักเพื่อไปรับดงแฮ
ระหว่างทางไม่รู้อะไรดลจิตใจให้เขาเลือกที่จะเดินผ่านสวนสาธารณะ ทั้งที่มันก็เป็นทางเดินที่อ้อมด้วยซ้ำ
“ฮีชอลวันนี้จะไปทำอะไรหรอ” เสียงสดใสของกลุ่มเด็กสาวที่ดูเหมือนกำลังจะคุยกันตามประสาผู้หญิง เรียกให้
ฮันคยองสนใจที่จะหันไปมองตาม
“ไม่อ่ะซองมิน เขาว่าจะไปรับคิบอมก่อนแล้วก็กลับบ้านเลย” เสียงใสๆของเจ้าของประโยคเรียกความสนใจได้ไม่
น้อย ทั้งที่ตอนแรกคิดว่าเป็นผู้หญิงแต่ก็กลับไม่ใช่ เพราะทั้งคู่ใส่ชุดนักเรียนชาย แต่ก็ไม่ได้ดูขัดตาแต่อย่างไร
“อืม...งั้นเขาไปก่อนนะ” ร่างบางที่สะกดสายตาของคนแอบมองลุกเดินจากไป ฮันคยองที่ตอนแรกมีเป้าหมายจะ
ไปรับน้องชายก่อนเวลา ก้มมองนาฬิกาดูแล้วก็เหลือเวลาอยู่มากคงไม่เสียหายที่จะขอทำตัวเป็นนักสืบชั่วคราว
“คิบอมพี่มาแล้ว” ประโยคสั้นๆดังขึ้นพร้อมกับร่างบางที่ยืนกวักมือเรียกคนบางคนอยู่ ไม่น่าเชื่อว่าจะมารับน้องชาย
ที่เดียวกัน อ่า...พรหมลิขิตชัดๆ
“เฮีย...” เสียงเรียกพร้อมแรงดึงเบาๆที่ชายเสื้อ เรียกให้ฮันคยองตื่นจากฝันกลางวัน
“อ้าว...มาแล้วหรอพี่กำลังจะเดินเข้าไปรับอยู่เลย” ฮันคยองแก้ตัวไปน้ำขุ่นๆ เพราะไม่รู้ว่าดงแฮเห็นพี่ชายของเขา
ยืนมองใครบางคนอยู่นานแล้ว
“เฮียมองใครน่ะ ตาจะชนแว่นแตกอยู่แล้ว” ดงแฮล้อเลียนทำเอาฮันคยองยิ้มเจื่อนๆ การที่เขาต้องใส่แว่นหนา
เตอะเพราะการอ่านหนังสืออย่างหนักอาจจะเป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่ทำให้เขาขาดความหมั่นใจ
“ไปกลับกันเถอะ” ฮันคยองจูงมือน้องชายตัวเล็กออกไปจากบริเวณนั้น เขาก็ได้แต่คิดในใจ...บางทีเขาอาจจะเป็น
ได้แค่หมาเห่าเครื่องบิน
+++
+
+
+
+
+
“เฮ้อ” เป็นครั้งที่เท่าไหร่ของวันก็นับไม่ได้ที่ร่างสูงของเด็กชายแว่นหนาอย่างฮันคยองนั่งถอนหายใจ อดไม่ได้ที่
เพื่อนแสนดีอย่างซีวอนต้องเอ่ยถาม
“เป็นอะไร ชั้นเห็นนายนั่งถอนหายใจมาทั้งวันแล้วนะ” ซีวอนกล่าวถามด้วยความเป็นห่วง
“เอ่อ” ฮันคยองกล่าวอย่างอึกอัก ความจริงเขาก็อยากจะเล่าให้ซีวอนฟังแต่ดูเหมือนจะกำลังคิดว่าควรมั้ย เขาเพิ่ง
มารู้เอาเมื่อไม่กี่วันมานี้ว่านางฟ้าในห้วงฝันของเขาเรียนโรงเรียนเดียวกันแถมอยู่ห้องเดียวกันอีกด้วย แต่วันแรกเขาอาจจะ
ไม่ได้สังเกตเนื่องจากเขาและซีวอนนั่งอยู่เกือบๆจะหลังห้อง ผิดกับอีกสองคนที่นั่งอยู่หน้าห้อง
“มีอะไรก็เล่ามาซิ” ซีวอนเริ่มรู้สึกขัดใจ อยากรู้แล้ว...เล่ามาซักทีสิ
ฮันคยองกล่าวเล่าเรื่องราวหมาเห่าเครื่องบินให้ซีวอนฟังเป็นสเต็บๆ แล้วความจริงบางอย่างจากปากซีวอนหลังเล่า
จบก็ทำให้เขาเริ่มหดหู่หนัก
“คิมฮีชอลเนี่ยนะ นายเมาหรือป่าว ยัยนั่นน่ะวายร้ายอันดับหนึ่ง ปากจัดซะไม่มีใครเกิน” ซีวอนกล่าว เพราะตัวเขา
เองก็เคยมีประสบการณ์ที่เลวร้ายกับฮีชอลมาไม่น้อย
แต่ดูเหมือนพระเจ้าเป็นใจหรือไม่อาจจะเป็นเพราะกรรมแต่ชาติปางก่อน อยู่ๆอาจารย์ประจำชั้นก็ให้นักเรียนในห้อง
จัดที่นั่งใหม่ และสุดท้ายฮันคยองก็ต้องสะเห็จสะเหินมานั่งอยู่ใกล้ๆ คิมฮีชอล นางฟ้าของเขา (แต่นางมารในสายตาของคน
อื่นๆ)
“สวัสดี” ฮีชอลกล่าวทักทาย ร่างบางยิ้มให้อย่างเป็นมิตรเหมือนนางฟ้าไม่มีผิด แต่จริงๆแล้วฮันคยองไม่รู้ตัวเลย
ว่ามันคือรอยยิ้มที่นางมารแสนสวยไว้ล่อเหยื่ออย่างเขา
ดูเหมือนความโชคร้ายจะค่อยๆกัดกินเข้ามา เมื่อนางฟ้าฮีชอลของเขาเริ่มเผยธาตุแท้
“ฮันคยองไปซื้อน้ำให้ชั้นหน่อย”
“ครับ”
“ฮันคยองเอาการบ้านไปส่งให้หน่อย”
“ครับ”
“ฮันคยอง”
“คร๊าบบ~”
“เป็นไงล่ะ ทีนี้เชื่อชั้นหรือยัง” ซีวอนที่เดินมาขนาบข้างๆกล่าวถาม เขาเตือนแล้ว...
“เฮ้อ” ฮันคยองได้แต่ถอนหายใจปลงๆ
++++++++++
+++++++
+++++
++
+
+
+
+
ดูเหมือนฮันคยองก็ยังไม่เข็ดเพราะตั้งแต่วันนั้นจนถึงตอนนี้เขาก็ยังคงทำตามที่ฮีชอลสั่งทุกอย่าง จนตอนนี้ฮีชอล
ที่ชอบแกล้งก็เริ่มเพราๆลง แต่สายตาของคนอื่นกับมองด้วยสายตาแปลกๆ เพราะฮีชอลที่ปกติชี้นิ้วสั่งแต่ตอนนี้กลับอ้อนฮัน
คยองอย่างกับลูกแมวจนอดไม่ได้ที่คนขี้สงสัยอย่างซองมินต้องกล่าวถาม
“นี่ฮีชอล ชั้นถามตรงๆนะ นายชอบฮันคยองหรอ” คำถามตรงๆของเพื่อนสนิททำเอาฮีชอลที่นั่งดื่มน้ำอยู่แทบ
สำลัก
“จะ...บ้าหรือไง ชั้นจะไปชอบนายนั่นได้อย่างไง หน้าก็จืดใส่แว่นหนาเตอะ ทำตัวเฉิ่มๆแบบนั้นน่ะ” ประโยคยาว
เยียดถูกส่งมาจากปากบาง ไม่ได้คำนึงถึงจิตใจของคนบางคนที่ยืนแอบฟังอยู่ข้างๆทางเดิน
หลังจากประโยคนั้นฮันคยองก็ออกห่างจากฮีชอลอย่างเห็นได้ชัด ทั้งเลี่ยงที่จะพูดคุยด้วยและขอย้ายที่กลับมานั่ง
ที่ที่ห่างจากฮีชอลให้มากที่สุด
จนไม่นานนักฮีชอลก็มีเหตุให้ต้องย้ายบ้านเพราะแม่ของเขาแต่งงานใหม่ เป็นอันให้ต้องย้ายโรงเรียนไปด้วยและ
หลังจากวันนั้นฮันคยองก็ไม่ได้ติดต่อหรือเจอกับฮีชอลอีก
+++++
+
+
วันปฐมนิเทศมหาวิทยาลัย S
ดูเหมือนคำพูดของฮีชอลส่งผลให้ฮันคยองเกิดจากเปลี่ยนแปลงตัวเองเป็นการใหญ่ และวันนี้เขาพร้อมที่จะกลับ
มาให้คนบางคนถอนคำพูดแล้วแล้ว
“สวัสดีครับ” ฮันคยองยิ้มทักทายอย่างมีเสน่ห์ให้ร่างบางตรงหน้า เราเจอกันอีกแล้วนะ คิมฮีชอล
THE AOF AP
--------------------------->>
แต่งไปแต่งมา รู้สึกเหมือนคิเฮมันเริ่มหาย -_-"
เอาเป็นว่าของสะสางไอ้คู่นี้ให้เรียบร้อยก่อน...
แล้วเราค่อยไปแหววกับคิเฮต่อ อิอิ
ขอให้สนุก...กับวันสงกรานต์ :))
นักอ่านเงา...สงสารกันบ้างก็ดีนะ T^T
ความคิดเห็น