คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Full Love>>> Part 5
##Part 5##
Full Love เติมรักเต็มหัวใจ
BY :;: เดอะ_เอโอเอฟ
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -- -
รถทัวร์ To… เกาะเซจู
รถหมายเลข 1
ดงแฮที่ออกเดินทางจากมหาวิทยาลัยตั้งแต่เที่ยงคืน นั่งกระสับกระส่ายอยู่บนรถทัวร์ เขารีบกลับมาเก็บของจนลืมเขาโทรศัพท์มาด้วย แล้วทีนี้เขาจะติดต่อซองมินอย่างไง ยิ่งคิดก็ยิ่งเป็นห่วงน้องชายที่อยู่ที่บ้าน ถึงจะโตๆกันแล้วก็เถอะแต่น้องเขาเคยอยู่คนเดียวนานๆอย่างนี้ซะที่ไหน คราวนี้มาศึกษานอกสถานที่ตั้งสองอาทิตย์
“เฮ้อ” ดงแฮถอนหายเบากับตัวเองเบาๆ ก่อนที่จะค่อยๆหลับลงช้า
“นักศึกษาฟังก่อนนะ” ดงแฮค่อยๆตื่นจากการพักผ่อน พอหันไปมองนอกรถก็ถึงรู้ว่าเริ่มสว่างแล้ว เสียงพูดของอาจารย์ทำให้นักศึกษาทุกคนที่นอนอยู่ค่อยๆตื่นและเงียบลง
“เดี๋ยวให้นักศึกษาทุกคนย้ายที่นั่งให้นั่งตามหมายเลขที่ทางมหาวิทยาลัยจัดให้ด้วยนะ จะได้สะดวกแกการเช็คจำนวน เพราะกว่าจะจึงเซจูเราก็ต้องแวะอีกหลายที่” อาจารย์ที่ควบคุมรถกล่าว
นักศึกษาค่อยๆสลับสับเปลี่ยนที่นั่งของตนตามหมายเลขที่ตนเองทราบ แต่ดงแฮไม่ได้เปลี่ยนเพราะเขาทราบว่าจะต้องนั่งตามหมายเลข เขาจึงนั่งที่ตัวเองมาตั้งแต่ต้น
“คิมคิบอม” เสียงของอาจารย์ควบคุมรถขานเรียกชื่อ ชื่อนั้นทำให้ดงแฮที่นั่งเหม่อไปนอกรถหันขวับไปมองที่อาจารย์ทันที
“คิบอมเธอนั่งที่นั่งข้างดงแฮนะ เพราะเดี๋ยวจะมีอาจารย์ของรถคันโน้นมานั่งคันเราอีก” อาจารย์กล่าว
ดงแฮที่ไม่รู้เรื่องอะไรนั่งมองไอ้แก้มป่องที่กำลังเดินมานั่งข้างเขา ดูท่าทางมันจะยินดีเหลือเกินที่ไปเปลี่ยนที่นั่งมานั่งข้างเขา
“สวัสดี พรหมลิขิตจริงๆเลยนะที่ได้เจอนายเนี่ย” คิบอมกล่าวทันทีที่นั่งลงข้างๆดงแฮ
“แต่ฉันว่ามันเป็นเวรกรรม” ดงแฮพูดจบก็หันหน้าหนีไปทางหน้าต่างโดยไม่สนใจคนข้างๆอีก
คิบอมมองดงแฮแล้วยิ้มกับตัวเอง จะไม่ให้บอกเป็นพรหมลิขิตได้ไง เพราะที่จริงจากที่เขาไปดูที่นั่งบนรถเขาต้องนั่งห่างจากดงแฮเป็นโยชน์ แต่คงเพราะมีอะไรดลใจให้อาจารย์เรียกชื่อเขาให้มานั่งที่ว่างข้างๆดงแฮ คิบอมชะโงกหน้าไปมองดงแฮอีกครั้งก็เห็นร่างบางหลับไปแล้ว เลยจับดงแฮให้หันมานอนบนตักเขา(ซะงั้น) ก่อนที่ตัวเองก็หลับตามไป
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
รถหมายเลข 2
ซีวอน คังอิน ฮันฮยอง และเยซอง นั่งรถคันเดียวกันมีแต่คิบอมกับคยูฮยอนที่โดนแยกไปนั่งรถอีกคัน(แต่คยูฮยอนไม่ได้มาด้วย) เหล่าลูกลิงทั้งสี่เลือกที่จะนั่งอยู่หลังรถ เพราะไม่อยากไปยุ่งกับอาจารย์ที่นั่งคุมอยู่หน้ารถซะเท่าไร และรถคันนี้ไม่ได้จัดให้นักศึกษานั่งตามเลขที่ก็เลยนั่งกันได้อย่างสบาย
“ซีวอน ไอ้ซีวอน” คังอินที่นั่งอยู่เบาะตรงข้ามซีวอนเดินมาเขย่าซีวอนอยู่หลายครั้งเพื่อปลุกให้เพื่อนของเขาตื่น
“มีอะไรว่ะไอ้หมี ฉันกำลังฝันถึงนางฟ้าอยู่ฉันอยู่เลย” ซีวอนที่งัวเงียว่าเพื่อนของเขาที่ปลุกเขาจากความฝันแสนหวานซะได้
“ฉันว่าไม่ต้องนั่งฝันแล้ว เพราะนางฟ้ามาโน่นแล้ว” คังอินพูดพรางชี้ไปที่สองร่างบางที่เพิ่งเดินขึ้นรถมา ซีวอนและคังอินมองหน้ากันก่อนที่จะเริ่มวางแผนจีบนางฟ้าของพวกเขากัน เมื่อวางแผนกันเรียบร้อยก็ไปนั่งประจำที่นั่งของตนและลงมือปฏิบัติตามแผน
ลีทึกและฮีชอลได้รับมอบหมายให้นั่งคุมนักศึกษาด้านหลังรถ แต่เผอิญ(เป็นความเผอิญโดยเจตนา)เหลือที่นั่งแค่สองที่คือ ที่นั่งข้างซีวอนและคังอินอย่างละที่ ฮีชอลที่เดินนำมาก่อนเลือกที่จะนั่งข้างๆซีวอน จึงทำให้ลีทึกต้องไปนั่งกับคังอิน ตามแผนของสองแสบ
“โอ๊ย...ปวดหัวจังเลย” คังอินที่นั่งอยู่เริ่มเรียกร้องความสนใจ โดยการแกล้งทำเป็นเมารถเผื่อนางฟ้าเขาจะหันมามอง แต่ก็ไม่ทำให้ลีทึกที่นั่งอยู่สนใจเลยซะนิด ลีทึกค้นยาในกระเป๋าส่งให้คังอิน โดยที่เขาตาก็ยังคงจับจ้องที่หนังสือของตน
เมื่อเห็นว่าไม่ได้ผล คังอินก็เงียบไปซักก่อนที่จะเริ่มเรียกร้องความสนใจอีกครั้งโดยการชวนลีทึกคุย
“ขอบคุณนะครับสำหรับยา” หาเรื่องคุยพรางยื่นซองยาที่เหลือคืนให้ ลีทึกรับยาคืนโดยที่ตาก็ยังคงจับจ้องไปที่หนังสืออยู่เหมือนเดิม
“อาจารย์อ่านหนังสือเรื่องอะไรหรอครับดูน่าสนใจดีจังเลย” เมื่อคังอินเห็นว่านางฟ้าไปสนใจก็ต้องเริ่มชวนคุยเรื่องที่นางฟ้าเขาสนใจอยู่ก่อน
ลีทึกเหล่ตาขึ้นมามองคังอินที่ชวนคุยซักครู่ ก่อนที่จะกลับไปสนใจกับหนังสือของตนต่อ โดยที่ไม่สนใจคังอินเหมือนเดิม แต่ก็ไม่ลืมที่จะตอบคำถามของลูกศิษย์
“หนังสือเกี่ยวกับฆาตกรรมน่ะ” พูดจบก็เงียบอ่านหนังสือต่อไป
คังอินนั่งมองนางฟ้าของเขา ‘นี่จะไม่สนใจกันหน่อยเลยหรอเนี่ย’ เมื่อเห็นดังนั้นคังอินจึงหันหน้าไปทางกระจกพลางถอนหายใจเบาๆ ทำให้ลีทึกที่แกล้งทำเป็นไม่สนใจเหล่ตาขึ้นมามองลูกศิษย์ของตนอีกครั้ง ใช่ว่าไม่สนใจหรอกนะ ‘แต่มันเขินนี่น่า ก็เลยต้องทำขรึมไว้ก่อน’
ซีวอนที่นั่งอยู่เบาะตรงข้ามคังอินก็เริ่มเรียกร้องความสนใจเหมือนกัน
“อาจารย์ฮีชอล” ซีวอนเรียกชื่ออาจารย์เบาๆ เพราะตั้งแต่อาจารย์ขึ้นรถมาเขาก็เงียบมาตลอด เลยต้องหาเรื่องคุยซะหน่อย แต่ที่ได้รับกลับมาคือความเงียบ ซีวอนหันไปมองฮีชอล
“อือ” ฮีชอลร้องเบาๆ เหมือนเด็กที่โดนกวนใจเวลาหลับ
เมื่อซีวอนเห็นว่าอาจารย์ของเขาหลับไปแล้วก็ค่อยๆจัดท่าให้นางฟ้าของเขานอนในท่าที่สบายๆ โดยที่ไม่รู้เลยว่านางฟ้าของเขาที่จริงไม่ได้หลับ ฮีชอลแอบหรี่ตาขึ้นมองซีวอนที่ตอนนี้มัวแต่จัดโน่นจัดนี่ให้เขาได้หลับอย่างสบาย แต่ที่สุดแล้วดูเหมือนท่าที่จะดูสบายที่สุดก็คือซบที่ไหล่กว้างของลูกศิษย์ข้างๆนี่ล่ะ
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
เดอะ_เอโอเอฟ :;:
ขอโทษที่มาอัพส์ช้า...อยากอัพส์ใจจะขาดแต่ไม่มีเวลา
สุขสันต์วันลอยกระทง...
ครั้งนี้ขอซัก 45 เม้นได้อ่ะป่าว แล้วจามาอัพส์...
รักคนเม้น...
ความคิดเห็น