คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Full Love>>> Part 3
[:;Part 3;:]
Full Love...เติมรักเต็มหัวใจ
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
การ บรรยายผ่านไปได้ราวยี่สิบนาทีแล้ว แต่ไม่มีท่าทีว่าซีวอนกับคังอินจะเลิกนั่งตาค้าง คิบอมได้แต่นั่งยิ้มกับตัวเอง สงสัยคราวนี้คงไม่ใช่เพื่อนเขาอย่างเดียวที่จะสละโสด พี่ชาย(หรือป่าว)ของเขาก็คงได้ลงจากคานทองซะที
“ขอโทษครับ” เสียงเล็กดึงความสนใจของคิบอมให้หันไปทางต้นเสียงนั้น แล้วความอึ้งแบบสุดขีดก็เข้าครอบงำคิมคิบอมทันที
ร่าง เล็กของเจ้าของเสียงรีบวิ่งเข้าไปหาที่นั่ง แล้วที่ว่างก็อยู่ก็เป็นที่นั่งด้านหน้าของคิบอมพอดี และทันทีที่เจ้าของร่างเล็กสบตาเข้ากับคิบอม
“เฮ้ย...ไอ้หื่นแก้มป่อง” ดงแฮยืนนิ่ง พรางชี้ไปที่หน้าคิบอมอย่างตกใจ
“สวัสดีครับ...คนสวย” คิบอมตอบไปอย่างกวนๆตามสไตล์ของเขา ไม่นึกว่ายัยน่ารักหวานของเขาจะเรียนที่เดียวกันแถมคณะเดียวกัน (ไม่ค่อยสังเกตเพราะส่วนใหญ่ไม่ค่อยได้เรียน) อย่างนี้ค่อยมาแรงจูงใจให้อยากมาเรียนขึ้นอีกหน่อยแล้ว
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ร้าน Happy Day
หลัง จากหมดชั่วโมงเรียนซองมินก็เดินทางมาที่ร้านขนมของเขาทันที ดงแฮและซองมินนำเงินเก็บที่พ่อแม่ของเขาเหลือไว้ให้มาลงทุนในการเปิดร้านขนม ร้านนี้ โดยที่เขามีป้าโบอาเพื่อนสนิทของแม่เป็นคนช่วยดูแล และถ้ามีเวลาว่างเขากับดงแฮก็จะเป็นคำทำขนมไปส่งตามร้านต่างๆด้วย
“สวัสดีครับป้าโบอา” ซองมินทำความเคารพโบอา ก่อนที่จะรีบวิ่งไปหลังร้านเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าของเขา
กลิ่น หอมของขนมต่างๆลอยออกมาจากครัว สร้างความอยากให้กับลูกค้าที่อยู่ในร้านเข้าไปใหญ่ ซักพักซองมินของหอบอุปกรณ์ต่างๆมาวางที่เคาน์เตอร์ที่กั้นไว้เป็นครัวแบบ เปิด ซึ่งเอาไว้เวลาที่ซองมิน หรือดงแฮจะมันนั่งแต่งหน้าเค้ก และเป็นการยั่วน้ำลายลูกค้าไปในตัว
“วันนี้ทำเค้กอะไรจ๊ะ หอมเชียว” โบอาที่นั่งมองหลานของตนแต่งหน้าเค้กอย่างตั้งใจ ถามขึ้น
“ก็เค้กนมสดธรรมดาน่ะฮะ แค่วันนี้อารมณ์ดีนิดหน่อยๆ” ซองมินตอบอย่างอารมณ์ดี ในหัวก็มีแต่ภาพของรุ่นพี่ที่ชนตัวเองเมื่อเช้า ทำเอาซองมินยิ้มกับตัวเอง (ความรักมักทำให้คนเปลี่ยนไป...มากจริงๆ)
กริ๊ง~เสียงกระดิ่ง ประตูหน้าร้านดังขึ้น พร้อมกับที่ดงแฮเปิดประตูเข้ามาพรางทำหน้าบอกบุญไม่รับ ดงแฮก้มศีรษะให้แก่โบอาก่อนที่จะรีบวิ่งเข้าไปหลังร้านทันที พอดงแฮเดินเข้าไปซักพักก็มีกลุ่มของชายหนุ่มเดินตามมาอีก ทำให้ซองมินเงยหน้าขึ้นมามองเพราะความเสียงดัง
“สวัสดีครับ” เหล่าชายหนุ่มทั้งหกคนกล่าวสวัสดีกับโบอาตามอัชฌาสัยของเขา พลันสายตาของร่างสูงหนึ่งในหกคนนั้นก็ไปสะดุดกับร่างบางที่ยืนแต่งเค้กอยู่ ตรงเคาส์เตอร์ พร้อมกันกับที่ร่างบางเงยหน้าพอดี
15 นาทีที่แล้ว
พอ หมดชั่วโมงแล้วดงแฮก็รีบออกจากห้องบรรยายทันที เพราะเขาไม่อยากจะเสวนา กับไอ้แก้มป่องที่นั่งอยู่ข้างหลังเขาซักเท่าไหร่ แต่พอเขาลุกเดินออกจากห้องไอ้แก้มป่องนั้นก็เดินตาม พอเขาหยุดไอ้แก้มป่องก็หยุด นี่มันตามกันชัดๆ พอมาถึงหน้าร้านขนมของเขาดงแฮก็หันไปหาไอ้แก้มป่องทันที
“นี่...นายจะตามฉันไปถึงไหนฮะ” ดงแฮทำหน้าไม่พอใจ พร้อมกับพูดเสียงดัง
“ใครบอกว่าฉันตามนาย...ฉันจะมาร้านนี้ต่างหาก” คิบอมพูดพรางชี้ไปที่ร้านขนมของดงแฮ
ดง แฮสะบัดหน้าหนีแล้วรีบวิ่งเข้าไปในร้านทันที โดยไม่สนใจร้านสูงที่ยืนอยู่หน้าร้านอีก คิบอมยืนมองท่าทางของยัยหน้าหวานของเขาแล้วก็อมยิ้ม ก่อนจะหยิบโทรศัพท์เรียกเหล่าสมุนของเขามาที่ร้าน
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ซอง มินที่ยืนแต่งหน้าเค้กอยู่พอเห็นสายตาของคนร่างสูง ก็รีบวางของแล้วเดินไปที่หลังร้านทันที คยูฮยอนที่มองซองมินอยู่ก็จะเรียกแต่ก็ไม่รู้จะเรียกอย่างไง (แค่ชื่อยังไม่รู้เลย) แต่ก็ยิ้มกับตัวเอง โลกนี้มันกลมจริงๆเลย...
“นั่งๆ เดี๋ยววันนี้ฉันเลี้ยงเองนะ” คิบอมกล่าวกับเพื่อนเพื่อนๆของเขาอย่างอารมณ์ดี อย่างน้อยวันนี้เขาก็ได้รู้ว่าถ้าอยากเจอยัยหน้าหวานของเขาจะไปที่ไหน
คนที่มาทำหน้าที่รับออร์เดอร์คือซองมินเพราะดงแฮไม่ยอมออกมา ด้วยเหตุผลที่ว่าไม่อยากเห็นหน้าคนโรคจิต
“เอ่อ...แล้ว” คิบอมทำท่าจะตามถึงดงแฮ ทำให้ซองมินรู้ทันทีว่าคนโรคจิตของพี่เขาคือใคร
“พี่ดงแฮเขาไม่ออกมาหรอกครับ...ขนาดผมไปลากออกมาแล้วยังไม่ออกมาเลย เขาออกว่าไม่อยากเจอคนโรค...เอ้ย...” ไม่ทันที่ซองมินจะพูดจบก็มีวัตถุบางอย่างมาจัดจังหวะก่อน
ดงแฮที่ได้ยินว่าน้องชายของตนกำลังเผาตนเอง ก็ขยำกระดาษปาใส่ซองมินทันที ก่อนที่ซองมินจะเผาอะไรเขาให้ไอ้แก้มป่องฟังไปมากกว่านี้
“ซองมิน...เงียบไปเลยสั่งเสร็จหรือยังเสร็จแล้วก็มานี่” ดงแฮตะโกนบอกน้องชายของเขา แต่ยังไงก็ไม่ยอมเดินออกมาจากหลังร้าน
ซอง มินยิ้มแห้งๆให้กับลูกค้าทั้งหก ก่อนที่จะรีบจดของที่ทั้งหกคนสั่ง แล้วรีบวิ่งไปหลังร้านถามที่พี่เขาบอก เพราะเห็นว่าพี่เขากำลังจะระเบิด
คยูฮยอนที่นั่งมองสองพี่น้องดงแฮกับซองมินก็ยิ้มๆ
‘กระต่ายน้อยของเขาชื่อซองมินหรอเนี่ย...ไม่ว่าทำอะไรก็น่ารักไปหมดจริงๆ’
~โย กึม มา นี ยา วิน นัล โบ มยอ ชิน กู ดือ รี มัล แฮ (Yeah)~ เสียงโทรศัพท์ของคยูฮยอนดังขัดจังหวะเพ้อของเขาพอดี...
“อันยอง” คยูฮยอนตอบเสียงขุ่นกลับไปในโทรศัพท์ นิ่งไปซักครู่ก่อนที่จะลุกขึ้น
“เออ...มีประชุมด่วนว่ะฉันไปก่อนนะ” คยูฮยอนบอกกับเพื่อนๆ เมื่อเห็นว่าเพื่อนเขาพยักหน้ารับเป็นเชิงรู้แล้ว เขาก็รีบเดินกึ่งวิ่งไปที่รถที่เขาจอดไว้หน้าร้าน
ซอง มินที่เดินไปหลังร้านก็บรรจงหยิบของต่างๆ ที่ลูกค้าทั้งหกสั่งใส่ถาด ก่อนที่จะเดินไปเอาเค้กที่ตนทำไว้เมื่อครู่ตัดแบ่งใส่ถาดไปด้วย แต่พอซองมินเดินออกมาจากครัวก็ต้องผิดหวัง เพราะเป็นจังหวะเดียวกับที่คยูฮยอนวิ่งออกจากร้านไป
ซองมินเดินมาเสิร์ฟของให้แก่ลูกค้าที่ตอนนี้เหลือแค่ห้าคน ด้วยสายตาละห้อย...
- - - - - - - - - - - - - - - - -- - - - - - - -- -
The Aof Ap ;:; ขอคุย
การอัพส์แต่ละรอบเป็นไงอย่างอยากลำบาก
เน็ตโรงเรียนสุดแสนจะกระลั่ว
พยายามมาอัพส์ให้ทุกวันนะ
~* คอมเม้นวันละนิดจิตแจ่มใส
ความคิดเห็น