คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Prologue : สายเลือดที่ต้องสาป
Prologue : สายเลือดที่ต้องสาป
‘ ด้วยอำนาจแห่งเรา ขอสละซึ่งสังขารและจิตเพื่อมอบพลังให้แด่เหล่าลูกแกะผู้หลงทาง ‘ เสียงของหญิงสาวกล่าวขึ้นพลางแหงนหน้ามองท้องฟ้า มือทั้งสองของเธอโอบกอดไว้เพียงแต่ร่างอันไร้ซึ่งวิญญาณของชายหนุ่มผู้เป็นที่รัก แม้จะไม่มีลมหายใจอีกแล้ว มือทั้งสองยังคงรัดเหนี่ยวไว้ไม่อยากจาก แต่เพราะชะตาหรือฟ้ากลั่นแกล้งก็ยากที่จะทราบได้ หญิงสาวที่ใบหน้าเหมือนดั่งรูปสลักกลับเต็มไปด้วยหยาดน้ำตาแห่งสายฝน
‘ แม้วันคืนมิอาจแปรผันกาลเวลามิอาจสั่นคลอน ตัวข้าจักเป็นดั่งกฎเกณฑ์ผูกขาดรัตติกาลและจันทรา ขอขับขานบทถ้อยคำอันศักดิ์สิทธิ์ ‘ บทภาวนาอะไรสักอย่างยังคงดังก้องกังวาลอย่างต่อเนื่อง หยาดโลหิตมากมายชโลมกายสตรีผู้นั้นจนไม่เหลือเค้าของหญิงสาวชนชั้นสูง
‘ จงมอบคำสาปแห่งราชันย์แก่สายเลือดอันต่ำต้อยของมนุษย์ผู้นี้ มอบพันธะแห่งผู้กำชัย มอบพลังแห่งผู้อยู่เหนือทุกสิ่งสรรพทั้งปวง ‘ ดวงตาสีเขียวอ่อนค่อยๆทอประกายแสงแห่งความหวัง สายลมมากมายค่อยๆพัดผ่านพายุฝนแห่งความเศร้าจางหาย
‘ ข้า ……….. ‘ เสียงนั้นเงียบหายไปพร้อมกับร่างกายของเธอค่อยๆกลายเป็นแสงสีเขียวจางๆและหายไปกับสายลมแห่งฤดูใบไม้ผลิหลังฝนซา
ณ สถานที่นี้ พื้นดินเต็มไปด้วยซากศพและเลือดเหม็นกลิ่มคละคลุ้งไปทั่ว อัศวินสีเงินบนม้าขาวควบบึ่งมาจากทัพหลังก็ไม่อาจช่วยเหลืออะไรได้อีกแล้วนอกจากพาเหล่าทหารกล้าผู้สิ้นชีพวายชนม์กลับไปยังบ้านเกิดของตน
บรรยากาศอันหนักอึ้งที่ยากจะอธิบายได้ แต่กลับมาชายหนุ่มผู้หนึ่งยังคงควบม้าไม่สนว่าจะต้องย่างกายผ่านร่างอันไร้วิญญาณเท่าไรเพียงเพื่อหาบุคคลสำคัญของเขา พี่ชายผู้ถูกเปรียบเปรยว่าเป็นดั่งโล่ขององค์ราชินี และคมหอกของกษัตริย์
‘ ท่านพี่ ‘ เสียงนั้นยังคงกล่าวเรียกในใจไม่อาจเอื้อนเอ่ยออกไป คำพูดที่จุกอยู่ในลำคอ คำพูดที่หากกล่าวออกไปก็กังวลว่าจะไม่มีชายผู้นั้นมาขานรับด้วยน้ำเสียงอันอบอุ่นเหมือนอย่างเคย
“ ท่านพี่ “ เด็กหนุ่มบนหลังม้าตะโกนก้องไม่สนอะไรอีกทั้งปวง หวังเพียงแค่ได้พบพี่ชายอันเป็นที่รักยิ่งอีกครั้ง ความปราถนาเล็กๆบนเส้นทางที่ชโลมด้วยโลหิตและร่างอันไร้วิญญาณ ไม่มีสิ่งใดตอบแทนจากสงครามที่เต็มไปด้วยความโลภของราชานอกจากความเสียหายที่ยากจะชดใช้
สายลมอันอ่อนแรงพัดผ่านผ้าคลุมและผืนธงที่บ่งบอกถึงยศและศักดินาให้สั่นไหว ก่อนจะทวีความรุนแรงขึ้นจนหมวกเหล็กหลุดออกจากศรีษะล่วงหล่นลงสู่พื้นอย่างแผ่วเบาข้างร่างของชายผู้เป็นพี่ที่กำลังตามหา
และสิ่งที่กังวลที่สุดก็เป็นความจริง เพราะการตัดสินใจที่ผิดพลาดของขุนศึกที่ต้องการกลั่นแกล้งพี่ของเขาคอยเป่าหูราชาผู้โง่งมส่งชายร่วมสายเลือดลงสู่สนามรบที่ไร้หนทางชนะ แต่ด้วยศักดิ์ศรีอัศวินของราชันย์จึงมิอาจปฏิเสธอันใดได้
“ ผมจะล้างแค้นให้พี่ แล้วเจอกันนะครับ “ เสียงนั้นเอ่ยกับร่างไร้วิญญาณด้วยจิตใจอันสั่นเทาจนสัมผัสได้ด้วยสายตา เหล่าทหารกล้าที่เหลือต่างพากันลงจากม้าและค่อยๆคุกเข่าให้กับร่างนั้น ร่างที่จากไปโดยมิอาจทราบว่าที่ต้องมาตายอย่างไร้ค่าเหมือนดั่งเบี้ยเม็ดนั้นเพราะอะไร
ตำนาน.....
เวทมนต์....
ผู้กล้า....
ความรัก....
ท้ายที่สุดแล้วสิ่งใดคือคำตอบของอดีตอันแสนจะเจ็บปวดนี้กัน ความรักนั้นทำให้คนๆหนึ่งแข็งแกร่งขึ้นมาได้ จนกลายเป็นผู้กล้าที่มาพร้อมกับบทเวทอันทรงพลังเพื่อขีดเขียนตำนานแห่งราชาอีกครั้ง
_____________________________________________________________
อาจจะไม่ได้อัพบ่อยเท่าที่ควรเหมือนนักเขียนที่เขียนเป็นงานอดิเรกนะครับ แต่จะพยายามไม่ให้ผิดพลาดเหมือนอดีต
ความคิดเห็น