ตอนที่ 3 : บทที่1
ต่อจากตอนที่แล้ว
[เริ่มทำการตรวจสอบความผิดปกติของแกนเวทย์...ไม่พบความผิดปกติ]
เสียงของหญิงสาวปริศนาได้ดังขึ้นในโสตประสาทของเบลดซึ่งตัวของเขาในตอนนี้นัเนยังไม่รู้สึกถึงสิ่งใดที่อยู่รอบตัวเลยสักนิดเดียวและเสียงนั้นก็เป็นเสียงที่เขาคุ้นเคยเป็นอย่างดี
"ราฟาเอลเหรอ"โฮคุโตะได้สื่อสารไปผ่านทางโทรจิตและคำตอบที่เขาได้กลับมาก็คือ
[ค่ะใช่ค่ะ]
และหลังจากที่ราฟาเอลตอบกลับมานั้นอยู่ๆก็ได้เกิดแสงสว่างจ้าไปทั่วบริเวณและพอแสงสว่างได้เบาบางลงก็เผยให้เห็นถึงร่างของศตรีนางหนึ่ง
[แจ้งเตือนที่อยู่ตรงหน้าของท่านคือ อารยะ จิตวิญญานแห่งโลกค่ะ]
ราฟาเอลได้แจ้งเตือนขึ้นมาอีกครั้งหนึ่งตัวจองโฮคุโตะพอได้ยินการแจ้งเตือนก็ไม่ได้แสดงท่าทีอะไรออกมาแต่ว่าก็มีอาการสนใจกับอารยะไม่ใช่น้อย
แต่ทว่าทันใดนั้นเองก็ได้เกิดแสงสว่างขึ้นข้างหลังของโฮคุโตะอีกทีนึงก่อนที่จะมีเสียงที่โฮคุโตะนั้นคุ้นเคยดังขึ้นมา
"มาทำอะไรกับคนของผม...อารยะ"เสียงของเด็กอายุน้อยที่ได้ดังขึ้นมาจากข้างหลังจองโฮคุโตะก่อนที่จะมีร่างของเด็กคนนึบที่เขาคุ้นเคยเดินผ่านหน้าไป
อารยาะหรือจิตวิญญานแห่งโลกพอเห็นแบบนั้นก็ได้เอ่ยออกมาเชิงถามไรโตะว่า
"แล้วตัวท่านล่ะมาทำอะไรงั้นเหรอ?"และเมื่อตัวของไรโตะได้ยินคำถามนั้นก็ได้แสดงสีหน้าจริงจังพร้อมกัยกอดอกและตอบไปว่า
"ก็มาปกป้องโฮคุโตะคุงจากใครบางคนที่ชอบล่อลวงคนให้ไปเป็นการ์เดี้ยนไงล่ะ"ไรโตะตอบกลับเชิงตอกหน้าตัวของอารยะและแสดงท่าทีไม่พอใจหน่อยๆด้วย
"แหมๆไม่ได้เจอกันตั้งนานเลยนะคะท่านไรโตะ"อารยะได้เอ่ยตัดยทไรโตะไปเพื่อไม่ให้เกิดเรื่องขึ้น
"มันก็แค่แป๊ปเดียวนั่นแหละ....เอาเถอะจะคุยอะไรกับโฮคุโตะคุงก็ว่ามา"ไรโตะยังขมวดคิ้วกดดันตัวของอารยะต่อไปตัวของอารยะนั้นดูมีท่าทีเกร็งหน่อยๆเพราะเธอไม่นึกเลยว่าไรโตะนั้นจะหวงตัวของโฮคุโตะได้ขนาดนี้
"ค่ะๆก็ได้ตัวของชั้นอยากถามเหตุผลที่ท่านส่งคนคนนี้มายังโลกของชั้นกัน?"อารยะถามไรโตะและไรโตะพอได้ยินคำถามนั้นก็ได้ยกยิ้มขึ้นมาเล็กน้อยก่อนที่จะพูดว่า
"ให้เขาพักผ่อนไง"และเมื่อสิ้นเสียงของไรโตะได้สิ้นสุดลง....อารยะก็ได้แสดงสีหน้าตกใจออกมารวมถึงโฮคุโตะที่แปลกใจเล็กน้อยกับคำพูดของไรโตะ
[เวลาต่อมา]
"......."ตอนนี้ อารยะ ไรโตะ และ โฮคุโตะทั้งสามกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้พร้อมกับโต๊ะน้ำชาที่วางอยู่ข้สงหน้า
ตัวของไรโตะนั่งข้างตัวของโฮคุโตะส่วนตัวของอารยะก็ได้นั่งอยู่ตรงข้ามทั้งคู่...แต่ว่าตัวของอารยะนั้นกำลังมองไปยังไรโตะที่กำลัง.....ออดอ้อนตัวของโฮคุโตะอย่างสนุกสนาน...และตัวของโฮคุโตะนั้นก็มีท่าทีจะอ่อนลงและได้เอื้อมมือไปลูบหัวของไรโตะ
"ดูเหมือนท่านจะติดคนคนนี้มากเลยนะคะ"อารยะได้เอ่ยออกมาเชิงถามตัวของไรโตะซึ่งเจ้าตัวก็ได้หันมาหาอารยะก่อนที่จะเอ่ยขึ้นว่า
"แน่นอนโฮคุโตะคุงน่ะเป็นถึงมือขวาของผมเลยไงล่ะ!"ไรโตะได้พูดพร้อมกับกอดอกอย่างภูมใจและได้ยกมือข้างซายขึ้นมาก่อนที่จะดีดนิ้ว
"รวมถึงนี่ด้วย"ไรโตะพอพูดจบก็ได้ดีดนิ้วขึ้นมา
"เป๊าะ!"
"แน่ล่ะ"โฮคุโตะพอได้ยินเสียงนั้นก็ถึงกับพูดออกมาแต่ทว่าก็ไม่ทันแล้ว..
"ฟริ้ง!~"แสงสว่างสีขาวได้ห่อหุ้มร่างของตัวของเขา...ผมสีนิฬเริ่มยาวขึ้นจนถึงหลัง หน้าอกเริ่มใหญ่ขึ้นมาใบหน้าเริ่มกลายเป็นแบบของผู้หญิง..ดวงตาคทกริบได้กลายเป็นกลมโตสวยงาม....และพอแสงสว่างได้เบาบางลงก็เผยให้เห็นศตรีคนนึงผู้สวยงามดุจนางฟ้า
"อีกแล้วเหรอ...."โฮคุโตะได้มองไปยังไรโตะด้วยสีหน้าโกรธเล็กน้อยตัวของไรโตะพอโดนจ้องก็ไม่ได้สนใจอะไรสักนิดยังคงยิ้มอยู่ต่อไปอย่างนั้น
"นิสัยขี้แกล้งของท่านเนี่ย....ยังไม่หายเลยนะคะ"อารยะได้มองไปหาโฮคุโตะด้วยสีหน้ายิ้มเล็กน้อยพลางมองไปยังไฟหน้าอันใหญ่โตของเขาพลางคิดว่าถ้าได้บีบมันคงจะดีไม่น้อย....
"ชั่งเหอะน่า~"ไรโตะผู้ไม่ได้สนความสมัครใจของโฮคุโตะเลยสักนิดเจ้าตัวได้ทำการลูบไปยังเอวเรียวๆของโฮคุโตะอย่างสนุกสนาน
ตัวจองโฮคุดตะได้อดกลั้นอารมณ์ของตัวเองอย่างสุดควาทสามารถเพื่อไม่ให้เผลอครางออกไปแต่ทว่าสุดท้ายแล้ว
"อ้า~"เสียงอันไพเราะได้ถูกเปล่งออกมาจากโฮคุโตะในสภาพของผู้หญิงและนั่นทำให้ไรโตะยิ้มออกมาอย่างพอใจ....พลางถามตัวของอารยะว่า...
"สนใจลองลูบหน่อนมั้ย?"
ติดตามตอนต่อไป
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
เอามาเติมให้เสพอีกเร็ววว!?!? ืื :3