คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่5
บ่ายวันนั้นยูริครุ่นคิดอย่างหนักเมื่อเห็นท่าทางของสิก้า 'รึเธอจะเริ่มชอบเราแล้วนะ แน่ล่ะก็เราเท่ซะขนาดนี้หนิ นี่เราเป็นอัจฉริยะด้านจีบหญิงไปแล้วเหรอนี่ 555' ยูริคิดเข้าข้างตัวเองอย่างลำพองใจ
"สิก้าเข้ามาพบหน่อย" ยูริเรียก
"วันนี้ทำโอทีด้วยนะ ฉันจะเคลียร์งานให้เสร็จ ไม่รู้ทำไมงานถึงเยอะอย่างนี้เนี่ย เฮ้อ..เซ็ง" ยูริ บอกพร้อมกับถอนหายใจ
"ดิฉันคิดว่าเพราะบริษัทของเราเพิ่งเปิดตัวและได้รับความไว้วางใจอย่างมากนะค่ะ ก็เลยมีเรื่องที่ให้ท่านจัดการมากหน่อย อีกทั้งนี่ก็มีงานของช่วงเช้าที่ท่านเอาเวลาไปเทคแคร์คุณทิฟฟานี่รวมอยู่ด้วยไงล่ะคะ" สิก้าตอบด้วยน้ำเสียยงแข็งๆแกมประชด
ยุริจึงเบือนหน้าหนีพยายามควบคุมอาการดีใจอย่างสุดๆ "เอ่อ นั่นสินะสงสัยจะคุยเพลินไปหน่อย ก็ฟานี่เค้าน่ารักนี่ คุณไม่คิดแบบนั้นเหรอ?" ยูริถามกึ่งยั่ยุอารมณ์ของสิก้า
"ค่ะ" สิก้าตอบสั้นๆ แล้วเดินออกจากห้องไป
เย็นวันนั้นขณะที่ยูริกำลังสะสางงานอยู่ ฝนก็ตกหนักอย่างไม่มีวี่แววว่าจะหยุดเลย
"สิก้า ขอกาแฟอีกแก้วสิ" ยูริพูดขึ้น
"ได้ค่ะท่านประฑาน" สิก้าตอบ ทันใดนั้นก็มีเสียงฟ้าผ่าดังเปี้ยง!!! สิก้าตกใจเลยล้มลง แต่โชคยังดีที่ยูริมารับไว้ได้ทันจนเกือบจะประกบริมฝีปากกัน ทั้งสองต่างใจเต้นระรัวแตไม่สามารถผละออกจากกันได้ สิก้ารู้สึกเขินอายจนไม่อาจสบตากับยูริได้เธอจึงเบือนหน้าหลบสายตาที่เร้าร้อนของยูริ
แล้วยูริก็พูดขึ้นมาว่า "กาแฟสิก้า กาแฟล่ะ" ด้วยคำพูดนั้นสิก้าจึงเรียกสติกลับคืนมาได้และเธอก็เดินไปชงกาแฟมาให้ยูริ
ด้านยูริก็กลับมาทำงานต่อ แต่ทว่าไฟฟ้าเกิดดับขึ้นมาอย่างกระทันหัน เพล้ง!!! "ว้าย!!!" ยูริรีบวิ่งไปยังห้องครัวอย่างรวดเร็วหลังจากได้ยินเสียงร้องของสิก้า
"สิก้า คุณอยู่ที่ไหน ตอบฉันหน่อยสิก้า" ยูริถามด้วยท่าทางร้อนรน เธอพยายามมองหาสิก้าในความมืด ในที่สุดเธอก็พบหญิงสาวร่างเล็กกำลังสั่นเคลิ้มด่วยความกลัวอยู่ที่มุมห้อง
"ไม่เป็นไรนะสิก้าฉันอยู่นี่แล้ว" ยูริพูดอย่างอ่อนโยนก่อนจะยื่นมือไปโอบกอดสิก้าไว้
"ฮือๆๆ ฉันกลัวค่ะ อย่าทิ้งฉันไปนะ" สิก้าพูดพร้อมกับโผเข้ากอดยูริอย่างแนบแน่น
"ไม่ต้องกลัวนะ ฉันไม่ทิ้งเธอไปไหนหรอก" ยูริได้แต่พูดปลอบโยนซ้ำไปซ้ำมาอยู่อย่างนั้นและไม่รู้นานเท่าไหร่จนสิก้าเผลอหลับไปในอ้อมแขนเธอ 'แค่ฝนตกและไฟดับเท่านั้นทำไมเธอถึงหวาดกลัวขนาดนี้นะสิก้า' ยูริได้แต่คิดในใจเท่านั้น
เหตุการณ์นี้ทำให้ยูริแน่ใจในตัวเองว่าหลงรักสิก้าที่หน้าตาคล้ายกับหญิงสาวในฝันของเธอ เธออยากจะดูแลและปกป้องสิก้าตลอดไป เธอจึงได้ตัดสินใจว่าจะบอกความรู้สึกของเธอที่มีต่อสิก้า
แต่ในขณะนั้นเองเธอได้ยินสิก้าละเมอออกมา
"ยูลคุณอยู่ที่ไหนคะ ยูลฉันรักคุณค่ะ ยูลเรากำลังจะมีลูกด้วยกันแล้วนะคะ ยูลๆๆๆๆ" สิก้าละเมอด้วยท่าทางดีใจปนเศร้าใจ
เมื่อยูริใด้ยินดังนั้นเธอตระหนักได้ทันทีว่าสิก้าคงจะกำลังมีความสุข เธอมีสามีและกำลังจะมีลูกกับเขา "ใครกันนะที่โชคดีแบบนั้น" ยูริเอ่ยถามเบาๆ พร้อมจ้องมองหญิงสาวที่รักซึ่งหลับไหลในอ้อมแขนของเธอ
รุ่งเช้าท้องฟ้าแจ่ม อากาศสดชื่น ราวกับว่าสายฝนเมื่อคืนได้ชะล้างความหม่นหมองไปเสียจนหมดสิ้น แสงอาทิตย์อ่อนๆสาดส่องเข้ามาในห้อง ทันใดนั้นหญิงสาวก็ลืมตาขึ้นพร้อมกล่าวสวัสดีเช้าวันใหม่
"เอ๊ะ เรามานอนอยู่ที่ห้องท่านประธานได้ยังไงเนี่ย" สิก้าบ่นกับตัวเองแล้วครุ่นคิด
"แล้วท่านประธานล่ะ เราจำได้ว่าเรากำลังจะไปชงกาแฟหนิแล้วไฟก็ดับ เกิดอะไรต่อจากนั้นนะ"
สิก้าพูดต่อแล้วสายตาของเธอก็ไปหยุดที่กระดาษแผ่นหนึ่งซึ่งเขียนว่า 'ไม่เข้าออฟฟิศ'
เมื่อสิก้าอ่านจบ เธอได้เหลือบไปเห็นกระดาษอีกแผ่นที่อยู่ในถังขยะกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า
'ขอให้มีความสุขนะสิก้า' 'ยูล'
ความคิดเห็น