ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เมืองชายทะเลกับตำนานคราเคนep.1
เมือายทะเลึ่เป็นเมือที่ั้ื่อทื่อๆแบบนั้นามแหล่ที่เมือั้นั่นแหละือิายทะเล
าวเมือที่นั่นำรีพ้วยารหาปลาามทะเล,ายปลา าวเมือทุนอาศัยอยู่ร่วมันอย่ามีวามสุและสบสุเรื่อยมา
นระทั่วันนึวามสบสุ็ถูทำลายเมื่อปีศาร้ายปราัว!
ราเน ือ ปีศาหมึยัษ์อย่าเล็สุ็ัวเท่าเรือสำรายัษ์ที่สุ็เท่าเาะให่ๆเาะนึเลยทีเียว
เ้าพวราเนมาระราน่าและินพวาวเมือที่ออเรือหาปลานานวันเ้า็มาบุ่าาวเมือถึเาะ
ทำให้าวเมือ่าพาันหวาลัวราเนนานวันเ้า็ไม่ล้าออทำมาหาิน
นระทั่วันนึวามหวั็บัเิเมื่อมีลุ่มาวเมือที่ฝีมือเ่าและนาเมืออื่นที่มาอาศัยอยู่ที่นี่ไม่นานรวมลุ่มันั้
อำลัหน้าา
นั่นืออ์รที่รวบรวมผู้มีฝีมือารใ้อาวุธ,าร่อสู้ไป่อสู้ับราเน
ทำไมเป็นอำลัหน้าาน่ะเหรอ?นั่นเพราะสมาิในหน่วยานทุน้อสวมุและหน้าาลอเวลาที่ออนอบ้าน
โยแ่ละนมีโ๊ทเนมามุและหน้าาที่ใส่
ส่วนสาเหุที่้อใสุ่็เพราะุเหล่านี้เพิ่มเป็นยืหยุ่นเพิ่มประสิทธิภาพในารสู้และิั้อาวุธ้วย
ที่้อใส่ไว้ลอเพราะะไ้เรียมรบลอเวลา
อำลัหน้าาทำารไล่ปราบราเนทุัวที่พบเห็นนราเนเริ่มเรใาวเมือึ้นมาบ้า
มันึไม่ึ้นมาโมีถึบนบอี่อไป
ทุวันนี้ปีศาร้าย็ยัอาละวาแ่ไม่้อห่วนะอำลัหน้าาะปป้อทุนเอ!
"เย้ๆๆ อำลัหน้าาสุยอ!" เ็ๆแห่เมือายทะเลปรบมือให้ับำนานอเมือพวเราที่ผมเล่าให้ฟั
"ใ่ไหมล่ะ และ็เ็ๆอย่าลืมนะว่าห้ามไปเล่นใล้ทะเลเ็ามันอันราย"
"รับ/่ะ พี่ิโ้"
ิโ้ ือื่อ...ไม่สิโ๊ทเนมอผม
ทุๆวันผมะใสุ่และหน้าาิโ้สีำ สวมสร้อยรูปไม้าเนสีทอ รพุมีระเป๋าทำเลียนแบบระเป๋าหน้าท้ออิโ้
โยมีุ๊าิโ้โผล่มาประับไว้แุ่ประส์ที่แท้ริอระเป๋าหน้าท้อือใ้พอาวุธ
อาวุธที่ใ้ปราบราเนไล่ะ!
ใ่แล้วผมือหนึ่ในสมาิอ อำลัหน้าา
เรื่อที่ผมเล่าให้พวเ็ๆฟัะี้เป็นำนานอเมือพวเรา
ราเนมีริผมนั่เรือไปรอบๆเมหาสมุทรทุวันเพื่อปราบพวมัน
เพื่อสวัสีภาพอเมือเรา
"ไอ้โ้ึ้นเรือไ้แล้ว" ผีเสื้อสมุทรเพื่อนสนิทอผมมาามให้ไปทำาน
"เออๆ ไปละๆ พี่ไปทำานละนะเ็ๆ"
"ร้าบบบบ/่าาาาาา อลับมาปลอภัยปราบราเนไ้เยอะๆเลยนะ"
"อบุนะเ็ๆ"
"ไอ้เสื้อวันนี้เานั่เรือไปแถบไหนวะ" ผมหันไปถามเพื่อนสนิท
"วันนี้ไปทะเลแถบเหนืออนลึ"
"โอ้โห านหินนะเนี่ยแถวนั้นไลาเมือลมแรแถมพวราเนแถวนั้นปราบยา้วย"
"เออ ใ่ไหมล่ะอา้อลอยทะเลั3วันเป็นอย่า่ำเลยล่ะเพราะมี่าวว่ามีราเนเ่ๆโผล่มา"
"3วันเลยเหรอ เ็ว่ะ"
ใ่แล้วล่ะ บาวันผม็้อนอน้าืนบนเรือเพราะราเนยัไม่โผล่มา
ผมับผีเสื้อสมุทรเินึ้นเรือ
"มาันรบแล้วใ่ไหม หน่วย18" หัวหน้าหน่วยอพวผม นอินทรี เินมาเ็สมาิ
นในอ์รนี้มีำนวนมาโยในอ์ระถูแบ่ออเป็น30หน่วย แ่ละหน่วย็มีสมาิมาว่า20นเป็น้นไป
แ่ละหน่วยะมีเรืออัวเอ1ลำและมีหัวหน้าหน่วยับรอหัวหน้าหน่วยอยุมสมาิในหน่วยึ่ใระไ้สอำแหน่นี้ไปวัาวามเ่
นอินทรี ือหัวหน้าหน่วย18
ส่วนรอหัวหน้าือ....ผมิโ้สุหล่อนนี้ เ้ๆ
"รบรับ/่ะ" นบนเรืออบอย่าพร้อมเพรีย
"เรือหน่วย18ออเรือไ้!"
"โอ้ววววววววว!" นบนเรือร้ออย่าหึเหิม
เรือที่พวเรานั่เป็นเรือไม้ึแล่นไม่เร็วนัระหว่านั้นพวเรา็พลัันส่อล้อส่อทาไลมอรอบๆ
เผื่อราเนะโผล่มาทีเผลอ
เรือลำนี้ไม่เยหลับใหล
้อมีนผลัันเฝ้ายามอนลาืนเสมอเพราะถ้าหลับันหม็เสี่ยถูู่โมยาม่ำืน
พวเราำเป็น้อื่นัวลอเวลา!
2วันถัมา
ผมยัอยู่บนเรือรอารปราัวอราเนอย่าเบื่อหน่าย
เมื่อไหร่ะโผล่มาะทีนะ...
ผมเ็อาวุธให้สะอาเป็นารแ้เบื่อไปในัว
หาววววววว โผล่มาะทีเฮอะเบื่อะแย่แล้วเนี่ย....
ผมิะนั่ลำุ๊าิโ้เล่นเพราะเ็อาวุธเสร็แล้วไม่มีไรทำ
"เฮ้ออออ เ้ๆ"
ปิถ้าว่าๆ็ุยับผีเสื้อสมุทรเพื่อนี้แ่อนนี้เาเป็นเวรเฝ้าสัเาร์พอีไ
เลยไม่มีนุย้วย
ะที่ผมเบื่อมาๆเบื่อะนเริ่มิทำนอเพลแร็พสๆในหัว
"ไอ้โ้! ราเนมาแล้วเว้ยยย!" ผีเสื้อสมุทรเปิประูห้อพัอผมอย่าแรพร้อมะโนลั่น
"เออๆ ไปแล้วๆ" ผมเ็บอาวุธที่วาแผ่ไว้ลระเป๋า
่อนะวิ่ออมาูสถานาร์้านอ
็พบับ....
ราเนไส์พอๆับเรือสำราัวสีม่ววาสีม่วสใส
มีลายสีำราเหมือนแพน้าแ่่าันที่ลายำนี้เป็นทรหยน้ำ
และรอบลายสีำราล้อมรอบ้วยลายเส้นสีาวเป็นุิๆันูเหมือนมีไ่มุล้อมรอบาไม่มีผิ
รุ่มูใ้หนว็เป็นสีม่วเ้มประายสใสเหมือนเพรเลย
ผม้อราเนัวนั้น
ถึะเป็นราเน็เถอะแ่็้อมว่าเป็นราเนที่สวย
ปิราเนทั่วไปมัะเป็นสีแ,สีมพูหม่นๆ,สีำ
อะไรประมานี้
ไม่เยเอราเนสีม่วมา่อน
ที่สำัไม่เยเอราเนที่มีุ่มหนวเป็นประายมา่อนเลย.....
แ่ถึยัไ็้อ่าละนะ
เพื่อเมืออพวเรา
"ยิมัน!" นอินทรีะโน้อและัปืน
"โอ้ววววววววว" พวเราัอาวุธปืนออมาและเริ่มระหนั่มยิราเนรหน้า
"ร๊า!" ราเนัวนั้นร้อลั่น่อนเริ่มสะบัหนวไปมานน้ำรอบัวสั่นไหว
บานเริ่มระโึ้นไปปืนบนราเนเพื่อสู้ในระยะประิ
ราเนัวนั่นสะบัหนวปัพวเราพัลวัน
ผมเอ็ระโึ้นไปบนหัวราเน
"ายะปีศาร้าย!" ผมะโนใส่ะำลัะเอาปืนยิ
แู่เหมือนโะไม่เ้า้าพวเรานั....
รืนนนนนนน!
ู่ๆฟ้า็ำรึ้ม้วยเมทะมึน่อนะสาฝนลมาอย่าไม่ปราี
และูเหมือนะวยไม่พอ
เปรี้ย!
ฟ้าผ่าอี่าหา
าที่เราไ้เปรียบะี้็ัลปัรฝ่ายราเนไ้เปรียบาสภาพอาาศทันที
ผิวปลาหมึาเิมที่ลิ้นอยู่แล้วฝน็ยิ่ลื่นนผมถลาลมา
เรือหน่วย18ถูหนวราเนฟานล่ม
าที่เป้าหมายือปราบราเนเปลี่ยนเป็นว่ายหาเรือูีพที่สำรอไว้ในเรือให่ทันที
ผมร่วลสู่ท้อน้ำพยายามะายหนีระแสน้ำแรหาเรือูีพ
และที่วยที่สุ....
ะริวินา!
โอยมาะริวินอะไรอนนี้!
ผมมิ่สู่ท้อทะเลที่ปั่นป่วน้วยลื่นน้ำและฝนร่าายมิ่อย่าไม่อา้านทาน....
ายแน่เลย....
นั่นือสิ่สุท้ายที่ผมิ่อนะหมสิ
.
.
.
.
ิามมอน่อไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น