ผู้สืบทอดแห่งราชันย์บรรพกาล

ลำดับตอนที่ #15 : เพอร์ซ่า เดอะริปเปอร์

 เสียงหญิงเสียงชายในห้องรียน พูดถึงเรื่องที่หนังสือพิมพ์เมื่อเช้าพาดหัวข่าว เป็นข่าวหน้า1ของทุกสำนักพิมพ์เล่าไว้ว่า เมื่อคืนมีเหตุการณ์ฆาตกรรมเกิดขึ้นในซอยแห่งหนึ่ง เป็นชายผอมแห้งโดนปาดคอและใช้มีดสั้นทะลวงเบ้าตาทั้ง2ข้าง พร้อมกับตัดลิ้นออกเป็นครึ่ง แต่ข่าวดังกล่าวกับไม่สะเทือนขวัญเหล่าผู้คนในเมืองหลวงเพราะเหตุการณ์นี้คนที่ตายคือบุคคลที่ทางการต้องจับมันเข้าคุกของทางโบสถ์

ชายหนุ่มดวงตาสีฟ้า สบถในใจ

ข่าวเขียนเวอร์ชะมัด คงเป็นฝือของทางโบสถ์สินะที่ให้เขียนข่าวแบบนั้นแต่ไม่ใจร้ายไปหน่อยหรือไง  เขียนให้เราเป็นผู้ร้ายแสนโรคจิต ทั้งที่เจ้านั้นมันคิดจะขโมยเงินของเราแถมเราช่วยมันลดน้ำหนักด้วย

ไมเคิลผู้ที่กำลังเคี้ยวขนมปังอย่างเอร็ดอร่อยกล่าวอย่างเสียงแผ่วเบา

ฉันว่าเป็นการต่อสู้ระหว่างผู้นำทาง ที่จะแย่งชิงพลังดารามากกว่า

เธอคิดว่าไง

หญิงสาวดวงตาสีเขียวมรกต

ผู้นำทางต่อสู้กันนะถูกแล้ว แต่น่าจะเป็นเหตุผลอื่นมากกว่า เจ้าของร่างที่ตายไปเป็นผู้นำทางบริวารผู้วาจาที่ชอบขโมย ชอบลักทรัพย์ ชอบปล้น ในค่ำคืนเมื่อวานมันคงจะไปปล้นผิดคน จบด้วยการตายอย่างหน้าเวทนา

จินที่นั่งอยู่ทางซ้ายมือของเฟย์ย่า

คุณภรรยาถ้าเธอเจอเหตุการณ์ดังกล่าวจะฆ่ามันทิ้งอย่างโหดเหี้ยมแบบนั้นไหม หรือจะเรียกคุณสามีอย่างฉันให้ไปช่วย

เฟย์ย่าต่อยไปยังชายหนุ่ม มันก้มหลบหมัดอย่างง่ายดาย

ฉันไม่ใช่คนหัวรุนแรงนะยะ ที่จะฆ่าอย่างโหดเหี้ยมแบบนั้น อย่างน้อยก็กระทืบมันปางตายแล้วจับส่งให้ทางการพร้อมรับเงินค่าหัว

กระทืบปางตายนี้ไม่รุนแรง?

กลับไปนั่งที่เดิมของนายได้แล้ว ไอ้โรคจิต!!

…

คำคืนพระจันทร์เสี้ยว ส่องแสงสีแดงดั่งเลือดไปทั่วทุกย่านในเมืองหลวง หมู่ดาวมากมายส่องแสงวิบวับไปทั่วท้องฟ้า

“เพอร์ซ่า เดอะริปเปอร์”

มันนั่งบนหลังคาบ้านเลขที่55 เขตความรู้ มันสวมหน้ากากสีดำพลางเงยหน้ามองดวงจันทร์

อ่า….พระจันทร์เสี้ยวสีแดง ชั่งสวยงามยิ่งนัก เหมาะสำหรับเป็นคำคืนเลือดสาดอะไรเช่นนี้

 คำคืนแห่งการล่า จะเริ่มต้นขึ้น ณ บัดนี้ 

มันกระโดดลงจากหลังคาบ้านสะท้อนกับแสงจันทร์สีแดงเกิดเป็นเงาบุคคลหนึ่ง มอบความรู้สึกสง่างาม

ผับ แห่งหนึ่งในเขตทิศตะวันตก

ชายหนุ่มสูง190ซม. สวมชุดสูทสีดำ สวมหน้ากากสีดำ 

มันเดินเข้าไปใกล้โต๊ะบริเวณมุมสุด มี3บุคคลกำลังนั่งดื่มเหล้าอย่างมีความสุขมีหญิงสาวนั่งบนตักพวกมัน บางคนใช้มือล่วงเข้าไปจับหน้าอกหญิงสาว บางคนใช้มือล่วงเข้าใต้กระโปรง บางคนสูดดมกลิ่นผม 

มันกล่าวอย่างเป็นกันเอง

พวกนาย3คนใช้พี่น้องฝาแฝด กาโต้ ชาพโต้ รันโต้ ไหม

พวกมันทั้ง3จ้องชายหนุ่ม เสียงประสานทั้ง3ดังขึ้นอย่างไม่มีสติ ร่างกายโซซัดโซเซ

ใช่ มีปัญหาหรือไงวะ อยากตะ…….ตาย

ฉึบ! ฉึบ! ฉึบ!

สามพี่น้องยังพูดไม่จบประโยคคอพวกมันพลั่นหลุดออกจากบ่า หญิงสาวส่งเสียงกรี๊ดอย่างหวาดกลัว 

เลือดพุ่งกระชูดถึงเพดานผับแห่งนั้น

ผู้คนมายมายตะตึงเมื่อเห็นเหตุการณ์ดังกล่าว เริ่มมีเสียงโวกเวกโวยวายพลั่นดังขึ้นอย่างรวดเร็ว  ผู้คนส่วนมากรีบวิ่งหนี บางคนก้มลงไปอยู่ใต้โต๊ะอย่างสั่นกลัว บางยืนตกตะลึงกับการกระทำของชายหนุ่มสวมหน้ากาก

พร้อมกันนั้นร่างกายไร้หัวทั้ง3 กับศรีษะ3ทั้ง อันตธานหายไปอย่างปริศนา

ชายหนุ่มเดินไปที่เคาเตอร์ 

บาเทนเดอร์กล่าวเสียงสั่น ร่างกายอ่อนแรงไปทั้งตัว

ระ….รับอะไรดี คะ….ครับคุณหน้ากาก

ชายหนุ่มยื่นเงินให้บาเทนเดอร์พูดอย่างเย็นชา

นี้คือค่าเสียหายสถานที่ 200ปอนด์

แล้วโปรดเรียกฉันว่า เพอร์ซ่า เดอะริปเปอร์

ในคำคืนนั้นชายหนุ่มตามล่า เหล่าอาชญากรตามใบค่าหัวที่มันเลือกไว้ทั้ง10คน

มันยื่นบนหลังคาบ้านเลขที่100/1 เขตสงบสุข

ถือดาบที่มีเปลวเพลิงทมิฬดำน้ำเงิน แสงพระจันทร์สาดส่องร่างกาย ส่งกลิ่นคาวเลือดสด คาบเลือดเปื้อนหน้ากาก 

อ่า….จะได้เลื่อนลำดับสักที