เรือนรักกุหลาบสีแดง

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ยังไม่ได้ตั้งชื่อ

รุ่งเซ้า

          ชานยอลได้รับจดหมายฉบับหนึ่งจากแดนไกลในช่วงเช้าของวันต่อมา ซึ่งจดหมายดังกล่าวก็เป็นของท่านพ่อที่ส่งมา ชายหนุ่มรีบเปิดมันอ่านด้วยความดีใจ เพราะยังคิดถึงพวกท่านอยู่ทุกวัน จดหมายฉบับที่แล้วท่านก็เขียนมาถามไถ่เมื่อสองอาทิตย์ก่อน

และพอเขาได้อ่านข้อความที่เขียนมา ริมฝีปากหยักก็พลันยิ้มกว้างอย่างมีความสุข เนื่องจาก ท่านจะกลับมาเกาหลีภายในเดือนหน้า สถานทูตในกรุงลอนดอน มีคนมาเปลี่ยนหน้าที่แทนท่านแล้ว

 พออ่านเสร็จเขาพับจดหมายเสร็จก็เก็บมันไว้ในลิ้นชัก แล้วออกมาทานข้าวเช้าที่คนในบ้านเตรียมไว้ให้ และตอนนี้ คุณหญิง ลุกขึ้นมานั่งทานข้างเช้าด้วย หลังจากที่เธอพักผ่อนอย่างเพียงพอ พร้อมกับทานยาที่หมอเป็นคนจัดแจงให้โดยที่ไม่ขัดขืน ทั้งที่เธอเบื่อหน่ายที่จะทานยาพวกนี้แทบทุกวัน 

          น้องหญิงคะ พี่มีข่าวดีจะบอกน้องหญิงค่ะ ชานยอลเอ่ยด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น น้องหญิงของเขาก็มีปฏิกิริยาร่วมด้วย

     ข่าวดีอะไรหรอคะ

     เดือนหน้า ท่านพ่อ กับ คุณหญิงแม่ จะกลับเกาหลีแล้วนะคะ

     จริงหรอคะ หญิงเผลอทวนถามเสียงดังด้วยความดีใจสุดขีด

ก็จะไม่ให้ดีใจได้อย่างไร ในเมื่อ ท่านพ่อก็ไปเป็นทูตประจำที่นั่นตั้งนานแล้ว หญิงอยากไปเยี่ยมพวกท่าน ก็ติดตรงที่ สุขภาพไม่ค่อยแข็งแรง เดินทางนานๆไม่ค่อยสะดวก แล้วจะกลายเป็นภาระให้พี่ชายเปล่าๆ จะติดต่อกับพวกท่านได้ ก็แค่ทางจดหมายเท่านั้น

     จริงค่ะ พี่ชายเพิ่งได้จดหมายจากพวกท่านเมื่อคืน น้องหญิงดีใจไหมคะ

     ดีใจสิตคะ ถ้าท่านพ่อกับคุณหญิงแม่กลับบ้าน เรามาจัดงานฉลองกันไหมคะ หญิงพูดเสนอกับพี่ชาย

งานฉลองภายในบ้าน นานๆทีจะจัด ปีนึงก็จัดกันสองครั้ง ซึ่งก็คืองานวันเกิดของน้องหญิงและพี่ชายเท่านั้น 

     เอาสิ พี่ชายเองก็เห็นด้วยเรื่องนี้

     กริ่งๆๆๆ ขณะนั้น เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

     เดี๋ยวป้าไปรับสายนะ ป้าพูดเสร็จก็เดินไปรับสายทันที สวัสดีค่ะ บ้าน คุณชาย ปาร์ค ค่ะ

     ขอสายพี่ชาย ชานยอล หน่อย เสียงถามหาเจ้าของบ้านนั้นดังฟังชัด ป้าจำได้ดีว่าใครเป็นคนโทรมา เพราะหล่อนโทรมาเกือบทุกวัน และทุกครั้ง ก็ถามหาแต่คุณชาย ชานยอลอย่างเดียว

     ค่ะๆคุณชาย มีคนขอสายคุณชายค่ะ ป้าเดินกลับมารายงาน ชายหนุ่มวางช้อนลงบนจานแล้วเดินไปรับสาย

     สวัสดีครับ ชาย เซฮุนพูดครับ

     สวัสดีค่ะ นี่ ไอรินเองนะคะ

     พอชานยอลได้รับสายเท่านั้น หญิงสาวก็เเปรเปลี่ยนเป็นเสียงหวานราวน้ำผึ้งเดือนห้า ชานยอลหน้านิ่งไป ไม่ค่อยอยากจะคุยกับหล่อนนักออกจะรำคาญด้วยซ้ำไป แถมยังเป็นในช่วงเช้าตรู่อีกต่างหาก ที่ไอริน โทรมาหาเขาประจำ ส่วนมาก ก็เป็นเรื่องที่เขาไม่อยากจะคุยด้วยสักเท่าไหร่

     น้อง ไอริน มีธุระ จะคุยอะไรกับพี่หรือเปล่าครับ คำตอบของเขาดูเป็นทางการ และห่างเหินเหลือเกิน ไอรินก็เเอบไม่พอใจอยู่บ้างที่ ชายหนุ่ม เหมือนไม่ค่อยจะให้ความสนใจกับเธอนัก ไอรินพยายามขยับตัวเข้าไปใกล้เขา แต่เขากลับถอยห่าง ไอริน ออกมาทุกที

     ก็อยากถามถึงอาการถึงน้องหญิงค่ะ พอดีคุณแม่ ท่านพ่อ แล้วก็คุณป้าถามถึงอาการน้องหญิงค่ะ ส่วนไอรินเองก็เป็นห่วงน้องหญิงเหมือนกันค่ะ

     ก็ดีแล้วครับ ฝากบอกพวกท่านด้วยครับว่าไม่ต้องเป็นห่วง ตอนนี้ น้องหญิงสบายดี แล้วก็กำลังทานข้าวกับพี่อยู่

     งั้นก็ดีแล้วค่ะ

     ธุระของน้องหญิงมีแค่นี้ใช่ไหมครับ พอดีพี่ต้องรีบทานข้าว แล้วต้องรีบไปทำงาน ชานยอล หาข้ออ้างทุกอย่างเพื่ออยากวางสายให้เร็วที่สุด

     แต่ความจริง เขาก็ติดธุระอยู่แล้วนี่ ตอนนี้ เขาก็ทนข้าวกับน้องหญิงอยู่ และมีอีกไม่นานก็ต้องเข้ากระทรวง เขามีงานให้ทำตั้งมากมาย ไม่มีเวลาว่างมาคุยกับใครนานๆ

     ก็ยังมีอีกค่ะ คือ ไอริน อยากจะชวน พี่ชายไปทานข้าวพรุ่งนี้ค่ะ

     แต่พรุ่งนี้พี่ไม่ว่างครับ มีนัด ทานข้าวกับคนอื่นแล้ว ชานยอลตอบเสียงดังชัดเจนเลยมีเดียว

เขาอยากจะตัดโอกาส ไอริน ไปเรื่อยๆ เพื่อไม่ให้ความสัมพันธ์ดูใกล้ชิดเกินไป เขาไม่อยากจะไปไหนมาไหนตามลำพังกันสองคนเป็นเวลาถี่แบบนี้ เพราะไม่อยากจะให้ความหวังกับฝ่ายนั้น เขาไม่ได้รักเธอเหมือนแบบคนรัก และอยากให้เธอรู้ตัวเองว่าเขาคิดยังไงกับเธอ ดีกว่าจะพูดตรงๆให้มันเสียความรู้สึก

     ถ้างั้น มื้อ รืนนี้ได้ไหมคะ พี่ชาย ไม่ค่อยได้ออกไปทานข้าวกับไอรินเลย หรือว่า ที่จริงแล้ว พี่ชายรังเกียจที่จะไปไหนมาไหนกับไอริน หากไอริน ยังไม่ยอมลดละความพยายาม

     เธอเป็นคนที่ ถูกเลี้ยงดู ฟูมฟักมาอย่างดี จากคุณยูจิน เธอจึงกลายเป็นคนที่อยากได้อะไรก็ต้องได้ 

     พี่ชาย ชานยอล คือเป้าหมาย คือความรักที่แท้จริง เพราะฉะนั้น ไอรินจะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ชานยอลมาครอบครอง และจะไม่ใครมาแย่งเขาไปจากเธอเป็นอันขาด 

     ไม่ใช่อย่างนั้นนะครับ พี่มีนัด แล้วก็ติดธุระจริงๆ เดี๋ยวพี่ จะดูอีกทีแล้วกันว่าว่างหรือเปล่า ถ้าพี่ว่าง พี่จะโทรไปหา ไถ่โทษ ที่เลื่อนนัดกับ ไอรินมาหลายครั้ง สุดท้ายชานยอลก็ยอมให้จนได้ ทีแรกก็กะว่าจะเลื่อนัดไปเรื่อยๆ แต่พอได้ยินเสียงตัดพ้อ เขาก็ยากที่จะปฏิเสธ

     ก็ได้ค่ะ ไอริน ตอบรับเบาๆ ถึงเขาจะไม่ได้ตกลงร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่อย่างน้อยเขาก็รับปากแล้ว ยังไง เธอก็พอจะมีหวังอยู่บ้าง

     งั้นพี่ขอตัวไปทานข้าวต่อนะครับ  ว่าเสร็จเขาก็เดินไปนั่งร่วมโต๊ะตามเดิม

     ดูท่าไอริน คงจะหลงเขามากจริงถึงตามไม่เลิก แล้วถ้า ไอริน พยายามเกินไปกว่านี้อีก ด้วยการ ทำตัวเป็นเจ้าเข้าเจ้าของเขา เห็นทีเขาคงต้องบอกกันตรงๆ   

     เมื่อวันก่อน คุณ ก็โทร ส่วนวันนี้ ก็คุณไอริน ถามจริงๆเถอะคุณชาย คุณชายไม่กลัวว่า สักวันหนึ่ง พวกคุณๆจะมาเจอกันบ้างหรอคะ ป้าเอ่ยด้วยความหมั่นไส้ แต่จะทำไงได้ล่ะ ในเมื่อ คุณชายของป้า ทั้งหล่อ ทั้งรวยแบบนี้ ใครก็อยากได้มาเป็นคนรักเป็นเรื่องธรรมดา 

     เจอกันก็ไม่เป็นไร ในเมื่อทุกคนก็เป็นเหมือนเพื่อนเหมือนน้องกันหมด

     แล้วเมื่อไหร่คุณชายจะพาคนพิเศษที่ไม่เหมือนพวกคุณๆมาให้ป้าชื่นใจสักทีล่ะคะ

     นั่นสิคะ หญิงเองก็อยากเห็นเหมือนกัน น้องหญิงก็เข้ามาร่วมด้วย เธอแค่แปลกใจตรงที่ พี่ชายไม่ยอมเลือกใครสักที ทั้งที่ ก็มีแต่คนสวยๆระดับนางงามเข้าหาพี่ชาย โดยเฉพาะ พี่ไอริน 

     ก็ไม่รู้สิ ยังไม่มีใครชนะใจพี่ชายได้สักคน แล้วน้องหญิงกับป้ามองใครเป็นพิเศษหรือเปล่า

     ไม่มีเลยค่ะ

     ป้าเองก็เหมือนกัน เเต่คุณชายเลือกใคร ป้าก็เห็นดีค่ะ เพระาคุณชายช่างเลือกจะตาย ถ้าไม่เลือก ปานนี้ คงแต่งงานไปนานแล้วล่ะ หล่อนก็ว่าไปตามที่สังเกตตั้งแต่เล็กจนโต 

     ถ้าคุณชายจะรักใครชอบใคร ถึงขั้นพามาบ้านได้ ก็คงจะเป็น คนที่พิเศษสุด ส่วนเรื่องที่ ท่านปู่เคยเกรินว่าจะให้หมั้นหมายกับ คุณ ไอริน เธอรู้ดีว่า เขาไม่เห็นด้วยเป็นอันขาด ที่เขาไม่ยอมปลงใจก็เพราะว่าเกรงใจทั้งสองฝ่าย โดยเฉพาะคุณป้าลี ดาเฮ ที่อยาก คุณชาย ไปเป็นหลานเขย

     ครับ ชายหนุ่มยิ้มหวานก่อนจะพูดต่อ เ่อ่อป้าครับ ยังไงตอนนี้ ผมขอฝากป้าดูแลน้องหญิงหน่อยนะครับ แล้วเดี๋ยวสักพัก ผมจะจ้างพยาบาลมาดูแลน้องหญิง รวมทั้ง คุณครู คนใหม่ของน้องหญิงด้วย

     อ้าว แล้วพยาบาลคนเดิมของหญิงล่ะคะ พอพี่ชายเอ่ยถึงพยาบาลคนเดิม หญิง ก็ขมวดคิ้วพลัน 

     เขาลาออกไปแล้วล่ะค่ะ

     ทำไมถึงลาออกละคะ หญิงต่อเสียงถามอีก ด้วยความสงสัยเงินเดือนที่พี่ชายจ่ายให้ หญิง พอทราบว่า เป็นจำนวนที่สูงมาก แล้วเหตุใด คุณพยาบาลถึงขอลาออก

     พี่ชายก็ไม่รู้เหมือนกัน พี่ชายไม่ได้ถามเธอเลย แล้วเดี๋ยวพี่ชายจะหาพยาบาลคนใหม่มาดูแลน้องหญิงนะคะ เขาเลี่ยงที่จะตอบคำถาม เพราะบางที หากเขาเอ่ยความจริง น้องหญิงก็อาจจะยอมรับไม่ได้ เธอยิ่งเป็นคนใจอ่อน ชอบเห็นอกเห็นใจคนอื่นอยู่เรื่อย

     ค่ะ

     หลังจากที่ทานข้าวเสร็จ ชานยอลก็เดินทางไปกระทรวงทันที และเมื่อ ร่างสูงของชานยอลก้าวเข้าไปข้างใน พนักงานชั้นน้อย ต่างก็ทำความเคารพต่อเขากันทั่วหน้า เนื่องจาก ตำแหน่งของเขา เป็นถึง ผ.อ ที่นี่ และตำแหน่งของเขาก็เป็น ถึงคุณชาย ทุกคนก็ยิ่ง เกรงใจเขาขึ้นไปอีก หากแค่นั้น มันยังไม่เพียงพอที่จะทำให้ทุกคนเกรงกลัว ชานยอล ยังเคร่งคัดต่อหน้าที่การงาน ความเป็นระเบียบ ไม่มีใครเกินกว่าเขาอีกแล้ว

     พอชานยอลมาถึงที่ห้องทำงานตัวเอง ร่างสูงก็จัดการถอดสูทออกมาพาดไว้เก้าอี้ แล้วนั่งอ่านเอกสารที่กองอยู่บนโต๊ะ ซึ่งกองเอกสารพวกนั้น เขาได้วานให้เลขาข้างนอกเป็นคนพิมพ์ให้เสร็จเมื่อวานและต้องส่งเขาทันวันนี้ ซึ่งเธอก็ทำหน้าที่เป็นอย่างดี หากเธอก็ลืมไปว่า ควรจะรักษามารยาทเสียบ้าง การเข้ามาห้องของเขาโดยไม่ขออนุญาตก่อนไม่เป็นเรื่องที่ไม่สมควรสักนิด แต่เขาก็ไม่ติดใจอะไร อย่างน้อย งานก็เสร็จก่อนกำหนด ก็ถือว่าเป็นเรื่องดี

     มือใหญ่ เลื่อนไปเปิดอ่านเอกสารทุกหน้าอย่างละเอียด ชานยอลอ่านไปก็หยิบปากกามาขีดไปด้วย เธอทำงานผิดพลาดไว้เยอะเสียจนเขาต้องถอนหายใจเหนื่อยๆ ซึ่งมันก็ผิดตั้งแต่หน้าแรกจนถึงหน้าสุดท้าย พออ่านเสร็จ ร่างสูงก็นำมันไปให้คนข้างนอก

     คุณ เอกสารทุกๆที่คุณพิมพ์ดีด มาให้ผมเนี่ย มันมีคำผิดตั้งแต่หน้าแรกจนถึงหน้าสุดท้าย ทำไมคุณถึงไม่ตรวจดูให้ดีๆบ้าง เสียงเข้มนั้นดังขึ้นพอประมาณ

     เขาไม่อยากจะต่อว่าเสียดังเพื่อเป็นการประจารณ์ หากคนที่อยู่รอบข้างก็หันมาให้ความสนใจอย่างพร้อมเพียงกัน

     เอ่อ ดิฉัน ตรวจดูดีๆแล้วนะคะ ผ อ ดิฉันคิดว่า ไม่น่า จะมีคำผิดพลาด หล่อนตอบเสียงเจือน ถึงคุณชายจะไม่ได้โกรธมากก็จริง แต่หล่อนก็ยังกลัวอยู่ดี 

     งั้นคุณก็เอาเอกสารของคุณไปดูสะ ชานยอลวางเอกสารลงต่อหน้า

     หล่อนเปิดไปทุกๆหน้า ก็เห็นหมายขีดเกือบทุกๆตัวหนังสือ พอเงยหน้าขึ้นมองเขา ก็พบเห็นกับดวงตาที่มองเธออย่างคาดโทษ

     ถ้าจะพูดภาษาชาวบ้าน ง่ายๆเลย คุณทำงานได้ชุ่ยมาก เอาไปแก้ใหม่ทั้งหมด

     ค่ะ หญิงสาวก้มหน้ารับไปตามที่เขาสั่ง หล่อนไม่มีความกล้ามากพอจะเอ่ยออกความเห็น

     ที่ผมตักเตือนคุณไม่ใช่เพราะอยากวางอำนาจใส่คุณนะ ผมแค่อยากให้คุณทำงานอย่างมีประสิทธิ์ภาพ ถ้าเป็นเมืองนอก คุณทำงานผิดแบบนี้อีก คุณถูกไล่ออกแน่ 

     ผมให้เวลาคุณอีกสองชั่วโมง ถ้าพิมพ์เสร็จก็เอาไปที่ห้องของผม 

     ค่ะ

     เขาว่าเสร็จก็เดินหายเข้าไปในห้องทำงาน เพื่อนร่วมที่เหลือต่างก็เข้าไปพูดคุยและให้กำลังใจเธอ กลัวว่า จะกดดันแล้วทำงานผิดพลาดอีก แล้วคราวนี้ คุณชาย ไม่ปล่อยง่ายๆแท้

     ทางด้าน ผ.อ พอเขากลับห้องเสร็จ ก็ลงมือทำงานต่อ เอกสารวันนี้ เพิ่มขึ้นมาเรื่อยๆ หากเขาก็มีความสามารถมากพอที่จะทำงานเสร็จได้เร็ว ผิดกับคนข้างนอก ที่แทบจะไม่มีความตั้งใจเอาเสียเลย ถ้าจะจัดการขั้นเด็ดขาดก็เห็นว่าจะใจร้ายเกินไป ชานยอลเลยตามแก้ตามเช็ดให้ตลอด 

     ก๊อกๆๆ ขณะนั้นก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น ทำลายความเงียบที่ปกครุมภายในห้องมานาน

     เชิญครับ ชานยอลเอ่ยอนุญาตโดยที่หน้ายังก้มอยู่กับงาน

     เมื่อกี้ผมได้ข่าว คุณ โดนคุณชายดุหรอครับ เสียงถามนั้น เป็นโทนต่ำ เเละเป็นเสียงที่เขาจำได้ดีว่าเป็นใคร โดยไม่จำเป็นต้องเงยหน้ามอง ซึ่งเขาก็คือจงแด หัวหน้าฝ่ายแผนกบุคคล

     ภาพรวม ของจงแด ก็ถือว่า ดูดีพอสมควร หน้าตา หล่อเหลา รูปร่างสูงพอประมาณ ฐานะ ก็ถือว่าร่ำรวย เป็นลูกเจ้าของโรงแรมชื่อดังใจกลางกรุงโซล ขับรถหรูราคาแพง และผู้ชายคนนี้เจ้าชู้ที่สุด

     ก็เขาทำงานบกพร่อง ผมก็ต้องตักเตือนเป็นเรื่องธรรมดา ไม่เห็นแปลก

     คุณชายดุขนาดนี้ ใครจะกล้าทำงานด้วยเนี่ย จางแดลากเก้าอี้เข้าไปนั่งใกล้ๆอยู่ต่อหน้าชานยอล เขากับคุณชายเคยรู้จักกันตั้งแต่ที่เคยเรียนอังกฤษด้วยกัน พอรับใบปริญญา ก็เข้ามาทำงานร่วมกัน หากชานยอลกลับไปเรียญปริญญาโทต่อ แล้วกลับมาประจำการ เป็น ผ อ ที่กระทรวง

     ไม่ทำ ก็หาคนที่อยากทำและตั้งใจสิ จะยากตรงไหน ใครๆก็อยากจะทำงานที่กระทรวงทั้งนั้น 

     ครับ แต่ที่ผมไม่เข้าใจอย่างหนึ่ง ก็คือ คุณชายเข้มงวดขนาดนี้ แถมยังขี้รำคาญง่าย แต่ก็ยังมีผู้หญิงเข้ามาวนเวียนจนหัวกระไดบ้านไม่แห้ง จงแดเอ่ยไปตามนิสัยจริงของคุณชาย 

     ชานยอลเองก็คิดเช่นนั้นเหมือนกัน เขาไม่ใช่ผู้ชาย โรแมนติก ช่างเอาอกเอาใจเหมือนจงแด แถมยังขี้หงุดหงิด ใจร้อน และชอบเอาชนะอีกต่างหาก แต่ก็ยังมีคนพยายามเข้ามาทำตัวเป็นเจ้าเข้าเจ้าของ และจะว่าไป ชีวิตของชานยอลก็ไม่น่าสนใจนัก วันๆ ก็อยู่กับงาน พอกลับบ้านก็ต้องดูแลน้องหญิง จะออกไปไหนมาไหน ก็นานๆที 

     ก็ไม่รู้สิ 

     ก็จะมาชวนคุณชายออกไปทานข้าวด้วยกัน

     งั้นรอผมสักพักนะ ผมอยากจะเคลียร์งานให้เสร็จก่อน 

     แล้วค่อยกลับมาเคลียร์ทีหลังก็ได้คุณชาย ตอนนี้ ก็เลยเวลางาน มาสิบนาทีแล้วนะครับ อีกอย่างผมไม่อยากจะรอคุณชายนานๆนะครับ ถ้ารอสาวก็ว่าไปอย่าง 

ได้ฟังจงแดเอ่ยถึงเวลา ชานยอลเงยหน้าขึ้นมองนาฬิกาที่แขวนบนฝาผนัง ซึ่งเวลามันก็ล่วงเลยถึงสิบนาทีเหมือนที่จงแดบอกไว้จริงๆ 

โอเค ผมเองก็ไม่น่า เสียมารยาทก็คุณเลย

งั้นก็รีบไปกันเถอะ

ที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง 

ทั้งชานยอลและจงแดเลือกนั่งโต๊ะที่เงียบที่สุด ก่อนจะสั่งอาหารแบบง่ายๆมารับประทาน แม้พวกคุณจะอยู่ในมุมเงียบหากก็ยังมีคนหันมาให้ความสนใจอยู่ดี ชานยอลพอจะชินกับการตกเป็นเป้าสายตาของคนอื่นไปเสียแล้ว

 บรรยากาศภายในร้านดูไม่วุ่นวายมากนัก หน้าร้านเป็นกระจกสีขาวทั้งหมด เลยทำให้มองเห็นร้านอีกฝั่งได้ ซึ่งก็เป็นแกเลอรี่ ภาพวาด ของชานยอล ที่หุ้นกันกับเพื่อนสนิดอีกคน

พอทานไปได้ไม่กี่คำ ชายหนุ่มร่างสูงต้องชะงักช้อนที่กำลังจะตักอาหารเมื่อสายตาของเขาเหลือบไปเห็นเด็กหนุ่มคนนึงที่เดินเข้าไปชมภาพอยู่ในร้าน

สวย เขาแทบจะหลุดคำพูดนี้ออกมา จากดวงตาที่เขามองเห็น

ผิวพรรณนั้นแลดูนวลสะอาด ใบหน้าก็หวาน รูปร่างเล็กแต่ดูอวบนิดๆ และยิ่งเมื่อร่างบางยิ้มออกมา ก็ยิ่งทำให้สวยขึ้นไปอีก

เขาเห็นคนสวยมาก็เยอะแล้ว ทั้งเอเชีย ฝรั่ง และลูกครึ่ง แต่ก็ยังไม่มีใครดึงดูดความสนใจจากเขาได้เท่านี้มาก่อน

มองอะไรหรอครับคุณชาย จงแดถามมอย่างสงสัย เพราะเขาหันหลังให้บริเวณที่คุณชายมอง

ชานยอลกะพริบตาเมื่อถูกเรียกถามก่อนจะตอบ

เอ่อ เปล่า

เขาแก้ตัวพร้อมกับตักอาหารใส่ปาก ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น หากจงแดยังไม่หายสงสัย นอกจากจะมองไปด้วยตัวเอง แล้วเขาก็ได้คำตอบ

สนใจใช่ไหมล่ะคุณชาย จงแดหันมาพูดกับคุณชายเสียงล้อ

ก็ สวยดี เขาพูดตรงๆตามที่เขาเห็น 

ถ้าสนใจก็เข้าไปจีบเลยสิครับ หน้าตาหล่อๆ แถมยังฐานะดี การศึกษาก็จบมาจากอังกฤษอย่างคุณชายเนี่ย  จีบติดแน่นอน เสียงนั้นเหมือนสนับสนุนเต็มที่ เพราะนานๆที่จะเห็นเขาเป็นฝ่ายมองคนอื่นบ้าง ชานยอลก็ยิ่งฮึกเหิม ในหัวของเขาก็พลันเกิดมีความคิดบางอย่างขึ้นมา

งั้นเรามาพนันกันไหม ถ้าผมชวนเขามานั่งโต๊ะร่วมกับเราได้ภายในสิบห้านาที คุณเลี้ยงข้าวผมหมดทั้งอาทิตย์

โห พูดอย่างนี้ ผม ก็เสียบเปรียบซิครับ

งั้นลดให้ สิบนาทีก็ได้ เขาพูดอย่างคนที่ทรนงตน

ลดแค่ห้านาทีเองหรอ 

กล้าๆหน่อย จงแด เรื่องการพนันน่ะ มีแพ้ ก็ต้อง มีชนะ เป็นเรื่องธรรมดา 

ก็ได้ หน้าตาสวยแบบนี้ บางที อาจจะจีบนาน หรือไม่ก็อาจจะจีบไม่ติดก็ได้

ไม่มีทางหรอก เด็กคนนั้นไม่ทางจะเหมินหน้าผมเด็ดขาด ชายหนุ่มตอบออกมาอย่างคนหลงตัวเอง แล้วจับจ้องใบหน้านวลที่กำลังยืนมองดูภาพวาดอยู่ตั้งนานสองนาน

มั่นใจเหลือเกินนะครับ แล้วถ้าคุณชายแพ้ขึ้นมาจริงๆ คุณชายต้องเลี้ยงผม หมดทั้งอาทิตย์นะครับ

ไม่มีปัญหา คุณจับเวลาได้เลย ผมจะไปหาเขาเดี๋ยวนี้ เอ่ยเสร็จชานยอลก็เดินไปหาเป้าหมายอย่างมีมาด 

 ชานยอลก็เหมือนผู้ชายปกติทั่วไป ถ้าได้ลองถูกใจอะไรแล้ว ก็แยากจะได้มาครอบครองไว้

เอ่อ คุณครับ ผมต้องการซื้อภาพๆนี้ครับ ราคาเท่าไหร่ แบคฮยอนเลือกอยู่ตั้งนานสุดท้ายก็มาลงเอยที่รูปวาดภาพธรรมชาติ บนเกาะนามิ แบคฮยอนๆไม่เคยไปที่นั่นมาก่อน จึงจะหาภาพที่สมจริงมาทดแทน

ต้องขอโทษด้วยนะครับ พอดี ภาพนี้ตั้งไว้เฉยๆครับ เจ้าของภาพเขาไม่ขายครับ แต่คำตอบของเขาก็ทำให้หน้าร่างบางหมองลง

น่าเสียดายจัง

คุณสนใจภาพนี้หรอครับ เสียงนุ่มๆ บอกกับร่างบางนั้นดังอยู่ข้างหูด้านซ้ายนี่เอง ครั้นพอจะหันกลับไปมองก็แทบผละเพราะใบหน้าหล่อเข้มของอยู่กับใบหน้าเขาไม่ถึงคืบ

เขาเข้ามายืนชิดร่างด้านหลังแบคฮยอนตั้งแต่เมื่อไหร่กัน 

ร่างเรียกสติกลับคืนมาแล้วตอบเขาเสียงนิ่งๆ

เอ่อ ครับ ภาพสวยดี

ผม คือ ชาย ปาร์ค ชานยอล เป็นเจ้าของร้านนี้ รวมทั้งห้างนี้ด้วย ถ้าคุณอยากได้ภาพวาดนั่น ผมขายให้คุณก็ได้ เขาพูดจาเสียงหวานคล้ายกับกำลังจีบแบคฮยอนอยู่

ผู้ชายคนนี้ เกิดมาหล่อจริงๆ หล่อแบบคมเข้ม ผิวพรรณสะอาดสะอ้าน แบบผู้ดีทุกกระเบียดนิ้ว แต่ยังไงเขาก็ไม่ได้มีดีไปหมดซะทุกอย่าง ในเมื่อข้อเสีย เขาก็แสดงออกมาให้เห็นอย่างชัดเจนซะขนาดนี้แล้ว

ขอบคุณ คุณชายมากนะครับ แต่ไม่เป็นไรครับ ดูท่าทางราคาคงแพง ผมไปเลือกภาพอื่นดีกว่า ว่าเสร็จก็หันหลังให้ ทำท่าเหมือนสนใจภาพอื่นภายในร้าน เพื่อหลีกหนีที่จะเผชิญหน้ากับเขา

ไม่รู้เหตุอันใด ถึงนำพาให้ตนกลับมาพบกับเขาอีกครั้งนะ แบคฮยอนยิ่งไม่ชอบคุณชายผู้นี้อยู่ด้วย คนอะไรก็ไม่รู้ชอบพูดจา โอ้อวดม และที่สำคัญเขาเป็นคนไม่มีน้ำใจเลย ขับรถเกือบจะชนคนอื่น แทนที่จะหันมามองหรือเข้ามาช่วยเพื่อแสดงถึงการขอโทษ แต่นี่ยังขับหนีไป โดยไม่รู้จักสำนึกผิด

เดี๋ยวก่อนคุณ ผมลดให้ราคาพิเศษเลยก็ได้ ชานยอลตื้อไม่เลิก เขาไม่ควรจะถอยภายในเวลา สิบกว่านาทีที่เหลือไม่ได้ ไม่งั้น จงแดต้องเย้ยเขาแน่ๆ หาว่าเขาไร้น้ำยา และที่สำคัญ ต้องเลี้ยงข้าวจงแด อย่างผู้แพ้ตั้งหนึ่งอาทิตย์

ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมไปดูร้านอื่นก็ได้ ถ้าไม่มีเดี๋ยวผมค่อยกลับมาดูใหม่

แบคฮยอนบอกเสียงค่อนข้างห้วน แล้วรีบเร่งฝ่าเท้าเพื่อหนีหน้าเขาไปอีกทาง ถึงจะยังรู้สึกเสียดายภาพวาดนั้นอยู่บ้าง แต่ก็ต้องทนแข็งใจเอาไว้ ถ้าภาพนั้นมันเป็นของเขา แบคฮยอนก็ไม่ขอรับไว้ ยังไง ก็คงจะหารูปวาดแบบนี้ได้ไม่ยากหรอก ถึงแม้จะมีน้อยก็ตามที ส่วนคนที่ถูกปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย ก็ถึงกลับ อารมณ์เสียขึ้นมา

นี่ คุณ จะเดินหนีผมไปไหน คุณชายก้าวขายาวๆตามคนที่เชิดหน้าใส่เขา จนกระทั่ง เข้ามาคว้าแขนเรียวไปได้ทัน ลู่หานต้องหยุดฝ่าเท้าไปโดยอัตโนมัติ แล้วหันหน้าไปเงยหน้ามองเขา เพราะเขาตัวสูงกว่า รูปร่างกำยำกว่าอย่างชายชาตรี

 ปล่อยผมนะ

แต่ผมไม่ให้คุณไป ผมอยากรู้ว่าทำไม คุณถึงไม่ยอมรับในที่ผมหยิบยื่นมาให้ แล้วคุณรู้ไหม ผมไม่เคยคิดจะขายภาพนี้ให้ใครมาก่อนเลยนะ แถมยังเคยมีคนมาถามซื้อในราคาเป็นแสน 

นี่คุณชายปาร์ค ผมบอกเหตุผลกับคุณชายแล้วนะครับ จะให้ผมพูดหย้ำอีกทำไม ปล่อยผมเถอะครับ คราวนี้ แบคฮยอนมองและพูดกับเขาเหมือนรู้สึกรำคาญ

หัวใจของเขากระตุกอย่างรุนแรง เมื่อไม่ใครกล้ามองเขาด้วยแววตาอย่างนี้มาก่อน นอกจากเจ้าของร่างบางผู้นี้ แต่เขาไม่ยอมง่ายๆ เพราะเข็มของนาฬิกากำลังเดินไปเรื่อยๆ เวลาของเขาก็น้อยลงทุกที

ไม่ คุณต้องกลับไปเอารูปนั้นพร้อมกับผม เพราะผมจะมอบรูปนั้นให้กับคุณ โดยที่ผมจะไม่คิดเงินกับคุณแม้แต่วอนเดียว

พอเถอะครับ มันไม่มีประโยชน์หรอก ถ้าคุณชายมีเงินเยอะมากจนยก ซื้อของให้คนแปลกหน้าแบบนี้ ก็เจียดเงินสักนิดที่อยู่ในกระเป๋าของคุณชายไปบริจาคซะบ้าง แบคฮยอนตอกหน้าเขาเต็มไจนทำให้เขานิ่งอึ้งไป ก่อนที่จะสะบัดแขนเขาออก แล้วเดินหันหลังให้เขา โดยมีสายตาของชานยอลมองตามไปด้วยความเจ็บใจ

เขารู้สึกหน้าเสียที่จู่ๆ เด็กคนนั้นก็เดินจากเขาไปเฉยๆเหมือนไม่แคร์เขา ต่อหน้าพนักงานทั้งหมด

ชายหนุ่มหายใจฟืดฟาด แล้วเดินกลับที่โต๊ะ อารมณ์ของเขาเครียดเขม็งอย่างได้ชัด พอมาถึงที่โต๊ะ เขาก็แทกตัวลงนั่ง

คุณพระ นี่มีคนกล้าปฏิเสธคุณชายด้วย ภายในใจจงแดก็อยากจะหัวเราะเยาะคุณชายนัก

จงแด คุณอย่ามาซ้ำเติมได้ไหม คนกำลังอารมณ์เสียอยู่ เซฮุนกะแทกเสียงเครียดจัด จงอินเห็นคุณชายมีอารมณ์โกรธบ่อยๆ จึงรู้ตัวว่า ห้ามเอ่ยอะไรที่เป็นการตอกย้ำได้ขาด เพราะถ้าเขาพูดก็ยิ่งเป็นการ ราดน้ำมันลงบนกองไฟ

ครับ ผมไม่ซ้ำเติมแล้วก็ได้

ฮึ่ย!! ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าที่พระนะครโซล จะมี เด็กจองหองแบบนี้อยู่ด้วย แถมยังเถียงคำไม่ตกฟาก เขาทั้งระบายทั้งกัดฟันกรอดๆ

แล้วตอนนี้ จงอินก็รู้ตัวดีควรทำตัวให้เป็นน้ำเย็นเพื่อลูบหลังคุณชาย

คุณชายครับ คนสวย ก็มักจะเล่นตัวอย่างนี้แหละ

ไม่ใช่แค่เล่นตัวธรรมดาอย่างเดียว ยังหักหน้าผมต่อหน้าพนักงานในร้านผมด้วย หึ แต่คอยดูเถอะ ถ้าเจอหน้านายนั่นอีกเมื่อไหร่ ผมไม่ยอมปล่อยให้ลอยนวลแน่