ตอนที่ 4 : บทที่2
ต่อจากตอนที่แล้ว
"อ้า~อื้อ~ห.หยุดนะ!...อร้าย!~"โฮคุโตะในตอนนี้กำลังพยายามขัดขืนอารยะและไรโตะที่กำลังเล่นสนุกกับร่างกายของเขาอยู่
ในตอนแรกที่อารยะนั้นได้รับคำเชิญชวนจากไรโตะ..เจ้าตัวก็มีท่าทีอ้ำอึ่งอยู่เล็กน้อยแต่ทว่าไรโตะนั้นก็ได้เลื่อนมือมาจับยังหน้าท้องของตนและลูบไปมา...
ตัวของโฮคุโตะได้พยายามขัดขืนการโดนลวนลามแต่ทว่าทุกๆครั้งที่เขาโดนแบบนี้มีนก็ทำให้เขาอ่อนแรงมากๆ...ตั้งแต่ตอนที่โดนตัวของริมุรุจับหน้าอกในตอนที่โดนแปลงเพศครั้งแรกแล้ว..
และนั่นทำให้อารยะเข้ามาร่วมวงเล่นสนุกกับการนัวเนียร่างกายของโฮคุโตะอย่างสนุกสนานและนั่นทำให้โฮคุโตะอ่อนแรงจนไม่มีแรงขัดขืนเลยทีเดียว...
ทั้งการขยำหน้าอกอันนุ่มนิ่มลูบก้นของเขาเป่าลมเข้าหูลามไปถึงเริ่มสอนมือเข้าไปในจุดลับของตัวเขา....และคนที่ทำก็ไม่ใช่ใครไรโตะตัวแสบนั่นเอง
"นุ่มมากๆเลยค่ะ"อารยะที่กำลังเล่นกับไฟหน้าของโฮคุโตะได้เอ่ยออกมาอย่างแปลกใจเพราะว่าหน้าอกของโฮคุโตะในสภาพของศตรีเพศนั้นมันช่างนุ่มนิ่มราวกับปุยนุ่น..เธอไม่เคยสัมผัสหน้าอกที่นุ่มนิ่มขนาดแบบนี้มาก่อนเลย
"อร้าง!~หยุดได้แล้ว!"ตัวของโฮคุโตะได้ตะโกนดังลั่นทำให้ตัวของไรโตะที่กำลังลูบไล้เอวของเขาได้หยุดลงรวมถึงอารยะที่กำลังขยำไฟหน้าของเขาด้วย....
"ฮะๆโทษทีโฮคุโตะคุงพอดีร่างกายของเธอมันนุ่มนิ่มไปหน่อยเลยเผลอปล่อยอารมณ์ตามไป"ไรโตะได้เอ่ยออกมาพลางลูบหัวของตัวเองเบาๆรวมถึงอารยะที่กล่าวขอโทษทีหลังด้วย
"ทีนี้ก็ทำให้ชั้นกลับเป็นแบบเดิมได้แล้ว"โฮคุโตะได้กอดอกและมองไปหาไรโตะด้วยสีหน้าเคืองๆนิดๆแต่ทว่าผลจากการกอดอกนั้นทำให้หน้าอกแนบชิดติดกันแน่น....และทำให้อารยะนั้นมีสีหน้าแดงๆขึ้นมานิดๆ....
"แล้วถ้าผมบอกว่าไม่ล่ะ?~"ไรโตะได้เอ่ยขค้นด้วยน้ำเสียงติดนิสัยขี้เล่นของตัวเองโฮคุโตะพอได้ยินก็ได้มองไรโตะด้วยสายตาเย็นชา...และได้ปล่อยบรรยากาศมาคุชวนหน้าอึดอัดออกมา
"แฮะๆพูดเล่นน่า~"ไรโตะพูดด้วยน้ำเสียงเล่นๆอีกครั้งนึงก่อนที่จะสบัดมือเบาๆร่างกายของโฮคุโตะถูกห่อหุ้มด้วยแสงสีขาวอีกครั้งนึงก่อนที่จะกลับเป็นเพศชายดังเดิม
"เอาล่ะๆเอาเป็นว่าที่มานี่มีอะไรเหรออารยะ"ไรโตะได้หันไปมองอารยะที่กำลังทำสีหน้าที่หงอยๆอยู่ซึ่งตัวของไรโตะก็รู้ดีว่าทำไม...เพราะอารยะนั้นคงอยากจะเล่นกับเรือนร่างอันงดงามของโฮคุโตะอีกแน่ๆ
"หื้ม!"ไรโตะพอรู้ความคิดของอารยะก็ได้กระแอมเสียงขึ้นมาเล็กน้อยทำให้อารยะได้สติขึ้นมา
"ค.ค่ะที่มานี่ก็เพราะว่าอยากจะรู้ว่าท่านส่งใครมาก็แค่นั้นค่ะ"และพออารยะได้พูดจบตัวของไรโตะก็ได้พยักหน้าเชิงเข้าใจก่อนที่ตัวของอารยะจะพูดต่อ
"แล้วก็ไม่นึกเลยว่าท่านจะส่งมือขวาของท่านมา"และเมื่ออารยะพูดจบตัวของไรโตะก็ได้หันไปมองทางโฮคุโตะที่กำลังนั่งอยู่นิ่งๆและกำลังหลับตาอยู่
"งั้นถ้าไม่มีอะไรแล้วผมไปทำงานต่อนะ"และเมื่อสิ้นเสียงของไรโตะตัวของไรโตะก็ได้แว๊บหายไปอย่างรวดเร็ว..ส่วนตัวของอารยะก็ได้เอ่ยขึ้นมาว่า
"งั้นก็เช่นกันค่ะท่านไรโตะ...ส่วนโฮคุโตะคุงก็ขอให้โชคดีนะคะ"เมื่อสิ้นเสียงของอารยะตัวของทั้งคู่ก็ได้ถูกวาร์ปมายังทุ่งโล่งแห่งหนึ่ง...
"ที่นี่"โฮคุโตะได้เอายออกมาอย่างสงสัยเล็กน้อยตัวของอารยะที่ได้นินจึงได้ตอบคำถามนั้นว่า
"โลกที่ตัวของชั้นเป็นคนดูแลค่ะ...ขอให้โชคดีนะคะ"และเมื่อสิ้นเสียงของอารยะตัวของเธอก็ได้วาร์ปหายไปทันที....ส่สนตัวของโฮคุโตะนั้นก็ได้มองไปที่รอบๆ
"ราฟาเอล...ช่วยวิเคราะที"เบลดสั่งให้ราฟาเอลเริ่มทำการวิเคราะห์สถานที่รอบๆและเมื่อสิ้นเสียงตัวของราฟาเอลก็ได้ตอบกลับมาว่า
[คำนวนเสร็จสิ้น...ที่นี่คือยุคโบราณของโลก..สมัยยุคของเมโสโปเตเมียค่ะส่วนข้อมูลของโลกใบนี้ก็จะทำการโอนเข้าความจำของท่าน]
และเมื่อราฟาเอลพูดจบก็ได้มีข้อมูลมากมายหลั่งไหลเข้ามาภายในหัวของตัวเขา..แต่ว่าถ้าเป็นสมัยก่อนตัวของเขาก็คงจะลงไปดิ่นอยู่บนพื้นแล้วล่ะ..มันไม่ใช่กับเขาในตอนนี้
"อย่างงี้นี่เอง..."โฮคุโตะได้นำมือมากุมคางของตัวเองก่อนที่จะมองไปข้างหลังของตัวเขา...และพบกับเหล่าสัตว์อสูรสี่ห้าตัวที่ยืนแยกเขียวใส่เขาอยู่
"กรรรร!"มันได้คำรามออกมาในลำคอถ้าเป็นคนธรรมดาคงจะหวาดกลัวไปแล้ว....แต่ก็ไม่ใช่กับตัวของเขาล่ะนะ
<อัลติเมทสกิล มอนส์เตอร์ คอนโทรล>
และทันใดนั้นเองพงกมันก็ได้รับรู้ถึงบรรยากาศอันเย็นยะเยือกที่แผ่ออกมาจากมนุษย์ตรงหน้าและได้ทำให้พวกมันนั้นถึงกับมองไปหาโฮคุโตะด้วยความหวาดกลัว
ตัวของพวกมันในตอนนี้เรียกได้ว่ากลัวจนไม่สามารถขยับขาได้เลยทีเดียว
"ไปซะ"เพียงแค่คำสั้นๆของโฮคุโตะที่พูดออกมาถึงกับทำให้พวกมันหนีหางจุกตูดไปอย่างรวดเร็วแถมยังส่งเสียงออกมาด้วย
"เอ๋งๆๆ!"
เบลดมองไปหาพวกมันด้วยใบหน้าเรียบนิ่งตัวของเขานั้นไม่อยากที่จะเข้าปะทะอย่างไร้เหตุผล..ถ้าเป็นไปได้มากที่สุดล่ะนะ....ถ้าไม่จำเป็นก็ควรที่จะหลีกเลี่ยงการปะทะให้มากที่สุด
"มีบางอย่างกำลังมาทางนี้"โฮคุโตะสัมผัสได้ถึงพลังเวทย์ที่กำลังเคลื่อนที่มาทางเขา..ไม่สิคงต้องเรียกว่าบินมาซะมากกว่าและพอตัวของเขามองไปก็พบกับ.....
[แจ้งเตือนพบผู้มีสายเลือดเทพเคบื่อนที่มาทางท่าน...วิเคราะเสร็จสิ้นนั่นคือ...เทพี อิชทาร์ค่ะ]
ด้วยความสามารถของราฟาเอลที่รู้แจ้งสรรพสิ่งจึงทำให้เขารู้ได้อย่างรวดเร็วและเมื่อสิ้นเสียงของราฟาเอลก็ได้มีผู้หญิงคนนึงกำลังบินมาทางตัวของเขา..และเธอก็กำลังขี่อะไรบางอย่างอยู่ด้วย...
"อะไรล่ะนั่น"โฮคุโตะได้เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบๆพลางเร่งพลังเวทย์ไปที่ดวงตาและพบกับผู้หญิงคนนั้นหรือ...อิชทาร์และดูเหมือนเธอจะยังมองไม่เห็นตัวของเขาเลยด้วย....
"คงต้องหลีกทางสินะ"โฮคุโตะได้พูดออกมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบอีกครั้งนึงก่อนที่จะเริ่มทำการออกเดินไป...แต่ทว่าทันใดนั้นเอง
"เดี๋ยวก่อนเจ้าน่ะ!"เสียงของใครบางคนได้ดังมาจากข้างหลังของโฮคุโตะทำให้ตัวของเขาต้องหันไปตามเสียงนั้น..และพบกับ
"มีอะไรงั้นเหรอ"โฮคุโตะได้เอ่ยถามออกไปด้วยน้ำเสียงราบเรียบซึ่งอิชธาร์ก็ได้แสดงท่าทีไม่พอใจก่อนที่จะเอ่ยออกมาว่า
"นี่เจ้าน่ะ!ไม่รู้รึว่าข้าเป็นใคร!"อิชทาได้ถามด้วยน้ำเสียงโกรธเคืองเพราะว่าตัวของเธอนั้นยังไม่รู้ว่าตัวของโฮคุโตะนั้นเป็นใคร...ตัวของโฮคุโตะพอได้ยินดังนั้นก็ได้ตอบไปว่า
"เทพีอิชทาร์....ที่จะพูดมีแค่นี้สินะ..ชั้นไปก่อนล่ะ"โฮคุโตะพอพูดจบก็ได้หันหลังกลับไปทางเดิมก่อนที่จะค่อยๆออกเดินต่อไป....
"หึยยยย!"ตัวของอิชทาร์พอเห็นอาการของโคุโตะก็ๆด้ส่งเสียงไม่พอใจออกมาก่อนที่จะชี้นิ้วของเธอไปข้างหน้าและมีพลังเวทย์มารวมกันที่ปลายนิ้วของตัวเธอก่อนที่จะปล่อยออกไปหาตัวของโฮคุโตะ
แต่ทว่าก่อนที่พลังเวทย์จะถึงตัวของโฮคุโตะนั้น......
ติดตามตอนต่อไป
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
"กูเป็นกรรมการทําอะไรก็ได้!?"