ลำดับตอนที่ #18
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : Epilogue (100%)
อนที่ 18
Epilogue (100%)
1 ปีผ่านไป
ลอระยะเวลา 1 ปีที่ผ่านมามีเหุาร์่า ๆ เิึ้นหลายเหุาร์ทั้สุ เศร้า หัวเราะ ร้อไห้ แ่ไม่ว่าะเผิับอะไรทุีวิ็้อำเนินไป้าหน้า แม้ว่าะ้อหยุะัอยู่ลาทาแ่็้อเริ่ม้าวเิน่อไป้วยเหุผลที่แ่าันออไป ไม่่าับนเหล่านี้ ทุนล้วนเผิับเหุาร์ที่ทำให้แทบเอาีวิไม่รออยู่ลาทาันมาแล้ว แ่ในที่สุพวเา็ัฟัน้าวเิน่อไปไ้ นอนนี้เริ่มเห็นแสสว่าอวามสุอยู่รำไรแล้ว
"านอรับ นี่อวัอลุนะรับ เป็นเ็ี โมาอย่าเหมือนพ่อ เอ๊ย! โมาประสบวามสำเร็ทุอย่าในีวินะรับ" ริสยื่นล่ออวัล่อให่ให้านอ ายหนุ่ม้มัวลหอมแ้มหลานฟอให่
วันนี้เป็นวันเิอานอ ทุนในรอบรัวร่วมมือันัานเล็ ๆ ึ้นมา ึ่แในาน็มีแ่พ่อ แม่ และลุอานอเท่านั้น เป็นเพราะพวเาอยาให้บรรยาาศอบอวลไป้วยวามอบอุ่นึมีนมาร่วมานแ่นี้
"านอรับ ถึเวลาเป่าเ้แล้วรับ" อฮยอนถือเ้ผลไม้หน้าาน่าทานออมาาในรัวึ่เธอเป็นนลมือทำเอทั้หม
"ลูอธิษาน่อนนะรับ" านยอล้มลบอลูาย านอพยัหน้ารับ เ็น้อยหลับาลแล้วเอามือเล็ทั้สอ้ามาุมันไว้เพื่ออพร
ฟู่วววว
แรลมาปาเล็อานอเป่าไปที่เทียนหลายเล่มที่ปัอยู่รอบเ้ามำนวนอายุอเ็าย เมื่อเทียนทั้หมับลทุน็ปรบมืออบใแล้วเริ่มัเ้แบ่ันทานอย่าสนุสนาน
สายาอใรบาน้อมอมายับรรยาาศที่อบอวลไป้วยวามสุและวามอบอุ่น เานนั้นระบายยิ้มบา ๆ เมื่อเห็นว่าเธอลับมามีรอยยิ้มสใสอีรั้ และผู้ายเย็นานนั้นที่ไม่เยยิ้มว้านานั้น็มีรอยยิ้มที่ร่าเริไ้เพราะไ้อยู่เีย้าอยปป้อเธออยู่ลอเวลา พลันสายา็หลุบ่ำลแล้วเริ่มมีน้ำใส ๆ เอ่อลอวา มือหนายึ้นมาึปีหมวให้ลมาปิบัใบหน้าให้มาที่สุ่อนะเินาไป
"อโทษ..."
านยอลอุ้มานอึ้นแล้วฝัมูลไปบนแ้มป่อนุ่ม ๆ นั่น เาเหวี่ยัวลูายไปมาเพื่อหยอล้อนเ็น้อยระเบิเสียหัวเราะออมาัลั่น
"โห! ปีนี้ลูายพ่อัวหนัึ้นเยอะเลย หนัเหมือนแม่เลยนะเนี่ย" านยอลพูับานอแล้วียิ้มว้า
"นี่นายหาว่าันอ้วนเหรอ?" อฮยอนที่ำลั่วนอยู่ับารัเ้เยหน้ามามอเาาุ่น
"ิไปเอ" านยอลทำหน้าไม่รู้ไม่ี้แล้ววาานอลบนพื้น เ็ายวิ่เ้าไปสวมอริสที่อ้าแนรอรับอยู่
"านยอล!" อฮยอนหันมาเท้าสะเอว้อหน้าเาอย่าเอาเรื่อ
"ร้าบบบบ ใระล้าว่าุภรรยาสุที่รัล่ะรับ ัวเล็นิเียวเอ ไม่เห็นะหนัเลย" านยอลเ้ามาอแนอฮยอนแล้วเอียหัวบลบนไหล่เล็่อนะถูแ้มไปมาอ้อน ๆ
"เี๋ยวเถอะ!" อฮยอนเอ็นน่าหมั่นไส้เสียเ้ม
"เมื่อี้านออธิษานว่าอะไรรับ? บอแม่ไ้มั้ยเอ่ย?" อฮยอนผละออาานยอลแล้วเินเ้าไปถามลูายที่ำลัป้อนเ้ให้ริสอยู่
"ไ้รับ" านอพยัหน้าหึหั มือเล็วาานเ้ไว้บนโ๊ะอาหาร้านหลั่อนะโผเ้าไปในอ้อมอแม่ที่นั่ยอ ๆ อ้าแนรอรับอยู่
"ว่ายัไรับ?" อฮยอนหอมแ้มานอไปเ็มรั
"ผมอธิษานว่าอยามีน้อรับ" านอบอแม่าแป๋วทำเอาอฮยอนะัไปทันที านยอลที่ำลัยืนินเ้อยู่ถึับหลุำออมา
"ทำไมถึอยามีน้อล่ะรับ? เป็นลูนเียวไม่ีเหรอ? ะไ้ไม่มีใรแย่อเล่นไ" ริสเินมาทรุัวถามานอเพื่อหาทาออให้น้อสาวที่เริ่มทำหน้าไม่ถู
"ผมเห็นเพื่อนที่โรเรียนมีน้อันเือบทุนเลยรับ ผมอยาเล่นับน้อบ้า" านอย้ายมาเ้าโรเรียนอนุบาลที่เาหลีแล้วเพราะานยอลไม่ยอมให้สอแม่ลูลับอัฤษ เาอยาให้อยู่้วยันที่นี่ทั้รอบรัว
"ลูายพ่อนี่วามิีริ ๆ เลยรับ" านยอลเินเ้ามาูนิ้วหัวแม่มือให้านอเพื่อะบอว่าวามินี้อลูายเป็นวามิที่เยี่ยมไปเลย
"แล้วทำยัไผมถึะมีน้อรับ?" านอเยหน้าถามพ่อ้วยแววาไร้เียสา านยอลทรุัวลนั่เทียมเ็ายอีน ลายเป็นว่าอนนี้านอถูล้อมรอบไป้วยผู้ให่ 3 น ที่ำลัรุ่นิในเรื่อที่่าันออไป
"็้อทำให้น้อมาอยู่ในท้อแม่่อนรับ" านยอลอบานอพลาเอื้อมมือไปลูบหน้าท้อแบนราบออฮยอน สาวเ้าวัสายา้อมอเาาวา
"แล้วทำยัไน้อถึะมาอยู่ในท้อแม่รับ?" ำถามที่ทำเอาอฮยอนอยาะลั้นใายรนั้น มือบาบีบแ้มลูายเบา ๆ ้วยวามหมั่นเี้ยวที่หาเรื่อน่าปวหัวให้แม่
"เรื่อนั้นพ่อัารเอรับ" านยอลส่ยิ้มรุ้มริ่มให้อฮยอนที่เอาแ่มอเาอย่าุ่นเือ แ่ระนั้นร่าสู็ไม่ยี่หระสันิ ริสมอทัู้่แล้วส่ายหน้าไปมา้วยวามระอา นี่ใอะทะเลาะันทุวินาทีเลยหรือไ
เมื่อานวันเิอานอสิ้นสุลแล้วอฮยอน็พาลูเ้านอน พอานอหลับเธอ็รีบไปอาบน้ำทันทีเพราะรั่นเนื้อรั่นัวมาเหลือเิน อฮยอน้าวออมาาห้อน้ำเมื่ออาบน้ำเสร็แล้ว เธอใ้ผ้านหนูผืนเล็สีาวยี้ไปมาบนผมยาวสลวยที่เปียื้นเพราะารสระผม หิสาวอยู่ในุลุมอาบน้ำเพราะั้ใว่าะให้ผมแห้่อนึะไปแ่ัว
านยอลที่นั่เล่นโทรศัพท์มือถืออยู่บนเียละสายาาทุสรรพสิ่มาับ้อยัอฮยอนทันที ใบหน้าใสบริสุทธิ์ไร้เรื่อสำอา์ใเิมแ่ทำให้เธอูสวยแบบธรรมาิมา ๆ หยน้ำเม็พราวที่ไหลาปลายผมเปียื้นลมายัออาวยิ่ทำให้เธอูเ็ี่ึ้นไปอีเป็นเท่าทวีู ยิ่อยู่ในุลุมอาบน้ำแบบนั้นมันยิู่เย้ายวนน่า้นหา
ายาว้าวลาเียแล้วมาสวมออฮยอนไว้แน่นา้านหลั มูม้มลุไร้ที่ออหอมรุ่นอเธอ ลิ่นสบู่อ่อน ๆ ที่ิอยู่ที่ผิวทำให้ร่าสูไม่สามารถถอนมูออไปไ้เลย เาเอาแ่ไล้มูไปทั่วผิวเนียนนร่าเล็รู้สึั๊ี้ไปหม แ่ระนั้นาเรียว็ยัเินรไปยัโ๊ะเรื่อแป้โยไม่สนในที่แทบะสิร่าสันิ
"ปล่อย" เสียหวานเอ่ยึ้นเรียบ ๆ อฮยอนูไร้อารม์ับทุสิ่อย่าสิ้นเิ านยอลหยุะัไปเพราะสัมผัสไ้ถึวามไม่ปิ ร่าบานั่ลบนเ้าอี้ัวเล็หน้าโ๊ะเรื่อแป้แล้วใ้ผ้านหนูเ็ผม่อ
"ทำไมเย็นาั? อย่าบอนะว่าเบื่อเาแล้ว ไ้เาแล้ว็ะทิ้เาใ่มั้ย?" านยอลพยายามพูิลเพื่อทำให้เธออารม์ีึ้น ายหนุ่มทำท่าระเ้าระอราวับัวเอเป็นสาวน้อยวัยแรแย้ม
"ิว่าน่ารั?" อฮยอนปรายามอานยอลผ่านระนิ ๆ ่อนะละสายาาเามาสนใผมที่ยัเปียื้นอัวเอ่อ
"เป็นไรเนี่ย? อนอะไรรึเปล่ารับ?" เพราะเธอูเย็นาเินไปเหมือนว่าำลัเืออะไรเาอยู่ านยอลึ้มัวลมาออฮยอนไว้า้านหลั ร่าสููบมับเธออย่าอ่อนโยนแล้วเยาบนไหล่เล็
"เปล่า" อฮยอนปิเสธ้วยน้ำเสียราบเรียบ แววาไม่บ่บออะไรทั้สิ้น
"มานี่มา เี๋ยวเ็ผมให้" ำว่า 'เปล่า' อผู้หินี่แหละแปลว่ามีอะไร แม้ะยัไม่รู้ว่าทำไมอฮยอนถึแสอาารแบบนี้แ่านยอล็พยายามเอาใเผื่อเธอะรู้สึีึ้นมาบ้า มือหนาว้าผ้านหนูผืนเล็ในมือเธอมาแล้วเ็ผมนุ่มสลวยให้เธอเออย่าเบามือ
เมื่อเ็ผมไปไ้สัพัานยอล็สัมผัสไ้ว่าศีรษะเล็ออฮยอนเริ่มโนเนไปมา เา้มหน้าลมอเธอ็พบว่าเปลือาสวยู่นั้นปิสนิทไปแล้ว เมื่อเป็นเ่นนั้นร่าสูึ่อย ๆ ผลัศีรษะอเธอให้มาพิับหน้าท้อแร่อเาแล้วลมือเ็ผมให้เธอ่ออย่าอ่อนโยน สายามับ้ออยู่ที่ริมฝีปาอวบอิ่มนไม่รู้เลยว่าัวเอหยุเ็ผมให้เธอไปอนไหน รู้ัวอีที็้มลไปประทับูบบนลีบปาสวยนั้นะแล้ว
"ฮื่อ" เสียเล็ราในลำอเพราะเริ่มหายใิั านยอลถอนริมฝีปาออมาเพราะไม่อยาให้อฮยอนรู้สึัวื่นึ้นมาะ่อน ายหนุ่ม้อมอใบหน้าน่ารันั้นอยู่เพียั่วรู่แล้ว้มลไปรอบรอลีบปาบาอีรั้ เป็นเพราะเายืนอยู่้านหลัร่าเล็และเธอ็นั่อยู่บนเ้าอี้ทำให้ร่าสู้อใ้มือหนาเยาเธอให้เยหน้าึ้นมาเพื่อที่ะมอบรสูบให้เธอไ้ถนั
ริมฝีปาหนาพยายามะเปิริมฝีปาที่ปิสนิท แ่เพราะไม่อยาให้เธอรู้ัวึ่อย ๆ ูบเลาะเล็มิมวามหวานไปทีละนิ และเหมือนิใ้สำนึออฮยอนะรู้ว่าานยอล้อารสิ่ใึเผยอปาเปิทาให้เาไ้ทำามอำเภอใ ลิ้นอุ่นร้อนสอแทรเ้าไปในโพรปาหวาน่อวนนที่นอนหลับทันทีที่สบโอาส เาิมวามหวานาเธออย่าเนิ่นนานโยไม่ลัวว่านหน้าหวานอาะาอาาศหายใาารระทำอเาสันิ ารรุรานอเาทำให้หิสาวที่หลับสนิทเริ่มรู้สึัว ใบหน้าเล็เริ่มส่ายไปส่ายมาเพราะรู้สึไม่สบายัว านยอลำ้อถอนริมฝีปาออมาแล้วใ้วแนแร่้อนัวเธอึ้นเพื่อพาไปนอนที่เีย
"หยุนะานยอล! ะทำอะไรเนี่ย?" เมื่อื่นเ็มาอฮยอน็พบว่าานยอลนั้นทาบทับทั้ร่าเธออยู่ เาแหวเสื้อลุมอาบน้ำอเธอออแล้วบใบหน้ามลับทรวออิ่มที่ไร้บราปปิเพราะเธอยัไม่ไ้แ่ัวให้เรียบร้อย
"ันะใ้เวทมน์ใหู้" านยอลเยหน้าึ้นมาอบ
"เวทมน์อะไร?" อฮยอนมอานยอล้วยวามไม่ไว้ใ
"็เสน้ออานอเ้าท้อเธอไ" านยอลยิ้มริ่ม
"ไม่เอา วันนี้ันเหนื่อย อยานอนแล้ว" อฮยอนปิเสธอย่ารวเร็วเมื่อรู้ว่าานยอล้อารอะไร เธอหันหน้าหนีเาไปเพราะรู้สึ่วเ็มที วันนี้เธอเพลียมาเหลือเินเพราะ้อวิ่วุ่นัารเรื่อานวันเิอานอทั้วัน
"็นอนไปสิ ไม่เห็น้อทำอะไรเลย" านยอลไม่สนใะฟัำั้านอเธอสันิ
"านยอล! อื้อ" อฮยอนำลัะเอ็านยอลให้หยุารระทำแ่ทุอย่า็ถููลืนหายไป้วยริมฝีปาร้อนะ่อน ร่าสููบหนั ๆ ราวับ้อาระลโทษเธอนริมฝีปาบาบวม้ำไปหม สัมผัสรุนแราเามันทำให้เธอร้อนนแทบละลาย ร่าบาไม่ไู้บอบเาสันิเพราะามอารม์ไม่ทัน เธอไม่เ้าใเลยว่าทำไมอยู่ ๆ ็ลั่ราวับพายุแบบนี้
"อื้อ" อฮยอนส่เสียประท้วอู้อี้ในลำอเพราะเริ่มาอาาศหายใ เธอมวิ้ว้วยวามแปลใเมื่อานยอลไม่ยอมปล่อยให้เธอเป็นอิสระเหมือนเย ายหนุ่มเอาแ่แทรลิ้นอุ่นเ้าไปในเรียวปาเล็แล้วเี่ยวระหวัไปมาเหมือนไม่พอใอะไรสัอย่า หิสาวพยายามิ้นเพราะอาาศเหลือน้อยเ็มที แ่ยิ่ิ้นเา็ยิ่บยี้ริมฝีปารุนแรึ้นว่าเิมนทำเอาเธอเือบลืมหายใ ร่าเล็นิ่ไปเพื่อิหาทาเอาัวรอ แ่พอเธอนิ่เา็หยุ แ่็ยั้าริมฝีปาแนบิับเธออยู่แบบนั้น เพียแ่ไมู่บระาวิาแบบ่อนหน้านี้แล้ว
"พะ พอ... พอแล้ว" อฮยอนสูลมหายใเ้าปอถี่ ๆ ราวับเพิ่ผ่านารมน้ำมา เธอพยายามรวบรวมสิที่ำลัะแระเิแล้วเอ่ยปาบอานยอลอย่าิัเพราะริมฝีปาเายัแนบิับริมฝีปาอเธออยู่
"อย่าทำท่าทาเหมือนไม่สนใันอี" นี่เป็นสาเหุว่าทำไมเา้อลโทษเธอแบบนี้ ั้แ่พาานอเ้านอนอฮยอน็เอาแ่ทำสีหน้านิ่เย านยอลถามอะไรเธอ็อบแบบอไปทีึ่มันทำให้เาไม่อบใเลย มันเหมือนับว่าเธอไม่ไยีเาแล้วอย่าไรอย่านั้น
"อืม" อฮยอนพยัหน้ารับเนือย ๆ
"นี่ะลอีใ่มั้ย?" เพราะเธอยัทำท่าทาเหมือนเิมไม่มีผิทำให้เายิ่หุหิมาว่าเิม านยอล้ออฮยอนเม็เพราะเ้าใว่าเธอำลัท้าทาย
"เ้าใแล้ว่ะที่รั ะไม่ทำแบบนี้อีแล้ว ่อไปะสนใสามีลอเวลา ะร่าเริทุวินาทีเลย พอใมั้ยะ?" อยู่ ๆ อฮยอน็ียิ้มหวานแล้วพู้วยน้ำเสียอออ้อน่าาเมื่อี้นี้โยสิ้นเิ มือบาเอื้อมมาุมใบหน้าเาไว้แล้วแอบหยิแ้มเาเบา ๆ ้วยวามหมั่นเี้ยว เธออยานอนเ็มทีึรีบ ๆ ทำให้เรื่อมันบ ๆ ไป
"ประ?" านยอลเลิิ้วสู
"เอาแ่ใ" อฮยอน้อหน้าานยอลลับแล้วยู่ปาใส่เาเือ ๆ ที่รู้ทันเธอไปะทุอย่า
"็อบให้เธอเอาใ"
"โอเ ๆ เ้าใแล้ว ็วันนี้ันเหนื่อยไปหน่อย อโทษนะ หายอนนะะนี" อฮยอนระบายยิ้มบา ๆ อย่ายอมแพ้ เธอยอมรับผิแล้ว วันนี้เธอเหนื่อยมาไปหน่อยเลยแสอาาร่า ๆ ออมาโยไม่สนใวามรู้สึอานยอลสันิ ร่าเล็ยื่นหน้าไปหอมแ้มเาแทนารอโทษ หิสาวูนิ้ว้อยึ้นเพื่ออืนี
"็ไ้ เพราะรัหรอนะถึยอม" านยอลยื่นนิ้วไปเี่ยว้อยับอฮยอน
"ลวันนี้ะไม่ปล่อยให้ันนอนริ ๆ ใ่มั้ย?" าเปลือาหนัอึ้เพราะวาม่ว็แปรเปลี่ยนมาเป็นาสว่าใสแ๋วเพราะื่นเ็มาแล้ว อฮยอนยวแนเรียวึ้นไปล้ออเาไว้แล้วถาม้วยสายาเย้ายวน
"็เป็นั้น" านยอลยยิ้มมุมปาเมื่อเห็นแววาที่เปลี่ยนไปอเธอ
"ั้นพรุ่นี้ื่นไปทำานให้ไ้ละัน" อฮยอนพลิัวึ้นมาอยู่บนร่าเาแทน ร่าเล็นั่ทับไปบนหน้าท้อที่เ็มไป้วยมัล้ามไร้ไมันอานยอล มือเรียวึสายมัุลุมอาบน้ำให้ลายปม เธอ่อย ๆ เปลื้อุนั้นออทีละนินในที่สุ็เผยให้เห็นรูปร่าอรรไร้ที่ิที่่อนอยู่ภายใ้อาภร์นั้น านยอลมอภาพรหน้า้วยวามพึใ มือหนาเอื้อมไปลูบไล้ผิวาวเนียนละเอียนั้นทั่วร่าแล้วมาหยุอยู่ที่เอวอิ่ว เสน่ห์เธอนี่มันเหลือล้นเสียริ เาหลใหลนไปไหนไม่รอแล้ว
"เสียใพรุ่นี้วันหยุ"
านยอลยิ้มร้ายแล้วพลิร่าเปลือยเปล่าออฮยอนให้ลมาอยู่ใ้ร่าอีรั้ เาอบริ ๆ เวลาที่เธอยั่วแบบนี้ มันน่าับมาฟัให้หายเี้ยวลายเป็นลูแมวเื่อ ๆ เป็นที่สุ ายหนุ่ม้มลมอบุมพิร้อนให้เธอึ่หิสาว็อบรับอย่าไม่รอ้า มือหนาเล้นลึเนินเนื้อนุ่มนทำให้เธอรุ่มร้อนไปหม ริมฝีปาหนาลาไล้ไปทั่วผิวเนียนนเธอ้อส่เสียรวราในลำอ
"พร้อมะเป็นุแม่ลูสอแล้วใ่มั้ย?" านยอลเอ่ยถามึ้นทั้ที่ยั่วนอยู่ับารประทับรอยไปทั่วเนื้อัวเนียนนุ่ม
"ถ้าบอว่าไม่พร้อมะหยุรึไ?"
"็รู้ำอบอยู่แล้วนี่" านยอลเยหน้ามาลอเลียที่พวแ้มใส ลมหายใอุ่นร้อนาปลายมูมเป่ารอยู่ใล้ับใบหูเล็นทำเอาอฮยอนนลุู่ไปหม
"็เหมือนัน นาย็รู้ำอบอยู่แล้วนี่" อฮยอนับใบหน้าอานยอลให้หันมาสบา
"อบยั่ว" านยอล้มลุมพิปลายมูโ่รั้นนั้น้วยวามหมั่นเี้ยว
"หรือไม่อบ?" มือบาไล้ไปบนแผอเาแล้วเริ่มปลระุมเสื้อเาออ
"ลั่เลยล่ะรับที่รั" านยอลระิบ้าหูเธอแล้วัารับเสื้ออัวเออย่ารีบร้อน
ริมฝีปาหนาทาบทับไปบนออาวอีรั้ านยอลูเม้มนผิวเนียนึ้นรอยแเป็น้ำไปหม มือหนาลูบไล้ไปบนผิวเนียนทุสัส่วนที่ไร้สิ่ใปปิ อฮยอนิเล็บบนแผ่นหลัเปลือยเปล่าอเาเพื่อระบายวามวาบหวาม
"อ เฮียว่าเฮียลืมุแร... เฮ้ย!" เป็นริสอีแล้วที่โผล่เ้ามาไม่รู้ัเวล่ำเวลา เาำลัะลับแล้วแ่หาุแรถไม่เอเลยหวัะมาถามน้อสาวว่าเห็นบ้ามั้ย
"มึนี่อบััหวะริ ๆ ลับบ้านไปเลยไป" านยอลผุลุึ้นาเียแล้วึผ้าห่มมาลุมร่าายออฮยอนไว้ เาเินเ้าไปหาริสที่ยืน็ออยู่แล้วระแทประูใส่หน้าริสอย่าแร
"พอแล้ว เฮียอยู่้านอนะ" านยอลเินลับมาที่เียแล้วเริ่มบรรเลบทรั่อ อฮยอนพยายามันัวเาไว้เพราะเห็นว่าริสยัอยู่้านอ
"่ามันิ มันไม่เห็นอะไรหรอ อย่ามา็แ่ไ้ยินเสีย" านยอลใ้ริมฝีปาสำรวร่าายอเธอ่ออย่าไม่สนใอะไรทั้นั้น ร่าสูทาบทับริมฝีปาร้อนไปที่ลีบปาอมมพูอีรั้เมื่อเห็นว่าเธอยััวลอยู่ ายหนุ่มมอบสัมผัสเร่าร้อนให้เธอนหัวสมอาวโพลนไปหมแล้ว วามรู้สึเหมือนถูุลเหวลึ าอาาศหายใลทุที แ่ลับรู้สึีอย่าน่าประหลา
"เี่ยาน! อย่าทำอะไรน้อู T^T"
★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★
TALK...
เอาบทส่ท้ายร้อน ๆ มาเสิร์ฟ่ะ อนนี้อาะูมั่ว ๆ ๆ ้ำ ๆ ไปหน่อยนะะเพราะไรท์ันมา ราบออภัยไว้่อนเลย แ่เฮียริสนี่ยัเป็นอมััหวะเหมือนเิม (อันนี้เป็นวามั้ใอไรท์อยู่แล้ว่ะ ไม่ใ่เพราะสมอีบันน้อทำ้ำับอนที่แล้วแ่อย่าใ) มันน่าหาู่ให้เฮียแริ ๆ นะะ ว่ามั้ย?
เอาล่ะ่ะ นิยายเรื่อนี้บไปแล้ว รบวนเวลาอันมี่าอรีนินึนะะ เ้าอยารู้ว่า
- อบประโย/าไหนมาที่สุ
- อยาให้ไร์ปรับปรุอะไรบ้า
รบวนบอหน่อยนะ เ้าอยาอ่าน ถือะว่าแลันเนอะ เ้าเียนให้ัวอ่านัว็เียนให้เ้าอ่านบ้า อิอิ
รีบานถามมาว่าะรวมเล่มมั้ย หลัานอนิอย่าหนัแล้ว็ผลึไ้ว่าเรื่อนี้ไม่รวมเล่มนะะ ้วยเหุผลหลาย ๆ ประาร
สุท้าย อยาสอบถามว่าถ้าเ้าะเปิเรื่อ่อไปอยาให้น้ออู่ับใระ (นาเอเปลี่ยนไม่ไ้ริ ๆ เพราะเป็นเมนอไรท์ นอใเธอไม่ล่ะ) อยาอ่านเป็นแนวไหน อมเมี้ ราม่า าร์ แฟนาี ฯลฯ เผื่อเ้าะไ้ไอเียใหม่ ๆ ่ะ (ริ ๆ แอบระิบว่าพล็อเรื่อใหม่มาแล้ว่ะ น้ออแ่บมา แ่อูฟีแบ็ารี่อนว่าอบแนวไหน เ้าัให้ไ้เสมอ)
ราบอบพระุทุำลัในะะ ไรท์ปลาบปลื้มับทุำอมเม้น์ริ ๆ ่วย่อลมหายใในารแ่ฟิอไรท์ไ้ีสุ ๆ
***หลัานี้ะเริ่มแ้ำผินะะ ทั้เรื่อที่แล้วและเรื่อนี้ ถ้าแ้เือนบ่อย็้อออภัยไว้่อนเลย
ใรอยู่ว่า ๆ รอไรท์เปิเรื่อ่อไป็ย้อนลับไปอ่านเรื่อที่แล้วอเ้ารอไ้นะ อแนะนำสำหรับแม่ย #ฮุนอ เลย่ะ
ิ้มที่รูปเบา ๆ ่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น