คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ทางเดินที่ถูกบังคับ
โลกเราขนาดมันยังเท่าเดิมแต่จำนวนประชากรกลับเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ และการเพิ่มขึ้นไม่ได้ช่วยให้อะไรมันดีขึ้นเด็กที่โตขึ้นมาคุณภาพกลับด้อยกว่าเด็กสมัยก่อน เมื่อทุกอย่างถูกบีบคั้นทางเดียวที่จะทำได้คือการลดจำนวน แต่ไม่ใช่การฆ่าฟันเพราะนั้นเป็นสิ่งที่โหดร้ายเกินไป หากจะฆ่ากันก็สู้ให้เด็กเหล่านั้นไปฆ่ากันในโลกแห่งเกมส์ซะสิ เพราะที่นั้นไม่มีใครรู้ไม่มีใครเห็น อยากฆ่ากันเท่าไหร่ก็ได้ และผู้ที่เหลือรอดจะได้กลับออกมาสู่ความเป็นจริง ขอต้อนรับเด็กๆทั้งหลายที่หลงในมายาแห่งเกมส์เข้าสู่สงครามที่พวกเธอเริ่มขึ้นและต้องเป็นผู้จบมันเอง
ปี 2100 ข่าวที่น่าสะพรึงได้เปิดเผยขึ้นเมื่อเด็กๆที่มีอายุราวๆ 16-18 หายตัวไปอย่างลึกลับ พ่อ แม่ผู้ปกครองต่างพากันออกตามหาแต่กลับไม่พบร่องรอยของพวกเขาเลยแล้วพวกเขาไปอยู่ที่ไหนกันล่ะ ความเป็นห่วงนี้เองทำให้เกิดความวุ่นวายไปทั่วโลกทุกๆวันจะมีแต่การตามหา แต่ก็ไม่มีใครได้พบกับลูกของตัวเองอีกเลย
Dream World Complete
ที่ๆพวก เฟย์ ลาซินเนีย เข้าไปนั้นแตกต่างจากที่ๆพวกเธอเคยอยู่หรือโลกที่เคยอยู่ ที่นี้ไม่มีตึกที่ใหญ่โต ไม่มีไฟฟ้าให้ใช้ ที่นี้เต็มไปด้วยธรรมชาติ ต้นไม้เขียวขจี ผืนน้ำที่ไสสะอาด อากาศที่เย็นสบายเมื่อมีลมพัดผ่าน และสิ่งที่ไม่น่าเชื่ออย่างพวกมังกรและสัตว์ในเทพนิยาย โลกแห่งนี้ถูกเรียกว่าโลกสุดท้าย ประกอบไปด้วยทวีป 3 ทวีปใหญ่ๆคือ ซินเนียร์ กัสวาน และ ซาเอล และที่พวกเฟย์เข้ามานี้คือทวีปซาเอล
“ไม่น่าเชื่อ” เจลิน เวียรอส เพื่อนสาวคนสนิทของเฟย์ ดูเธอจะตื่นเต้นเป็นพิเศษกับสิ่งที่เห็นตรงหน้าของเธอ แน่ล่ะจะไม่ให้ตื่นเต้นได้ยังไงก็ในเมื่อสิ่งที่เธอเคยเห็นแต่ในหนังสือ มันกลับเคลื่อนไหวมีชีวิตอยู่ต่อหน้าตอนนี้
เจลิน เวียรอส ลูกสาวของมหาเศรษฐีที่รวยเป็นอันดับ 2 ของโลก มาติน เวียรอส พ่อของเธอ เจลินมีรูปร่างอวบออกจะดูอ้วนไปซักนิดแต่ก็ไม่ได้ทำให้ความน่ารักของเธอลดลง ใบหน้าที่ขาวนวล ผมสีเงินที่ยาวมาถึงกลางหลังก็มัดเป็นหางม้าไว้อย่างง่าย และด้วยนิสัยที่เข้ากับใครก็ได้ทำให้เธอมีเพื่อนมากมายแน่นอนรวมไปถึงเฟย์ด้วย
“เฟย์นี้เราอยู่ที่ไหนหัน” เจลินหันไปถามเพื่อนของเธอ ซึ้งตอนนี้ก็กำลังอยู่ในอาการที่เหมือนเธอ
“น่าจะอยู่ในเขตของที่ไหนซักทีนี้ล่ะนะ ฉันขอดูแผนที่ซักครู่นะ”
เฟย์ ลาซินเนียร์ เธอเป็นลูกสาวคนที่สามของ ลูอิส สาซินเนียร์ ครอบครัวของเธอไม่ได้ร่ำรวยเหมือนกับเจลิน พูดกันตรงๆก็คือฐานนะปานกลางไม่จนและไม่รวย เฟย์เข้าเรียนที่เดียวกับเจลิน เธอมีระดับผลการเรียนสูง นี้จึงเป็นจุดดึงดูดให้ชายหนุ่มหลายๆคนเข้ามาหาเธอ แต่เธอก็ไม่เคยใจอ่อนเลย
ดวงตาสีสีฟ้าอ่อน สั่นไหวเล็กน้อยก่อนจะตัดสินใจจับมือเพื่อนของเธอเดินไปข้างหน้า ที่ๆพวกเธอลงมานั้นเป็นยอดเขาสูงที่มองเห็นทิวทัศน์รอบข้างๆได้ไกลพอสมควร จากแผนที่ๆมีน่าจะสรุปได้ว่าเธออยู่ในเขตของ วูทไซเดอร์ เขตเดียวที่เมื่อขึ้นมาแล้วหันหน้าไปทางทิศตะวันออกจะเห็นรังของ มังกรยักษ์ไพทอน
“ด...เดี่ยวก่อนสิเฟย์นี้เรากำลังจะไปที่ไหนกัน” เจลินยังคงงงกับการกระทำของเพื่อนเธอ เฟย์เป็นคนพูดน้อยแต่ชอบทำงาน ไม่นานทั้งสองคนก็ลงมาถึงด้านล่างของภูเขาจากตรงนี้ด้านหน้าของพวกเธอเต็มไปด้วยต้นไม้สูงหนาทึบ
“เจน พวกนั้นบอกให้เราไปเจอกันที่ไหนนะ” เฟย์ถามขณะกำลังมองดูในแผนที่
“ไปเจอกันตรงเขต ซีดอส จ๊ะ” ในแผนที่เขตซีดอสอยู่ทางทิศเหนือของเขตวูทไซเดอร์ แต่เมื่อกี้ที่พวกเธอเดินลงคือทิศตะวันออก เฮ้อไม่มีวงในการเลือกเดินเลยนะเฟย์ ว่าแล้วทั้งค่ก็รีบเดินทางทันทีก่อนตะวันจะพลบค่ำ
ก่อนจะเข้ามาในโลกแห่งนี้เพื่อนๆทุกคนในห้องต่างตกลงกันไว้แล้ว ถ้าเข้ามาถึงไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนให้ไปรวมตัวกันที่เขตซีดอสเพราะมันตั้งอยู่กลางสุดของแผนที่ ไม่ว่าจะมาจากทางเหนือ ทางตะวันออก ตะวันตก ทางใต้ จากการกะด้วยสายตาระยะทางเดินน่าจะพอๆกัน จึงตกลงกันไว้ว่าเมื่อไปรวมกันแล้วจะรออีก 3 วัน แล้วจะเดินทางทันที
พวกเฟย์เดินทางมาถึงแล้วที่นี้ต่างจากเขต วูทไซเดอร์ มากเพราะไม่มีทั้งภูเขาไม่มีต้นไม้หนาทึบ ที่นี้มีเพียงแค่ทุ่งราบที่กว้างไกลสุดลูกหูลูกตา และที่นั้นก็มีแสงไฟส่องสว่างขึ้นมาห่างจากที่พวกเธอทั้งสองอยู่ไม่ไกลนัก
“นั้นไงพวกเขาอยู่ที่นั้นกัน รีบไปกันเถอะเฟย์” โดยที่ไม่รอคำกล่าวใดๆจากเฟย์ เจลินก็วิ่งไปแล้ว
ที่กองไฟนั้น โทอา และ ไนท์ คารีส สองพี่น้องแห่งตระกูลคารีส ตระกูลที่ยิ่งใหญ่ในวงการของสาสนากำลังนั่งคุยกันเรื่องของเพื่อนๆ พวกเขาจะมาทันตามระยะเวลาที่กำหนดรึเปล่า
“ไนท์ หรือว่าเราควรจะยืดเวลาออกไปดีเท่าที่ดูจากแผนที่ เส้นทางที่มาจาก คาริเอล คงจะมีปัญหาแล้วล่ะนะ” โทอาผู้เป็นพี่กำลังชี้จุดที่ต้องยืดเวลาออกไป ก่อนจะเข้ามาพวกเขาไม่ได้ศึกษาแผนที่โดยละเอียดจึงได้แต่สรุปคราวๆเท่านั้น แต่ตอนนี้เมื่อมาดูอีกที เส้นทางในเขต คาริเอลทางทิศตะวันตก ต้องผ่าน หอคอยไร้ยอด ข้อมูลของหอคอยนี้บอกไว้สั้นๆว่า มันเป็นที่อยู่อาศัยของ เคออส ฟังแค่ชื่อมันคงไม่น่าจะผูกมิตรด้วยเท่าไหร่ และถ้าจะเดินอ้อมก็ต้องกินเวลาไปประมาณ 1 วัน
“ฉันก็เข้าใจอยู่ล่ะนะพี่ แต่ถ้าเกิดเราทำตามเงื่อนไขที่เขาบอกมาไม่ทันล่ะ มันไม่คุ้มหรอกนะที่พวกเราส่วนใหญ่จะเอาอนาคตไปเสี่ยงกับคำว่ามิตรภาพของเพื่อนน่ะ” สิ่งที่ไนท์พูดมาเป็นจริงในส่วนหนึ่ง โทอาไม่ปฏิเสธความคิดนี้เพราะถ้าเวลานั้นมาถึงเขาก็คงรอต่อไปไม่ได้เช่นกัน
“เฮ้ โทอา ไนท์” เสียงใสๆของเจลินดังมาแต่ไกลเรียกเอาสองหนุ่มหันไปมองตามที่มาของเสียงนั้นที ไนท์เมื่อเห็นเพื่อนของตัวเองวิ่งมา เขาก็รีบวิ่งไปหาทันที พร้อมกับโทอาที่เดินไปอย่างช้าๆ
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า เจลิน ดีใจจริงๆที่เจอเธอ ฉันนึกว่าจะไม่ได้เห็นเธอซะแล้ว” ไนท์วิ่งเข้าไปกอดเจลินทันทีเล่นเอาคนถูกกอดอึ้งไปเหมือนกันแต่เธอก็ไม่คิดอะไรมากเพราะนี้เป็นเพียงความดีใจเท่านั้น แต่ความอบอุ่นจากตัวไนท์ที่ส่งมายังเธอก็ทำเอาเธอหน้าแดงขึ้นมาทันที่
“เอ๊ะ เจลินเธอไม่สบายเหรอหน้าแดงเชียว” ไนท์พูดพลางยกมือขึ้นมาอิงหน้าผากเธอ
“ป...เปล่า” นึกไม่ถึงเหมือนกันว่าลูกสาวของมหาเศรษฐีอันดับสองของโลกจะต้องมาทำขายหน้าให้กับผู้ชายธรรมดาคนนี้ แต่ก่อนที่มันจะเลยเถิดไปเธอจึงชิงบทพูดขึ้นมาก่อน
“เออ แล้วโทอาล่ะ ไม่ได้อยู่ด้วยกันเหรอ”
“เรียกหาฉันเหรอ เจลิน” โทอาที่พึ่งเดินมาถึงตอบรับกับคำถามทันที ก่อนที่เขาจะเดินมาหยุดข้างน้องชาย
“ออ อืม แล้วนี้คนอื่นๆมากันรึยัง”
“ยังเลยล่ะนะที่พึ่งมาก็มีแค่ฉันกับไนท์เท่านั้น แล้วเธอล่ะมาคนเดียวเหรอ” ถามแบบนี้ไม่ต้องหมายความเป็นอย่างอื่น ในความหมายของโทอาคือ เฟย์นั้นเอง ทุกคนในห้องเรียนต่างรู้กันดีว่าโทอาแอบชอบ เฟย์ มานานแล้วแต่เขาก็ไม่กล้าจะเปิดเผยความรู้สึกของเขา เขามักจะคิดว่าตัวเองต่ำต้อยกว่าและที่สำคัญไนท์น้องชายของก็ชอบเฟย์เช่นเดียวกัน เขาผู้เป็นพี่ชายมีหรือจะกล้าแยกของๆน้อง
“ฉันมากับเฟย์น่ะ นั้นไงเดินมาโน้นแล้ว เฟย์เร็วๆเข้า” เจลินหันไปเรียกเพื่อนสาวพร้อมกับโบกมือ นี้ถ้าใครมาเห็นคนน่าอายพิลึก แต่เฟย์ก็ไม่ลืมจะยกมือโบกตอบ การมาของอีกหนึ่งสาวทำให้หัวใจของสองพี่น้อง คารีสเต้นไม่เป็นจังหวะ ไนท์คลายกอดจากเจลินเมื่อไหร่ไม่รู้ ส่วนโทอาเขาดูเคร่งครึมขึ้นมาทันที
“พวกนายเองเหรอ แล้วคนอื่นๆล่ะ” คำถามเดียวกับเจลินแต่ทำไมมันช่างตอบยากเหลือเกิน
“ม...มีแค่...ฉ...ฉันกับพี่โทอา...น่ะ” สุดท้ายก็เป็นไนท์ที่พูดขึ้น ที่จริงเขาอยากจะตอบมันให้เร็วกว่านี้แต่ปากของเขาจู่ๆมันเหมือนกับมีอะไรมายึดไว้ไม่ให้พูด หลังทักทายกันเสร็จพอเป็นพิธีสองพี่น้องคารีสจึงชวนสองสาวไปยังที่พักของพวกเขาเพราะตอนนี้ตะวันก็ไกลจะลับขอบฟ้าแล้ว
ระหว่างทางไม่มีใครพูดอะไรซักอย่างต่างคนต่างก็จมอยู่ในความคิดของตัวเอง สองพี่น้องไม่ต้องเดาหรือคิดให้มาก สิ่งที่พวกเขาทั้งสองกำลังคิดอยู่ตอนนี้คงไม่พ้น เฟย์หญิงสาวที่เดินอยู่ด้านหลังพวกเขา ส่วนเจลินตลอดทางที่เธอเดินมาเธอจะแอบมองไนท์ตลอด สิ่งที่เธอกำลังคิดคืออ้อมกอดที่ไม่มีอะไรใส่ไว้ในนั้นนอกจากความดีใจ แล้วเฟย์ล่ะเธอกำลังคิดอะไรอยู่
ยังไม่จบตอนแรกระคะเดี่ยวจะมาลงต่อค่ะ
ความคิดเห็น