ผู้สืบทอดแห่งราชันย์บรรพกาล

ลำดับตอนที่ #2 : สิ่งที่ไม่ควรเห็น

หน้าประตูเข้าห้องเรียน

ขอโทษนะค่ะ...ไม่ทราบว่าคุณจะเข้าห้องเรียนตอนไหน พร้อมแสดงสีหน้าไม่พอใจ 

จินพลางจ้องมองเธอคิดเรื่องต่างๆในใจ มีดวงตาสีเขียวมรกต เรียวขาเล็กพอดี ผิวเนียนขาวสะอาดตา เอวเล็กเหมาะสมกับสตรีรูปงามช่วงเนินอกค่อนข้างนู้นมีความเนียนขาวไม่ใหญ่เกินไปไม่เล็กเกินไป หน้าตาไม่มีจุดตำหนิ เสียงใสหน้าตาน่ารัก นี่มันสตรีรูปงามที่เราใฝ่ฝัน 

มันขยับหลบหลีกทางให้เธอและจ้องมองบั้นท้ายพร้อมกับจินตนาการว่ามันได้ตบบั้นท้ายของหญิงสาว 

ขณะนั้นหญิงสาวสะบดคำพูดออกมา "ไอ้โรคจิต" จ้องเขม็งไปที่จิน มันสะดุ้งเฮือกรีบวิ่งไปหาที่นั่งอย่างรวดเร็ว

11:45 ภายห้องเรียน

จิน ฟากัส ขยับร่างกายยืดเส้นยืดสายมองตรงไปยังบริเวณหน้าต่างภายในห้องเรียนเห็นมันฝนตกหนัก 

เม็ดฝนพวยพุ่งลงมาอย่างบ้าคลั่งกระแทกกับกระจกทำให้เกิดเป็นระอองน้ำติดกระจก 

“ดีจริงๆที่เราพกร่มติดตัวมาด้วย” มันรีบลุกจากเก้าอี้พร้อมกับหยิบร่มที่เตรียมไว้ออกมาถือ ระหว่างนั้นหญิงสาวคนเมื่อเช้ามองมาที่มันด้วยสายตาเย็นชา มันสะดุ้งเฮือก!! รีบวิ่งออกจากห้องเรียนอย่างรวดเร็ว

…

ภัตตาคารหรู

เมื่อวิ่งออกไปจากห้องเรียนจินได้ตรงมายังภัตตาคารหรูแห่งหนึ่งในเขตสงบสุบมันสั่งอาหารหรูหรามากมายสนองความหิวในตอนเที่ยง 

ช่วงบ่ายก็ไม่มีเรียนจะไปอ่านหนังสือหรือกลับบ้านดี? เด็กฉลาดแบบเรานั้นแน่นอนอยู่แล้วว่าต้องกลับไปนอน

"ฮ่าฮ่าฮ่า" 

สักพักมันลูบหน้าท้องพร้อมครุ่นคิดจะขึ้นรถม้าหรือเดินกลับดี?  เดินกลับดีกว่าจะได้ย่อยอาหารไปด้วย

มันเดินชื่มชนอาคารในเขตนั้นพลางมองสายฝนที่เริ่มเบาลงเรื่อยๆมันชะงักที่ตอกซอยแห่งหนึ่ีง ร่างกายเริ่มสั่นเทา มีอาการตกตะลึง เหม่อลอย ร่มที่เคยถือพลั่นหลุดมือไปกลับสายลม 

ชิบหาย!! 

ชายหนุ่มใช้มือถุบหน้าขาตัวเองอย่างรุนแรงรีบวิ่งหนีจากตรงนั้นอย่างรวดเร็วหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะมุมปากมันตะกุกตะกัก ตาแก่นั้นเคยบอกไว้ว่าถ้าเห็นเหตุการณ์เหนือธรรมชาติแบบนี้ให้รีบวิ่งไปทางโบสถ์ทันที โบสถ์อยู่ห่างจากที่นี้2กิโลเมตร หางตาชายหนุ่มเหลือบไปเห็นสิ่งที่วิ่งตามมันมาบนหลังคาบ้าน

ลักษณะของมัน มีรูปร่างคล้ายคลึงมนุษย์สูงราวๆ2.2เมตรมีปีก2ข้างอยู่ที่บริเวรหลัง หน้าตาอัปลักษณ์ มีฟันที่แหลมคม ผิวหนังสีดำน่าขยะแขยง ตายแน่ๆตูยังไม่ได้ควงสตรีรูปงามเลย 

ไอ้แม่เย็*เลิกตามมาสักที 

ขณะที่ความคิดชายหนุ่มฟุ้งซ่านคิดว่ายังไงก็ไม่รอด มีสายลมรูปพระจันทร์เสี้ยวพวยพุ่งใส่สัตว์ประหลาด มันใช้ฟันอันแหลมคมของมันกัดสายลมพระจันทร์เสี้ยวจนอันตธานหายไป จากนั้นรำคามลักษณะวงกลมเป็นคลื่นๆสีดำสนิทพวยพุ่งมายังจิน แต่ก็โดนสายลมพระจันทร์เสี้ยวป้องกันไว้ได้ สัตว์ประหลาดตัวสีดำเมื่อมันเห็นการโจมตีตัวเองไร้ผลมันรีบวิ่งหนีออกจากที่นั้นทันที ชายหนุ่มรู้สึกหายไม่ทันพร้อมกับรู้สึกขอบคุณสิ่งที่ช่วยมันไว้ 

     เมื่อจินตั้งสติได้ มันเงยหน้าขึ้นพร้อมชูมือขึ้นเพื่อกำหมัด สบดคำพูดออกมาอย่างเสียงดัง ท่ามกลางสายฝน

"ฮ่าฮ่า"

รอดแล้ว เรารอดแล้ว รอดแล้วโว้ยยยยยย!!