คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Introduction
“อมอเร่!!!!” ชายร่างสูงคว้าคอเสื้อเด็กสาวเอาไว้ ฉากนี้้้้้้จะดูเหมือนกับลูกทิ้งพ่อแน่ๆ ถ้าหากเด็กสาวคนนั้นไม่มีปีกและทั้งสองไม่ได้แต่งกายชุดขาว รองเท้าขาว!!!
“เฮือก!!!”เด็กสาวเจ้าของชื่อสะดุ้งพร้อมหันกลับมาทางชายหนุ่มด้วยสีหน้าซีดเผือด “มีอะไรรึเปล่าคะ”
“อย่ามาเนียนเลยนะ!! เจ้าเอาสมุดรายชื่อมนุษย์บนโลกของข้าไปใช่มั้ย”ร่างใหญ่ตะคอก
“ท่านตะโกนอย่างนี้ระวังพลังโทสะจะทำให้ท่านกลายเป็นเทพตกสวรรค์นะคะ”
“อย่ามานอกเรื่อง”
“ยอมรับก็ได้ ขะ…ขอโทษ”เธอเอ่ยคำที่ไม่เคยคิดว่าจะพูดมาก่อน
“เอาเถอะ มีแค่เจ้าคนเดียวที่มีพลังสามารถมองเห็นด้ายแดงในสมุดนั่น ถ้าเจ้าทำงานสองสามอย่างให้ข้า ข้าจะยกโทษให้เจ้า”
“จริงเหรอ!!!”เด็กสาวตาเป็นประกายเมื่อพบทางรอดของตน
“อืม แต่ถ้าเจ้าทำไม่สำเร็จ…ได้เกิดใหม่ของจริงแน่!!!”
“งานอะไรล่ะ”เด็กสาวถาม
“ทำให้คู่พวกนี้รักกัน โดยที่ห้ามใช้ศรรักเด็ดขาด”ชายร่างสูงตวัดมือผ่านอากาศปรากฏเป็นตัวอักษรลอยกลางอากาศ เขากดไปที่หนึ่งในนั้นทำให้แผ่นกระดาษเล็กๆในขวดเพชรเจียระไนอย่างดีโผล่ในมือหญิงสาว
“นะ…นี่มัน!!!!O_O”เธอตะโกนเมื่อเปิดออกดู
“บ้ายบาย ขอให้มีความสุขกับร่างมนุษย์เพศผู้นะ^^”ชายร่างสูงยิ้มให้ก่อนที่จะดีดนิ้ว แล้วร่างของสาวน้อยก็เปลี่ยนไป ปีกคู่นั้นค่อยๆจางหายไป เดรสสีขาวเปลี่ยนเป็นชุดนักเรียนชายผมที่ถักเปียหลวมๆไว้เพราะยาวลากพื้นกลายเป็นผมที่สั้นลงมาก ก่อนที่เงาดำๆจะโผล่ออกมาคว้าเอวของเธอไว้ “เดธไซต์กับยมทูต…ไม่คิดว่าจะยืมแรงมาจริงๆ ไปส่งให้ถูกที่ละกัน”
“รับทราบค่ะ”เงาดำพูดก่อนหายไป
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
ปัง!!!!
“ไม่มีทาง!! คุณฮิบาริน่ะ ไม่มีทางไปยุ่งเกี่ยวกับของพวกนั้นแน่!!”สึนะตบโต๊ะตวาดทั่วห้องประชุม หลังจากที่ได้รับข้อกล่าวหาว่าผู้พิทักษ์เมฆาของตนเกี่ยวพันกับยาเสพติด ทั้งๆที่จากนิสัยของเจ้านั่น…ไม่ได้ให้ความรู้สึกเหมือนคนติดยาสักนิด=_=
“คุณจะไปรู้ได้ยังไง!?” แฟมิลี่ผู้กล่าวหาท้วง
“แล้วถ้าผมบอกว่า…ผมอยู่กับเคียวยะตลอดเวลาที่คุณกล่าวหาเขาล่ะ^_^” บอสของคาบัคโรเน่แฟมิลี่ยิ้มใสซื่อ ซื่อจนดูไร้พิษภัย หากแต่ว่า เขาก็เหมือนกับงูพิษดีๆนี่เอง
“คุณดีโน่!!หมายความว่ายังไง!!”
“หมายความว่า ช่วงเวลาที่คุณกล่าวหา 17.00 -20.00น่ะ ผมอยู่กับเคียวยะไงครับ^^”ดีโน่ตอบ
“!!!!”
“พวกคุณเลือกผิดเองนะที่จะตั้งตัวเป็นอริกับวองโกเล่แฟมิลี่แล้วไม่หาข้ออ้างที่ดีกว่านี้น่ะJ”
“อึก”ผู้กล่าวหาลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่ก่อนทั้งห้องจะตกสู่ความเงียบ
“เป็นอันว่าจบการประชุม..”รีบอร์นที่นั่งฟังอยู่ตลอดพูดทำลายความเงียบขึ้นแล้วลากสึนะกับดีโน่ออกจากห้องทันที
“กลับได้แล้ว ไร้สาระมานานพอ สำหรับเจ้าพวกนั้น…”คำพูดของเด็ก ร่างอายุ10กว่าปีที่ไม่เข้ากับเนื้อหาอย่างแรงทำให้คนแถวนั้นมองตามกันใหญ่ รีบอร์นเลือกที่จะหลบสายตาผู้คนโดยลัดเลาะไปตสมทางที่จะทำให้ถึงบ้านเร็วขึ้นพลางคิดในใจ
บ้าชะมัด
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
ฮิบาริก้าวออกจากโรงเรียนนามิโมริหลังจากมานอนบนดาดฟ้าโรงเรียนนามิโมริ เพื่อที่จะทำใจให้สงบ เพราะหัวข้อประชุมของวองโกเล่แฟมิลี่ ทำให้เขาโกรธจัดจนคุมไม่อยู่ เผลอรุนแรงกับคุซาคาเบะจนรายนั้นนอนแอ้งแม้งอยู่ในโรงพยาบาลเลยทีเดียว
ตุบ
เสียงเหมือนของบางอย่างถูกวางลงกับพื้น ทำให้เขาต้องหันไปมอง จนพบว่ามีเด็กหนุ่มคนหนึ่งกำลังโค้งขอบคุณสาวนอยที่ทำทรงทวินเทลกับชายกนุ่มท่าทางกร่างๆผมสีขาว
“ขอบคุณที่มาส่งนะ”
“อื้อ”ร่างของเด็กหนุ่มพยักหน้าเบาๆแล้วหันมาทางฮิบาริ ”สวัสดีฮะ”
“มีอะไร”ฮิบาริไม่รอช้า รีบเอ่ยทันที
“คุณคือ…”เด็กหนุ่มเลื่อนมือผ่านอากาศเบาๆ ก่อนที่ตัวอักษรจะปรากฏในอากาศเหมือนว่ามีกระดาษที่มองไม่เห็นอยู่ในมือของเขา เด็กหนุ่มกวาดตามองที่ตัวอักษรเหล่านั้น กอนจะเลื่อนลงมาที่รูปภาพของฮิบาริ เคียวยะ “ฮิบาริ เคียวยะ ผู้พิทักษ์เมฆาของวองโกเล่แฟมิลี่ โดนข้อหายาเสพติด แต่การประชุมที่เพิ่งจบไปเมื่อห้านาทีที่แล้ว คาบัคโรเน่ ดีโน่บอกว่าอยู่กับนาย….เคยเป็นกรรมการคุมกฎ โรงเรียนนามิโมริ ข้อมูลพื้นฐานอะไรเนี่ย เรื่องที่ผมรู้อยู่แล้วเนี่ย” แล้วก็หันไปตะโกนกับท้องฟ้า…
“…”ฮิบาริไม่พูดอะไร หากแต่กวาดตามองเด็กหนุ่มอย่างละเอียดตั้งแต่หัวจรดเท้า เด็กหนุ่มที่สูงประมาณเกือบ 180เซ็น มีผมสีน้ำตาลแซมดำ ใส่แว่นกรอบแดงเข้ากับตาข้างซ้ายสีน้ำตา กับดวงตาข้างขวา….ที่เป็นสีแดง….เหมือนกับเจ้าบ้าสับปะรดนั่น…. คิดแล้วก็อยากจะฆ่าเด็กตรงหน้าจริงๆ ถ้าเกิดเด็กบ้านี่ไม่ใส่ชุดนักเรียนม.ปลายแล้วล่ะก็ ดูๆแล้วก็ประหลาดใจสุดๆ เพราะไม่คุ้นหน้าซักนิด แถมยังผิวสีขาวซีดเหมือนคนตายนั่นอีก…
“รุ่นพี่….?”เด็กหนุ่มพูดขึ้นเบาๆ “ผมต้องไปบ้านของซาวาดะ สึนะโยชิ พาผมไปได้ไหม”
“นายชื่ออะไร”ฮิบาริไม่ตอบ แต่กลับถามขึ้นมาแทน
“อะ…อมอเร่ เอ่อ… อมอเร่ เดอ คูปิโด (Amore De Cupido) เป็นภาษาอิตาลีน่ะครับ”เด็กหนุ่มตอบ
“ตรงไปทางนั้นแล้วเลี้ยวขวา ซ้าย เสร็จแล้วเดินไปอีก เลี้ยวซ้าย เดินผ่านบ้านสามหลังไปก็ถึงบ้านหมอนั่น”ฮิบาริพูดรวดเดียวจบ
“ขอบคุณครับ”อมอเร่ตอบ
หลังจากฮิบาริหันหลังเดินจากตรงที่เจอคนประหลาดได้ไม่กี่ก้าวก็หันหลังไปอีกครั้ง แต่ก็เหลือเพียงความว่างเปล่าเท่านั้น
ประหลาด
อ่านรู้เรื่องมั้ยเนี่ย=[]=?
ดิทคำผิดรอบที่1 13/1/13
โว้วๆๆๆ มาอ่านอีกรอบ คำผิดเต็มเลย แม่เจ้าโว้ยยยยTwT
ความคิดเห็น