คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : chapter1::
1
หากคุณอยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับฉัน ฉันก็จะเล่าให้คุณฟังเพียงแค่คุณอ่านในบรรทัดต่อไปนี้คุณก็จะได้รู้จักผู้ชายคนหนึ่งที่ฉันรู้จักไม่สิรู้จักดีมากเลยล่ะเขาคนนั้นชื่อ ‘พีนัท’ เรื่องราวของฉันกับเขาอาจไม่ได้มีอะไรหวือหวามากมายแต่ฉันเชื่อว่าสิ่งที่เขากับฉันมีเหมือนกันคือคำว่ารัก
7ปีก่อนหน้านี้
........
“นี่กราวน์ช่วงนี้เป็นอะไรน่ะชอบเหม่อลอยอะไรอยู่คนเดียว”ใบหม่อนถาม
“ไม่เป็นอะไรฉันแค่เหนื่อยๆที่ต้องอ่านหนังสือ”ฉันเงยหน้าไปตอบเพื่อน
ความจริงวันนี้ที่ฉันเหม่อเป็นเพราะฉันเศร้ามากกว่า ทั้งๆที่วันนี้เป็นวันเกิดฉันแล้วก็ไม่มีใครจำได้ซะด้วยสิแถมยังมาถามฉันอีกว่าเป็นอะไรฉันไม่อยากจะพูดอะไรไม่อยากท้วงอะไรเพื่อนมากก็เลยทำได้แค่นั่งเหม่อแม้แต่เพื่อนตัวดีของฉันก็ยังไม่โผล่เงาหัวมาให้เห็นเลย
“อย่าคิดมากนะ ฉันไปล่ะเดย์มารับแล้วไว้เจอกันพรุ่งนี้นะ^^”หม่อนปลอบฉันก่อนที่เธอจะเดินจากฉันไปกับคนของเธอ
“ทำอะไรอยู่น่ะกราวน์”
ฉันหันหน้าไปตามเสียงเรียก
“ว่าไงพีนัท”ฉันหันไปตอบพีนัท
“เป็นอะไรน่ะทำหน้าไม่ดีเลยนะ”พีนัมยื่นหน้ามาใกล้ๆ
“ไม่เป็นอะไรหรอกกลับบ้านกันเถอะ”ฉันตัดบทและลุกขึ้นเดิน
“นี่ๆๆวันนี้ไปเดินเล่นเป็นเพื่อนที่สนามเด็กเล่นท้ายหมู่บ้านหน่อยสิ”
“อืม”
พีนัทเดินมาเปิดประตูรถให้ฉันเข้าไปนั่งก่อนที่เขาจะกลับไปประจำที่คนขับเหมือนทุกวันที่ผ่านมาระหว่างทางไม่มีเสียงใดๆเล็กลอดออกจากปากเราทั้งคู่คงมีแต่เสียงเพลงพี่เขาเปิดเบาๆแก้เงียบเท่านั้น ฉันรู้สึกใจไม่ดีเท่าไหร่ที่นอกจากเพื่อนของฉันจะจำวันเกิดของฉันไม่ได้แล้วพีนัทก็อีกคนหรอที่ลืมวันเกิดของฉันน่ะรู้สึกแย่จังที่ฉันสำคัญตัวเองผิดอีกแล้วคนอย่างเขาไม่มีเวลามาใส่ใจอะไรมากนักหรอก
“เงียบอีกแล้วไม่ชอบเลย ปกติกราวน์พูดเก่งจะตายไป”เขาหันมายิ้มให้ฉัน
“วันนี้ไม่รู้หรอว่ามีอะไร”ฉันถาม
“มีอะไรหรอวันนี้วันอังคารไงล่ะเด็กน้อย”เขาเอามือมายีหัวฉันเล่น
หมอนี่ชอบทำเหมือนฉันเป็นเด็กอยู่เรื่อยทั้งที่ความจริงแล้วเราสองคนก็โตมาพร้อมๆกันแต่พีนัทกลับชอบทำตัวโตกว่าอายุทุกทีเลย
“มานี่หน่อยสิ”พีนัทลากให้ฉันออกมาจากในรถหลังจากเราสองคนมาถึงแล้ว
ฉันเดินไปตามแรงฉุดเบาๆของชายหนุ่มตัวสูงข้างหน้าฉันลอบมองหน้าของพีนัทเป็นระยะ ช่างเป็นอะไรที่ดูดีมากจนฉันคิดว่าเขาเกิดมาเพื่อที่จะโดดเด่นเท่านั้น ผมสิน้ำตาลของเขาไหวไปกับแรงลมที่พัดมาเบาๆช่างเข้ากับสีผิวของเขาได้ดีทีเดียว
“หลับตาก่อนนะห้ามหนีไปไหน”เขาส่งเสียงเพื่อเรียกสติของฉันกลับมา
“ได้ๆ เอาล่ะนะ”
เวลาผ่านไปจาก10วินาทีเป็น20 จาก20วินาทีกลายเป็นหนึ่งนาทีก็ไม่มีวี่แววว่าจะเกิดอะไรขึ้นเลยซักอย่าง สายลมเย็นๆปะทะกับใบหน้าของฉันทำให้ฉันรู้สึกลืมความเศร้าไปได้ชั่วขณะ
“พีนัทอะไรกัน เล่นบ้าอะไรของนายเนี่ย”ในที่สุดฉันก็หมดความอดทนที่จะต้องหลับตาอีกต่อไป
ฉันหันซ้ายหันขวาไปก็ไปพบใครอีกแล้วนอกจากความว่างเปล่า เมื่อมองไปยังข้างหน้าของฉันตอนนี้เป็นสนามเด็กเล่นด้านหลังที่ไม่มีของเล่นแม้แต่ชิ้นเดียวมันเป็นเพียงแค่สนามหญ้าสีเขียวสดกว้างๆเท่านั้น
เล่นอะไรของเขานะ ฉันนั่งลงบนหญ้าสีเขียวที่เป็นเหมือนพรมนั่นก่อนจะทิ้งตัวลงบนหญ้าแล้วแหงนหน้าไปมองท้องฟ้า จะว่าไปที่นี่ก็ไม่เลวเลยนะทำให้เธอลืมไปซะสนิทเลยว่าฉันกำลังเสียใจอยู่
“แหม บอกให้รอแปปเดียวแอบมานอนอยู่คนเดียวซะแล้ว”
ในที่สุดเจ้าตัวปัญหาที่ปล่อยให้ฉันรอเก้อก็โผล่หัวมาซะที พร้อมกับของพะรุงพะรังในมือ
“ไปไหนมาน่ะ”
“ฉันไปเอาเจ้านี่มา”พีนัทหยิบมุงกุฎดอกไม้น่ารักๆออกมาก่อนจะสวมมันลงบนหัวฉัน
ตอนนี้ฉันรู้สึกแปลกๆชอบกลฉันเลยไม่ได้พูดอะไรออกไปอาจเป็นเพราะฉันไม่ได้ตั้งตัวกับการที่เขาทำแบบนี้ละมั้ง
“ให้ วันเกิดใครหว่า”เค้ายิ้มกว้างๆจนเห็นฟันแทบทุกซี่
“ขอบใจนะ ตอนแรกฉันนึกว่านายจะจำวันเกิดฉันไม่ได้ซะอีก”
“ใครจำไม่ได้ก็บ้าแล้ว ฉันไปวันเกิดเธอจนเบื่อแล้วนะ”พีนัทยิ้มออกมาอีกครั้ง
หลังจากนั้นเราสองคนก็จัดวันเกิดเล็กๆให้กับฉันซึ่งเป็นเจ้าของวันเกิด พีนัทซื้อขนมเค้กที่ถูกตกแต่งอย่างสวยงามแถมเขายังบอกว่าเขาเป็นคนเขียนหน้าเค้กเองอีกด้วยขี้โม้ชะมัด!
“นี่แล้ววันเกิดฉันวันไหน จำได้รึเปล่าฮะ”พีนัทหันมาพูดกับฉันทั้งที่เค้กยังเต็มปาก
“จำได้สิ แหมแต่ช่วยกินให้หมดก่อนพูดกับฉันก็ได้นะ”ฉันบ่นๆ
“ขอบคุณนะ”
“ขอบคุณอะไร ฉันมากกว่าที่ต้องขอบคุณที่จัดวันเกิดให้”
“ขอบคุณ”
“อะไรของนาย”ฉันละสายตาจากพีนัทแล้วก้มไปกินเค้กของตัวเองต่อ
ตอนนี้เป็นเวลา4ทุ่มที่พีนัทมาส่งฉันที่บ้านก่อนที่นายนั่นจะกลับบานของตัวเองไป
“เป็นยังไงบ้างวันเกิดปีนี้”กัสซึ่งเป็นพี่ชายของฉันถามทั้งที่สายตายังจดจ่ออยู่กับจอโทรทัศน์อยู่
“ก็สนุกดีนะ ไม่มีใครจำวันเกิดเค้าเลยนอกจากพีนัท”
“พีนัท ฉันว่ามันชักจะเกินเพื่อนแล้วนะพวกแกสองคน”
“พูดอะไรของแกอ่ะกัส พีนัทไม่ได้ชอบเค้าหรอก”ฉันรีบวิ่งขึ้นห้องเพราะไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับพี่ชายของฉันอีกแล้วอีกอย่างพี่ชายฉันน่ะก็ชอบเดามั่วเรื่องของฉันกับพีนัทอีกด้วย
ฉันเอนกายลงบนเตียงนอนก่อนหยิบมือถือเครื่องใหม่ที่ฉันได้เป็นของขวัญวันเกิดจากพ่อแม่ขึ้นมาเปิดดูเล่น
You have new massage
‘กราวน์...HBDนะ
หวังว่าวันนี้คงสนุกนะ
ทำเต็มที่เลยนะเนี่ย
พรุ่งนี้เจอกันฝันดี..นะครับ’
ฉันสะดุ้งจนมือถือเกือบหล่นลงพื้นทันทีที่มือถือสั้นเพราะข้อความเจ้ามาที่แท้ก็เป็นข้อความของพีนัทนี่เองฉันกดปิดข้อความและวางโทรศัพท์มือถือลงบนเตียงและลุกขึ้นไปทำธุระส่วนตัวก่อนที่จะเข้านอน
‘ขอบคุณมากสำหรับงานดีดี
ฉันคงจำวันเกิดปีนี้ทั้งชีวิต
ไม่ต้องหรูแต่มันก็เต็มไปด้วยความสุข
ขอบคุณนะ...พีนัท ฝันดี’
ฉันกดปุ่มSendเพื่อส่งข้อความให้พีนัทแล้วก็ผล็อยหลับไป
<Penut part>
เธอจะรู้หรือยังนะว่าความใกล้ชิดระหว่างเราสองคนมันจะทำให้ผมคิดอะไรเกินเลยกับเธอเกินกว่าคำว่าเพื่อนน่ะทั้งที่อันที่จริงผมไม่น่าจะสนใจเธอซักนิด แต่อาจเป็นเพราะเรารู้จักกันมาตั้งนานแล้วล่ะมั้งเลยทำให้ผมรู้สึกได้ถึงความมีเสน่ห์ที่ซ่อนไว้ ผมคงบ้าไปแล้วละมั้งครับคุณเห็นด้วยมั้ย?
นี่ผมพูดอะไรออกไปน่ะ ถ้าคุณรู้เรื่องนี้แล้วคุณต้องสัญญานะว่าจะไม่ไปเล่าให้เธอฟัง ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ที่ผมเริ่มส่งข้อความไปหาเธอทุกวัน ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ทุกครั้งที่ผมเสียใจผมมักจะไปหาเธอเพื่อให้เธอปลอบผมและตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ที่ผมชอบลอบมองรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอบ่อยๆ
วันนี้ผมจัดงานวันเกิดเล็กๆให้เธอด้วยหวังว่าเธอคงจะชอบนะแม้มันจะไม่ได้ใหญ่โตอะไรมากมายแต่ ผมก็ตั้งใจที่จะจัดงานให้เธอนะ
ผมยังไม่แน่ใจว่ากับผมกราวน์คิดยังไงแต่ผมค่อนข้างมั่นใจนะว่าผมคิดอะไรมากกว่าเพื่อนกับเธอแน่นอนไม่ใช่เพราะความใกล้ชิดกันเท่านั้นแต่อาจเป็นความผูกพันของเราสองคนก็ได้ผมกับเธอกู้รู้จักกันมานานแล้วเธอเป็นเด็กหญิงตัวเล็กที่มักจะปกป้องคนอ่อนแออย่างผมเสมอในตอนเด็กแต่ตอนนี้คิดแล้วมันกลับตรงกันข้ามนะผมกลับเป็นคนปกป้องเธอซะเองในตอนนี้แต่มันก็ดีแล้วเพราะการที่ผมได้ดูแลเธอได้อยู่ใกล้ๆเธอมันก็ทำให้ผมมีความสุขได้อย่างน่าประหลาด
ผมหยิบไดอารี่ส่วนตัวของผมออกมาเขียนอาจเป็นนิสัยไม่ค่อยแมนของผมเท่าไหร่ที่ชอบขีดๆเขียนๆเพราะผมเห็นแม่เขียนบ่อยๆ แม่บอกว่าเขียนไดอารี่เป็นการระบายความรู้สึกกับตัวเองได้ดีทีเดียวผมก็เลยลองทำมาตลอดจนติดเป็นนิสัย แต่อีกอย่างคือผมตั้งใจจะให้ไดอารี่เล่มนี้กับเธอในวันที่ผมได้บอกกับเธอว่าผมรักเธอ
‘วันนี้วันเกิดกราวน์ วันที่เท่าไหร่นะ13 กันยา
มีความสุขมากๆ สุขภาพแข็งแรง แล้วก็ขอให้เห็นซักทีว่ามีคนมองอยู่
กราวน์น่ะมีคนปลื้มเยอะแยะเลย พีทจะสู้คนอื่นไหวมั้ยนะ คิดแล้วท้อ
งั้นไม่คิดดีกว่าแล้วกันเนอะ 5555 รู้มั้ยวันนี้พีทจัดวันเกิดให้กราวน์
พีทรีบมากแล้วก็ตั้งใจด้วยนะถึงมันจะไม่สวยงามไม่ใหญ่โตเท่าไหร่แต่มันก็มากจากใจนะ
เฮ้อออออ, เมื่อไหร่นะ จะถึงวันที่พีทกล้าซะที กราวน์พีทยักลัวอะไรบางอย่าง
พีทจะพยายามนะ จะดูแลกราวน์ด้วยสองมือของพีทเอง(เอิ่มมม จะไหวมั้ยนะ- -)
ยังไงก็ฝันดีนะ ^^กราวน์&พีท J ’
เอาล่ะวันนี้ผมขอเล่าเพียงแค่นี้ก็พอแล้วล่ะเอาไว้ติดตามต่อไปในตอนหน้าก็แล้วกันนะครับเพราะพรุ่งนี้ผมต้องตื่นเช้าไปรับเธอที่บ้านแล้วเราก็จะไปโรงเรียนด้วยกันเหมือนทุกวัน
---------------------------------------------------------------
อัพช้าบ้างอะไรบ้างเพราะช่วงนี้สอบนะจ้ะ
มีอะไรติชมก็เหมือนเดิมมมม
ติมชมตามสบายเลยยยยย'
ความคิดเห็น