คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : ตอนที่ 17
ฟาเหนียวบอาาไปลาสมรภูมิ นาเห็นห๋าวอู๋ำลัเสียเปรียบฟาหรผู้เป็นพ่อ นาเลยรีบเ้าไป่วยห่าวอู๋
“ท่านพ่อหยุเถอะ”ฟาเหนียใ้สันาบรับทวนที่ฟาไปที่ัวห่าวอู๋
“ทำไมเ้ามาอยู่ที่นี้”ห่าวอู๋ใที่เห็นฟาเหนียอยู่ลาสมรภูมิรบ
“มา่วยท่านยัไละ”ฟาเหนียมอหน้าห่าวอู๋
“เ้าลับไปเี๋ยวนี้เลยนะฟาเหนีย เพราะยัไ้า็ไม่หยุ”ฟาหรฟาทวนไปทาฟาเหนียให้นาถอยออไปไม่ั้นเา็ะ่านา้วย
“นี้ท่านพ่อิะ่า้า้วยั้นรึ”ฟาเหนียถามผู้เป็นพ่อ
“ใรที่มาวาทา้า ้าะสัหารมันให้หมแม้แ่ลูในใส้็าม”ฟาหรพูเ็าสมเป็นแม่ทัพให่ทาเหนือ
ฟาเหนียและห่าวอู๋ร่วนันสู้ับฟาหรนฟ้าใล้สา ำลัเสริมาทั้สามทิศไ้แ่ ใ้ ะวันออ และะวันรวมทัพันเป็นทัพให่เามา่วยห่าวอู๋ในาร่อสู้ับพวบ
“ท่านพ่อำลัเสริมมาแล้วท่านพ่อยอมเถอะเพ่ะ”ฟาเหนียพยายามพูล่อมให้ฟาหรยอมถอยทัพเพราะไม่อยาให้นายไปมาว่านี้
“้าะถอย็้อมีฝ่ายใฝ่ายหนึ่ายันไป้า”ฟาหรพูบ็หล่นลาหลัม้าเพราะโนธนูยิเาลาหลัา้าหลั
ทหารที่เห็นแม่ทัพเสียหลั็ใฝ่อถอยทัพหนี อนนี้ฝ่ายห่าวอู๋ลับมาไ้เปรียบ
“ท่านพ่อเป็นอย่าไรบ้าเพะ ใร็ไ้ามหมอหลวมาที”ฟาเหนียรีบลาหลัม้าแล้ว็ประอพ่อให้อยู่ในอ้อมอ
ห่าวอู๋ที่เห็นว่าำลัไ้เปรียบ็้อนทหารบนนมุม แล้วับฟาหรไปัพร้อมับรัษาแผลให้รอโทษประหาร
ฟาเหนียไ้แ่นัุ่เ่าอร้อไม่ให้ฟาหร้อโทษประหารอยู่หน้าท้อพระโร แ่เหล่าุนนา็มิเห็น้วยว่าะให้ฟาหรแม่ทัพให่าทิศเหนือ้อโทษประหาร โยำหนวันประหารในวันพรุ่นี้ยามรุ่สา และออวามเห็นให้ปลฟาเหนียออาำแหน่พระอัรมเหสีเอเพราะเป็นลูอบ
“้าอร้อโปรอย่าให้โทษประหารแ่พระสัสสุระ ้าเห็นในวามีหลายปีที่เาเป็นแม่ทัพใหู่แลายแน้วยเถอะ”ฟาเหนียะโนาหน้าท้อพระโร
ห่าวอู๋ที่ไ้ยินมเหสีรัะโนอวามเห็นใลโทษฟาหร็พยายามพูให้เหล่าุนนาส่วนมาเห็น้วยับารลโทษประหารอฟาหร
“พระสัสสุระยัไ็ยัมีวามีวามอบทีู่แลายแนมาหลายปีให้ับไล่ออาแว้น็พอ”ห่าวอู๋พยามพูเพื่อ่วยฟาหรอย่าสุวามสามารถแ่เหล่าุนนา็ไม่เห็น้วย
“เรา้อัราถอนโนพวบ ถ้าปล่อยไว้แล้วเิบอีรั้ะเป็นเรื่ออีนะพ่ะย่ะ่ะ”
เหล่าุนนา่าออวามเห็นไปทาเียันให้ประหารฟาหร
รุ่เ้าอวันประหารฟาหร เาอำอสุท้ายให้ไ้พูับฟาเหนียลูเพีบนเียวอเา
ฟาเหนียรีบมาหาฟาหรผู้เป็นพ่อในุ ฟาหรแทบไม่มีแรที่ะพูเพราะำลัเ็บบาแผลที่โนธนู
“ฟาเหนียเ้ามาแล้วเหรอ”ฟาหรพูอย่าแผ่วเบา
“ท่านพ่อมีอะไรอยาะบอ้า”ฟาเหนียุมมือฟาหลแน่น
“้ารัเ้ามาเ้าเป็นลูสาวที่้าภูมิใที่สุ ใ้ีวิีๆอย่าายละ”ฟาหรพูบำทหาร็เอาัวฟาหรึ้นแท่นประหาร
ฟาเหนียำลันัู่เพาำลััออฟาหรนา็ร้อให้ไม่หยุนาบรที่อฟาหร อไ้าลมาที่พื้น
“ท่านพ่อ”ฟาหระโนออมาแล้ว็หมสิไป
“ท่านอาารย์”อี้เฟิรับร่าฟาเหนียไว้
หลายเือน่อมาบ้านเมือ็ยัไม่สบ เพราะเหล่าุนนาและราษร่าลาแลใที่มีแม่อแผ่นินเป็นลูสาวอบนเิารับไล่พระอัรมเหสี ุนนาแบ่ออเป็นสอฝัสอฝ่าย
หลิวหยามาหาฟาเหนียที่สระบัวที่เิมที่นาอบนั่เป็นประำ เามาพร้อมับสุราหนึ่ไหแล้วมานั่้าฟาเหนีย
“ื่มสุราไหมพระอัรมเหสี”หลิวหยาวนฟาเหนียที่หมอะไรายอยาื่มสุรา
ทั้สอมอาันเหมือนรู้ใ ฟาเหนียมือสั่นแล้วหยิบสุราึ้นมาื่มส่วนหลิวหยา็น้ำาอ
“้าอโทษนะฟาเหนีย แ่นี้ือทาเียวที่ทำให้แผ่นินสบ”หลิวหยาร้อให้ออมา
“ท่านไม่ผิหรอ มันถึเวลาอ้าแล้ว”ฟาเหนียระอัเลือออมา
“รีบเรียหมอหลวเร็ว”อี้เฟิะโนให้นมา่วย
ฟาเหนียล้มไปนอนบนัออี้เฟิ เาับมือฟาเหนียแล้วร้อให้ออมา
“อาารย์ะไม่เป็นไรเี๋ยวหมอหลว็มาแล้ว”อี้เฟิพูพร้อมน้ำา
“อี้เฟิฝาลูๆอ้า้วยนะสั่สอนวิา่าๆในพวเา้วย ารายรั้นี้ไม่มีใรผิอย่าิแ้นใรเลยมันถึเวลาอ้าแล้ว”ฟาเหนียยิ้มพร้อมน้ำา
“ฟาเหนียทำใีๆไว้”ห่าวอู๋ที่ไ้่าว็รีบมาหาฟาเหนีย เาอุ้มฟาเหนียึ้นแล้วรีบวิ่ไปหาหมอหลว
“ห่าวอู๋้ารัท่านนะแ่้อ้าลาท่านรนี้”ฟาเหนียหลับาลีพรเ้น้าลทุะ
“้าไม่ให้เ้าายยัไเ้า็้อไม่าย หาเ้าาย้าะไปามหาเ้าทุภพทุาิ”ห่าวอู๋หลั่น้ำาออมา
ลมหายใร่าน้อยรวยรินนไม่หายใทันในั้นท้อฟ้า็มืมนไ้เิปราาร์สุริยุปราาามำทำนาย
ปัุบัน เวลาไ้ล่วเลยมา1ปี หลัาฟาเหนียโนรถนเธอ็ไ้นอนเป็นเ้าหินิทราอาารไม่ีึ้นเลยนหมอะถอเรื่อ่วยหายใ
“หลายวันมานี้ีพรอุฟาเหนีย หมอ้อถอเรื่อ่วยหายใเพราะูแล้วเธออาะไม่ื่นึ้นมา แ่ถึอย่าไร็้อแล้วแ่าิว่าะให้ถอเรื่อ่วยหายใไหม”หมอยื่นเอสารให้เ็นเพื่อะถอเรื่อ่วยหายใ
“ฟาเหนียื่นสิโล”เสียร้อให้ันระมอแม่และปู่
ร่าน้อยที่นอนเป็นผั็รู้สึเหมือนมีน้ำหยมาที่แ้ม เธอเริ่มยับนิ้วมือและลืมาึ้น็รู้สึว่าัวเอหนัอึ้แนาลีบ
“หมอะ! ฟาเหนียลืมาื่นแล้ว่ะ”ผู้เป็นแม่่าีใที่ฟาเหมียื่นาารเป็นเ้าหินิทรา
หมอรีบเ้ามาูอาารให้ฟาเหนียทำนู่นทำนี้ เพียไม่ี่วัน็ถอเรื่อ่วยหายใแล้ว็ลับบ้านไ้
“ุฟาเหนียใ้ไหมรับ”ายหนุ่มใส่สูทท่าทาูีเ้ามาทัฟาเหนียา้านหลั
ฟาเหนียที่นั่รอแม่ับปู่่าย่ายา่าหมอ็รีบหันมาามเสียทีุ่้นเย ฟาเหนียทำาโเป็นไ่ห่าน
“ห่าวอู๋”ฟาเหนียอุทานออมา
“เราเยเอันที่ไหนรึเปล่ารับ”
นละภพพรหมพาฟ้าลิิ
ะีเส้นีวิเราแล้วเอ๋ย
ให้ย้อนมารัเธอสุเปรียบเปรย
เป็นู่เยแนบสนิทนินิรันร์
บบริบูร์…
ออบุลอนอุาอินทร์ที่อนุาให้เอามาในนิยายเรื่อนี้….
ความคิดเห็น