คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : MC #...9 ความรู้สึก 100%
By :;: THE AOF AP
UpzZ 09/04/09 2.33 PM.
MC #...9 ความรู้สึก
100%
------------------------------------------------------------------------>>>
href="file:///C:\DOCUME~1\ADMINI~1\LOCALS~1\Temp\msohtml1\01\clip_filelist.xml" />
My candy: 9
“ดีมากครับ” เสียงตากล้องกล่าวชมนายแบบไม่ขาดปาก วันนี้คิบอมทำได้ดีอีกเช่นเคย
“ขอบคุณครับ” นายแบบหนุ่มกล่าวขอบคุณตามมารยาท วันนี้เป็นอีกวันที่เขาต้องขาดเรียนเพื่อมาทำงานเป็นฟรี
เซ็นเตอร์ของเขา น่าแปลกที่ปกติพี่ชายของเขาจะเป็นคนมาคุมตลอด แต่วันนี้หลังจากกลับมาจากมหาลัยก็เก็บตัวเงียบอยู่
แต่ในห้อง ปล่อยให้เขามาทำงานกับคนของบริษัทแทน
“เออ...ลุงครับจอดที่ร้านขนมตรงนั้นให้ผมด้วย” คิบอมกล่าวเมื่อเห็นว่าเส้นทางโดยสารในขากลับ ผ่านร้านขนม
ของคนบางคน
...
..
.
.
.
.
ร่างสูงเดินเข้าไปในร้าน ยอมรับว่าไม่ได้เข้ามาเพื่อหาซื้อขนมแต่เขาแค่รู้สึกอยากเจอคนบางคนที่อยู่ที่ร้าน
ขนมมากกว่า
“อ้าว คิบอม” เสียงใสๆของคนที่กำลังมองหาดังขึ้นจากด้านหลัง คิบอมหันไปทางต้นเสียงในทันที
“สวัสดี” คิบอมกล่าวสั้นๆ แก้อาการประหม่า
“มาทำไมหรอ หรือว่าคิดถึงชั้น ฮะฮ่าๆๆ” ร่างบางกล่าวติดตลก ก่อนจะเดินไปจูงมีร่างสูงไปนั่งในมุมสบายๆของ
ร้าน
ร่างสูงไม่ได้ขัดปล่อยให้ร่างบางเดินจูงมือไปอย่างว่าง่าย ตาคมจับจ้องไปยังคนด้านหน้าตลอดเวลา เพราะอะไร
ทำไมถึงละสายตาไม่ได้เลย
“เอ่อ” งานนี้คนพูดไม่ค่อยเก่งอย่างคิบอมยิ่งพูดอะไรไม่ออก สายตาจับจ้องไปยังมือที่ร่างบางยังคงจับไว้ไม่
ปล่อย ดูเหมือนจะยังไม่รู้ตัว
“เอ่อ อะไร” รอยยิ้มน่ารักถูกส่งมาจากร่างบาง ทำเอาคนได้รับเริ่มหายใจไม่ทั่วท้อง ยอมรับว่าคนตรงหน้าเป็นคน
แรกที่เขาเอ่ยประโยคสนทนามากที่สุดในรอบปี
“ปะ เปล่า ชั้นกลับก่อนนะ” คิบอมกล่าวก่อนจะรีบโพลงพลางออกจากร้านไป จริงๆแล้วก็อยากอยู่ต่อ แต่รู้สึกว่า
อัตราการเต้นของหัวใจมันจะดูผิดปกติ แรงเต้นของหัวใจที่เขาไม่รู้สึกมานาน
“อะไรของเขานะ” ดงแฮกล่าวเบาๆ แต่สายตาที่มองนั้นมันดูเป็นประกายเลยทีเดียว
...~* ...~* ...~* ...~* ...~* MY CANDY *~...*~...*~...*~...*~...
อาการเหม่อลอยยังคงไม่หายไปจากร่างบาง ตั้งแต่เขากลับมาจากมหาลัยก็ได้แต่นั่งอยู่ๆเงียบที่ระเบียงห้องนอน
อาการปวดหนึบที่หัวใจทำเอาแทบไม่มีแรงจะทำอะไร
“เฮ้อ...”เสียงถอนหายใจดังขึ้นอีกครั้ง ทั้งๆที่พยายามทำใจยอมรับแต่ดูเหมือนจะไม่ค่อยช่วยให้ดีขึ้น
)))))RRRRRRRR(((((
เสียงโทรศัพท์ที่แผดร้องทำเอาคนที่มัวนั่งเหม่อต้องหลุดจากภวังค์ ฮีชอลเดินมารับโทรศัพท์อย่างเนืองๆ กล่าว
เสียงเรียบเมื่อเห็นชื่อว่าใครเป็นคนโทรมา
“ว่าไงซองมิน” ฮีชอลกล่าวถาม
“แกเป็นอะไร ทำไมอยู่ๆก็กลับชั้นเป็นห่วงแกแทบแย่” น้ำเสียงดูกังวลของเพื่อนสนิทดังผ่านมาทางโทรศัพท์
เครื่องบาง
“อือ เปล่านี่” ฮีชอลกล่าวปัดๆ
“หรอ...งั้นก็ดีเพราะชั้นจะชวนแกออกมาดริ๊งแก้เครียด ที่เก่าเวลาเดิมนะ” พูดเออออคนเดียวเสร็จซับ ไม่ทันที่
ฮีชอลจะกล่าวปฏิเสธซองมินก็กดสายทิ้งไปซะแล้ว
...
..
.
.
.
ร่างโปร่งของฮีชอลเดินมาหยุดตรงประตูร้าน ชื่อร้านตัวใหญ่เขียนว่า “Purple line” และป้ายสีแดงที่เขียนไว้ข้างๆ
ว่า ONLY MAN สามารถบ่งบอกรสนิยมของลูกค้าได้เป็นอย่างดี
“เฮ้อ” ฮีชอลถอนหายใจเบาๆก่อนจะเดินเข้าไปในร้าน เสียงเพลงดังอึกทึกบวกกับเสียงผู้คนตะโกนดังโวกเวก แต่
น่าแปลกที่วันนี้มันไม่เข้าโสตประสาทของเขาเท่าไหร่
ฮีชอลเดินทอดน่องไปช้าๆอย่างไม่เร่งรีบ พลันสายตาก็สะดุดเข้ากับคนที่ค่อนข้างคุ้นเคย
"ฮันคยอง" น่าแปลก...ทั้งที่ไม่เคยเห็นว่าเคยมา แต่วันนี้กับมาปรากฏตัวขึ้น แถมในช่วงที่หัวใจเขากำลังรู้สึกย่ำแย่อย่างนี้
อีก
แต่มันก็คงไม่มีอะไรเลวร้ายไปมากกว่านี้แล้ว เพราะคนที่เขาเห็นไม่ใช่แค่ฮันคยองแต่ที่ตรงนั้นกับมีซองมินอยู่
ด้วย สองร่างคุยกันอย่างสนิมสนมดูเหมือนจะไม่ทันได้สังเกตใครบางคนที่ยืนมองด้วยสายตาที่ยากเกินกว่าจะบรรยาย
เจ็บมากมั้ย...คิมฮีชอล
เด็กดีเป็นอะไรไปเนี่ย...กว่าจะได้อัพส์แทบจะกระอักเลือด
“อ้าว...มานานหรือยัง” ทั้งที่ไม่อยากจะมองอีก ร่างบางของฮีชอลคิดว่าจะออกจากตรงนั้น แต่ก็โดนซองมินเรียก
ไว้ก่อน
“อือ” ฮีชอลที่ดูเหมือนจะปฏิเสธไม่ได้ จำต้องเดินเข้าไปหาทั้งสองคน
ร่างบางเลือกที่จะนั่งห่างๆ ถ้ารู้ว่าฮันคยองจะมาด้วยเขาคงไม่มาเสียดีกว่า เพราะทำไมเขาต้องมานั่งทนมองภาพ
บาดตาบาดใจแบบนี้
“จะดื่มอะไร เดี๋ยวชั้นไปสั่งให้” ซองมินอาสาเป็นคนไปสั่งเครื่องดื่ม ฮันคยองที่นั่งอยู่ข้างๆทำท่าว่าจะลุกไปเป็น
เพื่อนแต่ก็โดนซองมินปรามเอาไว้
“นายอยู่เป็นเพื่อนฮีชอล ชั้นไปคนเดียวได้หรอกน่า” ซองมินกล่าวก่อนจะลุกออกไปโดยไม่สนใจหน้าของอีกคน
เลยด้วยซ้ำ
“เอ่อ นายไม่สบายหรือป่าว ทำไมสีหน้าดูไม่ค่อยดีเลย” ฮันคยองที่เห็นว่านั่งเงียบอยู่นาน เป็นคนที่เริ่มบทสนทนา
ออกมาก่อน
“เปล่า” สั้นๆง่ายๆ ได้ใจความ ชั้นเป็นแบบนี้ก็เพราะนายน่ะล่ะไอ้ผีจีน
“หรอ แล้วทำไมวันนี้นายถึงกลับไปก่อนล่ะ” ฮันคยองยังไม่คิดที่จะลดความพยายามในการหาเรื่องคุย หาเรื่องมา
ถามคนตรงหน้าเรื่อยๆ
“เปล่า” ประโยคเดิมๆถูกส่งมาจากปากบาง จะให้ชั้นอยู่ดูนายสวีทกับซองมินหรือไง แค่นี้ชั้นก็จะตายอยู่แล้ว ไอ้บ้า
เอ๊ย!!!
แล้วทุกอย่างก็เงียบลงอีกครั้ง อีกคนก็พยายามจะหาเรื่องคุยแต่ดูเหมือนคู่สนทนาจะไม่ค่อยให้ความร่วมมือเท่าที่
ควร จำเลยต้องถอยทัพไปสักพัก
ไม่นานนักร่างอวบๆของซองมินก็เดินฝ่าฝูงคนที่มากมาย พร้อมกับเครื่องดื่มในมือแต่อื่นๆอีกมากมายที่ตามหลังมา
ด้วยบริการของบริกรในผับ
มือเรียวของฮีชอลคว้าเอาเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ตรงหน้าดื่มราวกับน้ำเปล่า ไม่สนใจทำคัดค้านจากซองมิน ตอนนี้
เขาอยากทำอย่างเดียว ดื่มเพื่อลืม!!!
“อึ๊ก ไอ้บ้าเอ๊ย!!! งี่เง่าที่สุด” ประโยคอันสวยหรูดังจากปากของฮีชอลอย่างไม่ขาดสาย ดูเหมือนแอลกอฮอล์ใน
เลือดที่มากเกินขีดจำกัดจะทำให้ร่างบางเริ่มขาดสติ
“ชั้นว่าเรากลับกันก่อนมั้ย” เป็นซองมินที่เสนอออกมา ไม่นึกว่าเพื่อนรักมันจะดื่มซะเอาเป็นเอาตายแบบนี้
“ชั้นก็ว่าดีเหมือนกัน เดี๋ยวจะไปอาละวาดร้านพังซะก่อน” ฮันคยองเห็นด้วยกับความคิด ร่างสูงเดินดิ่งไปประคอง
ร่างบางที่ตอนนี้ลุกขึ้นยืนอย่างไม่มั่นคง
)))) RRRRRR ((((
เสียงโทรศัพท์เครื่องบางดังแผดร้องแข่งกับเสียงดนตรี ซองมินรีบคว้านหาเครื่องมือสื่อสารเพื่อกดรับก่อนที่มันจะ
ตัดสายไป
“ฮะ อะไรนะ แกใจเย็นๆ ชั้นจะไปเดี๋ยวนี้ล่ะ” ท่าทางและน้ำเสียงของซองมินดูลนลาน จนทำเอาฮันคยองที่ยืนมอง
ต้องเอ่ยถาม
“เป็นอะไรหรือเปล่า ถ้ามีธุระอะไรก็ไปก่อนเถอะ เดี๋ยวชั้นไปส่งฮีชอลเอง” พูดไปอย่างงั้นแต่จริงๆแล้วยังไม่รู้ด้วย
ซ้ำว่าบ้านของคนเมาอยู่ที่ไหน
ร่างอวบยิ้มบางๆ ก่อนจะรีบเคลื่อนย้ายออกไปทันที ปล่อยให้ฮันคยองที่ยังยืนงงอยู่เล็กน้อยเผชิญชะตากรรม
เพียงลำพัง
“อ่า แล้วชั้นจะต้องไปส่งนายที่ไหนล่ะเนี่ย” ฮันคยองกล่าวปลงๆ
.....
....
...
..
.
“อือ ไอ้บ้า” เสียงละเมอพึมพำยังดังเล็ดลอดมาเป็นระยะๆ ฮันคยองที่ดูเหมือนจะหมดหนทางจำใจต้องพาร่างบาง
มาที่คอนโดตัวส่วนของเขาเอง เพราะจะพาเข้าบ้านด้วยสภาพนี้ก็กลัวม๊าจะมองไม่ดี อีกอย่างดีไม่ดีจะโดนตัวเล็กเล่นงานอีก
คน
“หึหึ” ฮันคยองนั่งหัวเราะเบาๆกับท่าทางของคนเมา ขนาดเมาแล้วยังไม่เลิกแผงฤทธิ์
“ไอ้ผีจีน ทำไม...เป็นชั้นไม่ได้หรอ อึก”
“อือ อะไรนะ” ฮันคยองตกใจเล็กน้อยกับประโยคที่ฮีชอลพึมพำ เพราะเขาก็รู้อยู่ว่าฮีชอลแทนสรรพนามตัวเขาว่า
อะไร
“อือ...ชั้นรักนายนะ รักนายจริงๆนะ ฮันคยอง อึ๊ก”
“ฮะ...อะไรนะ”
THE AOF AP
-------------------------->>>
เด็กดี...เป็นอะไรไป
อัพส์ยาก อัพส์เย็นเหลือเกิน
จะทำหน้าแรกใหม่ ก็ทำไม่ได้ อยากจะบ้าตาย
มาอัพส์ไว้ก่อน เพราะไม่แน่ใจว่าสงกรานต์จะอยูมั้ย??
คนอ่านหนีไปเที่ยวหมดแล้วหรอเนี่ย เงียบเหงาชะมัด -_-"
1 คอมเม้น = 1 กำลัง = มาอัพส์เร็วขึ้น :))
ความคิดเห็น