ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่3
หลังจากนั้นบริษัทที่นำโดยคุณควอน ยูริ ก็ได้เปิดตัวอย่างเป็นทางการ และก็เป็นไปตามที่คาดไว้ บริษัทจะได้รับความสนใจอย่างล้นหลาม ส่วนเรื่องการใช้ชีวิตยูริก็ดำเนินไปอย่างราบรื่นพร้อมกับเลขาเป็ดสุดสวย
"สิก้า มานี่หน่อยสิ" ยูริเรียกเลขาสาว
"ค่าาา ท่านประธาน" สิก้าขานตอบอย่างอัตโนมัติ พร้อมกับรีบวิ่งเข้าไปในห้องทำงานของยูริ
"มีอะไรให้ช่วยเหรอคะ" สิก้าบอก
"ปากกาหล่นอ่ะ หยิบให้หน่อยได้ไหม" ยูริทำเสียงเข้มพร้อมกับก้มมองที่พื้น ก่อนจะเงยหน้ามาสบตาพร้อมกับท่าทางกวนๆ
'เฮ้อ ใช้บ้าใช้บออะไรอยู่ได้เนี่ย หยิบปากกาแค่นี้ก็ไม่มีปัญญาหยิบเองรึไง นี่ถ้าไม่เห็นว่าเป็นเจ้านายนะแม่จะตั้นหน้าหงายเลย กวนอยู่ได้ทั้งวัน เรื่องชื่ออีกเราไม่ได้บอกให้เรียกสิก้าซะหน่อยทำมาเป็นตี้ซี้ บ่นๆๆๆๆๆ' สิก้าได้แต่คิดในใจ สุดท้ายจึงตอบออกไปว่า "ได้ค่ะท่านประธาน" พร้อมกับทำสีหน้าเรียบเฉย
"เอ่อ สิก้า วันนี้คุณว่างไหม ฉันอยากจะไปทานอาหารเกาหลีน่ะ เห็นคุณบอกว่าเพิ่งกลับมาที่เกาหลีเหมือนกัน คงยังไม่มีโอกาสได้ทานใช่ไหม งั้นเราไปทานพร้อมกันเลยนะ ตกลงว่าเย็นนี้ 6 โมงตรงฉันไปรับคุณที่บ้านนะ โอเคไม่มีอะไรละคุณกลับไปทำงานต่อเถอะ" ยูริบอกโดยไม่เปิดโอกาสให้สิก้าได้ปฏิเสธเลย อันที่จริงยูริกลัวว่าสิก้าจะไม่ตกลงเลยรวบรัดซะเลย
"เอ่อ..ค่ะท่านประธาน" สิก้าตอบ
6 โมงตรง รถสปอร์ตสีดำคันหรูวิ่งมาจอด ณ บ้านหลังหนึ่ง บ้านหลังนี้เป็นบ้านเก่าของแม่สิก้าที่ได้ยกให้เธอตั้งแต่วันเกิดครบ 16 ปี เมื่อประตูรถเปิดออกก็เห็นหญิงสาวสุดเท่ในชุดลำลองก้าวลงมา ทันใดนั้นสิก้าที่ยืนคอยอยู่หน้าบ้านตกตะลึงไปชั่วขณะ 'โอ้มายก๊อด คนอะไรเท่กว่าผู้ชายซะอีก' สิก้าคิด
"พร้อมรึยังสิก้า ป่ะไปขึ้นสวรรค์กันเถอะ" ยูริพูดด้วยสายตาเป็นประกาย ซึ่งก็ยังไม่วายแกล้งแหย่สิก้าเล่นอีก
"ถึงแม้คุณจะใช้ภาษาเกาหลีไม่ค่อยคล่อง แต่พูดแบบนี้ไม่ได้นะคะ เดี๋ยวคนอื่นเค้าเข้าใจผิด" สิก้าตอบพร้อมกับหน้าแดงๆ
"อ้อ เหรอ พูดไม่ได้เหรอ คำไหนล่ะ ไปขึ้นสวรรค์เหรอ แล้วทำไมถึงพูดไม่ได้ล่ะ" ยูริยังแหย่สิก้าไม่เลิก เพราะหน้าตาของหล่อนตอนเขินเนี่ยน่ารักทึ่สุด
"ช่างเถอะค่ะ เราจะไปกันได้รึยังคะ ฉันหิวแล้ว" สิก้าตอบด้วยเสียงดังเพื่อกลบเกลื่อนอาการเขินของตัวเอง
"ครับผม เชิญครับคุณผู้หญิง" ยูริขานรับพร้อมกับเปิดประตูรถให้สิก้า
เหตุการณ์นี่นับเป็นจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ที่ดีระหว่างยูริและสิก้า ซึ่งเริ่มจะมากขึ้นมากกว่าเจ้านายกับลูกน้องทั่วไป ยูริเองก็ไม่รู้เลยว่าทำไมถึงรู้สึกชอบและผูกพันธ์กันหญิงสาวคนนี้ จนมักจะพาตัวเองมาอยู่ใกล้ๆเธออยู่บ่อยๆโดยไม่รู้ตัว
"สิก้า มานี่หน่อยสิ" ยูริเรียกเลขาสาว
"ค่าาา ท่านประธาน" สิก้าขานตอบอย่างอัตโนมัติ พร้อมกับรีบวิ่งเข้าไปในห้องทำงานของยูริ
"มีอะไรให้ช่วยเหรอคะ" สิก้าบอก
"ปากกาหล่นอ่ะ หยิบให้หน่อยได้ไหม" ยูริทำเสียงเข้มพร้อมกับก้มมองที่พื้น ก่อนจะเงยหน้ามาสบตาพร้อมกับท่าทางกวนๆ
'เฮ้อ ใช้บ้าใช้บออะไรอยู่ได้เนี่ย หยิบปากกาแค่นี้ก็ไม่มีปัญญาหยิบเองรึไง นี่ถ้าไม่เห็นว่าเป็นเจ้านายนะแม่จะตั้นหน้าหงายเลย กวนอยู่ได้ทั้งวัน เรื่องชื่ออีกเราไม่ได้บอกให้เรียกสิก้าซะหน่อยทำมาเป็นตี้ซี้ บ่นๆๆๆๆๆ' สิก้าได้แต่คิดในใจ สุดท้ายจึงตอบออกไปว่า "ได้ค่ะท่านประธาน" พร้อมกับทำสีหน้าเรียบเฉย
"เอ่อ สิก้า วันนี้คุณว่างไหม ฉันอยากจะไปทานอาหารเกาหลีน่ะ เห็นคุณบอกว่าเพิ่งกลับมาที่เกาหลีเหมือนกัน คงยังไม่มีโอกาสได้ทานใช่ไหม งั้นเราไปทานพร้อมกันเลยนะ ตกลงว่าเย็นนี้ 6 โมงตรงฉันไปรับคุณที่บ้านนะ โอเคไม่มีอะไรละคุณกลับไปทำงานต่อเถอะ" ยูริบอกโดยไม่เปิดโอกาสให้สิก้าได้ปฏิเสธเลย อันที่จริงยูริกลัวว่าสิก้าจะไม่ตกลงเลยรวบรัดซะเลย
"เอ่อ..ค่ะท่านประธาน" สิก้าตอบ
6 โมงตรง รถสปอร์ตสีดำคันหรูวิ่งมาจอด ณ บ้านหลังหนึ่ง บ้านหลังนี้เป็นบ้านเก่าของแม่สิก้าที่ได้ยกให้เธอตั้งแต่วันเกิดครบ 16 ปี เมื่อประตูรถเปิดออกก็เห็นหญิงสาวสุดเท่ในชุดลำลองก้าวลงมา ทันใดนั้นสิก้าที่ยืนคอยอยู่หน้าบ้านตกตะลึงไปชั่วขณะ 'โอ้มายก๊อด คนอะไรเท่กว่าผู้ชายซะอีก' สิก้าคิด
"พร้อมรึยังสิก้า ป่ะไปขึ้นสวรรค์กันเถอะ" ยูริพูดด้วยสายตาเป็นประกาย ซึ่งก็ยังไม่วายแกล้งแหย่สิก้าเล่นอีก
"ถึงแม้คุณจะใช้ภาษาเกาหลีไม่ค่อยคล่อง แต่พูดแบบนี้ไม่ได้นะคะ เดี๋ยวคนอื่นเค้าเข้าใจผิด" สิก้าตอบพร้อมกับหน้าแดงๆ
"อ้อ เหรอ พูดไม่ได้เหรอ คำไหนล่ะ ไปขึ้นสวรรค์เหรอ แล้วทำไมถึงพูดไม่ได้ล่ะ" ยูริยังแหย่สิก้าไม่เลิก เพราะหน้าตาของหล่อนตอนเขินเนี่ยน่ารักทึ่สุด
"ช่างเถอะค่ะ เราจะไปกันได้รึยังคะ ฉันหิวแล้ว" สิก้าตอบด้วยเสียงดังเพื่อกลบเกลื่อนอาการเขินของตัวเอง
"ครับผม เชิญครับคุณผู้หญิง" ยูริขานรับพร้อมกับเปิดประตูรถให้สิก้า
เหตุการณ์นี่นับเป็นจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ที่ดีระหว่างยูริและสิก้า ซึ่งเริ่มจะมากขึ้นมากกว่าเจ้านายกับลูกน้องทั่วไป ยูริเองก็ไม่รู้เลยว่าทำไมถึงรู้สึกชอบและผูกพันธ์กันหญิงสาวคนนี้ จนมักจะพาตัวเองมาอยู่ใกล้ๆเธออยู่บ่อยๆโดยไม่รู้ตัว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น