ผู้สืบทอดแห่งราชันย์บรรพกาล

ลำดับตอนที่ #16 : ความสงสาร

บ้านเลขที่100/1 เขตสงบสุข

บุคคลผู้สวมหน้ากากเปื้อนคาบเลือด ยืนบนหลังคาบ้าน

มันใช้จิตสังหารไปหาบุคคลในบ้าน

บุคคลหนึ่งที่ยืนภายในบ้านร่างกายเริ่มสั่นเทา

มีทรงผมหวีเรียบสีน้ำตาล ส่วนสูง180ซม. ร่างกายเริ่มท่วม ผิวผันสีแทน ใบหน้ามีจุดตำหนิ มีหนวดเล็กน้อย

ชื่อของมันคือ โบวาโน่

มันพูดขึ้นอย่างหวาดกลัว

นักล่าค่าหัว?

ชายหนุ่มใช้เพลิงทมิฬห่อหุ้มร่างกาย จากนั้นร่างกายของมันทะลุหลังคาบ้านลงมา

เมื่อมันลงมาถึงพื้น ลูกไฟทมิฬพวยพุ่งออกมาจากมุมมืด มันใช้ดาบผ่าลูกไฟเหล่านั้น จากนั้นวิ่งเคลื่อนที่ไปด้านหน้าศัตรูอย่างรวดเร็ว แกว่งดาบหวังสะบั้นคอเหมือนบุคคลอื่นๆที่มันทำให้คืนนี้ 

โบวาโน่พลิกตัวหลบ ใช้ความเร็วส่งตัวเองไปด้านหลังชายสวมหน้ากาก เปลวไฟทมิฬในมือพลั่นลุกโชนพร้อมเหวี่ยงใช้ลูกไฟปลิดชีพศัตรู

เมื่อจินเห็นอย่างนั้น มันรีบกระโดนหลบถัดที มันไม่รอช้าเหวี่ยงลูกเตะไปที่หน้าของโบวาโน่ ไม่ปล่อยให้ทำอะไรรีบจับหน้าบุคคลที่มันจะมาล่าพร้อมกับใช้เข่ากระแทกเข้าหน้าศัตรูอย่างรุนแรง

เฮือกกกกก!! 

ร่างกายโบวาโน่ปลิวไปกับอากาศหลังกระแทกกับขอบเตียงนอน

ตึง!  

กริชพุ่งตรงไปยังโบวาโน่ปักไปที่บริเวณ ขาทั้ง2ข้าง แขนทั้ง2ข้าง

ฉึก! ฉึก! ฉึก! ฉึก!

เลือดเริ่มไหลบริเวณที่โดนโจมตี ทำไม ทำไมต้องล่าฉันวันนี้ด้วย

คนชั่วช้าแบบแกนะเหมาะแกการฆ่าทิ้งในวันนี้มาก คิกคิก!! 

 พร้อมกันนั้นมันร้องไห้ อ้อนวอนให้เพอร์ซ่าปล่อยมันไป

ร้องไห้?

ร้องไห้เพื่ออ้อนวอนงั้นเหรอ นี่แกบ้าไปแล้วหรือ ตอนที่แกฆ่าคนอื่นเข้าก็รู้สึกอย่างมีชีวิตไม่ต่างจากแกหรอกนะ

ไม่ ไม่ใช่อย่างนั้น ฉันทำไปก็เพื่อลูก ลูกของฉันจะคลอดในคืนนี้ 

มันร้องไห้ฟูมฟาย บนกองเลือดไหล มันคลานมากอดขาชายหนุ่มพร้อมกับอ้อนวอน

ฉันขอแค่ได้เห็นหน้าลูกก็พอ แค่ครั้งเดียว ครั้งเดียวเท่านั้น!!

จากนั้นจะฆ่าฉันยังไงก็ได้ ขอแค่อย่าทำร้ายภรรยากับลูกของฉัน

จินถอดหน้ากากสีดำที่เปื้อนคาบเลือด จ้องมองบุคคลที่กอดขา

อ่า….ค่ำคืนนี้มันควรเป็นค่ำคืนที่มีความสุขสิ 

ฉันจะทำตามที่นายขอ หลังจากนั้นคอของนายจะหลุดออกจากบ่าทันที

…

โรงพยาบาล

หญิงสาวผู้ที่มีผมสีบอลด์ ดวงตาสีน้ำตาล ใบหน้างดงามไร้จุดตำหนิ ผิวผันสีแทน นอนร้องอย่างเจ็บปวด ด้านข้างมีชายหนุ่มผู้ที่เป็นสามียื่นกุมมือ

ไม่นานหลังจากนั้น เสียงเด็กทารก ร้องไห้ลั่นห้อง

มันมองเด็กทารกดังกล่าว ด้วยสายตาอ่อนโยนรู้สึกปลื้มปริ่ม พลางยิ้มอย่างมีความสุข

มันใช้พลังเพลิงทมิฬลอยขึ้นมายังดาดฟ้า ออร่าพลังพลั่นอันตธานหายไป ร่างกายมันกลับมาเป็นดั่งเดิม มอบความรู้สึกที่เจ็บปวด ทรมาน 

ฉันมาแล้ว เชิญฆ่าได้เลย 

ชายหนุ่มใบหน้าหล่อเหลา ถือดาบพลางใช้ดาบพักที่ช่วงไหล่ขวา กล่าว

นายเป็นผู้นำทางบริวารนักสังหารลำดับที่เท่าไหร่

หืม! ลำดับ8 

2คำถามสุดท้าย

ผู้หญิงหรือผู้ชาย?

ผู้ชาย มันยิ้มแย้มระหว่างตอบ

หน้าตาเหมือนพ่อหรือเหมือนแม่

ผู้ชายก็ต้องหล่อเหมือนฉันนะสิ พลางหัวเราะอย่างเสียงดัง ขอบคุณมากที่ถาม เป็นการตายที่มีความสุขมะ….

ฉึบ!

เลือดพุ่งกระชูดขึ้นไปบนอากาศ ดั่งน้ำพุในช่วงที่นัดเดทกับสตรีรูปงาม

ศรีษะที่กระดอนขึ้นค่อยๆหล่นลงมาพลางกระทบกับเเสงพระจันทร์สีแดงสดในยามค่ำคืน

จินพลางถอนหายใจ 

เราฆ่าคน ที่กำลังจะเป็นพ่อคนไปแล้วสินะ

ถ้านายทำเพื่อลูกของตัวเอง ฉันก็คงทำเพื่อต้องการมีชีวิตละนะ