Kiraboshi Dormitory : Ichihara Miho

ลำดับตอนที่ #4 : ◤ Regular Event 1 : Make a Good Relationship [40%]

 

แจ้งให้ทราบ

   หอพักคิระโบชิ จะมีการทำความสะอาดทุกวันอาทิตย์ (เวลา
   13:00 ~ 17:00)  เป็นกิจกรรมบังคับทุกคนต้องทำ ดังนั้นกรุณาเคลียร์
   เวลาให้ว่างในวันอาทิตย์ช่วงบ่าย หากฝ่าฝืนจะถือว่าไม่ให้ความร่วมมือ
   ในการอยู่ร่วมกัน และทางเรามีสิทธิ์ไล่ออกจากหอได้ทันที

   ทุกวันจันทร์และวันพฤหัส จะมีการผลัดเวรออกไปซื้อของจาก
   ซูเปอร์มาเก็ตมาใส่ตู้เย็น โดยใช้เงินกองกลางของหอพัก การผลัดเวรให้
   ออกไปครั้งละ 2 คน โดยตารางจับคู่จะแจ้งให้ทราบในโอกาสต่อไป

ลงชื่อ อาวาซาวะ อาซึสะ  

(ผู้ดูแลหอพัก)  

 

          ฉันค่อยๆไล่สายตาอ่านแผ่นประกาศที่ติดอยู่ในห้องนั่งเล่นช้าๆ ผลัดเวรออกไปซื้อของงั้นเหรอ? แถมต้องไปเป็นคู่ด้วย? น่าสนุกจังเลยแฮะ คู่ของฉันจะเป็นคนแบบไหนกันนะ ถ้าเป็นคนที่เข้ากับฉันได้ก็ดีสิ ตื่นเต้นจังเลย!

ลิสต์จับคู่

MON 17/03 :
ยาชิโอะ ฮินะ + มินามิ ทสึกิ
THU 20/03 :
โบยะ บันซาคุ + อิจิฮาระ มิโฮะ

...

(จะเปิดเผยในเวลาต่อไป)

 

         
และเมื่ออ่านจนถึงบรรทัดสุดท้าย ฉันก็สังเกตเห็นแผ่นประกาศอีกแผ่นที่ติดไว้ข้างๆกัน อีกตั้งหลายวันแน่ะกว่าจะถึงเวรฉัน แล้วนี่คู่ของฉันชื่อ 'โบยะ บันซาคุ' งั้นเหรอ ชื่อเหมือนผู้ชายเลย! นี่ฉันต้องออกไปซื้อของกับผู้ชายงั้นเหรอ โอ้ ไม่นะ..หวังว่าเขาจะไม่ใช่คนน่ากลัวหรือพวกยากูซ่าที่เจาะหูข้างละหลายๆรูหรอกนะ บรื๋อ ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ ฉันยอมออกไปซื้อของคนเดียวดีกว่า เผลอๆถ้าไปกับคนแบบนั้นฉันอาจจะตกเป็นเมียของมันก็ได้นะ ม่ายยย!

          ในขณะที่ฉันกำลังฟุ้งซ่านเหมือนคนบ้าอยู่นั้น ผู้ชายคนหนึ่งก็เดินเข้ามาหยุดยืนอยู่ข้างๆ ไม่สิ..เขายืนห่างจากฉันไปตั้งเกือบๆสองเมตรแน่ะ ฉันเงยหน้าขึ้นสบตากับเขา ทันใดนั้นก็เหมือนมีกระแสไฟฟ้าแล่นผ่านระหว่างเราสองคน เขาเบือนหน้าหนีไปทางอื่นก่อนจะทำท่าทางแปลกๆ ทำไมเขาต้องยกมือขึ้นกุมจมูกด้วย หรือว่าเป็นภูมิแพ้เหรอ แล้วทำไมเห็นหน้าฉันต้องเป็นภูมิแพ้ด้วยล่ะ!?

          "เป็นอะไรหรือเปล่าคะ?"

          "เอ้อ..เปล่าๆ ไม่ได้เป็นอะไร"

          ฉันมองเขานิ่งๆ พักหนึ่งและใช้ความคิด ดูเหมือนเขาเขาพักอยู่ที่นี่งั้นสินะ แต่หน้าตาดูไม่น่าจะใช่นักเรียนหรือนักศึกษาเลยอะ ดูจากหน้าตาเขาคงอายุราวๆ 20 ปลายๆ หน้าตาดูดุๆ เหมือนพวกมาเฟียอะไรทำนองนั้น น่ากลัวนิดๆแฮะ หรือว่าจะเป็นพ่อบ้านที่นี่กันนะ?

          "สวัสดีค่ะ ฉัน อิจิฮาระ มิโฮะ ม.ปลาย ปีหนึ่ง โรงเรียนไคโจว ต่อจากนี้ไปฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ"

          ฉันพูดก่อนจะโค้งตัวให้น้อยๆ ตามมารยาท ถึงจะเป็นพ่อบ้านแต่เราก็ต้องรู้จักทำความรู้จักเอาไว้นะ เพื่อสร้างสัมพันธไมตรีที่ดียังไงล่ะ ฮ่าฮ่า!

          "อะ..โอ้ โบยะ บันซาคุ ม.ปลาย ปีหนึ่ง เทนโจว ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน"

          เปรี้ยง!

          ทันใดนั้นก็เหมือนมีฟ้าผ่าลงมา อะไรนะ โบยะ บันซาคุ!? แถมยังอยู่ ม.ปลาย ปีหนึ่งด้วย นี่พระเจ้ากำลังเล่นตลกอะไรอยู่ แสดงว่าเขาคือคนที่ต้องออกไปซื้อของกับฉันงั้นเรอะ แต่ว่าท่าทางของเขาก็ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด ถึงจะดูแปลกๆ ไปบ้าง แต่ก็คงไม่น่าจะเป็นพวกยากูซ่าหรืออันธพาลอะไรทำนองนั้นหรอกล่ะมั้ง อาซึสะซังคงต้องคัดคนที่มาอยู่ที่นี่บ้างล่ะ คงจะไว้ใจได้ล่ะน่า!

          "ดูเหมือนเราจะต้องออกไปซื้อของด้วยกันนะคะ โบยะซัง"

          "อะ..อ่า"

          ปกติแล้วฉันจะไม่พูดสุภาพแบบนี้กับคนที่อยู่ชั้นเดียวกันหรอกนะเพราะมันดูเป็นทางการมาเกินไป แต่ว่าเห็นหน้าเขาแล้วฉันรู้สึกว่าจะต้องสุภาพเป็นพิเศษยังไงไม่รู้ บอกไม่ถูกเหมือนกันแฮะ เหมือนเขามีอะไรบางอย่างที่น่าเกรงขาม อะไรทำนองนั้นล่ะมั้ง?

          "คือว่า..วันนั้นเป็นวันที่ต้องไปโรงเรียนด้วย เพราะฉะนั้นก็ต้องไปซื้อของตอนเย็น แต่ว่าฉันมีทำงานพิเศษต่อหลังเลิกเรียนน่ะค่ะ คือโบยะซังพอจะสะดวกหลังหนึ่งทุ่มไหมคะ?"

          "เอ่อ..ฉันมีงานพิเศษตอน 2 ทุ่ม เธอทำงานอยู่ที่ไหนล่ะ ฉันจะได้ไปรอรับเพราะหลังเลิกเรียนฉันว่างน่ะ"

          "อ้อ เมดคาเฟ่น่ะค่ะ อยู่แถวๆ ย่านการค้า ใกล้ๆกับร้านสะดวกซื้อ ถ้าไปไม่ถูกเดี๋ยวฉันเขียนแผนที่ให้นะคะ"

          ทันทีที่ฉันพูดจบ เขาก็มีท่าทางแปลกๆ จริงๆก็แปลกตั้งแต่ตอนที่เริ่มคุยกับฉันแล้วล่ะ เพราะเขาเล่นพูดโดยไม่มองหน้าฉันเลยน่ะสิ เขาเอาแต่มองไปที่ไกลๆแล้วก็พยายามเลี่ยงสบตากับฉันด้วย ท่าทางแบบนั้นตลกชะมัดเลย แถมฉันแอบสังเกตเห็นหน้าเขาแดงหน่อยๆ ด้วยล่ะ หรือเขาจะไม่ค่อยคุ้นกับผู้หญิงกันนะ คิก...ดูๆ ไปแล้วเขาก็น่ารักเหมือนกันนะ

          "โบยะซัง เดี๋ยวฉันเขียนแผนที่ให้นะคะ โอเคมั้ย?"

          "อะ..โอ้"

          "ถ้างั้นรออยู่ตรงนี้แปปนึงนะคะ เดี๋ยวฉันจะรีบไปเขียนมาให้"

          ฉันยิ้มนิดๆ แล้วขอตัวขึ้นไปบนห้องเพราะกระดาษกับปากกาอยู่ข้างบน ฉันหยิบกระดาษมาฉีกเป็นแผ่นเล็กๆ ก่อนจะรีบเขียนแผนที่แบบคร่าวๆ ที่เขาน่าจะพอดูออก จากนั้นก็รีบเดินลงมาข้างล่าง เห็นเขายืนอยู่ที่เดิมฉันจึงรีบวิ่งเข้าไปยื่นกระดาษให้เขา

          "นี่ค่ะ ห้ามทำหายนะ"

          เขาพยักหน้าแล้วรับกระดาษไปเก็บไว้เงียบๆ

          "ถ้างั้นฉันขอตัวก่อน ไว้เจอกันใหม่นะคะ"

          ฉันส่งยิ้มให้เขาก่อนจะโบกมือให้เล็กน้อยแล้วกลับขึ้นห้อง ยังมีการบ้านที่ฉันยังทำไม่เสร็จอยู่ ต้องรีบหน่อยล่ะ ไม่งั้นถึงวันนั้นต้องลำบากแน่ๆ เพราะกว่าจะกลับถึงหอก็คงดึกน่าดู ขืนทำการบ้านไม่เสร็จนะ ซวยแน่ๆ ฉันไม่อยากนอนดึกแล้วตื่นมามีญาติเป็นหมีแพนด้านะ!

BlackForest