คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : MC #...7 เสียงของหัวใจ 100%
By :;: THE AOF AP
UpzZ 23/03/09 6:05 PM.
MC #...7 เสียงของหัวใจ
100%
-------------------------------------------------------------------------->>>
/>
My candy: 7
“ยังก่อน ณ ตอนนี้--จะมิควรจะอยู่ตาม โปรดจากละฟ้าคราม-คคนางค์มิเป็นใจ” เสียงของฮันคยองที่จริงจังกับการ
ซ้อมละครในบทบาทของโรมิโอ ดังไปทั่วเหล่าสาวที่มาเชียร์ต่างพากันเคลื้มไปทั้งหอประชุม
---- “ฉันคงจะรออยู่--ฤ จะเฝ้าจะรอไป เฝ้าคิดพินิจไกล-หฤทัยสิเนหา เฮ้อ...” แต่เสียงโต้ตอบของคนที่ได้รับบทเป็น
จูเลียตอย่างฮีชอลดูเหมือนจะไม่ค่อยให้ความร่วมมือเท่าที่ควร
“คัท เอาใหม่!! น้องฮีชอลครับให้ความร่วมมือกับพี่หน่อยเถอะนะ” เพราะนี่เป็นครั้งที่สามแล้วที่ผู้กำกับอย่างจียง
ต้องสั่งคัท เพราะดูเหมือนนางเอกของเขาจะไม่ค่อยมีกระจิตกระใจอยากจะซ้อมเลย
“นั่นซิ ให้ความร่วมมือหน่อยเถอะ” ฮันคยองเริ่มอารมณ์เสียกล่าวบ้าง ทั้งที่เขาก็อ่านภาษาเกาหลีไม่ค่อยจะคล่อง
แถมเป็นบทกลอนอีกจะให้พูดหลายๆรอบ ลิ้นมันจะพันกันตายอยู่แล้ว
“แล้วทำไมชั้นต้องให้ความร่วมมือกับนายด้วยฮะไอ้ผีจีน ส่วนพี่ก็อีกคนนะ พี่ก็รู้ว่าผมไม่อยากเล่นแล้วทำไมต้อง
บังคับกันด้วย โน่นผู้หญิงที่ยืนกันเต็มอยู่โน่นทำไมไม่เลือกมาบังคับผมทำไม” ดูเหมือนเจ้าแม่จะระทับร่างเข้าให้แล้ว ฮีชอล
วีนแตกทันทีที่มีคนเริ่มต่อว่า ก็คนมันไม่อยากเล่นทำไมต้องบังคับด้วยล่ะ!!!
“วันนี้พี่ซ้อมฉากอื่นไปก่อนเถอะ ผมขอตัว” หลังจากได้ระบายความอัดอั้น ฮีชอลก็เดินออกไปจากหอประชุมทันที
ร่างบางของนางเอก(ที่โดนบังคับ) เดินไหยุดใต้ร่มไม้ใหญ่ใกล้กับหอประชุม ฮีชอลนั่งลงพรางสูดอากาศเข้าปอด
เพื่อขับไล่อาการประหม่าที่เกิดขึ้น
“เฮ้อ ทำไมเวลาชั้นอยู่ใกล้นายแล้วชั้นต้องเป็นแบบนี้นะ” ฮีชอลสบถกับตัวเอง ใช่ว่าเขาจะเกลียดอะไรฮันคยอง
แต่กลับเหมือนจะเกลียดตัวเองด้วยซ้ำ เวลาที่อยู่ใกล้ไอ้ผีจีนบ้านั่นทีไรหัวใจเขาก็มักจะทำงานไม่ปกติมันเต้นแรงซะจนจะ
ทะลุออกจากอก ที่เขาหาเรื่องทะเลาะก็อาจจะเป็นเพราะอยากทำเสียงดังๆกลบเกลื่อนเสียงหัวใจล่ะมั้ง
...~* ...~* ...~* ...~* ...~* MY CANDY *~...*~...*~...*~...*~...
href="file:///C:\DOCUME~1\ADMINI~1\LOCALS~1\Temp\msohtml1\01\clip_filelist.xml" />
“ขนมมาส่งแล้วครับ” เสียงใสของดงแฮตะโกนดังก้องไปทั่วหอประชุม ทำเอาหลายคนหันไปมองที่ต้นเสียงเป็น
ตาเดียว
“ตัวเล็ก ทางนี้” ฮันคยองกวักมือเรียกน้องชายทันที
คยูฮยอนที่เดินตามมาทำหน้าที่ตัวเองเรียบร้อยก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร ร่างสูงมองไปรอบๆหอประชุมพลันสายตาก็ไป
สะดุดกับใครบางคนที่นั่งท่องบทอย่างเอาเป็นเอาตาย
“เดินผ่าน ณ ฝูงคน-นรชนประชาชาว ในช่วงทิศายาว-ฤ จะพบกะคุณไป” ซองมินท่องบทกลอนท่อนนี้เกือบจะสิบ
รอบอยู่แล้ว แต่เขาก็ยังจำไม่ได้ซะที
“เอ่อ พี่ครับมีอะไรให้ผมช่วยหรือป่าว” ทันทีที่คยูฮยอนเห็นร่างบางที่คุ้นเคย กำลังนั่งท่องบทอย่างเอาเป็นเอาตาย
ขายาวๆก็รีบทำงานสาวเท้าไปหาคนตรงหาอย่างรวดเร็ว แต่ดูเหมือนหัวใจมันจะลอยไปก่อนตัวแล้วล่ะมั้ง
“อ้าวน้องเมื่อเช้าเองหรอ” ซองมินเงยหน้าขึ้นมองต้นเสียง เมื่อเห็นเป็นคนคุ้นเคยก็ยิ้มให้อย่างคนมีไมตรี
รอยยิ้มหวานๆจากร่างบางถูกส่งมาให้คนตัวสูงที่ตอนนี้ขายาวๆแทบจะไม่มีแรงยืน สงสัยงานนี้ โจว คยูฮยอน คง
สิ้นชื่อเพราะแค่รอยยิ้มก็ทำเอาแทบยืนไม่อยู่
“ถ้าไม่รังเกียจ ให้ผมช่วยต่อมั้ยครับ” ไม่ทันได้รับคำตอบ ขายาวก็ก้าวไปนั่งที่เบาะข้างๆพรางเอียงตัวไปอ่านบท
ในมือของร่างบางเรียบร้อย
ซองมินที่ดูจะงงๆกับคนข้างๆแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร ปล่อยให้ร่างสูงอ่านบทต่อไป
คยูฮยอนที่แกล้งอ่านบทจริงๆแล้วก็ไม่ได้สนใจบทมากหนัก เขาสนใจคนที่นั่งข้างๆมากกว่า นั่งใกล้กันขนาดนี้เลย
ทำให้ได้กลิ่นแชมพูอ่อนๆจากร่างบาง แค่นี้ก็พาลทำเอาหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ
“เอ่อ จะว่าไปผมยังไม่รู้จักชื่อพี่เลย ผมโจวคยูฮยอนแล้วพี่ล่ะ” คนที่ทำท่าอ่านบทอยู่เมื่อครู่ เหมือนจะเพิ่งนึกขึ้น
ได้ว่ายังไม่ได้แนะนำตัว
“พี่หรอ ลีซองมินจ๊ะ” ซองมินกล่าวพรางยิ้มสวยอวดฟันกระต่าย
“เอ่อ ผม”
“ไอ้คยูกลับบ้านกัน” ยังไม่ทันที่คยูฮยอนจะได้กล่าวอะไรต่อ เสียงใสๆของเพื่อนรัก (ที่ตอนนี้อยากจะฆ่ามัน) ก็ดัง
ขัดจังหวะซะก่อน
“เออ” หันไปตอบดงแฮอย่างเซ็งๆ
“ผมไปก่อนนะครับ แล้วเราคงได้เจอกันอีก” กล่าวลาร่างบางก่อนจะลุกออกไปอย่างหัวเสีย
ไอ้ดงแฮ...แกมัน น่านัก!! T_T
Kibum’s mode
“ใครเนี่ย” ผมตื่นขึ้นมารับโทรศัพท์อย่างเนืองๆ ใครให้โทรมาแต่เช้า...นี่มันวันเสาร์นะ แต่พอผมดู
ชื่อเท่านั้นล่ะครับ ตาสว่างขึ้นมาทันที
(( คิบอมแกมารับชั้นที่มหาลัยเดี๋ยวนี้ ถ้ามารับชั้นเกิน 10 โมงแกตาย)) พอสั่งซะยาวยืดเสร็จเจ๊แกก็วางสายไป
“10 โมงหรอ เฮ้ย!!” ทันทีที่พี่ผมวางโทรศัพท์ ในตอนแรกก็คิดจะนอนต่ออีกซะหน่อย ถ้าไม่หันไปมองนาฬิกาซะ
ก่อน ตอนนี้มันเก้าโมงสี่สิบห้าแล้วน่ะซิ
ผมตัดสินใจไม่ทำอะไรทั้งสิ้น หน้าก็ไม่ล้าง ฟันก็ไม่ปลงไม่แปลงมันแล้ว ขอให้ไปทันเป็นพอ เพราะฟังจากน้ำ
เสียงเจ๊สุดที่รักแล้ว เหมือนแกไปกินรังแตนมาซะอย่างนั้น มีหวังถ้าผมช้าก็คงไม่รอด
“เฮ้อ” ผมได้แต่ถอนหายใจหนักๆ เพราะตลอดทางที่ขับรถมาผมลุ้นจนแทบไม่ได้หายใจ เกือบไม่ทันแล้ว
ตึก...ตึก(พยายามคิดว่าเป็นเสียงเคาะกระจกรถนะ) เสียงเคาะกระจกทางด้านคนขับรถดังขึ้น ผมที่กำลังจะหลับคา
พวงมาลัยก็เลยต้องยกหัวหนักๆของตัวเองหันไปมอง
“คิบอม” น้ำเสียงสดใสของคนที่ผมไม่อยากจะเจอในตอนนี้ที่สุดดังขึ้นจากอีกฟากของกระจก ท่าทางร่าเริงสดใส
ของคนหน้าหวานทำเอาผมยิ่งคิดหนัก
ทำไมต้องมาเจอตอนสภาพนี้ด้วยนะ...เสื้อกล้าม บ๊อกเซอร์ ผมฟูๆ หน้าไม่ล้าง ฟันไม่แปรง ขอบคุณนะ -_-“
“หวัดดี” ผมเลือกที่จะลดหน้าต่างลงเพียงเล็กน้อย ไม่อยากจะให้เขาเห็นสภาพผมในตอนนี้ซะเท่าไร
“คิบอม เป็นอะไรหรอ ทำไมดูหน้าหมองๆไม่สบายหรือป่าว” มือเล็กๆพยายามจะยื่นเข้ามาในรถเพื่อเตะหน้าผาก
จะให้ผมตอบว่าอะไรล่ะ ไม่ได้เป็นอะไรแต่ที่หน้าหมองเพราะยังไม่ได้ล้างหน้า งั้นหรอ
“เอ่อ” ผมตอบอะไรไม่ถูก ปล่อยให้เขาจับไป แต่ก็รู้สึกดีนะมือนิ๊ม นิ่ม เหอ...เหอ –.,-
“ตัวก็ไม่ร้อนนี่” ดงแฮพูดเบาๆ เพิ่งสังเกตว่าวันนี้เขารวบผมมาด้วย น่ารักจัง...เอ้ย!!! ไม่ๆๆๆอย่าเพิ่งว่าผมชอบเขา
นะ ก็แค่น่ารัก...เฉยๆ จริงๆนะ
“นี่คิบอมทำไมแกมาแล้วไม่โทรบอกชั้น ปล่อยให้ชั้นยืนรอไปเถอะนะไอ้น้องเลว” เสียงเจ้าแม่รังแตนดังมาแต่
ไกล นี่ผมผิดใช่มั้ยเนี่ย...
“อ้าว น้องคนนั้นนี่ เป็นแฟนคิบอมจริงๆใช่มั้ย น่ารักจังเลย” ทั้งๆที่ตัวเจ๊แกก็เข้ารถมาแล้ว แล้วยังจะยื่นหน้าออกไป
คุยอีก รู้มั้ยว่าตอนนี้ผมอยากกลับบ้าน -_-“
“เอ่อ คือ” ดงแฮที่โดนกล่าวหาว่าเป็นแฟนกับผมตอบอ้ำอึ้ง ที่ไม่กล้าปฏิเสธแสดงว่ามีใจให้ผมแล้วใช่มั้ยล่ะ
(ในช่วงนี้ขอเข้าข้างตัวเองไว้ก่อน)
ไม่ทันที่ผมจะให้เจ๊แกได้ถามอะไรต่อ ผมก็รีบดึงเจ๊แกเข้ามาในรถ ไม่น่าเชื่อว่าผมกับเขาจะเป็นพี่น้องกัน ใครก็ได้
บอกผมทีว่ามันไม่ใช่เรื่องจริง
“เอ่อ ไปก่อนนะ” ผมรีบบอกลาดงแฮ แต่ก็เจอประโยคให้ตกลงเล็กน้อยกลับมา
“อืม...โชคดี แล้วอย่าลืมอาบน้ำด้วยล่ะ”
-_-“ หมดกัน...ขอบคุณนะ
...~* ...~* ...~* ...~* ...~* MY CANDY *~...*~...*~...*~...*~...
THE AOF AP
--------------------------->>
ว้าวๆ กลับมาอัพส์แล้ว...ยังมีคนอ่านอยู่หรือป่าว ตอบหน่อย -_-"
คือเกิดเรื่องเล็กน้อย...ก็เลยทำให้ไม่สามารถมาอัพส์ได้
แต่ก็ได้มาอัพส์ซะที...เดี๋ยวพรุ่งนี้จะอัพส์ FL ให้ละกัน
ตอนนี้กำลังรู้สึกแปลกๆ คิบอมมันมีหลายบุคลิกเกิน
เอาเถอะ...อ่านไปเรื่อยๆ เหอๆ ไปและ
รักคนอ่าน...แต่รักคนเม้นมากกว่า :))
ใครเม้นคิบอมรัก ใครโหวตดงแฮหลง~
ความคิดเห็น