คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : Chapter 16 : ดวงจันทร์
Chapter 16 : ดวงจันทร์
ดวงจันทร์ของดาวโลกนั้นรู้จักกันดีในชื่อ < Luna Moon > เป็นดาวบริวารเพียงหนึ่งเดียวของโลก จัดเป็นดาวบริวารขนาดใหญ่เป็นอันดับ 5 ของระบบสุริยะซึ่งใช้ระยะเวลาในกาโคจรรอบโลกประมาณ 28 วัน ซึ่งมีขนาดประมาณ 1 ใน 4 ของโลก มีรูปทรงรีเล็กน้อยเพราะแรงไทดัลซึ่งเป็นแรงเดียวกับที่ทำให้เกิดน้ำขึ้นน้ำลง
ลักษณะทางกายภาพประกอบด้วยหินบะซอล และแก๊สจำพวกคาร์บอนมอนอออกไซด์ และ คาร์บอนไดออกไซด์ แต่ที่กล่าวมานั้นหาได้เกี่ยวกับเรื่องนี้ไม่
การดำเนินชีวิตอยู่บนดวงจันทร์นั้นอาจลำบากมากสำหรับมนุษย์เมื่อหลายร้อยปีก่อน แต่ในปัจจุบันสามารถทำได้โดยง่ายจากการสร้างระบบปิดของแก๊สขึ้นในโดมขนาดใหญ่ที่เรียกว่า < Moon Sphere > ซึ่งจะมีทั้งพืชพรรณต่างๆมากมาย น้ำและอากาศ เป็นการจำลองโลกเอาไว้ในโดมเส้นผ่านศูนย์กลาง 500 กิโลเมตร หรือกินพื้นที่ประมาณ 1 ใน 7 ของพื้นผิวทั้งหมด
“ ถึงจะเคยอ่านๆหรือหาเอกสารประกอบมาบ้าง แต่ที่นี่มันก็พอๆกับประเทศขนาดย่อยๆประเทศหนึ่งเลยนะครับ “ วินด์พูดขึ้นขณะกำลังอ่านหนังสือประวัติศาสตร์และข้อมูลของดวงจันทร์ ซึ่งมันก็สร้างความตื่นตาตื่นใจแก่เขาไม่ใช่น้อย
“ ชอบไหมละคะ “ พลอยถามขึ้นขณะกำลังดื่มน้ำอัดลมที่ซื้อมาจากตู้ขายอัตโนมัติแถวๆนี้ สิ่งที่ใช้ในการดำรงค์ชีพแทบทั้งหมดบนนี้นั้นล้วนสามารถซื้อได้จากบัตรสมาชิกที่จะได้รับแจกเมื่อขึ้นมาสู่ดวงจันทร์
ซึ่งมันเป็นทั้งบัตรสำหรับถอนเงินหรือทำธุรกรรมทางการเงินทั้งหมดบนนี้เนื่องจากเป็นรูปแบบการปกครองตนเองโดยไม่ขึ้นตรงกับใคร ไม่มีรัฐบาลปกครอง ใช้กฎหมายรวมที่บัญญัติขึ้นโดยชนกลุ่มแรกที่ขึ้นมาถึงที่นี่และตั้งรกราก หากแต่มันยังคงครอบคลุมแทบทุกความผิดที่เกิดขึ้น
“ น่าแปลกใจเหมือนกันนะครับกับรูปแบบการปกครองตนเอง ทั้งการที่ไม่มีผู้นำและอื่นๆแต่กลับสามารถอยู่ได้โดยไม่มีเหตการณ์ไม่สงบหรือก่อการร้าย “ วินด์พูดขึ้นขณะเปิดหนังสือเล่มถัดไปที่กล่าวถึงการปกครองแบบคร่าวๆ
“ ถ้าให้พูดง่ายๆนะคะ สมมุติว่าโลกนั้นคือประเทศๆหนึ่งโดยมีรัฐอื่นๆเป็นจังหวัดละก็ ดาวแต่ละดวงเองก็จะถือว่าตนเองนั้นเป็นที่ตั้งหรือก็คือประเทศ ส่วนชนกลุ่มต่างๆในดวงดาวนั้นเป็นรัฐย่อยนั่นละคะ จริงๆแล้วมีอีกหลายดวงเลยนะคะที่นำรูปแบบการปกครองนี้ไปใช้แต่ไม่สำเร็จผล แต่ที่เราสามารถทำได้นั้นเพราะขอบเขตในการดูแลและบังคับใช้เพียงแค่ไม่กี่สิบตารางกิโลเมตรกระมัง “
พลอยสรุปให้วินด์เข้าใจอย่างคร่าวๆ ซึ่งมันก็ไม่ได้ยากเกินมันสมองระดับเขาที่จะทำความเข้าใจมันในเวลาอันสั้น
“ จะบอกว่าในขณะที่โลกอยู่กันอย่างสงบสุข ดาวอื่นๆไม่ได้เป็นไปด้วยงั้นสิครับ “ วินด์ถามจี้ประเด็นที่เขาสงสัย ถ้าจับใจความจากสิ่งที่หญิงสาวผู้อาวุโสกว่าต้องการจะสื่อแล้วก็คงจะเป็นเช่นนั้น
“ คะ แต่จะบอกว่าโลกนั้นสงบสุขก็คงไม่ถูกนัก หากแต่ก็ยังคงดีกว่าดาวดวงอื่นๆมากมายนักนั่นละคะ “ เธอตอบยิ้มๆให้กับการช่างสังเกตของลูกศิษย์ที่ยังคงตั้งหน้าตั้งตาอ่านหนังสือต่อไป
ที่พวกเธอนั้นสามารถมานั่งเอ้อระเหยลอยชายกันได้นั้นเพราะงานในส่วนของพลอยและวินด์นั้นดำเนินการจนเสร็จสิ้นเกือบหมดแล้ว เหลือแต่นำข้อมูลจากฝ่ายอื่นๆมาเชื่อมโยงและปรับแต่งให้เข้ากัน และนี่ก็เป็นวันแรกจากเวลากว่า 1 สัปดาห์ที่พวกเขาไม่ได้นอนเลยจนถึงเมื่อคืนวาน
“ พอจะเข้าใจคุณวินด์แล้วละคะว่าทำไมถึงต้องทำงานหามรุ่งหามค่ำแบบนั้น แต่มันก็ใช้พลังสมาธิสูงมากจริงๆนะคะ “ พลอยพูดขึ้นเพราะงานที่เธอรับผิดชอบนั้นถ้าจะใช้เวลาทำจริงๆตามปกติคงกินเวลาหลายเดือน แต่อยู่ๆชายหนุ่มคนนี้ดันชวนเธอทำงานไปเรื่อยๆจนกว่ารู้ตัวก็กินเวลาไปสัปดาห์กว่าๆเสียแล้ว
“ ผมชินแล้วละครับพี่พลอย แต่การทำงานติดต่อกันโดยที่ยังรักษาสมาธิได้ก็ทำให้เนื้องานออกมาดีเยี่ยมเลยนะครับ เพราะตัวงานจะไม่มีรอยต่ออีกทั้งยังเสร็จได้เร็วกว่าเดิมมากเพราะเราจะไม่ต้องรื้อฟื้นเรื่องๆเก่าๆเนื่องจากได้ทำมันมาโดยตลอดนั่นละ “
วินด์ว่าพลางบิดขี้เกียจ จากหนังสือเล่มแรกที่กล่าวถึงประวัติศาสตร์ของเทคโนโลยีอวกาศ มาถึงเล่มที่สองที่บอกเกี่ยวกับข้อมูลโดยละเอียดของดวงจันทร์ ตามด้วยสุดท้ายการปกครองของดาวต่างๆที่มนุษย์ได้ไปบุกเบิก
ซึ่งทั้ง 3 นี้เป็นหนังสือเฉพาะทางที่เขาเองก็หาอ่านไม่ได้บนพื้นโลกเหมือนกันถือว่าคุ้มที่นอกจากจะได้ทำงานแล้วยังมีความรู้รอบตัวกลับไปเพิ่มเติมในส่วนที่ขาดด้วย
“ จะกลับห้องเพื่อพักผ่อนเลยไหมคะ “ พลอยถามขึ้นขณะวินด์กำลังฟุบกับโต๊ะหนังสือด้วยความเหนื่อยล้า
วันนี้ก็จากโลกมาเป็นเวลากว่า 6 เดือนแล้วโครงการทั้งหมดดำเนินหน้าอย่างรวดเร็วนักวิชาการสาขาวิชาชีพต่างๆ อีกทั้งเงินทุนมากมายจากพื้นโลกถูกสั่งนำเข้ามายัง < Moon Sphere > ไม่เว้นแม้แต่อาหารที่ในอดีตพอเพียงต่อผู้พักอาศัยแต่ปัจจุบันนั้นกลับเต็มไปด้วยผู้เข้ามาใหม่มากมาย ทำให้มันไม่พอต่อความต้องการของบุคลากรที่ถูกเชิญมา
" 6 เดือนแล้วสินะครับ " ชายหนุ่มเปรยๆพลางมองขึ้นไปบนเพดานที่ถูกทำจากกระจกใสมองเห็นหมู่ดาวมากมายเต็มฟากฟ้า นภาที่ถูกปกคลุมไปด้วยหมู่แสงระยิบระยับ
แต่แม้เวลานี้หมู่ดาวทั่วทั้งท้องนภามากมายเพียงใดก็ไม่อาจเติมเต็มใจชายหนุ่มคนนี้ได้ สิ่งที่มอบความสุขให้แก่เขานั้นแม้ในอดีตมีแต่ก็จากไปแล้ว หากแต่ก็ยังคงมีความหวังริบหรี่อยู่ข้างล่างนั่นบนพื้นโลกนั้น
" เป็นอะไรคะ Homesick หรือไง " พลอยพูดยิ้มๆกับวินด์ที่อายุน้อยกว่าพลางใช้มือเรียวยาวนั้นลูบไล้ไปยังเส้นผมหนาสีดำสนิทเหมือนดั่งอวกาศที่ไร้สิ้นสุด
" คงยังงั่นละมั้งครับ ... ก็ 6 เดือนนี่นา " วินด์ลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกจากห้องหนังสือส่วนกลางเพื่อกลับไปยังที่พักผ่อนส่วนตัวของตนเองโดยมีหญิงสาวที่แก่กว่าเล็กน้อยเดินตามอยู่ห่างๆ
ภายในห้องสี่เหลี่ยมสีขาวนี้นับวันวินด์ยิ่งรู้สึกว่ามันแคบลงทุกทีๆ ไม่รู้ว่าเขาคิดไปเองหรือเปล่าแต่คงเป็นเพราะเขาคิดไปเองนั่นละ
" มาสเตอร์เบื่อสินะคะ " เสียงของอลิซดังทักขึ้นเหมือนรู้ว่าเขาเริ่มรู้สึกไม่ดีเท่าไรกับสถานที่แห่งนี้แล้ว
" นั่นสิอลิซเธอคิดว่ายังไงละ " วินด์บ่นเบาๆกับตัวเองเหมือนไม่ใส่ใจอีกเพียง 6 เดือนก็จะถึงเวลาตามที่วางแผนไว้งานทางนี้เองก็เสร็จแทบทั้งหมดแล้ว ' เอายังไงดีละทางนี้เองคนที่ไว้ใจได้ก็มีแค่พี่พลอยแต่จะให้ทำยังไงไม่มีคนดูแลงานทีนี่แทนเลย '
" อลิซคิดว่ายังไงดี " วินด์ละสายตาจากมอนิเตอร์มองไปยังโฮโลแกรมสาวสวยที่กำลังนั่งอยู่ข้างๆบนกองหนังสือ หลังจากที่มายังดวงจันทร์ได้ไม่นานนักเขาเริ่มเบื่อๆที่ไม่มีคนคุยเล่นด้วยจึงสร้างเครื่องขนาดพกพาขึ้นเพื่อให้เธอสามารถปรากฏตัวมาคุยกับเขาได้
" จะทิ้งฉันแล้วหรอคะ ทั้งๆที่....ทั้งๆที่อยู่กินกันมานานขนาดนี้แท้ๆ " เธอร้องไห้ซิกๆพลางหยิบผ้าเช็ดหน้าสีดำขอบขาวขึ้นปาดน้ำตาเหมือนหนังเก่าๆที่เขาเคยดูรู้สึกว่านางโศรยาตอนถูกคุณอธิชาติรังแกหรืออะไรเทือกๆนั้นนั่นละ
" เอ่อแค่เขียนโปรแกรมขึ้นให้ดูแลงานแทนเองนะครับ อลิซจะได้ดูแลผมอย่างเต็มที่ไงละ " วินด์พูดปลอบพลางคิดในใจว่าตกลงสาวน้อยที่เขาสร้างขึ้นนี่ยังไงกันแน่พักหลังๆเริ่มมีหยอกล้อแล้ว ทั้งๆที่ตอนแรกๆนั้นทำเพียงแค่ถามคำตอบคำเท่านั้นเอง
เสียงพิมพ์คำสั่งระรัวดังขึ้นถี่ยิบเพื่อป้อนคำสั่งใหม่และเขียนรายละเอียดเพิ่มเติม เพราะ AI ตนนี้นั้นต่างจากอลิซที่ถูกเขียนขึ้นมาเพื่อเป็นเหมือนเลขาตัวจิ๋วคอยจัดตารางงานและอื่นๆที่เกี่ยวกับการดำเนินชีวิต
แต่เจ้านี่ที่เขากำลังเขียนอยู่นั้นมันมีไว้เพื่อดูแลกิจการเพราะฉะนั้นต้องใส่โปรแกรมคำนวนและการคาดการณ์ทางเศรษฐศาสตร์ไว้เพื่อให้ง่ายต่อการบริหารงานในส่วนที่เหลือ
แสงสว่างภายในห้องดับลงก่อนจะมีแสงๆหนึ่งค่อยๆโผล่ออกมาจากเบื้องหลังของโลก อาทิตย์ที่หลบอยู่ในเงามาเป็นเวลานานค่อยๆทอประกายย้อมให้ดวงจันทร์สว่างไสวบ่งบอกถึงเวลากลางวันของลูน่า
" มาสเตอร์ขา ... เสร็จแล้วสินะ " อลิซชะเง้อคอมองไปยังมอนิเตอร์ที่กำลังฉายตัวอีกษรเรียงกัน 7 ตัวเป็นคำว่า ' Loading ' ที่ขึ้นมาและหายไปอย่างถี่ยิบเป็นการบอกให้รอ ซึ่งตอนนี้เจ้านายของเธอก็ได้หลับไปแล้วซะด้วยสิ
หลังจากรออยู่ครู่หนึ่งตัวอักษรทั้ง 7 ก็หายไปปรากฏชายในชุดพ่อบ้านยุโรปผมยาวดำทรงหางม้าถึงกลางหลังนัยน์ตาสีแดงดังโลหิตแฝงแววเจ้าเล่ห์คมคาย นี่คงจะเป็นอวาตาร์ที่มาสเตอร์ของเธอเป็นผู้ออกแบบตามลักษณะนิสัยของเจ้าตัวนี้กระมัง
" สวัสดีตอนเช้าครับคุณอลิซและมาสเตอร์ " ชายคนนั้นเดินออกมาจากมอนิเตอร์พลางโค้งคำนับให้แก่เธอและเจ้านายที่กำลังหลับอยู่ครั้งหนึ่งเพื่อเป็นการทำวามเคารพตามมารยาท
" มาสเตอร์กำลังหลับอยู่นะคะ เพราะสร้างคุณมันใช้ทั้งสมาธิและความคิดมากมายละมั้ง " อลิซว่ายิ้มๆพลางนั่งมองชายที่ถูกเรียกว่ามาสเตอร์ที่กำลังสัปหงกเหมือนเด็กๆที่แอบหลับในชั้นเรียน ถึงจะไม่มีน้ำลายยืดก็เถอะแต่ก็ตลกไม่น้อยเลย
" งั้นหรอครับ " ชายในชุดพ่อบ้านมองไปยังว่าที่เจ้านายของตนก่อนจะถอนหายใจออกมาแล้วนั่งลงข้างๆ AI สาวใช้ ก่อนจะใช้คำสั่งสร้างโต๊ะเก้าอี้และถ้วยชาขึ้นมาชุดหนึ่ง
" เชิญสุภาพสตรีนั่งเถอะครับ ถึงเราจะเป็นโฮโลแกรมแต่ในโลกฟากนี้ นี่คือที่ๆของเรานะครับ " ชายในชุดพ่อบ้านกล่าวออกมาพร้อมกับรินชาลงในถ้วย
อลิซนั่งนิ่งอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเงยหน้ามองมายังชายที่กำลังยืนนิ่งอยู่ด้านข้าง
" แล้วนาย...ไม่สิคุณพ่อบ้านมีชื่อหรือยังคะ "หญิงสาวที่กำลังนั่งจิบชาอยู่เอ่ยถามขึ้นโดยมีสายตางุนงงมองตอบมาจากชายคนนั้นก่อนที่เขาจะทำหน้าครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วส่ายหัวเบาๆ
" ไม่มีในฐานข้อมูลงั้นสินะคะ แล้วจะรอให้มาสเตอร์ตื่นมาตั้งให้งั้นหรอ " เธอยังคงถามต่อพลางจิบชาอย่างอารมณ์ดี จริงๆแล้วมันก็ไม่ได้มีรสชาติอะไรหรอก แต่ในฐานข้อมูลที่เธอหามามันบอกให้เป็นแบบนี้นี่นา
" แบบนั้นน่าจะดีกว่าครับ ไว้ก่อนก็ได้ผมเองก็ไม่ได้คิดมากอะไร " พ่อบ้านหนุ่มใบหน้าคมคายที่เป็นเพียงโฮโลแกรมตอบกลับเหมือนไม่ได้ยี่หระอะไรก่อนจะจัดการฐานข้อมูลที่เจ้านายของตนมอบหมายให้ดูแลซึ่งเกี่ยวข้องกับงานทั้งหมดเข้าหมวดหมู่ที่เหมาะสม
ส่วนอลิซทำเพียงนั่งจิบชาเปิดเว็บเพจต่างๆดูไปเรื่อยๆเพื่อหาอะไรทำฆ่าเวลารอเจ้านายของเธอตื่นทั้งกอสซิปดารา ทำนายดวงชะตาหรืออัพเดตแฟชั่นต่างๆเรื่อยเปื่อยเพื่อรอให้เจ้านายของเธอตื่นจากการพักผ่อน ยังไงก็ตามโปรแกรมอย่างพวกเธอไม่จำเป็นต้องกินนอนหรือพักผ่อนแม้แต่น้อย
....
ผ้าม่านที่ถูกเลื่อนเพื่อบดบังแสงอาทิตย์สีเหลืองส้มเป็นประกายเจิดจ้า เป็นระบบอัตโนมัติที่ถูกควบคุมโดยอลิซเมื่อนาฬิกาบ่งบอกเวลาว่าเจ้านายของเธอได้นอนหลับพักผ่อนมานานกว่า 10 ชั่วโมงแล้ว
" มาสเตอร์คะ เช้าแล้วนะคะ " เธอพูดขึ้นพร้อมกับดนตรีแจ๊สบรรเลงเบาๆคลอบรรยากาศยามเช้าตามเวลาโลก เรียกให้เจ้านายขี้เซาของเธอค่อยๆปรือตาขึ้นช้าๆ
ไร้ซึ่งเสียงตอบรับจากร่างของชายหนุ่มอันเป็นที่หมายปองของหญิงสาวที่ปัจจุบันกำลังทำตัวเป็นปัญหาให้กับเลขาตัวจิ๋วของเขา ร่างนั้นยังคงนอนนิ่งบนที่นอนเหมือนจะบอกว่าไม่อยากลุกไปไหนผิดกับจังหวะดนตรีที่ค่อยๆเร็วและเร่งเร้ามากขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุดวินด์ก็ไม่อาจทนไหวต้องลุกขึ้นมาทำท่าสะลึมสะลือ
" ถ้าได้นอนอีกพักหนึ่งก็ดีสิน่า " ชายหนุ่มทำเพียงบ่นอุบแล้วลุกขึ้นเดินไปเข้าห้องน้ำอย่างทุกทีขณะที่รับฟังรายงานข่าวจากหน้าจอโฮโลแกรมไปด้วย ทุกอย่างก็เหมือนเดิมจนได้ยินบางสิ่งที่แปลกออกไป
' เปิดตัวเกมออนไลน์ใหม่ผลิตโดยเทคโนโลยีล่าสุดที่เพิ่งจะเปิดเผย New Legend Online เปิดให้ทดสอบกันปลายปีนี้ อย่าลืมติดตามด้วยละ ' เป็นภาพโลกแฟนตาซีสวยงามทั้งเมืองที่ถูกตกแต่งแบบสถาปัตยกรรมแบบกรีก โรมัน ไปจนถึงหมู่บ้านต้นไม้หรือเมืองใต้ท้องทะเลลึก
" บ้าน่าตัว Demo เสร็จตั้งแต่เมื่อไรกัน " วินด์รีบจัดการธุรยามเช้าให้เรียบร้อยก่อนจะเปลี่ยนจากชุดนอนเป็นเสื้อยืดแขนสั้นสีขาวสะอาดกางเกงขายาวสีเดียวกันสบายๆ แล้วนั่งลงบนเก้าอี้ทำงานตัวประจำที่ใช้งานมาแล้วกว่าครึ่งปี
" ขออภัยด้วยครับมาสเตอร์ แต่ผมเห็นว่าบางส่วนน่าจะเริ่มดำเนินโครงการต่อได้แล้ว " อยู่ๆชายในชุดพ่อบ้านก็ปรากฏตัวขึ้นข้างๆอลิซที่กำลังนอนเล่นบนหน้าปกหนังสือที่กองอยู่บนโต๊ะข้างเขา แล้วโค้งน้อยๆเป็นการทักทายอย่างให้เกียติ
วินด์นิ่งมองไปยังภาพโฮโลแกรมนั้นก่อนจะนึกถึงสิ่งที่ตนได้ทำไว้เมื่อคืน หลังจากสั่งโปรแกรมให้ทำงานแล้วก็เผลอหลับไปเนื่องจากความเหนื่อยล้าในหลายๆเรื่องๆทั้งทางกายและใจ
" อ๋อ นายสินะลูกน้องใหม่ของฉันแหมโปรแกรมออกแบบนี่ก็ใช้ได้เลยทีเดียว ว่าแต่อลิซทักทายกันบ้างหรือยังละ " วินด์ทำท่าเหมือนจะอ๋อจนถึงบางอ้อก่อนจะหันไปมองที่หน้าต่างโน่นนี่แล้วหันมามองยัง AI ในชุดพ่อบ้านอีกครั้ง
" ว่าแต่นายชื่ออะไร " วินด์ถามขึ้นขณะอ่านข้อมูลต่างๆในอินเทอร์เน็ตไปเรื่อยเปื่อย ตามมาด้วยเสียงไม่พอใจของอลิซเหมือนจะบอกว่าไม่ค่อยชอบที่เขาพูดเท่าไรนัก
" มาสเตอร์ลืมไปแล้วหรอ ว่าไม่ได้ตั้งชื่อให้คุณพ่อบ้านน่ะค่ะ " เธอทำท่าทางฮึดฮัดนิดหน่อยปล่อยให้ชายที่ยืนข้างๆเธอเผยรอยยิ้มเล็กๆไม่ให้น่าเกลียดจนเกินไป ส่วนนายวินด์ตอนนี้ที่กำลังหัวเราะร่ามองไปยังหญิงสาวที่เขาสร้างขึ้นมากว่า 5 ปีแล้ว เธอเองก็มีพัฒนาการไปบ้างแล้วเหมือนกัน
" อลิซแปลกไปหรือเปล่า " วินด์เผลอหลุดปากพูดออกไปหลังจากมองท่าทีงอนง่อแสนน่ารักของหญิงสาวในชุดโกธิค ที่ถึงแม้จะเป็นเพียงข้อมูลดิจิตอลหรือแอนดรอยด์ แต่เธอก็สามารถตอบโต้กับเขาและเริ่มมีสิ่งที่เรียกว่า Emotion หรืออารมณ์บ้างแล้วนั่นเอง
" ไม่รู้สิคะ แต่นี่คงเป็นสิ่งที่มาสเตอร์ต้องการใช่ไหมละค่ะ ถ้าจะให้พูดจริงๆฉันก็คงขาดแต่ Body นั่นละคะ " เธอเปลี่ยนสีหน้าจากเล่นๆกลายเป็นเศร้าหมองเมื่อนึกถึงสิ่งที่ยังขาดไปมันยังคงถูกบันทึกและเขียนไว้ในความทรงจำของเธอถึงสิ่งที่ทำให้ Android สามารถเป็นจริงได้ Memories Emotion ... และสุดท้าย Body เมื่อเปรียบให้เข้าใจง่ายๆ
Memories หรือหน่วยความจำก็มีค่าคล้ายๆกับความทรงจำของมนุษย์ ส่วน Emotion หรืออารมณ์ความรู้สึกกล่าวคือจิตใจของผู้คน ซึ่งเธอเพิ่งจะมีมันเมื่อไม่นานมานี้และสุดท้ายคือ Body ร่างกายของเธอเหมือนภาชนะที่ทำให้เธอมีตัวตนขึ้นมาในโลกใบนี้
จริงๆแล้วมาสเตอร์ของเธอได้ทดลองสร้างภาชนะต่างๆมากมายแต่มันก็ไม่ได้ใกล้เคียงกับสิ่งในมายาคติของเขาเลย จนเมื่อไม่นานมานี้ในกรณีของริณเขาได้สร้างร่างกายเทียมมนุษย์ได้สำเร็จ และถือว่าเธอเป็น Human-Droid ตัวแรกของโลกเลยก็ว่าได้
" ทั้งๆที่ฉันมาก่อนแท้ๆ " เธอยังคงก้มหน้าเหมือนจะบ่งบอกถึงอาการไม่พอใจแต่วินด์กลับยังคงใบหน้านิ่งเรียบตามปกติไว้แล้วหันไปสนใจที่ตัว AI อีกคนมากกว่า
" หืม...นั่นสินะเอาเป็นเราจะเรียกนายว่า นิว ที่หมายถึงสิ่งใหม่ๆก็แล้วกัน " วินด์พูดเสร็จก็หันกลับไปยังมอนิเตอร์โฮโลแกรมเบื้องหน้าเพื่อจัดการอะไรบางอย่างก่อน
" นิวฉันฝากนายจัดการงานพวกนี้ทั้งหมดด้วยละ คงไม่ได้ยากเกินความสามารถในการประมวลผลของนายหรอกนะ " วินด์กล่าวพลางปิดอุปกรณ์ขนาดพกพาของตัวเองแล้วลุกขึ้นเช่นเดียวกับอลิซที่ค่อยๆหายไปเหลือเพียงความว่างเปล่า
" รับทราบครับมาสเตอร์ " ชายในชุดพ่อบ้านที่บัดนี้ถูกเรียกว่านิวกล่าวตอบรับพลางโค้งให้อย่างนอบน้อมเป็นการส่งเจ้านายของตนจนเขาเดินออกไปจากห้องพักนั้น
....
" แสบนะเราฉันยังไม่ได้บอกให้ทำอะไรแท้ๆ " วินด์พูดขึ้นขณะเดินไปยังสถานีอวกาศที่ตัวเองจำได้ว่าเคยใช้มันเพื่อเดินทางมายังดวงจันทร์ลูน่านี้
" แหมแต่จากข้อมูลอัตราการเต้นของหัวใจตอนนี้ดูเหมือนมาสเตอร์จะดีใจมากๆเลยนี่ค่ะ " เสียงของอลิซดังขึ้นจากหูฟังที่กำลังเล่นดนตรีเบาๆเพื่อให้ได้ยินเสียงต่างๆรอบด้าน
" นั่นสิก็อยู่ในคุกกลางความมืดของอวกาศนี้มานานแล้วเนี่ยสิเบื่อจะตายอยู่แล้ว แถมเจ้าบ้าพวกนั้นดันนัดกันเงียบหายซะได้ " วินด์บ่นถึงเจ้าเพื่อนรักตัวแสบสองคนที่หลังจากผ่านช่วงเดือนสองเดือนแรกก็แทบจะไม่ติดต่อมาหาเลยเหมือนนัดกันไว้
" ก็ลงไปคุยด้วยตัวเองเลยสิค่ะ ไม่เห็นจะยาก " อลิซยังคงโต้ตอบในแบบของเธอ หลังจากนั่งรออยู่นานในที่สุดเที่ยวบินของเขาก็มาถึง
" ไปกันเถอะอลิซกลับไปที่โลกกัน " วินด์พูดเบาๆกับตัวเองแล้วลุกขึ้นเดินไปยังห้องพักของกระสวยอวกาศขนาดใหญ่ทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้าแตกต่างไปบ้างกับที่เขาใช้โดยสารขึ้นมาในตอนแรก
....
" กลับมาแล้วสินะครับพี่ชาย " ชายผมขาวดุจหิมะที่กำลังนั่งทำงานอยู่ในห้องของตึกสูงเสียดฟ้าใจกลาง Area-A กล่าวขึ้นเรียกใบหน้าสนใจของเลขาที่นั่งอยู่ด้วยกันได้
" ดูไม่ดีใจเลยนะค่ะ " ริมฝีปากบางน่าหลงไหลพูดออกมาเหมือนจะเป็นการเหน็บอยู่หน่อยๆแต่ชายที่กำลังทำงานอยู่นั้นก็ไม่ได้เคลือบแคลงอะไรทำเพียงหัวเราะออกมาเบาๆ
" ก็งานยุ่งมันจะเริ่มแล้วนี่ครับ " เพลิงยังคงเซ็นเอกสารต่างๆต่อไปเหมือนจะบอกว่าไม่ได้สนใจเรื่องที่กำลังจะเกิดขึ้นในอนาคตนี้มากมายนักผิดกับภายในใจที่ลุ่มร้อนเหมือนมีไฟมาสุม ไฟที่เรียกว่าความสนุกและน่าตื่นเต้นยังไงละ
______________________________________________________________
หายไปนานเลย lol
ปิดเทอมคิดว่าจะว่างที่ไหนได้งานมาเยอะกว่าเปิดเทอมอีก แต่จริงๆก็แอบแต่งนั่นละครับแต่แทบจะไม่มีเวลาเจียดมาอัพเลย คิดว่าต้นเดือนหน้าหลังวันที่ 4 น่าจะกลับมาอัพได้อาทิตย์ละ 1-2 ตอนตามที่ตั้งเป้าไว้
ขอโทษจริงๆนะครับ ทั้งๆที่ก็ไม่ได้แต่งดีจนน่าติดตามแท้ๆ แต่ก็ยังกระแดะไม่อัพอีก ; w ;
แล้วก็มีเนื้อเรื่องบางส่วนที่ต้องตามแก้ตั้งแต่เริ่มด้วยเหมือนกัน
______________________________________________________________
ความคิดเห็น