ลำดับตอนที่ #17
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : My Heart Is Yours [The End] (100%)
อนที่ 17
My Heart Is Yours [The End] (100%)
"มึมาทำอะไรว่ะ?" ริสที่ำลัยืนอยู่ว่าทำไมน้อสาว้อทำหน้าราวับะินเลือินเนื้อใรแบบนั้นเอ่ยถามึ้นเมื่อเห็นว่าานยอลพรวพราเ้ามาในบ้านอีน
"มา้อเมีย" านยอลอบโยไม่หยุเินสันิ ายหนุ่มมุ่หน้ารไปยับันไอย่าเร่รีบ
"เี่ย! เ็มปาเ็มำเลยนะมึ" ริสสบถ้วยวามหมั่นไส้เมื่อไ้ยินานยอลเรียน้อสาวเาแบบนั้น
"มึมานี่่อน" านยอลหยุเินแล้วหันลับมาว้าแนอริสให้ไป้วยัน
"อย่ามาแะ้อัวู" ริสสะบัแนออแล้วทำท่ารัเียสัมผัสอานยอล
"มึะสะบัสะบิ้ทำห่าอะไรว่ะ? ทุเรศสายา มาับู่อน" านยอลเหยียปาอย่าหัวเสียับท่าทาอริสที่ทำอย่าับัวเอเป็นสาวแรรุ่น
"มึะใหู้ไป้วยทำไม? เรื่ออพวมึสอน็เลียร์ันเอิว่ะ" ริสเริ่มปะิปะ่อไ้ว่าสอนนี้้อมีปัหาันแน่าท่าทาอน้อสาวและาารที่อยู่ ๆ านยอล็โผล่เ้ามาในบ้าน้วยท่าทาร้อนใแบบนี้
"็ใ่ไ เรื่ออพวูสอน แ่มันมีานออยู่้วยไ มึอยาให้หลานาวามอบอุ่นเหรอว่ะที่้อเห็นพ่อแม่ทะเลาะันเนี่ย"
"แล้วทำไมู้อยอม่วยมึ?" ริสออถาม้วยท่าทายียวน นั่นสินะ ทำไมเา้อยอม่วยนที่ไม่อบี้หน้าอย่าานยอล้วย
"ไอ้ห่าเอ๊ย! มึะมาเล่นัวอะไรอนนี้? ูอร้อ ่วยู่อน" านยอลทึ้ผมัวเออย่าหัวเสียที่ริสมัวแ่ยึยัอยู่นั่น
"เออ ็ไ้ ๆ นีู่เห็นแ่หลานหรอนะ"
"มึไม่้อมาับัวู ูเินเอไ้" ริสสะบัมือานยอลออเมื่อเห็นว่าายหนุ่มำลัะว้ามือเาอีรอบ
"สัส!"
"ูอให้พวมึเลิัน" ริสยิ้มเยาะ่อนะเินึ้นบันไไป ทิ้านยอลให้มอามาุ่น
"เสร็เรื่อนี้เมื่อไหรู่ะมายิมึทิ้" านยอละโนไล่หลัริสไปแล้วรีบสาวเท้ายาว ๆ ามหลัเาึ้นบันไ
ทั้สอหนุ่มมาหยุยืนอยู่หน้าห้อออฮยอน านยอลและริสมัวแ่เี่ยันว่าใระเป็นนเาะประูเพราะ่า็ล้า ๆ ลัว ๆ ันทัู้่
๊อ ๊อ ๊อ
ในที่สุานยอล็ัสินใรวบรวมวามล้าโยารหายใเ้าลึ ๆ แล้วเาะประูห้อไปสามที สอหนุ่มรออยู่อึใหนึ่็ไม่มีวี่แววว่านในห้อะเปิประูให้เลย
"เอาไีว่ะ?" านยอลหันมาถามวามเห็นาริส
"พัเ้าไปเลย" ริสยุานยอล
"ะีหรอว่ะ?" านยอลมอริส้วยวามไม่แน่ใับวิธีารที่เาบอมา
"ีิว่ะ มึะมัวรออะไรอยู่ รีบ ๆ เ้าไปเลียร์เรื่อะไ้บ"
"เออ ๆ" านยอลพยัหน้ารับ แม้มันะไม่ใ่หนทาที่ีที่สุแ่เา็ไม่มีทาเลือแล้วนี่นา ายหนุ่มถอยห่าาหน้าประูเล็น้อยเพื่อมาั้หลั เาสูลมหายใเ้าเ็มปอแล้วเม้มปาแน่น ร่าสูนับ 1-3 ในใแล้วพุ่ัวไปนประูอย่าเ็มแร
"มีอะไร?" อฮยอนเปิประูพรวออมาะ่อนทำให้านยอลเสียหลัล้มลออยู่หน้าประูแทบเท้าเธอ ริสหัวเราะิั้วยวามสะใเมื่อเห็นว่าานยอลพลาท่าล้มลไปแบบนั้น านยอลวัสายาึ้นไปมอริส้วยวามหุหิ ริสยัไหล่ทำท่าไม่รู้ไม่ี้แล้วเินเ้าไปอุ้มานอที่ำลันั่เล่นอเล่นอยู่ในห้อ
"เฮียะพาานอไปไหน?" อฮยอนถามพี่ายเสียเ้มเมื่อเห็นว่าเาำลัอุ้มานอเินออาห้อไป
"ว่าไนะรับ? อ๋อ! านอหิวเหรอรับ เี๋ยวลุพาออไปหาอะไรทานีว่าเนอะ" ริสทำท่าเหมือนุยับานอทั้ที่เ็ายไม่ไ้พูอะไรเลย ายาวพาัวเอและหลาน้าวลบันไไปทันทีโยไม่สนใอฮยอนที่ะโนามหลัสันิ
"หลบไปไ้แล้ว" อฮยอนใ้เท้าเี่ยานยอลออาหน้าประูให้พ้นทาเพื่อที่เธอะไ้ปิประูเสียที
"โห! ใ้เท้าเี่ยสามีเลยเหรอ? ไม่เห็นรึไว่าเ็บอยู่" านยอลแสร้ทำหน้าเศร้า้วยวามน้อยใที่อฮยอนไม่สนใะไถ่ถามอาารเาสันิ แถมใ้เท้าเี่ยเาออราวับเป็นัวอะไระอย่านั้น
"ไม่้อมาสำออย ลุึ้นเี๋ยวนี้!" อฮยอนเบ้ปามอท่าทาอออ้อนอันน่าหมั่นไส้อานยอล เธอรู้ีว่าเา็แ่เ้าเล่ห์ไปั้น
"โอ๊ย! เ็บะายอยู่แล้ว เ็บนานี้เมียยัไม่สนใอี มีเมียเมีย็ไม่รั" านยอลทำเป็นร้อโอโอย มือหนาุมบริเวหัวไหล่้าที่ล้มลระทบพื้นเพื่อบอเป็นนัย ๆ ว่าเ็บรนั้น
"ะออไปี ๆ หรือะให้ันทุ่ม้วยแัน" อฮยอนหันไปว้าแันอไม้นาย่อมมาไว้ในมือ ร่าเล็เื้อมือึ้นสูทำท่าะทุ่มแันลไปใส่นที่นอนเ็บัวอยู่บนพื้น
ฟอ
านยอลรีบลุึ้นะ่อน ายหนุ่มว้าแันออามือออฮยอนไ้อย่าทันท่วที่อนที่เธอะทุ่มมันลมาใส่ัวเา มือหนาวาแันไว้บนโ๊ะเหมือนเิม ร่าสูว้าัวร่าเล็มาไว้ในอ้อมอแล้วโมยหอมแ้มนุ่มอย่ารวเร็ว เาใ้เท้าันประูที่เปิอยู่ให้ปิเพื่อป้อันไม่ให้นหน้าหวานหนีไปไหนไ้นว่าะุยันรู้เรื่อ
"าิสม์เหมือนันนะเราเนี่ย" านยอลระเ้าเย้าแหย่อฮยอนที่เอาแ่มอเาาวาอยู่ในอ้อมอ มูมโน้มลไปหอมแ้มเธอ้ำอีที
"ไม่้อมาเปลี่ยนเรื่อ ิว่าันะลืมรึไ?" อฮยอนเม้มปาแน่นอย่าไม่พอใเมื่อนึถึเหุาร์น่าอารม์เสียเมื่อรู่
"ไม่ใ่ะหน่อย ็ำลัะอธิบายอยู่นี่ไ" านยอลระบายยิ้มบา ๆ ้วยวามเอ็นู ท่าทาเรี้ยวราอเธอมันไม่น่าลัวเลยสันิ มันเหมือนลูแมวเวลาโนัใมาว่า
"..."
"แ่เพื่อนริ ๆ" านยอลอธิบาย้วยวามใเย็น
"เพื่อนเหรอ? เพื่อนันนี่หอมแ้มันนลิปสิิแ้มแบบนี้็ไ้เหรอ?" มือเรียวับาอใบหน้ามให้หันไป้านที่ยัมีรอยลิปสิสีสอเบลล่าิอยู่ที่แ้มา ๆ
"็เพื่อนริ ๆ นะ ไม่มีอะไรเินว่านั้นเลย" านยอลึมือเล็ที่ับหน้าเาอยู่มาุมพิที่หลัมือนุ่มนั้นเพื่อยืนยันว่าเาพูริ
"ั้นวันหลัถ้าันเอเพื่อนัน็ะหอมแ้มแบบนี้บ้าละัน" อฮยอนึมือลับแล้วประประัน้วยวามไม่พอใ
"ไ้ยัไล่ะ? เพื่อนเธอมีแ่ผู้าย"
"ทีนายยัทำไ้เลย"
"โอเ ๆ รู้ว่าผิ อโทษนะรับ หายอนนะ" านยอลึัวอฮยอนเ้ามาสวมออย่ารัใร่แล้วระิบ้าหูอเธอ
"ไม่ ออไปไ้แล้ว ันอยาพัผ่อน" อฮยอนผลััวเาออแล้วหันหลัเินไป เธอเ้าใแล้วล่ะว่ามันไม่มีอะไรริ ๆ แ่ที่ยัโมโหอยู่ือทำไม้อไปหอมแ้มันแบบนั้นลาห้า้วยล่ะ ยิ่ิยิ่ไม่อบใ
"รู้ัวมั้ยเนี่ยว่ายิ่อนยิ่น่าฟั" านยอลพูามหลัเธอไป ายหนุ่มยิ้ม้วยวามเ้าเล่ห์ ท่าทาอเธอนี่มันน่าับมาฟัให้หายหมั่นเี้ยวเสียริ
"พูบ้าอะไรเนี่ย? โริ" อฮยอนหันมา่อว่าเา้วยวามไม่สบอารม์
"..." านยอลไม่พูอะไร เาเอาแ่มอหน้าเธอแล้วยิ้มรุ้มริ่ม ายาวเิน้อนอฮยอนที่เอาแ่เินถอยหลัไปเรื่อย ๆ หิสาวมอท่าทาอเา้วยสายาไม่ไว้ใ
"นี่นายะทำอะไรน่ะ? หยุเลยนะ ลู็อยู่" อฮยอนมอหน้าานยอล้วยสายาหวาระแวเพราะนรหน้าเอาแ่มอเธอ้วยแววาหื่นระหาย าเรียวถอยรูไปนแผ่นหลันับผนัห้อ
"ลูอยู่ที่ไหนล่ะ? านออยู่ับไอ้ริสนู้น ในห้อนี้มีแ่เรา" านยอลเินเ้าไปใล้อฮยอนแล้วยวแนแร่ึ้นมา้ำไว้้าัวเธอ นัวสูเบียัวเอเ้าไปหาร่าเล็แล้วไล้ปลายมูมลอเลียไปับพวแ้มใสอหิสาว ลมหายใอุ่นร้อนเป่ารอยู่ใล้ออาวนทำเอานหน้าหวานนลุู่ไปหม
"ทำบ้าอะไรเนี่ย? วามผิอนายยัไม่เลียร์เลยนะ!" อฮยอนวาเสียแหลม มือบาผลัแผอแร่ไว้เพราะรู้สึว่าเาอยู่ใล้ิเินไปแล้ว ร่าเล็วัสายามอร่าสู้วยวามหุหิ
"เผื่อานออยามีน้อไ" านยอลไม่สนใวามเรี้ยวราอเธอสันิ มือหนารวบ้อมือบาทั้สอ้าไว้้วยมือแร่เพีย้าเียว ริมฝีปาหนาทาบทับไปบนออาวเนียนนอฮยอน้อย่นอหนี เรื่ออเามันไม่มีอะไรนี่นา เา็พูทุอย่าไปหมแล้ว แ่เธอ็ไม่ยอมเื่อเอ เอาแ่อนอยู่ไ้ เ้าัวไม่รู้เลยสินะว่าเวลาโรธยิ่เหมือนลูแมว มันเพิ่มวามน่าฟัไปอีเท่าทวีูนเาอใไม่ไหว
"มี็ะมีับนอื่น!" อฮยอนวาลั่น้วยวามไม่พอในทำเอาานยอลหยุะั หิสาวโมโหัเพราะิว่าเาพยายามลบเลื่อนวามผิอัวเออยู่เลยทำแบบนี้ แ่เธอลืมนึไปหรือเปล่าว่านอย่าเาไม่อบำพูแบบนี้อยู่แล้ว ยิ่เธอพูแบบนี้โอาสรอ็เท่าับศูนย์
"ว่าไนะ!?" แน่นอนว่าานยอลมีปิิริยาอบลับับำพูแบบนั้นอเธอทันที ายหนุ่มแสอาารฮึฮั้วยวามไม่พอใ
"อะไร?" แม้ะรู้ีว่าทำแบบนี้็เท่าับท้าทายเา แ่ทำไมล่ะ ในเมื่ออนนี้เธอ็ำลัโรธอยู่เหมือนัน ไม่ลัวหรอ
"เมื่อี้พูว่าไนะ? ะมีอะไรับใร?" านยอลับไหล่เล็ทั้สอ้าออฮยอนไว้แน่น สายาม้อลึเ้าไปในวาอเธอเพราะอยารู้ว่าที่พูนี่ริัรึเปล่า
"็ามที่ไ้ยินนั่นแหละ" อฮยอน้อาเาลับอย่าไม่เรลัว
"ะไปมีับนไหน? บอมา ะไ้ไปยิมันทิ้ะ่อน" านยอลำรามเสียเ้ม ิ้วหนามวเ้าหาันนแทบะผูเป็นปมอยู่แล้ว
"นิสัยไม่ี"
"แล้วยัไล่ะ? บอมาว่ามันเป็นใร?"
"โอ๊ย! พูไปั้นแหละ พอใรึยั?" เมื่อเห็นว่าเาริัเินเหุเธอึเลยออมาอย่าทนไม่ไ้
"เธอ็รู้ว่าันไม่อบให้พูแบบนี้" านยอลมีสีหน้าผ่อนลายึ้นเมื่อรู้ว่าเธอแ่ประ แ่ระนั้นวา็ยัมอเธอ้วยวามุ่นเือ มีอย่าที่ไหนันมาพูว่าะมีลูับนอื่นทั้ที่สามียืนอยู่รหน้าแบบนี้
"ปล่อยเลย ะไปหาลู" อฮยอนผลัอานยอลให้ออห่าแล้วทำท่าะเินออาห้อไป
"นี่ำลัอนอยู่นะเนี่ย" านยอลว้าเอวบาออฮยอนไว้ะ่อน ายหนุ่มสวมอเธอแน่นา้านหลั
"บอทำไม?" อฮยอนแอบอมยิ้มนิ ๆ ที่มาเฟียเลือร้อนอย่าเามีมุมี่เ่าแบบนี้้วย
"้อหน่อยิ" านยอลเยาบนไหล่เล็อ้อน ๆ
"ไม่ อนเอ็หายเอ"
"ทีเธออนันยั้อเลย"
"ันไม่ไ้อน ันหึ อุ๊บบบบ!" อฮยอนัปาัวเอแร ๆ ทันทีที่หลุปาออไปแบบนั้น ยิ่ิว่าานยอละไ้ใแ่ไหนเธอยิ่โรธัวเอ
"ฮั่นแน่! หึริเหรอ?" านยอลหมุนัวอฮยอนให้หันมาเผิหน้า ร่าสูแวนหน้าหวานที่ำลัทำหน้าไม่ถูเพราะพลั้ปาพูวามรู้สึออมา
"ไม่้อมาพูเลย" อฮยอน้มหน้ามอพื้นเพื่อหลบสายามอเาที่้อมอมา้วยแววาีใราวับไ้ราวัลิ้นให่ในีวิ พวแ้มใสสีมพูระเรื่อเปลี่ยนเป็นสีแ่ำ้วยวามเินอาย
"โอเ ๆ ่อไปนี้สัาเลยว่าะไม่ให้ใรแะเนื้อ้อัวอี ันะยอมพลีายเป็นอเธอนเียว แ่ไ้ันแล้วห้ามทิ้นะ ลมั้ย?" านยอลียิ้มว้า้วยวามพอใที่ไ้ยินแบบนั้น เาบอับเธออย่าิลเพื่อลายวามัเินอเธอ
"บ้า!"
★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★
วันนี้านยอล อฮยอน ริส และานอเินทามาเที่ยวที่เาะส่วนัวอานยอลที่เู านอนั้นระือรือร้นมาที่ะไ้สัมผัสับน้ำทะเลเพราะเ็ายอบทะเลอยู่เป็นทุนเิม อฮยอนส่ให้ลูายเรียนว่ายน้ำั้แ่เ็เพื่อให้เาเอาัวรอไ้ ะไ้ไม่เป็นเหมือนเธอที่อบทะเลแ่ลับไม่เยไ้ื่ม่ำับำว่าทะเลที่แท้ริเลยสัที
"านอ ึ้นมาไ้แล้วรับ เล่นนานไปแล้วนะ เี๋ยวไม่สบาย" อฮยอนะโนเรียานออยู่ริมายหาเพราะเห็นว่าลูายเล่นน้ำทะเลนานเินไปแล้ว
"เี๋ยวรับแม่" านอะโนมาอบแม่่อนะหันไปำน้ำเล่นับานยอล่อ
"ะึ้นมาี ๆ หรือะให้แม่ลไปาม" อฮยอนเสียเ้มึ้นเมื่อเห็นว่าานอไม่ยอมทำาม ส่วนนเป็นพ่อนั้น็เป็นแนนำในารเล่นราวับเธอมีลูายอีน
"เี๋ยวันพาลูึ้นไปเอน่า ไม่้อเป็นห่วหรอ" านยอละโนลับมาพลาว่ายน้ำเล่นับลูอย่าเพลิเพลิน
"ามใันรินะ ลูันเสียนพอี" อฮยอนเท้าสะเอว้วยวามหุหิที่สอพ่อลูเอาแ่เล่นไม่ยอมฟัเธอเลย
"ลูเธอ็ลูันเหมือนัน อย่าบ่นนัเลยน่า" านยอลอบโ้อย่าไม่ลละ
"นี่หาว่าันบ่นเหรอ? ็ี ั้นแ่อยู่ในทะเลให้เป็นปอบวมันไปเลยนะ" อฮยอนฟึฟัเินาไป้วยวามโมโห
"โอ๊ย!" เสียร้ออานยอลัึ้นเหมือนเ็บปวอะไรสัอย่า อฮยอนะัฝีเท้าแ่ยัไม่หันลับไปมอในทันทีเพราะไม่แน่ใว่านเ้าเล่ห์อย่าเาะแล้อะไรเธออีรึเปล่า
"แม่รับ! ่วยพ่อ้วย" านอะโนมาบอเธอ้วยวามใ อฮยอนหันวับไปมออย่ารวเร็วเพราะลัวว่าะเิอันรายึ้น
"อ ่วย้วย ันเป็นะริว" าเรียววิ่ลไปในทะเลอย่ารีบร้อนเมื่อไ้ยินเหุผลอเสียโอโอย เธอพอะรู้มาบ้าว่าแม้ะว่ายน้ำเป็นแ่ถ้าเป็นะริว็บีวิไ้เหมือนัน
"นายเป็นไบ้า?" อฮยอนพุ่เ้ามาประอร่าอานยอลไว้ โีที่รนี้ระับน้ำสูเพียเอวออฮยอนเท่านั้นเธอึไม่รู้สึลัวเท่าไหร่
"ว้าย!"
"ี้อนนันะ" านยอลอาศัยัหวะที่อฮยอนเผลอรวบร่าเธอึ้นมาอุ้มไว้ แล้วุ่มัวเธอลในทะเลนเปียโไปทั้ร่า
"แล้ันอีแล้วใ่มั้ย!?" อฮยอนยืนั้หลัเมื่อานยอลปล่อยเธอลแล้ว มือบาเ็น้ำออาวาและใบหน้าเพื่อะไ้ัารับเาไ้ถนั
"นี่แน่ะ" สอพ่อลูร่วมมือันวัน้ำใส่อฮยอนอย่าสนุสนาน ทั้สอหัวเราะร่าอย่ามีวามสุผิับอฮยอนที่หายใฮึฮั้วยวามโมโห
"นี่รวมหัวันเหรอเนี่ย!?" อฮยอนบรามแน่นมอานยอลและานอ้วยแววายาะเ้าใ เธอพุ่ัวเ้าไปับสอพ่อลูหมายะลโทษให้สาสมแ่สอนนั้น็วิ่หนีแระเิันไปนละทิศละทา อนนี้เลยลายเป็นว่าสามนพ่อ แม่ ลู ำลัวิ่ไล่ับันอยู่ เสียหัวเราะอทั้สามนัลั่นายหาไปหม ริสที่ยืนมอภาพนั้นาที่ไล ๆ ระบายยิ้มออมา้วยวามปลื้มปริ่ม น้อสาวเาพบับำว่าวามสุริ ๆ แล้วสินะ
อนนี้อฮยอนำลัะพาานอเ้านอนหลัาบเรื่อวุ่น ๆ ที่ายหาเมื่อเย็นนี้แล้ว
"วันนี้านออยาฟันิทานเรื่ออะไรรับ?" อฮยอนถามานอที่นอนอยู่บนเีย มือบาเลี่ยแ้มนิ่มอลูายไปมาอย่าอ่อนโยนแล้วทรุัวลนอน้า ๆ เา
"เรื่อาวลูไ่รับ" านออบเสียใส
"ให้พ่อฟั้วยนสิรับ" านยอลเปิประูพรวเ้ามา้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม เาทรุัวลนอนอีฝั่หนึ่อเียที่ยัว่าอยู่แล้ว้มลไปหอมหน้าผาลู้วยวามรัใร่
"ใรให้ฟั้วย" อฮยอนถามเา้วยแววาไม่พอใเพราะยัเือเรื่อเมื่อเย็นนี้อยู่
"ูสิรับานอ แม่ใร้ายั" านยอลยู่ปาแล้วทำาเศร้า ๆ ร่าสูบหน้าัวเอลับอเล็อานออ้อน ๆ
"แม่ให้พ่อฟั้วยนะรับ" านอับมือแม่มาแนบแ้มแล้วถูไปถูมาเพื่ออ้อนให้แม่ยอมให้พ่อฟันิทาน้วย
"็ไ้รับ" อฮยอนระบายยิ้มอย่าใีแล้ว้มลหอมแ้มลูาย านยอลที่บอานออยู่นั้นเยหน้ามาทำปาู๋เพื่อให้เธอุ๊บเา้วย
"ิ" อฮยอนสะบัหน้าลุึ้นาเียอย่าไม่ใยีเพื่อเินไปหยิบหนัสือนิทานมาเล่าให้ลูฟั
"าลรั้หนึ่นานมาแล้ว ที่ายป่าแห่หนึ่ไม่ไลาเิเา าับยายปลูระท่อมอาศัยอยู่ันามลำพั มีอาีพเ็บผัและอป่าไปายให้พอเลี้ยีพไ้ าับยายเลี้ยไ่ัวหนึ่ไว้ินไ่ ่อมาแม่ไ่ออไ่ แล้วฟัออมาเป็นลูไ่ัวน้อย ๆ น่ารั 7 ัว..."
เสียเล่านิทานออฮยอนเริ่มแผ่วล ๆ เรื่อย ๆ นในที่สุ็เียบไป านยอลหันไปมอเธอ่อนะส่ายหัวไปมาแล้วระบายยิ้ม้วยวามเอ็นู
"ลเล่านิทานล่อมลูหรือล่อมัวเอเนี่ย" านยอลพึมพำออมาเบา ๆ เพราะลัวว่าสอแม่ลูะื่น อนนี้ทั้อฮยอนและานอนั้นไ้ำิ่ลไปสู่ห้วนิทราเรียบร้อยแล้ว
านยอลผุลุึ้นาเียแล้วึผ้าห่มึ้นมาห่มให้านอ่อนะ้มลูบหน้าผาลูาย ร่าสูเินอ้อมไปยัเียอีฝั่หนึ่แล้ว่อย ๆ ึหนัสือนิทานออามืออฮยอนอย่าแผ่วเบา านั้นเา็สอมือเ้าไปอุ้มัวเธอึ้นแล้ว้าวเินออาห้อนอนเ็ายไป้า ๆ
"ปล่อยนะ!" อฮยอนื่นึ้นมาะ่อน เธอโวยวายใส่านยอล้วยวามใเมื่อเห็นัวเอถูเาอุ้มอยู่เหนือพื้นแบบนี้
"ู่ว์! เบา ๆ สิ เี๋ยวลู็ื่นพอี" านยอละัฝีเท้าที่ำลัะเินออาห้อไปแล้วระิบบอเธออย่าแผ่วเบา
"ะทำอะไร?" อฮยอนระิบถามลับแ่น้ำเสียยัเ้มอยู่เพราะไม่ไว้ใเา
"ทำน้อให้านอ" านยอลอบลับ้วยรอยยิ้มรุ้มริ่ม ายาวพาัวเอและอฮยอนเินออาห้อไป
"ปล่อยเลยนะ!" ำปั้นเล็ทุบไปที่แผอเาเน้น ๆ เมื่อเินออมาาห้ออานอแล้ว
"ล้อเล่นน่า" านยอลวาัวอฮยอนลบนพื้น หิสาวออมอเาว่าะมาไม้ไหนอี
"ไปเินเล่นัน" านยอลุมมืออฮยอนไว้แล้วูมือเธอเินออไปยัายหา
อนนี้นทัู้่ำลัเินทอน่อไปบนายหาอันเียบสบยาม่ำืน านยอลโอบไหล่อฮยอนไว้เพราะอาาศ่อน้าเย็น
"รันะ" านยอลหันมาพูับเธอแล้วส่ยิ้มให้้วยแววาหวานเยิ้ม
"รู้แล้วน่า" อฮยอนออมอรไป้าหน้าเพื่อหลบสายาเา แม้อุหภูมิะ่ำแ่วามร้อนในายเธอลับพุ่สูึ้น โยเพาะที่บริเวใบหน้าที่ร้อนวูบวาบราวับมีใรเอาไฟมาสุม
"รัมั้ย?" านยอลเอ่ยถามอฮยอน นทัู้่ยัเินไป้าหน้าเรื่อย ๆ ราวับ้อาระอยู่ใน่วเวลานี้ให้นานที่สุ
"รัีมั้ยน้า?" อฮยอนทำเป็นรุ่นิเพื่อแล้านยอลเล่นเสียหน่อย
"อย่าทำให้เสียบรรยาาศสิ" านยอลหยุเินแล้วับไหล่อฮยอนให้หันมาเผิหน้า
"รั็ไ้" อฮยอนทำเป็นอบแบบอไปที เมื่อานยอลไ้ยินันั้นึทำหน้ามุ่ยแล้วเินอออไป
"ว่าแ่ันี้อน ไมู่ัวเอเลย" อฮยอนส่ายหน้า้วยวามเอ็นู่อนะเินามไปว้ามือานยอลไว้
"แล้วรัป่ะล่ะ?" านยอลหันลับมาถามอฮยอนที่ำลัส่ยิ้มให้เาวน ๆ
"ร๊า รัมา รัที่สุ นายาานอมโห" อฮยอนุมหน้าานยอลไว้แล้วับใบหน้ามหันไปหันมา้วยวามหมั่นเี้ยว ร่าเล็เย่ปลายเท้าึ้นแล้วุ๊บหน้าผาเาหนั ๆ เพื่อแทนารบอรั
"โหแ่ไหนแ่ัน็สัาว่าะไม่มีวันทำให้นาฟ้าเสียใอีแล้ว" านยอลยื่นมือหนาไปุมใบหน้าหวานไว้เ่นัน ลายเป็นว่าอนนี้นทัูุ้่มใบหน้าอันและันอยู่ ร่าสูโน้มหน้าเ้าไปหาเธอเรื่อย ๆ ่อนะรริมฝีปาหนาบนริมฝีปาบาอย่าอ่อนโยน สัมผัสแสนหวานที่เามอบให้เธอนี้เพื่อเป็นารยืนยันให้เธอมั่นใว่าเาพร้อมที่ะสละทุอย่าเพื่อวามสุอเธอ อฮยอนอบรับับสัมผัสนั้นอย่าูื่มเ่นันเพื่อะบอับเาว่าเธอเื่อเาหมทั้ใแล้ว
เวลาเนิ่นนานที่ทัู้่สื่อสารันผ่านภาษาายภายใ้แสันทร์ ท้อทะเล ผืนฟ้า และุนเา่าเป็นใสร้าบรรยาาศอันแสนโรแมนิและพร้อมะเป็นพยานยืนยันวามรัอทั้สอ านยอลถอนริมฝีปาออมาอย่าอ้อยอิ่แล้ว้อมออฮยอน้วยแววาอ่อนโยน เา้มลุมพิแผ่วเบาที่เปลือาอเธออีรั้เพื่อบอให้รู้ว่ารัและอยาทะนุถนอมไปลอาล
"5 ปีที่ผ่านมานี่ไม่เปิใให้ใรเลยเหรอ?" อฮยอนเอ่ยถามึ้นเพื่อทำลายวามเียบเมื่อนทัูุ้่มมือันเินเอ้อระเหยไปบนายหาอีรั้
"ไม่ รอเธอแ่นเียว" านยอลระับมือทีุ่มมือเธออยู่ให้แน่นึ้น สายาทอมอออไปยัทะเลว้าไลสุลูหูลูา
"แล้วถ้าันไม่ลับมาเลยลอาล" อฮยอนใ้อีมือหนึ่ับแนเาไว้แล้วพิศีรษะับหัวไหล่อานยอล
"ัน็ะรอไปลอาล" านยอลหันมาุมพิเรือนผมนุ่มอเธอที่บอยู่ับไหล่เา
"ทำแบบนี้ไม่เ็บรึไ?" แววาออฮยอนสลล ถ้าทัู้่้อพลัพราันไปลอาลแบบที่เธอัสินใอนแระเป็นอย่าไร ไม่อยาะิเลยว่าทั้เาและเธอะมอยู่ับวามเศร้าแ่ไหน
"ไม่ เพราะันไม่มีหัวใอยู่แล้ว"
"หืม?" อฮยอนหยุเินแล้วเยหน้าาที่บเาอยู่ึ้นมามอเา้วยแววาสสัย
"็หัวใันมันเป็นอเธอไปแล้วไ ันไม่เหลืออะไรที่เป็นอัวเอสัอย่า ยเว้น..." านยอลหันมาสบาเธอแล้วอบให้อฮยอนระ่า
"ยเว้นอะไร?" เมื่อเาไม่ยอมพูให้บเสียทีเธอึถามึ้นมาเพราะอยารู้ำอบที่เหลือ
"ยเว้นเธอไที่้อเป็นอันนเียว" านยอลยื่นหน้ามาพูใล้ ๆ ับอฮยอน้วยรอยยิ้มมุมปา
"มั่นใ?" อฮยอนยื่นหน้าเ้าไปิเาอย่าใ เธอเลิิ้วถามลับ้วยวามยียวน
"หมายวามว่าไ?" านยอลถึลับผะเมื่อไ้ยินำพูแบบนั้น
"็หมายวามว่า 5 ปีที่ผ่านมานายมั่นใไ้ยัไว่าันไม่มีใร"
"มันเป็นใร!?" น้ำเสียอานยอลเปลี่ยนเป็นเรี้ยวราทันที ายหนุ่มหายใถี่้วยอารม์พุ่พล่าน
"ไม่บอ" อฮยอนส่ายหน้า้วยรอยยิ้มวนประสาท
"อฮยอน!" านยอลเรียื่อเธอเสียเ้ม ร่าสูำลัวุ่นวายใเพราะิไม่ว่าใรันที่ไ้ใล้ิเธอใน่วระยะเวลา 5 ปีที่ผ่านมา
"แบร่" อฮยอนแลบลิ้นใส่เาแล้ววิ่ออไปทันที
"หยุเี๋ยวนี้เลยนะ!" านยอลสาวเท้ายาว ๆ ามเธอไปอย่ารวเร็ว
ทัู้่วิ่ลับมานมาถึบริเวเฟเฮ้าส์แล้ว อฮยอนวิ่ึ้นบันไไปที่ั้น 2 แล้วผลุบหายเ้าไปในห้อนอนโยมีานยอลามไปิ ๆ
"บอมาเี๋ยวนี้ว่ามันเป็นใร" านยอลรวบัวอฮยอนที่หมทาหนีแล้วไว้ในอ้อมอ่อนะพาเธอทิ้ัวลบนเียนอนแล้วร่อมทับร่าเล็ไว้ใ้ร่าโยพลัน
"ไม่บอ อิอิ" อฮยอนยัส่รอยยิ้มวน ๆ ให้เา
"เธอำลัยั่วโมโหันนะ ะบอี ๆ หรือะให้ปล้ำ" านยอลำลัหุหิสุีับท่าทาวนโมโหแบบนั้นอเธอ
"ไม่ลัวหรอ" อฮยอนโน้มอานยอลลมาอย่าท้าทาย เธอส่รอยยิ้มให้เาอย่าไม่เรลัว แถมแววาเื้อเินั่นอี
"หืม? ไปหัท่าทาแบบนี้มาาไหนเนี่ย?" านยอลมอนใ้ร่า้วยวามุน าวามหุหิเมื่อี้เริ่มเปลี่ยนเป็นวามสสัย าที่้ออยนำเธออยู่ลออนนี้เป็นเาเอแล้วล่ะที่เริ่มไม่ทันเมอเธอ
"อบรึเปล่าล่ะ?" อฮยอนโน้มอเาลมาใล้อีนริมฝีปาเือบะิันอยู่แล้ว หิสาวระิบถามเา้วยแววาวนหลใหลนานยอลละสายาไปไหนไม่ไ้
"็ีนี่" านยอลระุยิ้ม้วยวามพอใ แม้ว่าเาะอบที่เธอเป็นนาฟ้าผู้แสนะเรียบร้อย อ่อนโยน ใี แ่นาน ๆ ทีแปลร่าปีศาัวน้อยแบบนี้บ้า็ระุ่มระวยีนะ
"อย่าิว่าร้ายเป็นนเียวนะ" อฮยอนพลิัวึ้นมาร่อมทับายหนุ่มไว้แทน หิสาวสะานยอลไว้้วยแววาเย้ายวน เธอเนาไล้มือไปบนแผอเาอย่าแผ่วเบา
"สรุปไอ้นั่นมันเป็นใร?" แม้ะรู้สึีับทุอย่าที่เป็นอยู่อนนี้แ่เา็อยาเลียร์เรื่อนี้่อนเพื่อัเรื่อวุ่นวายใ
"หึ! ไม่มีหรอ ็แ่อยายั่ว" อฮยอนเท้าาบนแผอเา ร่าเล็มอาร่าสู้วยสายาที่สุแสนะยั่วยวน
"ไม่สบายรึเปล่าเนี่ย?" เพราะท่าทาเธอมันแปลริ ๆ านยอลเลยิว่าอฮยอนอาะมีอะไรผิปิรึเปล่า ายหนุ่มอัหลัมือไปบนหน้าผามนเพื่อวัอุหภูมิ
"สบายี แ่อยาึ้านมืออมาให้นายเห็นบ้า เผื่อะเปลี่ยนใ" เธอึมือเาออแล้ว้มลไปพูับเาอย่าแนบิมาว่าเิม
เธอเยไ้ยินมานั่อนัว่าแม้ะรัันแ่ไหนแ่ถ้าไม่มีเรื่ออย่าว่าเลยวามสัมพันธ์็อาะบลไ้่าย ๆ นั่นึเป็นสาเหุว่าทำไมวันนี้เธอึทำท่าทาแปล ๆ ็แ่ไม่อยาให้เาเบื่อ ็แ่อยาัมารยาหิออมาใ้บ้าเพื่อมัใเาให้อยู่ับเธอั่วนิรันร์
"ฝันไปเถอะ ยั่วนานี้" านยอลเหยียยิ้มร้ายแล้วพลิัวเธอลไปอยู่ใ้ร่าอีรั้ วันนี้นาฟ้าเปลี่ยนเป็นปีศาอมยั่วนานี้ถ้าปล่อยให้หลุมือไป็ถือว่าโ่เ็มที
"เรียมัวประำเือนาไปอี 9 เือนไ้เลย"
สิ้นเสียนทัู้่็ประบปาันอย่าร้อนแร อุหภูมิในายอทั้สอพุ่ึ้นเรื่อย ๆ เพื่อรอเวลาปลปล่อย านยอลูบลไปอย่าหนัหน่ว อฮยอนเอ็ท้ายทอยเาลมาเพื่อให้ริมฝีปาแนบิันมาว่าเิม ลิ้นร้อนวัเ้าไป่วิและูลืนวามหวานาโพลปาอเธอนหมสิ้น มือหนาไม่รอ้าปลระุมเสื้อเิ้อเธออออย่ารวเร็ว มือบา็เอื้อมไปปลระุมเสื้ออายหนุ่มออเ่นัน
"อย่ายั่วแบบนี้อีนะ" านยอลระิบ้าหูอฮยอน้วยเสียระเส่า
"ทำไมล่ะ? ไม่อบเหรอ?" อฮยอนถามเาาปรือเพราะเรี่ยวแรแทบะหายไปหมแล้ว
"ปิ็น่าฟัอยู่แล้ว ยิ่ทำแบบนี้ยิ่ะลุไม่ึ้น" ริมฝีปาหนาพรมูบไปทั่วใบหน้าหวาน
"บ้า อื้อ" ำพูอเธอถูลืนหายไปเพราะถูเารอบรอริมฝีปาไปแล้ว
ร่าายที่เือบะเปลือยเปล่าอทั้สอนพุ่เ้าอรัันอีรั้ านยอลทาบทับริมฝีปาไปบนออและเนินออิ่มนึ้นเป็นรอยแทั่วผิวเนียนไปหม มือหนาสอเ้าไป้านหลัอเธอแล้วปละอบราออานั้น็เหวี่ยมันออาร่าหิสาวเผยให้เห็น้อนเนื้อหนานุ่มที่ึูสายาไ้เป็นอย่าี ร่าสูบหน้าลับทรวออิ่มแล้วใ้ริมฝีปาสำรววามหวานายออนั้นอย่าูื่มนอฮยอน้อแอ่นอรับ มือบายุ้มลุ่มผมอเาเพื่อระบายวามเสียว่านที่ถูปลุเร้า เธอัริมฝีปาแน่นเพื่อสะลั้นไม่ให้ัวเอส่เสียน่าอับอายเล็ลอออมา
"อื้อ" านยอลลาไล้ริมฝีปาึ้นมาบเบียับริมฝีปานุ่มที่บวมเ่อเพราะรสูบอเาอีรั้ มือหนายัเ้นลึ้อนเนื้อหนานุ่มอย่า่อเนื่อเพื่อระุ้นไฟปรารถนาให้โหมแรว่าเิม ายหนุ่มเริ่มไล้มือไปามลำัวาวเนียนอเธอ่อนะหยุวนอยู่ที่หน้าท้อเรียบเนียนทำเอาอฮยอนเม้มริมฝีปาแน่นเพราะรู้สึหวิว ๆ ใน่อท้อ ร่าสูยัไม่หยุอยู่แ่นั้นเายัไล้มือ่ำลไปเรื่อย ๆ แล้ว่อย ๆ ปลระุมาเอเธอออ
แร๊
เสียลูบิประูัึ้นะ่อน ริสินะ พวเายัไม่ไ้ล็อประูนี่นา ใรันล่ะที่เปิเ้ามาในเวลานี้ แ่ระนั้นนทัู้่็ยัไม่ยอมหยุรอบรอร่าายออีฝ่ายเลยแม้แ่วินาทีเียว
"เี่ย!" ริสอุทานออมา้วยวามใสุี วาเบิว้าึ้นเพราะภาพที่เห็นรหน้า ริ ๆ เาั้ใะมาถามน้อสาวว่ายัไม่นอนอีเหรอเพราะเห็นไฟเปิอยู่ แ่เ้าัวลืมไปว่านอาอฮยอนะนอนห้อนี้แล้วานยอล็นอนับเธอ้วย
"มึนี่ไม่มีมารยาทเลย" านยอลผุลุึ้นาเียอย่าหัวเสียที่ถูัอารม์ อฮยอนว้าผ้าห่มมาลุมร่าายอัวเอไว้แล้วหลับาปี๋้วยวามอับอายที่พี่ายโผล่มาเห็นในสภาพนี้ แ่ายหนุ่มที่ท่อนบนเปลือยเปล่านั้นไม่ไ้สะทสะท้านสันิ เาเินรเ้าไปหาริสแล้วปิประูระแทหน้าริสัปั
"สัส! ปล่อยน้อู!"
★★★★★ THE END ★★★★★
***** เี๋ยวอี 1-2 วันะมาแถมบทส่ท้ายน่ารั ๆ ให้นะะ *****
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น