คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ห้องพัก
ซ่า
สายฝนยังคงร่วงโรยลงมาหนักๆ พร้อมทั้งเสียงฟ้าร้องดังๆจวนจะผ่าลงหลังคาของเศรษฐพงศ์เสียให้ได้ นนทนันท์ที่นั่งติดรถมาด้วยข้างๆ ต้องรีบลงจากรถพลางวิ่งหนีลบฝนเมื่อเดินทางมาถึงที่พักของตัวเอง โดยที่ร่างสูงค่อยวิ่งตามจนเข้ามาถึงห้องรับแขก เพราะเขาแอบมีความคิดร้ายกาจซุกซ่อนไว้ข้างใน
ทีแรกเจ้าของร่างเล็กกะจะไล่เขากลับตั้งแต่ที่ถึงหน้าตึกของห้องพักด้วยซ้ำ แต่อีกฝ่ายกลับคะยั้นคะยอจะอยู่ด้วยให้ได้ ป่วยการที่จะห้ามคนหน้าด้านอย่างเขา จึงทำได้แค่ปล่อยไปเลยตามเลย
เศรษฐพงศ์เลยมีโอกาสมองสำรวจทั่วทั้งห้องในโทนที่ชมพูอ่อนๆ พร้อมการตบแต่งแนวน่ารักๆตามวัยของนนทนันท์
“พี่จะเข้ามาทำไมก็ไม่รู้ ดูสิ ต้องเปียกด้วยเลย” มุ่ยหน้าพูดอย่างไม่สบอารมณ์
“ก็อยากมาดูห้องแฟนสักหน่อย ตั้งแต่คบกันมาพี่ยังไม่เคยเข้ามาห้องของชาเลยสักครั้ง ไม่รู้ว่าชาจะแอบซ่อนใครเอาไว้ด้วยหรือเปล่า” ตีสีหน้ายุ่งๆตอบ
“จะบ้าเหรอ ชาเคยบอกพี่แล้วว่าชาอยู่คนเดียว แล้วตอนนี้ชาก็มีแค่พี่คนเดียวเท่านั้น” ยืนยันด้วยเสียงหนักแน่น เอาจนคนฟังค่อยๆฉีกยิ้มจนเต็มมุมปากอย่างมีความสุข
“จริงเหรอ”
“จริงสิครับ ชารักใครแล้วก็จะคบแค่คนเดียว ไม่มีทางแอบคบซ้อนหรอกครับ”
“ได้ยินแบบนี้แล้วชื่นใจจัง”
“ชาว่า พี่เข้าห้องน้ำไปเปลี่ยนเสื้อผ้าดีกว่านะ.. แล้วเดี๋ยวชาจะเอาเสื้อผ้าพี่ไปซัก แล้วก็ปั่นให้แห้งอีกที”
“อื่ม.... พี่ว่าถอดมันตรงนี้แหละ แล้วก็ไม่ต้องซักก็ได้า” ว่าแล้ว เขาก็เดินเลี่ยงเข้าไปโอบกอดตัวร่างบางทางด้านหลัง ก่อนจะขยับปากถามด้วยเสียงที่แผ่วเบาคลอเคลียใกล้ๆหู "พี่อยากให้ชาทำอย่างอื่นให้มากกว่า"
“เฮ้ พี่จะทำอะไร!!" พยายามดิ้นให้ออกจากการเกาะกุม เมื่อเข้าใจความหมายของเขาดี หากแขนแข็งๆนั้นยิ่งรัดเข้าไว้แรงๆ
“ยังจะถามอีกนะ”
“ถ้าพี่จะทำอย่างงั้น ก็อย่านะ ชายังไม่พร้อม!!”
“อย่าขัดพี่นักเลย พี่รู้ว่าชาก็ต้องการเหมือนกัน” ว่าแล้วร่างบางก็ถูกช้อนอุ้มลอยขึ้น ก่อนจะถูกวางลงเตียงนุ่มๆ โดยทีมีการขัดขืนทุกๆการกระทำของเขา หากเศรษฐพงศ์ไม่มีท่าที่ว่าจะยอมหยุดความต้องการง่ายๆ
ตัดออกเพื่อความปลอดภัย
“แกไปนอนกับใครมา ทำไมคอถึงได้เป็นรอยแดงขนาดนั้น ทำหน้ามีความสุขเหลือเกินนะ” พอคำถามแรกที่ก้าวขาเข้ามายังห้องรับแขก โดยที่มีพี่ชายทำหน้านิ่งเรียบน่างบนโซฟาขนาดใหญ่นั้น ก็เอาจนผู้เป็นน้องชะงักเท้าในทันที จากที่อารมณ์อย่างร่าเริงกลับแปรเปลี่ยนเป็นมุ่ยหน้าเข้าแทน
“พี่ก็ พูดน่าเกลียดเกิน ผมยังไม่ใครสักหน่อย จะให้ไปนอนกับใครได้ไงเล่า”
“หึ คิดว่าฉันไม่รู้หรือไงว่าแกกำลังแอบคบใครอยู่” คำพูดแค่ไม่ก็คำ ก็ทำเอาผู้เป็นน้องชายเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ก่อนจะรีบหาคำแก้ตัวโดยเร็วที่สุด
“เปล่าสักหน่อย ผมยังโสดนะครับ ถึงไม่สดก็เหอะ” ยังคงทำหน้าเนียน แกล้งตอบปฏิเสธออกไป
“ฉันอยู่กับแก่มาตั้งแต่เกิด คิดว่าฉันไม่รู้ไง”
“ผมบอกแล้วไง ผมยังไม่มีจริงๆ” พยายามปฏิเสธเสียงแข็งเหมือนเดิม
“โอเค แกจะไม่ยอมรับก็ได้ แต่ฉันจะเอาเรื่องนี้ไปพูดกับแม่ เพราะแกไม่พาคนของแกมาให้ฉันดู แล้วคราวนี้แกเสร็_” เหมือนว่าภาคินจะพูดอะไรออกมา แต่กลับโดนเศรษฐพงศ์ตัดเสียงก่อน เพราะเห็นว่าพี่ชายของตัวเอง อยู่ในโหมดสีหน้าจริงจัง
“อย่านะพี่ ห้ามยุ่งกับคนของผมเด็ดขาด”
“หึ สุดท้ายแกก็แอบคบใครไว้จริงๆด้วย” ภาคินฉีกยิ้มที่มุมปากบางๆ เมื่อน้องชายยอมสารภาพความจริง
“โห นี่หลอกให้ผมพูดความจริงใช่ไหม”
“เออ ว่าแต่แกเหอะ จริงจังกับเขาแค่ไหน”
“ก็ ที่แรกกะจริงจังนะครับ แต่ง่ายแบบนั้นผมคงไม่เอาแล้วล่ะ เดี๋ยวไม่นานผมก็เขี่ยทิ้ง พี่ก็รู้ว่าคนที่ยอมให้เราง่ายๆ ใครจะเอาไปเป็นเมีย”
“ทำไมแกพูดอย่างงั้น ไม่กลัวว่าเขาจะเสียใจหรือไง แล้วถ้าเขารักแกจริงๆล่ะ มันจะไม่เป็นทำร้ายเขาเกินไปเหรอวะ ที่เล่นกับความรู้สึกของเขาแบบนั้น!!” ผู้เป็นชายพูดขึ้นรัวๆภายใต้ใบหน้าเครียดๆ แทบจะลืมหายใจ
“นี่พี่ ผมแค่พูดเล่นเฉยๆ คนที่ผมกำลังคบอยู่ ผมรักเขามากๆ เขาเป็นแม่ของลูกผมในอนาคตเลยนะครับ” เศรษฐพงศ์รีบๆอธิบาย เขาไม่ได้พูดซีเรียส แต่อีกฝ่ายกลับจริงจังเกินเหตุ
“ก็ดี ที่แกไม่ทำร้ายจิตใจเขา แล้วทำไมแกไม่พาเขามาให้ฉันรู้จักล่ะ”
“ก็เขาไม่ยอมนะสิครับ เพราะกลัวว่าพี่จะรู้ว่าเขาเป็นใคร แล้วก็กลัวว่าแม่จะรู้ด้วย” ใบหน้าขาวเข้มเริ่มถอดสี เมื่อความรักยังคงถูกกีดกันอยู่แบบนั้น
“งั้นก็แปลว่าเขาต้องรู้จักกับฉันกับคุณแม่ดีล่ะสิ”
“ก็ประมาณนั้นล่ะครับ”
“งั้นถ้าให้ฉันเดา คงจะเป็นคนที่ทำงานในบริษัท แล้วก็แอบไปรับไปส่งอยู่ทุกวันใช่ไหม”
“พี่เห็นเหรอ” เบิกตาถามด้วยความตกใจ
“เออ เห็นตลอด ที่แรกฉันก็ไม่แน่ใจแต่คราวนี้ฉันรู้ดีแล้ว”
“แล้วพี่จะไม่ว่าอะไรผมใช่ไหม” ถามต่อด้วยความอยากรู้
“ฉันจะไปว่าแกทำไม แกรักใครฉันก็เห็นดีด้วย อีกอย่างคนของแกเขาก็เป็นคนดี ตั้งใจทำงาน ก็เหมาะสมกับแกแล้วหนิ”
“ขอบคุณนะครับ ที่อย่างน้อยก็ยังมีคนเข้าใจผม ที่แรกผมคิดว่าพี่จะว่าผมซะอีก” เศรษฐพงศ์ทำหน้าอย่างโล่งอก
“อืม ยังไงก็รับมือกับแม่ไว้ให้ดีๆก็แล้วกัน แกก็น่าจะรู้ว่าถ้าแกรักคนในบริษัท เรื่องมันจะเป็นยังไง”
“เคล้ง!! ไอ่ผัวบ้า ไอ่ผัวเฮงซวย คุณทำอย่างนี้กับฉันได้ไงห๊ะ!!” อยู่ๆก็มีเสียงแหลมๆของหญิงวัยกลางคนตวาดขึ้นดังๆพร้อมกับเสียงแก้วแตกชั้นบนของบ้าน
“เกิดอะไรขึ้นอีกเนี่ย” หันไปถามพี่ชายทันที
“คงจะทะเลาะกันเหมือนเดิมนั้นแหละ” ภาคินตอบหน้าตาย ชินแล้วที่ได้ยินเสียงพ่อแม่ทะเลาะกัน
“งั้นเรารีบขึ้นไปดูกันเถอะครับ เดี๋ยวจะลงไม่ลงมือ เหมือนอย่างวันนั้นอีก”
.
.
กว่าแปดตอนนะครับ เพราะฉากเอ็นซีที่เด็กดีห้ามลงเด็ดขาด ต้องได้ส่งเมลเท่านั้น อยากได้ก็ไม่ให้นะครับ
จะแต่งเอ็นซีต่อจากพี่สาว
ความคิดเห็น