ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Legend : Online

    ลำดับตอนที่ #17 : Chapter 15 : คืนสุดท้าย

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 71
      0
      2 ก.พ. 57

    Chapter 15 : คืนสุดท้าย

     
     

                    ไงเพื่อนรักเปลี่ยนสถานะจากโสดเป็นมีภรรยาถูกต้องตามกฎหมายสักที ถึงจะข้ามขั้นตรงแฟนไปบ้างก็เถอะ วินด์ยิ้มกวนๆอย่างมีเลศนัยมองไปยังยูตะที่กำลังเดินวนไปมาในห้องรับรองของโรงแรมที่ถูกใช้เป็นสถานที่จัดงานสละโสด ถึงจะกล่าวแบบนั้นแต่ก็มีเพียง วินด์ ยูตะ และ ปิยะ เพียงสามคนเท่านั้น

     

                    ไม่น่ารีบเลยวะ  “ ยูตะตอบติดตลกด้วยน้ำเสียงหดหู่ก่อนจะเพิ่งนึกเสียดายชีวิตวัยรุ่นที่น่าจะได้ใช้สักอีก 4-5 ปี

     

                    เฮ้ยดีออกได้มีคนดูแลเลยนะนาย ออกจะสบาย ปิยะแซวไปบ้างแต่ก็ทำให้ยูตะสีหน้าหงอกว่าเดิมอีกเพราะดูแลในที่นี้มันหมายถึงในหลายๆความหมาย

     

                    ไปซะละเพื่อนเรา  วินด์พูดจบก็หัวเราะก๊ากออกมาไม่สนเพื่อนรักที่กำลังนั่งหน้าหงอเป็นสุนัขถูกเจ้านายโกรธซะงั้น

     

                    หย่าเลยดีไหมวะ ยูตะถามติดตลกก่อนจะโดนเพื่อนรักทั้งสองเพ่งกะบาลแยกไปคนละทีจนหน้าแทบทิ่มตกจากเก้าอี้

     

                    แล้วคุณมิเนอร์ว่าเขาไม่ดีตรงไหน การศึกษา ฐานะ มารยาท ความสามารถ ยิ่งหน้าตาไม่ต้องพูดถึง แกออกจะโชคดีพวกฉันยังอึ้งด้วยซ้ำไปทำอีท่าไหนถึงได้รักกัน วินด์พูดพร่ำสรรพคุณของเจ้าสาวในคืนนี้ให้เพื่อนรักเพิ่งแต่งงานที่คิดกำลังจะหย่าเสียอย่างนั้น

     

                    ท่าที่แกให้ฉันไปตามล่าตัวสุนัขทรยศถึงอังกฤษไงละปิยะ ว่าแล้วก็ส่งลูกยังไปปิยะต่อตอนนี้ไม่มีอารมณ์เถียงกับเจ้าตัวแสบผมดำข้างๆนี่หรอก

     

                    “ ใช่ที่ขอยืมอลิซไปรึเปล่า หว่า วินด์ยักคิ้วถามเพื่อนอีกคนที่น่าจะส่งลูกมาให้เขาต่อ

     

                    งานนั้นนั่นละ เลิกแกล้งเจ้ายูได้แล้วมันเสียดายชีวิตสุดๆละตอนนี้ ปิยะพูดพลางลูบหลังปลอบใจเพื่อนรักที่กำลังปรับทุกข์ถึงหลักการใช้ชีวิตวัยรุ่นที่ผิดพลาดของตน อย่างน้อยก็น่าจะคบๆไปก่อนแล้วค่อยแต่งก็ได้

     

                    เท่านี้ 1 ใน 3 แห่งตรีศุลย์ก็สละโสดไปซะละ เจ้าตัวแสบคนเดียวยังคงพูดเอ่ยขำๆต่อไม่สนเพื่อนที่มีท่าจะร้องไห้อย่างเดียว

     

                    นั่นซิ แล้วฉันกับนายละวินด์ ปิยะถามไปยังเพื่อนรักที่เพิ่งโดนหักอกมาหมาดๆ ถึงภายนอกจะแสดงออกมาแบบนี้แต่ไม่รู้ว่าภายในเตลิดเปิดเปิงไปไหนแล้วบ้างก็ไม่รู้

     

                    โห้ย ชิวๆ สิวๆ โนพรอเบลม วินด์กล่าวออกมาสบายๆไม่ว่าชีวิตหน้าฉากเขาจะเป็นเช่นไรขอแค่ได้อยู่กับเพื่อนรักทั้งสองนี้ จะปล่อยตัวเช่นไรก็ไม่มีใครมาตำหนิติเตียนเขาหรอก

     

                    สุรามากมายถูกนำมาปรนเปรอชายหนุ่มทั้งสามจนในที่สุดก็ถึงเวลาส่งเพื่อนรักคนนี้เข้าห้องหอ

     

                    แย่หน่อยวะ ข้างหน้าโน่นประตู  “ วินด์พูดพร้อมกับออกแรงส่งเบาๆด้วยปลายเท้าไปที่หลังของเพื่อนรักจนพุ่งไปข้างหน้าตามแรงที่กระทำมา

     

                    ทำกันได้เสื้อแพงนะโว้ย ยูตะโวยเบาๆแล้วมองไปยังประตูสีขาวของโรงแรมแห่งนี้ ห้องสวีทรูมชั้นบนสุดที่เพื่อนรักทั้งสองลัดคิวจองมาให้

     

                    เงินฉันอยู่ดี วินด์ตอบขำๆตามด้วยการส่ายหน้าอย่างเอือมระอาในตัวคนข้างๆที่ยิ้มระรื่นเมื่อได้แกล้งเพื่อนรัก

     

                    ให้เป็นของขวัญแต่งงานก็ไม่เกี่ยวสิว๊า  “ ยูตะพูแล้วเปิดประตูเข้าไปหาหญิงสาวที่กำลังรอเขาอยู่ เธออาบน้ำเปลี่ยนเป็นชุดนอนรอเขาอยู่ก่อนแล้ว ผมสีฟ้าถูกปล่อยให้สยายไปบนหลังดวงหน้าที่แม้จะไม่มีเครื่องแต่งเติมอะไรในเวลานี้กลับงดงามยิ่งกว่าที่เห็นเมื่อกลางวัน ร่างกายภายนอกที่เห็นยามปกติดูสวยและงดงามประหนึ่งภาพวาดของนางฟ้า ยามนี้กลับน่ารักและพิศมัย

     

                    ยูตะ … “ เธอเอื่อยเรียกเขาเบาๆก่อนจะเดินไปถอดเสื้อนอกของเขาออกแล้วพับวางไว้ให้ที่โต๊ะเครื่องแป้งอย่างปราณีตแล้วปล่อยให้ค่ำคืนนี้เป็นไปตามบรรยากาศของมัน

     

                    ....

     

                    เจ้านั่นเมื่อกี้ทำยังกับญาติเสีย ตอนนี้เดินเข้าไปเป็นแมวเชื่องๆเชียว ปิยะบ่นเมื่อเดินแยกออกมายังลิฟต์ของโรงแรมเพื่อเตรียมตัวเดินทางกลับบ้าน

     

                    พรุ่งนี้เช้าสินะของนายน่ะ แต่ฉันกับหมอนั่นไปส่งไม่ได้หรอกนะ ชายหนุ่มพูดขึ้นเมื่อนึกได้ว่าวินด์เองก็มีเรื่องต้องทำเหมือนกันในวันพรุ่งนี้และคงไม่อยู่ที่นี่อีกนานเลยเชียวละ

     

                    งั้นรับไว้แต่น้ำใจแล้วกัน  วินด์ถอดเสื้อนอกออกพาดไว้กับแขนก่อนที่ลิฟต์จะเปิดออกมาตามด้วยเอริซ่าที่พุ่งเข้ามากอดเขาเหมือนทุกที

     

                    กลับบ้านกันเถอะครับ เขาว่าพลางยืนเสื้อนอกส่งให้กับเฟิร์นที่ยืนรออยู่แล้ว

     

                    หรือนี่เป็นเหตุผลที่นายยังอยู่ดีสบายดีกันแน่นะ ใครกันแน่ที่ถูกช่วยกัน ปิยะพูดจาวกวนก่อนจะเดินจากไปแต่วินด์ที่ได้ยินนั้นเข้าใจในความหมายของมันดี อาจจะถูกอย่างที่ปิยะว่าที่เขายังอยู่สบายๆโดยไม่ทุกข์ร้อนอะไรถึงแม้ริณจะปฏิเสธคงเป็นเพราะเด็กน้อยคนนี้คอยเอาใจใส่ตัวเขาตลอดเวลาไม่ว่าจะเป็นยามใดก็ตาม

     

                    โรสลอยสีขาวแล่นผ่านถนนยามค่ำคืนกลับสู่ตัวคฤหาสน์อัครเมธีที่ Area-A เขต 3 โดยมีเอริซ่าที่เหนื่อยจากการติดตามเขาออกมาข้างนอกตั้งแต่เช้านอนอยู่บนตัก

     

                    จะพาคุณหนูเอริซ่าไปด้วยหรือเปล่าครับ เฟิร์นเอ่ยถามขณะกำลังขับรถอยู่ทำลายความเงียบของค่ำคืนนี้

     

                    ไม่ละมันน่าจะลำบากเกินไปสำหรับเด็กตัวเล็กๆแบบเธอ วินด์พูดออกมาขณะที่ลูบหัวเด็กสาวตัวน้อยที่ยังคงหลับปุ๋ยไม่รู้เรื่องราวบนตักของเขา

     

                    คืนนี้ผมจะนอนเป็นเพื่อนเธอแล้วกันฝากเตรียมห้องด้วย วินด์พูดออกมาพร้อมกับอลิซที่จัดแจงส่งเรื่องไปยังแม่บ้านของคฤหาสน์ให้เตรียมห้องนอนไว้ก่อนที่เจ้านายเธอจะกลับไปถึง

     

                    และแล้วค่ำคืนที่สุดแสนจะสั้นก็ได้ผ่านไปพบกับวันใหม่เรื่องราวมากมายได้ผ่านเข้ามาและจากไปการพบพานลาจากหรืออื่นๆอีกมากมายก่อนจะเริ่มต้นใหม่ในวันนี้

     

                    ....

     

                    เดินทางปลอดภัยนะครับ ผมต้องขออภัยอย่างยิ่งที่ไม่สามารถติดตามไปด้วยได้เพราะต้องดูแลทางฝั่งนี้  “ เฟิร์นพูดขอโทษเสียยาวเหยียดที่ปฏิบัติหน้าที่พ่อบ้านประจำตัวได้ไม่ทันไรเจ้านายของตนดันจะเดินทางออกสู่ท้องฟ้านั้นเสียแล้ว

     

                    พี่วินด์กลับมาไวๆนะคะ เด็กน้อยตัวเล็กในชุดคลุมยาวสวมฮู้ดหูแมวร้องไห้ป้อยๆกอดขาเขาเหมือนจะไม่อยากให้จากไปไหน

     

                    คะ แล้วพี่จะรีบทำงานให้เสร็จแล้วกลับมานะ  วินด์ลูบหัวเด็กสาวที่ยังกอดขาของเขาไม่ยอมปล่อย หลังจากโลกฟื้นฟูตัวเองจากความบอบช้ำได้เทคโนโลยีทั้งหมดถูกนำมาเรียนรู้ปรับปรุงแก้ไขให้เข้ากับโลกอย่างมากที่สุดโดยไม่ทำร้ายธรรมชาติมากจนเกินไป

     

                    และหนึ่งในเทคโนโลยีที่มนุษยชาติเลือกนำมาปรับปรุงแก้ไขเร่งด่วนอย่างแรกคือ < Space Technology > จนในที่สุดการเดินทางสู่อวกาศก็กลายเป็นเรื่องธรรมดาดวงดาวต่างๆเริ่มถูกมนุษย์เข้าไปปักหลักยึดเป็นที่อยู่อาศัยซึ่งในปัจจุบันก็ได้ไปไกลถึงดวงจันทร์บริวารของดาวพฤหัส ยูโรป้า

     

                    อีก 30 นาทีเครื่องจะออกแล้วครับ ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพ เฟิร์นกล่าวกับเจ้านายตนก่อนจะโค้งให้เป็นการจากลาครั้งหนึ่งผิดกับเอริซ่าที่ยังคงยืนสะอื้นกอดขาเขาเงียบๆ

     

                    แล้วเอริซ่าละ วินด์ถามเด็กน้อยที่ไม่มีท่าทีจะแสดงออกอะไรเลย หากจากกันทั้งอย่างนี้อาจจะติดค้างเสียเปล่าๆ

     

                    เด็กน้อยดึงชายเสื้อวินด์เบาๆทำให้เขาต้องโค้งลงมาเพื่อฟังในสิ่งที่เด็กสาวจะสื่อ แต่ตรงข้ามไม่มีคำพูดใดๆหลุดออกจากปากน้อยๆนั้น จะมีก็เพียงแต่ประทับสัมผัสแผ่วเบาที่ดวงแก้มของเขา ริมฝีปากเล็กสีชมพูได้ประทับตราสัญญาไว้

     

                    กลับมาไวๆนะคะ เธอยังคงย้ำประโยคเดิมที่พูดกับเขาเมื่อครู่ หางตาของเธอบัดนี้เหือดแห้งไปไม่รู้ว่าเพราะไม่มีน้ำตาแล้วหรือยอมรับได้แล้วกันแน่

     

                    คะ แล้วพี่จะกลับมา วินด์ตอบด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นกว่าเดิม เขาเองก็ไม่อยากไปไหนไกลหรอกเพราะความสุขที่สุดของเขาคือการได้นอนอยู่บ้านเฉยๆ ทำในสิ่งที่ตัวเองชอบเพียงแต่ครั้งนี้มันจำเป็นจริงๆ เหตุผลหนึ่งก็เพราะเด็กสาวตรงหน้าเขาด้วยนั่นละ

     

                    และแล้วในที่สุดเวลาก็มาถึงยานลำเลียงขนส่งระหว่างดาวค่อยๆทะยานออกจากสถานีปล่อยยาน คลื่นความร้อนมากมายแผ่ออกมาจนแม้แต่ห้องที่ได้รับการออกแบบป้องกันอย่างดียังรู้สึกได้

     

                    ....

     

                    ไปแล้วสินะ ผมจะได้ทำงานสะดวกๆโดยไม่ต้องพะวงอะไรสักที ชายหนุ่มผมขาวราวหิมะบ่นกับตัวเองบนเก้าอี้บุหนังอย่างดีเหมือนคนแก่ขณะที่กำลังหลับตาเพื่อพักสายตาที่ใช้งานอย่างหนักมาทั้งวัน

     

                    จริงหรอคะ ไม่ใช่ว่าเป็นห่วงหรอกหรอ หญิงสาวเรือนผมสีแดงที่วันนี้ปล่อยเป็นแพสยายอยู่บนแผ่นหลังตอบกลับขณะที่กำลังพิมพ์งานอยู่แล้วหันมามองยังเจ้านายของตน

     

                    นั่นสินะ เด็กหนุ่มพูดกับตัวเองเบาๆแล้วลืมตาขึ้นเพื่อรับเอกสารชุดใหม่มาอ่านและเซ็นชื่อกำกับ

     

                    ....

     

                    หลังจากเวลาผ่านไปเกือบๆ 3 ชั่วโมงในที่สุดคณะเดินทางของยานขนส่งระหว่างดาวก็มีถึงจุดแรกของการเดินทางในอวกาศ สถานที่แรกที่มนุษย์ขึ้นมาตั้งรกรากปักฐานได้จีแลชทาวน์

     

                    ถึงกล่าวว่าเป็นเมืองที่มันเป็นเพียงสิ่งก่อสร้างขนาดใหญ่หลายตารางกิโลเมตรบนพื้นผิวดวงจันทร์ อีกทั้งยังต้องใช้สนามแม่เหล็กไฟฟ้าแรงสูงในการสร้างเกราะป้องกันวัตถุอวกาศ ไปจนถึงสร้างแรงดึงดูดให้เกิดขึ้น

     

                    ไม่ได้เลวร้ายอะไรนักนี่นา แค่เพียงเวียนหัวนิดหน่อยเท่านั้น  “ วินด์พูดกับตัวเองเบาๆเมื่อได้ก้าวขาออกจากยานขนส่ง เขาไม่เคยออกนอกโลกแม้แต่ครั้งเดียวหากแต่มีเพื่อนนักวิทยาศาสตร์และโปรแกรมเมอร์หลายคนที่นี่ จากการติดต่อสื่อสารผ่านเครือข่ายออนไลน์ช่วยในการทำงานวิจัยและปรึกษาปัญหาต่างๆ

     

                    จะขอเกริ่นนำก่อนเลยว่าที่นายวินด์ต้องดั้นด้นขึ้นมาถึงนี่มันไม่ได้มีเหตุผลอะไรมากมายนัก อย่างแรกเขาเป็นประธานโครงการในการสร้างสิ่งต่อไปนี้ สองเขาเพียงอยากเห็นการทำงานของผู้อาวุโสทั้งหลายในแวดวงวิทยาศาสตร์และโปรแกรมเมอร์ และยังมีอีกอย่างแต่ขอปิดไว้ก่อน

     

                    < Anti – Gravity > เป็นผลงานแรกๆที่เขาคิดค้นขึ้น ถึงจะพูดอย่างนั้นแต่มันทำได้เพียงแค่การเคลื่อนที่ในแนวดิ่งที่ตั้งฉากกับพื้นโลกในขอบเขตที่กำหนดเท่านั้น หากว่าแรงที่กระทำกับเราเกิดจากความเร่งเนื่องจากแรงโน้มถ่วงของโลกแล้ว เราก็เพียงแค่หาแรงอื่นมากกระทำให้ขนาดของมันมากกว่า ถ้าจะพูดในระดับแนวคิดให้เข้าใจง่ายๆก็คงแบบนั้น

     

                    และครั้งนี้เจ้าเหตุและผลที่ว่านั่นจึงเป็นสิ่งสำคัญ ในการตั้งสถานีอวกาศขนาดใหญ่นั้นต้องใช้หลักการนี้ในเรื่องของแรงดึงดูดระหว่างมวลให้สถานีที่ว่าตั้งอยู่ได้โดยโคจรรอบโลกไม่ให้ไปกระทบกับวัตถุใดๆเข้าในอวกาศหรือดิ่งเข้าหาโลกนั่นเอง

     

                    ยินดีต้อนรับนะครับคุณวินด์ ชายหนุ่มใบหน้าเรียวที่ดูคลับคล้ายคลับคลาสตรีโดยเฉพาะผมยาวหางม้าที่เป็นเอกลักษณ์นั้น

     

                    สวัสดีครับ วินด์จับมือทักทายตามมารยาทก่อนที่อีกฝ่ายจะผายมือออกเป็นการเชิญให้เดินตามไปยังห้องพักที่ถูกจัดเตรียมไว้ให้แล้ว

     

                    เริ่มไปถึงไหนแล้วละครับ วินด์ถามขึ้นขณะที่กำลังเดินอยู่โดยรอบเรียกว่าสวยงามก็ไม่ผิดนัก ดวงดาวมากมายที่ล้อมรอบห้องส่งผู้โดยสารบนดวงจันทร์นั้นไม่มีอะไรมาขวางกั้นเพราะวัสดุที่ใช้ทำโปร่งแสง ทำให้เห็นแสงประกายของกลุ่มดาวมากมายที่เคยเห็นในฟากฟ้า

     

                    สวยสินะครับ ชายในชุดกราวน์กล่าวออกมาโดยไม่ตอบคำถามของเขา

     

                    ก็ดีครับตอนนี้ < UroborosColony > ได้สร้างเสร็จแล้วแต่คงใช้งบประมาณไม่น้อยเลยสินะครับ ชายในชุดกราวน์พูดยิ้มขำๆ แต่มันก็ไม่ผิดนักเพียงแต่เจ้าเงินในส่วนที่ว่านั่นได้มาจากการไปบุกลาสเวกัสรอบก่อนนั่นละ

     

                    ก็มากมายพอดู หลังจากนี้ก็เหลือแต่ให้ผมวางระบบกับทีมงานโปรแกรมเมอร์สินะ แล้วทางนักวิจัยของคุณทำงานที่ผมสั่งไปหรือยังละ ชายหนุ่มพูดกับคนที่อายุมากกว่าเหมือนเป็นเพื่อนเล่นเสียอย่างนั้นแต่ก็เป็นเรื่องปกติในวงการนี้ที่คนในระดับสูงอย่างวินด์จะไม่ต้องทำตัวเกรงกลัวแต่ความอาวุโสของใคร มันเป็นกฎที่ไม่ว่าใครต่างก็ยอมรับ เพราะมันเป็นตัวฉุดรั้งโลกไว้ในร้อยกว่าปีก่อนด้วยคำว่า เกรงกลัวบารมี จนไม่อาจทำอะไรได้

     

                    ครับก็ราบรื่นดี เพราะโดยส่วนมากคุณวินด์ก็ได้ทำไว้ก่อนเกือบหมดแล้วนั่นละ ชายในชุดกราวน์เดินต่อไปเรื่อยๆ จนในที่สุดก็มาถึงส่วนของที่พักบนสถานีอวกาศแห่งนี้ ถ้าพูดให้ถูกตามทางเดินส่วนมากจะเป็นบันไดเลื่อนอัตโนมัติเสียมากกว่า

     

                    งั้นผมขอตัวก่อนแล้วกันนะครับ  “ ชายในชุดกราวน์พูดจบก็ยื่นการ์ดสำหรับเข้าออกห้องพักให้กับวินด์และเดินจากไป ไม่มีอะไรมากหรือน้อยไปกว่านั้น

     

                    ภายในห้องพักเป็นสีขาวแทบทั้งหมด หน้าต่างเปิดออกไปเป็นระเบียงของสถานี มองเห็นดวงดาวมากมายในท้องฟ้าที่แทบจะกลืนกินเมื่อจ้องมาก มีอุปกรณ์อำนวยความสะดวกต่างๆแต่ก็ไม่ได้เสี้ยวที่เขาใช้ตอนอยู่บนพื้นโลก

     

                    ห้องน้ำในตัวก็ยังดี   วินด์บ่นอุบเพราะในสมัยที่เคยไปทำงานในศูนย์วิจัยตามป่าเขาหรือทะเลทรายห้องน้ำดันเป็นแบบใช้รวม ทำให้รู้สึกทำอะไรไม่ค่อยสะดวกพิกล

     

                    มาสเตอร์คะ อลิซโผล่ออกมาจากโฮโลแกรมของคอมพิวเตอร์ขนาดพกพาของเขา เพราะในห้องนี้ไม่มีเครื่องฉายภาพโฮโลแกรมโดยรอบนั่นละทำให้ต้องปรากฎออกมาในขนาดย่อส่วนแบบนี้

     

                    มีคำเชิญให้ไปยังศูนย์ปฏิบัติการคะจากคุณพลอยคะอลิซพูดพร้อมกับเปิดเสียงฝากข้อความเพราะเขาเพิ่งอาบน้ำเสร็จเมื่อครู่

     

                    อ๋องั้นตอบไปว่าอีก 10 นาทีนะครับ วินด์ตอบกลับแต่ดูเหมือนอลิซจะรู้ใจเขาอยู่แล้ว

     

                    ตอบไปนานแล้วคะ เธอพูดกลับมาดูเหมือน AI ตนนี้จะเริ่มมีระดับสามัญสำนึกเพิ่มมากขึ้นทุกวันวันก่อนที่ตรวจเช็คระบบดูเหมือนหน่วยความจำจะถูกใช้ไปเยอะมากเลยทีเดียว

     

                    เดี๋ยวนี้เธอเองก็เปลี่ยนไปนะวินด์พูดขำๆแล้วเดินออกจากห้องโดยที่ไม่ลืมจะหยิบอุปกรณ์ต่างๆที่พกเป็นประจำติดตัวไปด้วย

     

                    ทางเดินในสถานีนี้ไม่ได้ซับซ้อนอะไรมากมายมีการจัดเป็นระบบอย่างดีในแต่ละชั้นจะมีความเป็นเอกลักษณ์อย่างที่ๆเขาจะไปคือชั้น 9 จากทั้งหมด 10 ชั้น ที่เป็นส่วนของห้องปฏิบัติการสังเกตการณ์และทดลองเกี่ยวกับอวกาศ

     

                    สวัสดีคะคุณวินด์ ทันทีที่บัตรผ่านถูกใช้เปิดออกหญิงสาวที่เป็นดั่งพี่สาวและอาจารย์ก็ทักทายเขาก่อนทันที

     

                    สวัสดีฮะพี่พลอย วินด์ยิ้มรับแล้วยกมือไหว้งามๆครั้งหนึ่งด้วยความเคยชินในการทำความเคารพต่อบุคคลตรงหน้า

     

                    ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้คะ งานที่สั่งมาเสร็จเรียบร้อยเกือบทั้งหมดแล้วจะเหลือก็เพียงการวางแผนและออกแบบตัวเกมเท่านั้น ใช่สิ่งที่หญิงสาวพูดถึงคือ   ‘ เกม เพียงแต่จะใช้คำจำกัดความที่วัยรุ่นทั่วไปใช้กันไม่ได้ถ้าให้ถูกมันคือ โลกใบใหม่ ที่เขาคิดจะสร้างขึ้นจากความสำเร็จในการทดลองเรื่องของริณ ทำให้เขาพบว่ามนุษย์สามารถจำลองตัวเองให้อยู่ในรูปแบบของข้อมูลคอมพิวเตอร์ได้

     

                    ก็เริ่มกันเลยสิครับผมเองก็รอจนรากงอกแล้วเหมือนกัน วินด์พูดยิ้มๆแล้วนั่งลงกับเก้าอี้สำหรับแขกมองไปยังเหล่าโปรแกรมเมอร์ที่กำลังทำงานกันวุ่นวายพอดู

     

                    แล้วยังไงต่อละคะ หญิงสาววัยทำงานเดินมานั่งข้างๆเขาแล้วถามขึ้น เขารู้ดีว่าเธอต้องการจะทำอะไรแต่มันไม่ใช่ตอนนี้ เวลานี้ตัววินด์ยังไม่พร้อมสำหรับใครหรืออะไรทั้งนั้น

     

                    ก็ดำเนินตามแผนงานแล้วกัน  “ ชายหนุ่มพูดจบก็เปิดคอมพิวเตอร์ขนาดพกพาเพื่อทำงานในส่วนที่ตนเองควรจะทำ เหลืออีกไม่นานแล้วทั้งอุปกรณ์เซิฟเวอร์ไปจนถึงข้อมูล ทั้งหมดใกล้จะพร้อมหมดแล้วเหลือก็เพียงผลิตเครื่องมือสำหรับใช้งานและส่งมันออกขายยังทั่วโลก

     

                    เข้าโหมดทำงานแล้วสินะ พลอยบ่นอุบกับตัวเองแล้วลุกขึ้นเดินกลับไปยังโต๊ะทำงานของตน เธอเองก็มีส่วนรับผิดชอบในด้านวิจัยคลื่นสมองและหาค่าที่เหมาะสมในการ < Time Drive > สำหรับมนุษย์ปกติเหมือนกัน

     

                    ....

     

                    เฮ้อพี่ชายจะเป็นยังไงบ้างนะ เอริซ่าบ่นกับตัวเองขณะที่กำลังทำแบบฝึกหัดของผู้ที่ถูกเรียกว่าพี่ชายทิ้งไว้ให้ ภายในนั้นเนื้อหาก็ยังคงเป็นสิ่งที่เกินวัยสำหรับเด็กน้อยคนนี้เหมือนเดิมตั้งแต่สมการเชิงเส้นหรืออะไรที่ยากกว่า

     

                    คุณหนูเบื่อหรือครับ เฟิร์นพูดยิ้มๆขณะรินน้ำชาให้กับเด็กสาวตัวเล็กที่กำลำทำแบบฝึกหัดอยู่ในสวนด้านหลังของตัวคฤหาสน์ สายลมมากมายพัดเอื่อยๆทำให้อากาศเย็นสบาย

     

                    ก็พี่วินด์ไม่อยู่นี่นา เธอพูดหน้าบึ้งๆแล้วก้มหน้าก้มตาทำแบบฝึกหัดต่อไปเหมือนกับว่ามันน่าจะเป็นสิ่งที่ช่วยทำให้เวลาผ่านไปได้รวดเร็วขึ้น

     

                    เฟิร์นจ้องมองเด็กสาวตัวเล็กที่กำลังทำแบบฝึกหัดอย้างขมักเขม้นจนนึกไปถึงนายน้อยของตนในสมัยเด็กเองก็มีทั้งแววตานิสัยเช่นนี้ ที่ตัวนายน้อยของเขาพิศวาสเด็กสาวคนนี้อาจเป็นเพราะเหมือนกับตัวเองก็เป็นได้ทั้งโดดเดี่ยวเดียวดาย แม้จะมีผู้คนมากมายห้อมล้อมพร้อมซึ่งทุกสิ่งแต่ยังคงเหงาและอ้างว้าง

     

                    ถึงเขาไม่อาจเข้าใจได้ทั้งหมดว่านายน้อยของตนคิดอะไรแต่มันก็ไม่ใช่เรื่องที่จะต้องแคลงใจในการกระทำของผู้เป็นนาย ในตอนนี้ที่เขาควรทำคือปฏิบัติตามคำสั่งที่ได้รับอย่างดีเยี่ยมเพียงเท่านั้นก็พอ

     

                    นี่ก็เย็นแล้วนะครับคุณหนู เข้าบ้านกันเถอะ เฟิร์นว่าพร้อมกับยื่นถ้วยน้ำชาอังกฤษให้เด็กสาวยกขึ้นจิบ ซึ่งก็ปฏิบัติตามมารยาทที่เคยสอนสั่งได้อย่างดีเยี่ยม ก่อนจะวางลงและลุกขึ้นเดินเข้าสู่ตัวบ้านไปตามทางหินอ่อนที่วางประดับไว้ในสวน

     

                    ถ้าถามผมนะครับนายน้อย ถึงจะไม่เหมาะเรื่องความแตกต่างของวัยแต่เด็กสาวผู้นี้ก็น่าจะเหมาะสมกับตำแหน่งนายหญิงเหมือนกันนั่นละ   ‘ เฟิร์นคิดในใจก่อนจะเดินตามไปด้านหลังเพื่อเตรียมทุกอย่างให้พร้อมสำหรับการเข้านอนของเด็กสาวตัวน้อยคนนี้

     

                    ....

     

                    อีกไม่กี่เดือนแล้วสินะ ที่ท่านพี่จะเปิดโลกใหม่ของมนุษยชาติให้ผู้อื่นได้รับรู้ ชายผมสีขาวเอ่ยขึ้นขณะกำลังรับประทานดินเนอร์กับหญิงสาวสีผมดั่งเปลวเพลิง หากแต่ยังคงรักษากริยาบนโต๊ะได้อย่างดีเยี่ยม

     

                    นั่นสิคะ หมอนั่นมักจะทำอะไรให้คนอื่นตกใจบ่อยๆ เธอตอบกลับคำถามนั้นพลางยกไวน์ขึ้นจิบด้วยท่าทีที่ทำให้ชายหนุ่มมากมายหลงไหลได้ง่ายๆ

     

                    “ ทำท่าทางแบบนี้กับผมกำลังหวังอะไรอยู่รึไง ชายผมขาวพูดต่อก่อนจะนั่งพิงลงไปกับพนักสุดตัวแล้วถอนหายใจออกมาเบาๆ เพราะเขาเองก็เป็นเหยื่อมนต์เสน่นี้ของหญิงสาวเหมือนกัน

     

                    ฉันได้รับมันมาแล้วต่างหาก เพราะฉะนั้นไม่ได้   ‘ หวัง แต่กำลังรออยู่ เธอยังคงพุดเหมือนผู้ถือไพ่เหนือกว่าแล้วรับประทานอาหารค่ำมื้อนี้ต่อไปท่ามกลางแสงไฟสลัวๆในร้านอาหารของโรงแรมที่วันนี้ถูกเหมาทั้งชั้นเพื่อการดินเนอร์ครั้งนี้

     

                    ไม่เสมอไปหรอกนะครับคุณผู้หญิง   “ ฝ่ายชายหนุ่มเองก็ต้องมีไว้เชิงกันบ้างเหมือนกันนั่นละแต่ก็เหมือนเป็นการเอาน้ำสาดลงบนผืนทราย ไม่ได้ทำให้สิ่งที่เป็นอยู่ที่ว่าเขาและหญิงสาวคิดอะไรต่อกันเปลี่ยนแปลงไปแม้แต่น้อย เธอยังคงกำไพ่เหนือกว่าในมืออยู่ดี

     

                    
    ______________________________________________________________


    ใกล้จะจบแล้วนะครับเนื้อเรื่องเริ่มต้นอยากให้คอมเมนท์กันน่ะครับว่า

    - ฟอนต์ที่ใช้เหมาะสมหรือไม่
    - ขนาดของฟอนต์เหมาะสมหรือไม่
    - สีตัวอักษรอ่านยากหรือเปล่า
    - เนื้อเรื่องดำเนินเร็วไปหรือเปล่า
    - มีคำผิดเยอะมากไหม
    - สุดท้ายอยากขอความเห็นภาพรวมนะครับเพื่อนำไปใช้ปรับปรุงแก้ไขเนื้อเรื่องให้ดียิ่งขึ้น

    Arigatou Gozaimasu


    ______________________________________________________________

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×