คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่6
3 วันผ่านไปควอนยูริก็ยังไม่เข้าออฟฟิศ จนเลขาสาวแทบจะนั่งไม่ติดที่เลยทีเดียว เธอไม่ทราบสาเหตุของการหายตัวไปของยูริ เธอทั้งเป็นห่วงทั้งกังวลจนจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ไม่ว่าเป็นโทรศัพท์หรือที่บ้านก็ไม่สามารถติดต่อเจ้านายของเธอได้เลย
'เค้ากันไปไหนของเค้ากันนะ ตั้งแต่วันนั้นก็ติดต่อไม่ได้เลย' สิก้าครุ่นคิด 'เอ๋ หรือว่าเราจะลองติดต่อคุณทิฟฟานี่ดีนะ'
กริ๊งๆๆๆๆๆ
"สิก้าวันนี้เลิกงานแล้วเราไปทานข้าวกันนะ ฉันไม่ได้เจอเธอมา 4 วันแล้วนะ" แทยอนพูด
"เอ่อ..วันนี้.."สิก้าตั้งใจจะปฏิเสธ แต่เธอก็ยังหาเหตุผลดีๆไม่ได้
"วันนี้วันเกิดฉันนะ เธอจะไม่มาเหรอ หรือเธอลืมหา ใช่ซี้" แทยอนพูดขึ้น
"เปล่านี่ คิดมากน่าวันเกิดเพื่อนรักของฉัน ฉันก็ต้องจำได้อยู่แล้วล่ะ งั้นเดี๋ยวเจอกันนะ" สิก้ารีบพูดกลบเกลื่อน
เย็นวันนั้นสิก้าไปฉลองวันเกิดของแทยอนพร้อมกับเพื่อนๆกลุ่มใหญ่ แต่เธอได้แต่เหม่อลอยเพราะเรื่องของยูริ หลังจากทานข้าวเสร็จเพื่อนๆก็ลากเธอไปต่อที่ผับระดับไฮท์คลาสแห่งหนึ่ง
"สิก้า วันนี้ดูเธอไม่ค่อยสนุกเลยนะ เป็นอะไรไปเหรอ งานยุ่งเหรอ" แทยอนถามด้วยความเป็ห่วง
"ไปเต้นกันเถอะสิก้า นะ นะ" เพื่อนเธอพูดขึ้น
"เอ่อ..ฉันขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ" สิก้ารีบตัดบท
"นี่สิก้า อย่าเดินหลงไปโซนโน้นเชียวนะ" แทยอนตะโกนบอก แต่ว่าสิก้าไม่ทันได้ฟังคำเตือนของเพื่อน เธอจึงเดินหลงไปอีกโซน
ขณะที่เธอกำลังจะเข้าห้องน้ำ เธอก็ได้ยินเสียงผู้หญิงคุยกันอย่างสนุกสนาน
"นี่หล่อน แหม ถ้าจะแต่งขนาดนี้ทำไมไม่แก้ผ้าเลยล่ะยะ"
"เจ้ก็ หนูมีดีก็ต้องโชว์สิคะ เดี๋ยวพี่ยูริเค้าจะไม่หลงอ่ะ นี่ดู ดูซะ"
"เออเค้าอาจจะหลงหล่อนอยู่เบาๆก็ได้นะ เห็นว่า 3 วัน 3 คืนละยังไม่กลับบ้านเลยไม่ใช่เหรอ อิ่มล่ะสิท่า"
"อิ่มเอิ่มอะไรล่ะเจ๊ ดูพูดเข้าสิแบบนี้หนูเสียหายได้นะเนี่ย อิอิ"
"เชอะ ชะนี"
เมื่อสิก้าได้ยินเข้า 'ยูริ' 'ไม่ละมั้งชื่อนี้โหลจะตาย' 'ไม่สิก้า อย่าคิดนะ' สิก้าคิด ถึงแม้ว่าเธอจะพยายามจะไม่คิดแต่ว่าเธอก็เผลอเดินตามผู้หญิงคนนั้นมาโดยไม่รู้ตัวซะแล้ว
เมื่อถึงหน้าห้องที่เขียนว่า VIP1 เธอจึงรวบรวมความกล้า "เอาน่า หน้าแตกก็ยอมละงานเนี้ย"
"ท่านประธานคะ" สิก้าตะโกนพร้อมกระแทกประตูออกอย่างแรง
เพล้ง!!! <หน้าแตกจริง> ทันใดนั้นเธอเห็น เอ่อ..แบบว่า..กำลัง..เอ่อนะ..อืม <เด็กอายุต่ำกว่า 18 ปีไม่ควรคิดตามนะจ๊ะ>
"ขอโทษค่ะ สงสัยผิดห้อง ขอตัวนะคะ" สิก้ารีบปิดประตูทันที แต่ว่าไม่ช้าไปเสียแล้วเมื่อชายคนหนึ่งพยายามจะลากเธอเข้าไปในห้อง
"ปล่อยฉันนะ ฉันไม่ใช่" สิก้าตะโกน
"ปล่อยให้โง่เหรอจ๊ะ น้องสาว เด็กใหม่สินะ" ชายคนนั้นพูดพร้อมกับกระชากแขนของสิก้าอย่างแรง
ทันใดนั้นเองมีเสียงหนึ่งตะโกนว่า "ปล่อย!!! ถ้าแกไม่อยากเจ็บตัวปล่อยมือสกปรกของแกซะ"
แต่ชายคนนั้นไม่ฟังคำเตือนและพยายามจะฉุดแขนสิก้าต่อไป
พลั่ก !!! แล้วชายคนนั้นก็ล้มลง แต่ยังไม่ทันไรก็มีคนตะโกนต่อว่า "วิ่ง สิก้า เร็ว" จากนั้นยูริก็คว้ามือสิก้าวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิต
เมื่อออกมาถึงหน้าผับทั้งสองรีบขึ้นแท็กซึ่ทันที สิก้ามองหน้ายูริแต่ยังไม่ทันได้เอ่ยคำใดออกมายูริที่ท่าทางมึนเมาก็หมดสติไปเสียก่อน สิก้าเลยพาเธอมาที่บ้านของสิก้า เธอเช็ดตัวและเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ยูริ หลังจากนั้นเธอก็ผล็อยหลับไปข้างๆยูริ
เวลาประมาณตี 4 หญิงสาวร่างสูงคนหนึ่งพยายามควบคุมสติของเธอลุดเดินไปยังประตูเพื่อกลับบ้านแต่ว่าเธอยังไม่ส่างเมาเท่าไหร่จึงเดินชนโน่นชนนี่เสียงดังจนทำให้สิก้าตึ่น
"นี่คุณจะไปไหนอีกเหรอคะท่านประธาน" สิก้าเอ่ย
ยูริไม่ตอบแต่เธอพยายามเดินต่อไป
"จะไปเที่ยวผู้หญิง ไปหาคุณทิฟฟานี่ หรือคนอื่นๆอีกดี กำลังคิดแบบนี้อยู่ใช่ไหมคะท่านประธาน" สิก้าประชด
ทันใดนั้นยูริหยุดแล้วหันมาพูดว่า "เงียบ อย่ามายุ่งเรื่องของฉัน เท่านี้ฉันก็รบกวนคุณมากพอแล้ว ปล่อยฉันไปเถอะ"
"ยุ่งเหรอคะ คุณบอกว่าที่ฉันทำอยู่คือการยุ่งเหรอคะ" "คุณรู้ไหมคุณหายไปตั้ง 3 วัน 3 คืน ฉันเป็นห่วงคุณแทบจะเป็นบ้าอยู่แล้ว แต่คุณกลับบอกว่าฉันยุ่งเหรอคะ" สิก้าทวงถาม
"ไม่ใช่สิก้า ฉันไม่ได้.." ยูริพยายามจะพูด
"ใช่สิ ฉันเป็นแค่เลขา งั้นคราวหน้าคราวหลังถ้าคุณจะหนีไปมั่วกับ...ช่วยกรุณาแจ้งให้ทราบด้วยนะคะ จะเป็นพระคุณอย่างสูง" สิก้าพูดด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว
"มั่ว! ดี! คุณใช้คำได้ดีสิก้า แล้วคราวหน้าฉันจะแจ้งให้ทราบนะ" ยูริตอบ
"คุณมันก็แค่คนสกปรก สำส่อนไปทั่ว ก็แค่นั้นเองสินะคุณเจ้านาย" สิก้ายังประชดไม่เลิก
ทันใดนั้นยูริก็อดทนไม่ไหวอีกต่อไปกับคำพูดดูถูกต่างๆนานาที่ออกมาจากปากของคนที่รัก
"แล้วคุณจะได้รู้สิก้า สิ่งที่คุณพูด ฉันจะทำให้ดู" เมื่อพูดจบเธอโผเข้ามาหาสิก้าทันที แล้วเธอก็ขาดสติจนข่มเหงน้ำใจของสิก้าไป
เช้าวันต่อมาสิก้าลืมตาขึ้น เธอมองไปรอบๆห้องที่ข้าวของกระจัดกระจาย เสื้อผ้าที่หลุดรุ่ย เธออยากให้เหตุการณ์เมื่อคืนมันเป็นแค่ฝันร้าย เธอนึกไม่ถึงเลยว่ายูริผู้อ่อนโยนจะกลายเป็นสัตว์ป่าที่หิวกระหายขนาดนั้น "ควอน ยูริ" สิก้าพูดแล้วถอนหายใจเบาๆ ในมือถือกระดาษโน๊ตแผ่นหนึ่ง
ทางด้านยูริก็ได้จากไปพร้อมกับทั้งโน๊ดไว้ว่า "ขอโทษนะสิก้า ฉันไม่ได้ตั้งใจ ตอนนั้นฉันเมาและโกรธมากจริงๆ" เธอรู้สึกผิดที่ทำให้คนที่รักต้องเสียใจแบบนั้น แต่เธอก็ไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไรต่อไปได้แต่กล่าวขอโทษเท่านั้น
ความคิดเห็น