คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : MC #...5 ใจอ่อน อ่อนใจ 100%
MY CANDY เพราะหัวใจขาดหวานไม่ได้...
By :;: THE AOF AP
UpzZ 9:25 PM. 14/03/09
MC#...5 ใจอ่อน อ่อนใจ
100%
-------------------------------------------------------------------->>>
My candy: 5
Kibum’s Mode
เซ็ง เซ็ง ทำไมวันนี้ผมถึงได้รู้สึกแย่ขนาดนี้นะ ตั้งแต่เมื่อวานที่ผมได้รับปากกาของผมคืน อยู่ๆผมยิ้มไม่หยุด ไม่
เข้าใจตัวเอง...ประสาท ผมต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ
วันนี้ก็เหมือนทุกวัน มาโรงเรียนเดินไปที่ห้องเพื่อนๆก็จับกลุ่มนั่งคุยกันไป ผมไม่เข้าใจจริงๆว่าวันๆหนึ่งเขาเอาเรื่องอะไรมาคุยกันนักหนา นี่ก็ใกล้จะสอบอยู่แล้วก็ไม่เห็นมีใครสนใจจะอ่านหนังสือเลยซักนิด
“สวัสดีคิบอม” น้ำเสียงคุ้นหูกับประโยคเดิมๆ ดังมาจากคนเดิมๆ ลีดงแฮ ผมอยากจะรู้จังเลยว่าเขาไม่เบื่อบ้างหรอที่พยายามจะคุยกับผม ทั้งๆที่ผมก็พยายามที่จะไม่ยุ่งกับเขาซะเท่าไร
ผมนั่งลงในที่ของผม พยายามที่จะไม่ให้ความสนใจกับดงแฮที่วันนี้จะคุยเสียงดังเป็นพิเศษ อยากให้ผมสนใจงั้นซิ ฝันไปเถอะ
แอ๊ด...เสียงเลื่อนเก้าอี้ดังจากโต๊ะด้านหน้า ทำให้ผมต้องละสายตาจากหนังสือในมือมองไปยังต้นเหตุ
“นี่คิบอม” จะใครซะอีก ดงแฮอีกแล้ว
“มีอะไร” ผมว่าจะไม่คุยกับเขาแล้วนะ เฮ้อ...ให้ตายเถอะ
“คือชั้นเพิ่งคิดขนมสูตรใหม่มาน่ะ ไม่รู้จะให้ใครลองชิมเห็นว่านายน่าจะชอบขนมหวานก็เลยอยากให้นายช่วยชิมหน่อย ไม่รู้ว่าจะถูกใจนายหรือป่าว”
เสียงเจื้อยแจ้วของคนตรงหน้าดังไปเรื่อยๆ แต่ผมหูอื้อตั้งแต่คำว่าขนมแล้ว จะให้ผมเนี่ยนะชิมเขาไปเอาความคิดที่ว่าผมชอบกินขนมมาจากไหน
ใช่ว่าผมจะรังเกียจอะไรเขามากมายนะ แต่เพราะไอ้คำว่าขนมนี่ซิมันไม่ไหวจริงๆ ผมลุกขึ้นทันที่เขาพูดจบ ขอโทษเถอะ...ไม่ได้ตั้งใจจะทำให้รู้สึกแย่ แต่ถ้าผมทำแบบนี้เขาอยากจะเสียใจแล้วก็เลิกยุ่งกับผมไปเองล่ะมั้ง
ทันที่เดินออกมาจากห้อง ผมก็รีบดิ่งไปที่ดาดฟ้าทันที รู้สึกเหมือนพระเอกหนังเลยเวลามีเรื่องไม่สบายใจก็ไปดาดฟ้า แต่ผมไม่ใช่พระเอกที่เอาแต่ไปดาดฟ้า เพราะโรงเรียนมันก็มีอยู่แค่เนี้ย
“เฮ้อ” ผมถอนหายใจหนักๆไล่อาการรู้สึกผิด ให้ตายเท่าที่จำความได้ผมไม่เคยรู้สึกผิดกับใครมาก่อน โอ้ย...ปวดกะบาลจริงๆ
นั่งเหม่อเป็นพระเอก MV ได้ซักพักไอ้เสียง ติ้ง...ต่อง ที่มันบ่งบอกว่าเป็นสัญญาณเข้าเรียนก็ดังขึ้น ทำให้ผมจำต้องอพยพร่างกายลงไปที่ห้องเรียนอีกครั้ง ทันทีที่เข้าไปในห้องเพื่อนทุกคนก็มองมาที่ผมเป็นตาเดียว
ผมทำอะไรผิด ถ้าผิดเรื่องดงแฮพวกเขาก็น่าจะชินกันได้แล้ว เฮ้อ...
ผมพยายามที่จะไม่สนใจสายตาของทุกคนในห้อง แล้วผมก็ดันไปสบตากับต้นเรื่องซักอีก ตาแดงขนาดนั้นร้องไห้มาแน่ๆ แต่ทำไมเขายังยิ้มให้ผมอีกล่ะ
ขอร้องล่ะลีดงแฮ นายกำลังทำให้ชั้นใจอ่อนรู้มั้ย!!!
...~*
ร่างหนาของหานเกิงหรือใครๆในคณะมักเรียกว่าฮันคยองกำลังวุ่นวายกับลูกกลมๆสีส้มในสนาม ฉายาหล่อ เท่ สมาร์ท คงจะเหมาะสมกับเขาเป็นอย่างดี ดูได้จากจำนวนสาวๆที่มาเชียร์กันข้างสนามที่มากพอดู
“ไม่สนใจไปดูกับเขาหน่อยหรอฮีชอล” เสียงกล่าวจากร่างอวบที่เดินคู่มาด้วยทำเอาเจ้าของชื่อสะดุ้ง
“ทำไม...ชั้นต้องเสียเวลาไปดูไอ้ผีจีนนั่นด้วยเสียเวลา ถ้าแกอยากไปดูก็เชิญเถอะ” ฮีชอลรีบกล่าวปัดๆใส่ซองมิน ทั้งที่ตอนแรกมองตาแทบไม่กระพริบจนเกือบสะดุดล้มไปหลายรอบ แต่พอโดยสะกิดหน่อยก็ทำเป็นฟอร์ม
“แล้วแต่นาย” ซองมินยักไหล่ ทำไมเขาจะดูไม่ออกเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่มอปลาย ท่าทางแบบนี้แอบชอบชัดๆ
“เออแล้ววันนี้ก็อย่าลืมเข้าไปที่ชมรมนะ เหมือนพี่จียงเขาจะเลือกตัวนักแสดงน่ะ” ทันทีที่เข้ามาหาที่นั่งเรียบร้อย ซองมินก็กล่าวเตือนเรื่องในวันนี้ เพราะถ้าฮีชอลไม่ไปมีหวังเขาคงโดนพี่จียงเชือดไปทำกระต่ายตากแห้งแน่ๆ ดูเหมือนผู้กำกับอยากจะให้หนุ่มหน้าสวยคนนี้เป็นนางเอกในละครเวทีครั้งนี้ซะหรือเกิน
“เฮ้อ...ชั้นไม่ไปไม่ได้หรอ” เหมือนจะรู้ชะตากรรม แต่ก็ลองกล่าวถามเผื่อเพื่อนจะใจอ่อน แต่ก็ต้องเงียบเมื่อเห็นสีหน้าบอกบุญไม่รับจากซองมิน
ตกเย็นฮีชอลก็โดนลากมาที่คณะนิเทศจนได้ ร่างบางนั่งหน้างออยู่เงียบๆเมื่อรับรู้จึงบทที่ได้รับ
“เอาไป” ซองมินทำตัวเป็นเพื่อนที่แสนดี รับบทละครมาให้เพื่อนรักที่นั่งเซ็งอยู่คนเดียว
“เอ้ย” ทันทีที่ฮีชอลเปิดหน้าระบุผู้แสดงก็ร้องเสียงดัง มันเป็นพรหมลิขิตหรือเวรกรรมกันนะ
“เป็นอะไร” ซองมินถามอย่างตกใจ
“...” ฮีชอลเงียบก็จะยื่นบทให้เพื่อนตัวอวบ
พระเอก รับบทโดย ฮันคยอง
นางเอก รับบทโดย คิม ฮีชอล
เพื่อนพระเอก รับบทโดย ชเว ซีวอน
เพื่อนนางเอก รับบทโดย ลี ซองมิน
ฯลฯ
ซองมินไล่ชื่อดูไปเรื่อยๆอย่างไม่ใส่ใจ เพราะเขารู้อยู่แก่ใจว่ายังไงซะฮันคยองก็ต้องเป็นพระเอกเรื่องนี้ แต่พอไล่ไปบรรทัดสุดท้าย เพื่อนนางเอก รับบทโดย ลี ซองมิน
“เฮ้ย” ร่างอวบร้องเสียงดังกว่าโดยไม่สนใจทุกคนที่หันมามอง เมื่อเห็นชื่อตัวเองปรากฏบทรายชื่อนักแสดง ทั้งๆที่สัญญากันแล้วว่าถ้ากล่อมให้ฮีชอลมาเล่นได้แล้วจะไม่ยุ่งกับเขา ทำไมมันกลายเป็นแบบนี้ ให้ตายเถอะผู้หญิงมีตั้งเยอะตั้งแยะ พี่จียงคิดจะทำละครเวที Y หรืออย่างไงกัน T_T
“พี่จียง ทำไมถึงเป็นแบบนี้” พอตั้งสติได้ กระต่ายอวบก็แปลงร่างเป็นขีปณาวุทธพุ่งไปหาผู้กำกับทันที
“เล่นๆไปเถอะน่า นายก็รู้ว่าผู้หญิงที่มาออดิชั่นหน้าตาดีกันซะหรือเกิน ถือว่าช่วยพี่ละกันนะไอ้น้องรัก” คนเป็นผู้กำกับพูดอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะเดินออกไปตรวจดูความเรียบร้อย
“ทำไมพี่ทำก็ผมแบบนี้” ซองมินเดินคอตกกลับมานั่งข้างๆฮีชอลที่นั่งยิ้มหน้าบาน
“เอาเถอะน่าซองมิน ไม่ต้องโกรธพี่จียงหรอก เพราะชั้นเป็นคนขอเองว่าถ้าชั้นเล่นนายก็ต้องเล่น 555+”
งานนี้กระต่าย...เซ็ง T_T
------------------------------------->>>
กว่าจะได้กลับมาอัพส์ เหอ...เหอ ภาระกิจเยอะมากมาย
อากาศร้อนซะแทบจะตกมัน เอิ๊ก~
ชอบไม่ชอบอย่างไงก็อย่าลืมเม้นเป็นกำลังใจกันหน่อยนะค๊าบบ
รักบอม เม้น รักด๊องโหวต รักทั้งบอมทั้งด๊อง เม้น+โหวต
เจอกระทู้ที่อ่านแล้ว อึ้ง...
อยากให้สาวกคิเฮอ่าน เพราะออฟอ่านแล้วเป็นปลื้ม เล็กน้อย ปานกลาง ถึงมากที่สุด
http://www.siamzone.com/board/view.php?sid=871581
:)))
ความคิดเห็น