ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่9
"เฮ้ย สิก้ากำลังจะทำอะไรหึ?" ยูริกล่าวพร้อมรีบคว้ามือของสิก้าที่กำลังบรรจงเขียนหน้าของเธอ
"ก็สิก้าเห็นยูริกำลังหลับสบาย สิก้าเลยจะแต่งหน้าให้เบาๆน่ะ" สิก้าตอบ
"อ๋อ เบาๆเหรอ งั้นมานี่เลยเดี๋ยวยูริจะทำให้ดูว่าแต่งหน้าเบาๆน่ะเป็นยังไง"
"อย่านะยูริ ไม่เอา อย่าสิเอามือออกไป เดี๋ยวนี้เลย ม่ายยย"
"โอ๊ย..ยูริ..สิก้า" สิก้าบอกพร้อมเอามือกุมศรีษะของเธอ
"สิก้าเป็นอะไร เจ็บแผลเหรอ ไหนยูริขอดูหน่อยสิ แผลก็ไม่มีอะไรผิดปกติหนิ หรือว่าจะปวดหัว" ยูริถามด้วยความเป็นห่วง
"แบร่ ลิงโง่ แบร่ๆๆ แน่จริงก็จับให้ได้สิ" สิก้าพูดพร้อมวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว
"นี่เธอหลอกฉันเหรอ เธอกล้ามากนะสิก้า มาให้ทำโทษซะดีๆ มานี่เลย"
ทั้งสองหยอกล้อกันเล่นอย่างมีความสุข ราวกับโลกทั้งใบนี้มีเพียงเขาทั้งคู่เท่านั้น โดยที่ไม่รู้เลยว่าเวลาแห่งความสุขมักจะอยู่กับเราไม่นาน แต่ยูริเธอรับรู้ได้ดีว่าเมือ่ถึงเวลาที่สิก้าจดจำเรื่องราวทั้งหมดได้ เธอก็จะจากเขาไป เธอจึงพยายามตักตวงความสุขให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
.
.
.
"ยูริ สิก้าอยากไปเดท" สิก้าพูดขึ้นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย
"หา อะไรนะ พูดอีกทีสิ" ยูริแทบไม่เชื่อหูตัวเอง
"สิก้าอยากจะจำยูริได้เร็วๆ อยากรู้ว่าเราเคยมีความสุขมากแค่ไหน"
"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับการไปเดทล่ะ" ยูริถามด้วยอาการงงๆ
"ก็หมอบอกว่าถ้าเราทำอะไรที่คล้ายๆเหตุการณ์เดิม สิก้าอาจจะฟื้นความทรงจำได้ไง สิก้าก็คิดว่าอยากไปเดทในที่ๆเราเคยไปกัน บางทีสิก้าอาจนึกอะไรออกก็ได้"
"ตายละ ซวยแล้วยูริ" ยูริบ่นเบาๆ
"อะไรนะยูริ เมื่อกี้พูดว่าอะไรนะ" สิก้าถามอีกครั้งเพราะเธอมัวแต่คิดโน่นคิดนี่เลยไม่ทันได้ฟังยูริพูด
"เปล่า เอ่อยูริบอกว่า ช่วย ช่วยได้ดีแน่ๆการเดทน่ะ"
"แล้วเราเดทกันครั้งแรกที่ไหนล่ะ" สิก้าถาม
"เอ่อ.."
"ที่ไหนเหรอ"
"เอ่อ.."
"ยูริอ้ำๆ อึ้งๆ อยู่ได้รีบๆบอกมาสิ หรือว่า..ยูริจำไม่ได้ งั้นสิก้าจะงอลละนะ"
ทันใดนั้นยูริเหลือบไมเห็นรูปบนหน้าปกหนังสือ "เอ่อ..สวนสนุก"
"หา! สวนสนุกเหรอ สวนสนุกเนี่ยนะ แล้ว.." สิก้าทำท่าทางไม่ค่อยเชื่อ
"ถามโน่นถามนี่อยู่ได้สิก้า ไม่เตรียมตัวไป พรุ่งนี้เราจะไปเดทกัน" ยูริรีบพูดตัดบท
"หา! ทำไมเร็วแบบนี้ล่ะ ไม่ได้ล่ะเดี๋ยวสิก้าเตรียมตัวก่อนนะ ยูริก็รีบๆ เตรียมตัวล่ะ"
.
.
.
ณ สวนสนุก ABC
"โอ้โห น่าสนุกเน๊าะยูริ เราจะเริ่มเล่นเครื่องเล่นไหนดีล่ะ"
"แล้วแต่คุณเลยครับคุณผู้หญิง" ยูริพูดพร้อมก้มตัวลง 90 องศา ราวกับเป็นพ่อบ้านในการ์ตูนญี่ปุ่น
"งั้น เฮอริเคน รถไฟเหาะ ชิงช้า ไวกิ้ง ฯลฯ"
"ป่ะ ยูริเริ่มจากนี่เลยละกัน" เธอบอกพร้อมชี้ไปยังบ้านผีสิง
"ก็ได้แต่ว่าอย่าร้องไห้ แงๆละกัน"
"ตกลง ครับป๋ม"
"ว้ายๆๆ กรี๊ดๆๆ ฮ่าๆๆ ว๊ากกกกกก"
"ไหนบอกว่าสิก้า ถ้ากลัวก็เกาะยูริไว้นะไง"
"ก็แหม ใครจะไปรู้ล่ะว่าเค้าจะทำได้น่ากลัวแบบนี้ล่ะ โดยเฉพาะผู้หญิงท้องยืนจูงลูกอ่ะ น่ากลัวมาก"
"หญิงท้องไหน สิก้าไม่เห็นเลย"
"ก็..ไม่เอานะสิก้า อย่าล้อเล่นแบบนี้นะ เค้ากลัวอ่ะ ไม่เห็นจริงดิ" ยูริพูดแล้วทำท่าทางแหยๆ ยังกลัวไม่หาย
"อืม ไม่มีนี่ สิก้าไม่เห็นเลย และในนั้นน่ะไม่มีเด็กซักกะคนด้วย" สิก้าพูดด้วยท่าทางเรียบเฉย ก่อนจะกล่าวต่อว่า "แล้วนี่จะไม่แนะนำเพื่อนให้รู้จักเลยเหรอ เห็นเดินตามเรามาตั้งนานละ" สิก้าพูดพร้อมมองไปด้านข้างยูริ
"เพื่อนที่ไหนล่ะ สิก้าาา ไม่เล่นแบบนี้นะ แล้วจะเดินไปไหนอีกล่ะ รอยูริด้วยสิสิก้า"
"ตามมาสิ ถ้าจับได้จะให้รางวัล" สิก้าท้าทายยูริที่ยังไม่หายกลัว
"อุ๊ย ขอโทษค่ะฉันไม่ได้ตั้งใจ" สิก้ากล่าวขอโทษที่วิ่งชนผู้หญิงวัยกลางคนคนหนึ่ง
"ไม่เป็นไรค่ะ เอ๊ะคุณคิมซูยองใช่ไหมคะ ดีใจจริงๆที่ได้พบคุณอีก" หญิงคนดังกล่าวเอ่ยถาม
"เปล่าค่ะ คุณคงจำคนผิดมั้งคะ"
"ไม่ผิดหรอกค่ะ เราไม่ได้เจอกันตั้งแต่คราวที่สามีของคุณ.. เอ่อตั้งแต่ 5 ปีก่อนน่ะค่ะ แล้วคุณไปอยู่ที่ไหนมาเหรอคะ"
"เอ่อ ขอโทษด้วยจริงๆค่ะ แต่ดิฉันไม่ใช่ คุณคิมซูยองที่คุณพูดถึงหรอกค่ะ และฉันก็ไม่เคยแต่งงานด้วยค่ะ"
"เหรอคะ งั้นฉันคงจำคนผิดเองแหละค่ะ แต่ว่าคุณคล้ายกับเธอมากๆเลยล่ะค่ะ จริงสิฉันมีรูปด้วยนะคะ เดี๋ยวฉันเอาให้ดูค่ะ" เธอพูดพร้อมควานหารูปดังกล่าว
"สิก้าจับได้แล้ว ทำอะไรอยู่เหรอ แล้วนี่ใครอ่ะ" ยูริถาม
"เธอทักคนผิดน่ะค่ะ ไปกันเถอะค่ะ ขอตัวนะคะ" เธอรีบจูงมือยูริออกๆไป
"อ้าวยังไม่ทันได้ดูเลย"
"สิก้าเธอหน้าคุ้นมากเลยนะ คุณแน่ใจเหรอว่าไม่เคยเจอเธอมาก่อน"
"ค่ะแน่ใจ ก็เธอทักฉันว่าคิมซูยอง แล้วยังหาว่าฉันเคยแต่งงานแล้วอีก ไม่รู้ว่าเป็นมิฉาชีพหรือเปล่า"
'คิมซูยองเหรอ นี่ก็คุ้นๆแฮะ เคยได้ยินที่ไหนน้า' ยูริคิด
"เดี๋ยวสิก้าขอตัวไปห้องน้ำก่อนนะ ยูริ"
"จ้า"
.
.
.
"เอ่อ ขอโทษนะคะคุณเป็นเพื่อนของคุณซูยองใช่ไหมคะ"
"ค่ะ คุณมีอะไรรึเปล่าคะ"
"ฉันมั่นใจค่ะว่าฉันจำคนไม่ผิด แต่ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงจำฉันไม่ได้ เอ่อ..ฉันมีเรื่องรบกวนคุณหน่อยน่ะค่ะ"
"อะไรเหรอคะ"
"ฝากนามบัตรไว้ให้เธอด้วยได้ไหมคะ พอดีครอบครัวฉันกำลังจะขยายบ้านน่ะค่ะ แล้วเห็นว่าบ้านของเธอ บ้านหลังเก่าที่เธอเคยอยู่กับสามีก่อนเกิดเรื่องน่ะค่ะ ไม่มีคนอยู่และปล่อยให้รกร้างมานานแล้ว ฉันจึงอยากจะขอซื้อน่ะค่ะ ถ้าเธอมารบกวนฝากบอกเธอด้วยนะคะ ฉันหลังว่าจะได้ยินข่าวดีนะคะ งั้นขอตัวก่อนดีกว่าค่ะ ขอบคุณนะคะคุณ.."
"ยูริค่ะ"
"ค่ะขอบคุณค่ะคุณยูริ"
.
.
.
"ยูริ เราจะไปเล่นอะไรต่อดีนะ"
"ก่อนจะถามคำถานนั้น สิก้าลืมอะไรไปรึเปล่า"
"ไม่หนิ สิก้าลืมอะไรเหรอ"
"ก็รางวัลที่จับสิก้าได้ยังไงล่ะ" ยูริบอกพร้อมกับยื่นแก้มให้
"เอ้า เร็วสิ"
"ยูริบ้า" เธอพูดด้วยความเขินอาย ก่อนจะประทับริมฝีปากลงบนแก้มของยูริ
แล้วทั้งสองก็เดทกันต่ออย่างมีความสุข
.
.
.
"ครับ สวนสนุกครับ สองคนครับ ได้ครับ"
"ก็สิก้าเห็นยูริกำลังหลับสบาย สิก้าเลยจะแต่งหน้าให้เบาๆน่ะ" สิก้าตอบ
"อ๋อ เบาๆเหรอ งั้นมานี่เลยเดี๋ยวยูริจะทำให้ดูว่าแต่งหน้าเบาๆน่ะเป็นยังไง"
"อย่านะยูริ ไม่เอา อย่าสิเอามือออกไป เดี๋ยวนี้เลย ม่ายยย"
"โอ๊ย..ยูริ..สิก้า" สิก้าบอกพร้อมเอามือกุมศรีษะของเธอ
"สิก้าเป็นอะไร เจ็บแผลเหรอ ไหนยูริขอดูหน่อยสิ แผลก็ไม่มีอะไรผิดปกติหนิ หรือว่าจะปวดหัว" ยูริถามด้วยความเป็นห่วง
"แบร่ ลิงโง่ แบร่ๆๆ แน่จริงก็จับให้ได้สิ" สิก้าพูดพร้อมวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว
"นี่เธอหลอกฉันเหรอ เธอกล้ามากนะสิก้า มาให้ทำโทษซะดีๆ มานี่เลย"
ทั้งสองหยอกล้อกันเล่นอย่างมีความสุข ราวกับโลกทั้งใบนี้มีเพียงเขาทั้งคู่เท่านั้น โดยที่ไม่รู้เลยว่าเวลาแห่งความสุขมักจะอยู่กับเราไม่นาน แต่ยูริเธอรับรู้ได้ดีว่าเมือ่ถึงเวลาที่สิก้าจดจำเรื่องราวทั้งหมดได้ เธอก็จะจากเขาไป เธอจึงพยายามตักตวงความสุขให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
.
.
.
"ยูริ สิก้าอยากไปเดท" สิก้าพูดขึ้นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย
"หา อะไรนะ พูดอีกทีสิ" ยูริแทบไม่เชื่อหูตัวเอง
"สิก้าอยากจะจำยูริได้เร็วๆ อยากรู้ว่าเราเคยมีความสุขมากแค่ไหน"
"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับการไปเดทล่ะ" ยูริถามด้วยอาการงงๆ
"ก็หมอบอกว่าถ้าเราทำอะไรที่คล้ายๆเหตุการณ์เดิม สิก้าอาจจะฟื้นความทรงจำได้ไง สิก้าก็คิดว่าอยากไปเดทในที่ๆเราเคยไปกัน บางทีสิก้าอาจนึกอะไรออกก็ได้"
"ตายละ ซวยแล้วยูริ" ยูริบ่นเบาๆ
"อะไรนะยูริ เมื่อกี้พูดว่าอะไรนะ" สิก้าถามอีกครั้งเพราะเธอมัวแต่คิดโน่นคิดนี่เลยไม่ทันได้ฟังยูริพูด
"เปล่า เอ่อยูริบอกว่า ช่วย ช่วยได้ดีแน่ๆการเดทน่ะ"
"แล้วเราเดทกันครั้งแรกที่ไหนล่ะ" สิก้าถาม
"เอ่อ.."
"ที่ไหนเหรอ"
"เอ่อ.."
"ยูริอ้ำๆ อึ้งๆ อยู่ได้รีบๆบอกมาสิ หรือว่า..ยูริจำไม่ได้ งั้นสิก้าจะงอลละนะ"
ทันใดนั้นยูริเหลือบไมเห็นรูปบนหน้าปกหนังสือ "เอ่อ..สวนสนุก"
"หา! สวนสนุกเหรอ สวนสนุกเนี่ยนะ แล้ว.." สิก้าทำท่าทางไม่ค่อยเชื่อ
"ถามโน่นถามนี่อยู่ได้สิก้า ไม่เตรียมตัวไป พรุ่งนี้เราจะไปเดทกัน" ยูริรีบพูดตัดบท
"หา! ทำไมเร็วแบบนี้ล่ะ ไม่ได้ล่ะเดี๋ยวสิก้าเตรียมตัวก่อนนะ ยูริก็รีบๆ เตรียมตัวล่ะ"
.
.
.
ณ สวนสนุก ABC
"โอ้โห น่าสนุกเน๊าะยูริ เราจะเริ่มเล่นเครื่องเล่นไหนดีล่ะ"
"แล้วแต่คุณเลยครับคุณผู้หญิง" ยูริพูดพร้อมก้มตัวลง 90 องศา ราวกับเป็นพ่อบ้านในการ์ตูนญี่ปุ่น
"งั้น เฮอริเคน รถไฟเหาะ ชิงช้า ไวกิ้ง ฯลฯ"
"ป่ะ ยูริเริ่มจากนี่เลยละกัน" เธอบอกพร้อมชี้ไปยังบ้านผีสิง
"ก็ได้แต่ว่าอย่าร้องไห้ แงๆละกัน"
"ตกลง ครับป๋ม"
"ว้ายๆๆ กรี๊ดๆๆ ฮ่าๆๆ ว๊ากกกกกก"
"ไหนบอกว่าสิก้า ถ้ากลัวก็เกาะยูริไว้นะไง"
"ก็แหม ใครจะไปรู้ล่ะว่าเค้าจะทำได้น่ากลัวแบบนี้ล่ะ โดยเฉพาะผู้หญิงท้องยืนจูงลูกอ่ะ น่ากลัวมาก"
"หญิงท้องไหน สิก้าไม่เห็นเลย"
"ก็..ไม่เอานะสิก้า อย่าล้อเล่นแบบนี้นะ เค้ากลัวอ่ะ ไม่เห็นจริงดิ" ยูริพูดแล้วทำท่าทางแหยๆ ยังกลัวไม่หาย
"อืม ไม่มีนี่ สิก้าไม่เห็นเลย และในนั้นน่ะไม่มีเด็กซักกะคนด้วย" สิก้าพูดด้วยท่าทางเรียบเฉย ก่อนจะกล่าวต่อว่า "แล้วนี่จะไม่แนะนำเพื่อนให้รู้จักเลยเหรอ เห็นเดินตามเรามาตั้งนานละ" สิก้าพูดพร้อมมองไปด้านข้างยูริ
"เพื่อนที่ไหนล่ะ สิก้าาา ไม่เล่นแบบนี้นะ แล้วจะเดินไปไหนอีกล่ะ รอยูริด้วยสิสิก้า"
"ตามมาสิ ถ้าจับได้จะให้รางวัล" สิก้าท้าทายยูริที่ยังไม่หายกลัว
"อุ๊ย ขอโทษค่ะฉันไม่ได้ตั้งใจ" สิก้ากล่าวขอโทษที่วิ่งชนผู้หญิงวัยกลางคนคนหนึ่ง
"ไม่เป็นไรค่ะ เอ๊ะคุณคิมซูยองใช่ไหมคะ ดีใจจริงๆที่ได้พบคุณอีก" หญิงคนดังกล่าวเอ่ยถาม
"เปล่าค่ะ คุณคงจำคนผิดมั้งคะ"
"ไม่ผิดหรอกค่ะ เราไม่ได้เจอกันตั้งแต่คราวที่สามีของคุณ.. เอ่อตั้งแต่ 5 ปีก่อนน่ะค่ะ แล้วคุณไปอยู่ที่ไหนมาเหรอคะ"
"เอ่อ ขอโทษด้วยจริงๆค่ะ แต่ดิฉันไม่ใช่ คุณคิมซูยองที่คุณพูดถึงหรอกค่ะ และฉันก็ไม่เคยแต่งงานด้วยค่ะ"
"เหรอคะ งั้นฉันคงจำคนผิดเองแหละค่ะ แต่ว่าคุณคล้ายกับเธอมากๆเลยล่ะค่ะ จริงสิฉันมีรูปด้วยนะคะ เดี๋ยวฉันเอาให้ดูค่ะ" เธอพูดพร้อมควานหารูปดังกล่าว
"สิก้าจับได้แล้ว ทำอะไรอยู่เหรอ แล้วนี่ใครอ่ะ" ยูริถาม
"เธอทักคนผิดน่ะค่ะ ไปกันเถอะค่ะ ขอตัวนะคะ" เธอรีบจูงมือยูริออกๆไป
"อ้าวยังไม่ทันได้ดูเลย"
"สิก้าเธอหน้าคุ้นมากเลยนะ คุณแน่ใจเหรอว่าไม่เคยเจอเธอมาก่อน"
"ค่ะแน่ใจ ก็เธอทักฉันว่าคิมซูยอง แล้วยังหาว่าฉันเคยแต่งงานแล้วอีก ไม่รู้ว่าเป็นมิฉาชีพหรือเปล่า"
'คิมซูยองเหรอ นี่ก็คุ้นๆแฮะ เคยได้ยินที่ไหนน้า' ยูริคิด
"เดี๋ยวสิก้าขอตัวไปห้องน้ำก่อนนะ ยูริ"
"จ้า"
.
.
.
"เอ่อ ขอโทษนะคะคุณเป็นเพื่อนของคุณซูยองใช่ไหมคะ"
"ค่ะ คุณมีอะไรรึเปล่าคะ"
"ฉันมั่นใจค่ะว่าฉันจำคนไม่ผิด แต่ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงจำฉันไม่ได้ เอ่อ..ฉันมีเรื่องรบกวนคุณหน่อยน่ะค่ะ"
"อะไรเหรอคะ"
"ฝากนามบัตรไว้ให้เธอด้วยได้ไหมคะ พอดีครอบครัวฉันกำลังจะขยายบ้านน่ะค่ะ แล้วเห็นว่าบ้านของเธอ บ้านหลังเก่าที่เธอเคยอยู่กับสามีก่อนเกิดเรื่องน่ะค่ะ ไม่มีคนอยู่และปล่อยให้รกร้างมานานแล้ว ฉันจึงอยากจะขอซื้อน่ะค่ะ ถ้าเธอมารบกวนฝากบอกเธอด้วยนะคะ ฉันหลังว่าจะได้ยินข่าวดีนะคะ งั้นขอตัวก่อนดีกว่าค่ะ ขอบคุณนะคะคุณ.."
"ยูริค่ะ"
"ค่ะขอบคุณค่ะคุณยูริ"
.
.
.
"ยูริ เราจะไปเล่นอะไรต่อดีนะ"
"ก่อนจะถามคำถานนั้น สิก้าลืมอะไรไปรึเปล่า"
"ไม่หนิ สิก้าลืมอะไรเหรอ"
"ก็รางวัลที่จับสิก้าได้ยังไงล่ะ" ยูริบอกพร้อมกับยื่นแก้มให้
"เอ้า เร็วสิ"
"ยูริบ้า" เธอพูดด้วยความเขินอาย ก่อนจะประทับริมฝีปากลงบนแก้มของยูริ
แล้วทั้งสองก็เดทกันต่ออย่างมีความสุข
.
.
.
"ครับ สวนสนุกครับ สองคนครับ ได้ครับ"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น