ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Fiction B.A.P DAEHYUN AND YOU#4
� � � �ไม่มีใครรู้ว่าบ่อนี่มันบ่ออะไร แต่ที่รู้ๆกันดี มันทั้งแฉะทั้งมืด และมีน้ำขัง ถึง ช่วงคอ "นี่เธอ เธออยู่ไหนน่ะ ชั้นมองอะไรไม่เห็นเลย" เสียงหนึ่งเรียกคุณ "แดฮยอนๆ ชั้นอยู่นี่ๆ นายอยู่ไหน!ชั้นกลัวความมืดด ฮืออออ" คุณตะโกนเรียกแดฮยอน มือของคุณคลำหาหนทางใต้น้ำ แล้วคุณก็รู้สึกได้ว่าคุณสัมผัสอะไรบางอย่าง...มือของแดฮยอน จับคุณไว้แน่น ภายใต้ความมืดมิด "เรารีบหาทางออกดีกว่านะ" แดฮยอนพูด...คุณเคยเป็นนักกีฬาว่ายน้ำมาก่อนนี่นา "นี่นาย ฉันเหมือนเห็นแสงจากบนบกอยู่ทางนั้นนะ เรารีบว่ายไปกะนเถอะ" คุณพูด "อะ..อืม" คุณค่อยๆว่ายไปทางฝั่งตรงข้าม โดยมีแดฮยอนว่ายตามหลังไป �ยิ่งใกล้จุดหมาย ยิ่มมีแสงสว่างมากพอที่จะมองเห็นอะไรได้ แต่..ก็ฝนตกหนัก..ระดับน้ำก็สูงแทบมิดหัว "นายดูสิ ตอนนี้เราจะเจอทางออกแล้วนะ" คุณพูดด้วยความดีใจ "นาย...นาย!..แดฮยอน!..ทพไมเงียบไปล่ะ"คุณตะโกนเรียก และรู้สึกแปลกใจเมื่อไม่ได้ยินเสียงขานรับ คุณหันกลับไปด้านหลัง คุณก็พบว่า..ไม่มีใคร! "แดฮยอนน! นายอยู่ไหน"
� � � � DAEHYUN PART�
� เสียงเรียงบางๆที่ผมยังพอได้ยินดังมาจากทางด้านหน้า..ผมได้ยิน...ผมรู้ตัวดี...แต่..มันอึดอัดเหลือเกิน..จู่ๆผมก็นรู้สึกว่ายน้ำไปต่อไม่ไหว มันทั้งอึดอัด ไม่มีทางออก.....ตัวของผมอ่อนแรงลงช้าๆ ก่อนจะหยุดนิ่ง..
� � �ทันใดนั้นเอง ผมก็รู้สึกเหมือนได้รับแรงบางอย่าง สัมผัสที่ปากของผม..มันเป็นสิ่งที่ทำให้ผม มีแรงเล็กๆ เกิดขึ้นได้อีกครั้ง ผมเริ่มรู้สึกตัว ก่อนที่ใครคนนั้นจะลากผมขึ้นไปเหนือน้ำ...
� � � YOU
'ไม่นะๆ นายจะเป็นอะไรไปไม่ได้ๆ' ในหัวของคุณมีความคิดเพียงเท่านี้ คุณว่ายลงไปใต้น้ำ ก็พบแดฮยอน หยุดนิ่ง ใช่ เขาจมน้ำ!คุณว่าลงไป แล้วผายปอดเขา จากนั้นคุณก็พยุงเขาขึ้นมาบนฝั่งจนได้ "แดฮยอน..แฮ่กๆ..ตื่นสิ เรารอดแล้วนะๆ ตื่นสิๆๆ..ตื่น..สิ..ฮือ" น้ำใสๆเริ่ใไหลออกจากตาของคุณ เมื่อไม่ได้รับการตอบรับจากใครทั้งสิ้น "แคก!" เสียงสำลักน้ำของชายหนุ่มดังขึ้น คุณดีใจมาก รีบพยุงตัวเขาให้นั่งขึ้น"นายฟื้นแล้ว! เรารอดแล้วนะ" แดฮยอน ค่อยๆลืมตาหันมามองหน้าคุณที่ยิ้มดีใจทั้งคราบน้ำตา "ขอบใจนะ" คุณนิ่งไปซักพักเมื่อได้ยินประโยคแรกของแดฮยอน ก่อนที่เขาจะจูปคุณที่ปากอย่างนุ่มนวล "อะ.." คุณพูดอะไรไม่ออก ความรู้สึกที่เกลียด กลัวชายคนนี้ ไม่มีอีกต่อไป...
� � � �Tomorrow
� � คุณลืมตาขึ้นมารับแสงแดดยามเช้า ใช่ เมื่อวานคุฯรู้ดีว่าเกิดอะไรขึ้น แล้วที่คุณกลับมาได้เพราะว่ารุ่นพี่ฮิมชานได้ออกตามหาพวกคุณนั่นเอง
คุณ แล้วก็..หันไปเจอกับ..แดฮยอน..คุณตกใจมากเมื่อคุณเห็นเขาในระยะที่ห่างกันไม่ถึงปลายเล็บ จมูกแทบชนกันด้วยซ้ำ -//- คุณได้แต่มองหน้าหล่อที่หลับไหลอยู่ของเขา "คงจะเหยื่อยมากเลยสินะ" คุณพูดเบาๆพร้อมกับรอยยิ้มมุมปากอย่างเอ็นดูเขา..จู่ๆ แดฮยอนก็ลืมตา พรึ่บ "ว้าย!" คุณตดใจมว้ากกกก จนเผลออุทานขึ้นมาแล้วลุกขึ้นนั่ง "555 ดูสิตลกเป็นบ้าเลยยย 555!" เสียงหัวเราะของแดฮยอนน่าหมั่นไส้นัก คุนอายเล็กน้อย ที่เขาคงจะได้ยินอะไรไป "นายนี่มัน.." คุณพูดแก้เขิน แล้วก็ทำท่าจะลุกจากเตียง แต่มือหนาก็รั้งไว้ให้คุณอยู่ "จะรีบไปไหนล่ะ ชั้นยังขอบคุณเธอไม่หนัมใจเลยนะ" เขาพูด คุณหน้าร้อนผ่าว เมื่อนึกขึ้นได้ว่า เขาจูบคุณ... ไม่รอช้าเขาก็ดึงคุณเข้ามาในแขน2ข้างของเขา...เขากอดคุณแน่น.."ขอบใจนะ ขอบใจมากจริงๆ ที่ทำให้ชั้น..กลับมา" เขาพูดเบาๆข้างๆใบหูของคุณ "อื้ม ชั้นช่วยนายน่ะ...เพราะว่า...ชั้น...รัก..." คุณยังพูดไม่จบประโยค เขาก็ดึงคุณมาจูบ...มันเป็นจูบที่โหยหา แต่แฝงไปด้วยความอ่อนโยน ทำให้คุณหลุดออกจากร่างได้..ผ่านไปหลายนาที "เธอไม่ต้องพูดหรอก ชั้นคิดว่า..จูบของชั้น..คือคำตอบของทุกสิ่ง ชั้นรักเธอนะ"แดฮยอนพูด "ฮึก..ฮึก..ฮือ" "ยัยเด็กบ๊องง ร้องไห้ทำไม!" แดฮยอนพูดพร้อมปาดน้ำตาที่ใบหน้าของคุณ "ก็ชั้นดีใจนี่นา..ฮึกๆ..ฮือ" "โธ่เอ๊ย! ชั้นน่ะรักเธอมาานานแล้วล่ะรู้มั้ย" แดฮยอนพูดเสียงแผ่วลง เหมือนจะไม่อยากให้คุณได้ยิน แล้วเขาก็จูบหน้าผากของคุณอย่างเอ็นดู...
The end
� � � � DAEHYUN PART�
� เสียงเรียงบางๆที่ผมยังพอได้ยินดังมาจากทางด้านหน้า..ผมได้ยิน...ผมรู้ตัวดี...แต่..มันอึดอัดเหลือเกิน..จู่ๆผมก็นรู้สึกว่ายน้ำไปต่อไม่ไหว มันทั้งอึดอัด ไม่มีทางออก.....ตัวของผมอ่อนแรงลงช้าๆ ก่อนจะหยุดนิ่ง..
� � �ทันใดนั้นเอง ผมก็รู้สึกเหมือนได้รับแรงบางอย่าง สัมผัสที่ปากของผม..มันเป็นสิ่งที่ทำให้ผม มีแรงเล็กๆ เกิดขึ้นได้อีกครั้ง ผมเริ่มรู้สึกตัว ก่อนที่ใครคนนั้นจะลากผมขึ้นไปเหนือน้ำ...
� � � YOU
'ไม่นะๆ นายจะเป็นอะไรไปไม่ได้ๆ' ในหัวของคุณมีความคิดเพียงเท่านี้ คุณว่ายลงไปใต้น้ำ ก็พบแดฮยอน หยุดนิ่ง ใช่ เขาจมน้ำ!คุณว่าลงไป แล้วผายปอดเขา จากนั้นคุณก็พยุงเขาขึ้นมาบนฝั่งจนได้ "แดฮยอน..แฮ่กๆ..ตื่นสิ เรารอดแล้วนะๆ ตื่นสิๆๆ..ตื่น..สิ..ฮือ" น้ำใสๆเริ่ใไหลออกจากตาของคุณ เมื่อไม่ได้รับการตอบรับจากใครทั้งสิ้น "แคก!" เสียงสำลักน้ำของชายหนุ่มดังขึ้น คุณดีใจมาก รีบพยุงตัวเขาให้นั่งขึ้น"นายฟื้นแล้ว! เรารอดแล้วนะ" แดฮยอน ค่อยๆลืมตาหันมามองหน้าคุณที่ยิ้มดีใจทั้งคราบน้ำตา "ขอบใจนะ" คุณนิ่งไปซักพักเมื่อได้ยินประโยคแรกของแดฮยอน ก่อนที่เขาจะจูปคุณที่ปากอย่างนุ่มนวล "อะ.." คุณพูดอะไรไม่ออก ความรู้สึกที่เกลียด กลัวชายคนนี้ ไม่มีอีกต่อไป...
� � � �Tomorrow
� � คุณลืมตาขึ้นมารับแสงแดดยามเช้า ใช่ เมื่อวานคุฯรู้ดีว่าเกิดอะไรขึ้น แล้วที่คุณกลับมาได้เพราะว่ารุ่นพี่ฮิมชานได้ออกตามหาพวกคุณนั่นเอง
คุณ แล้วก็..หันไปเจอกับ..แดฮยอน..คุณตกใจมากเมื่อคุณเห็นเขาในระยะที่ห่างกันไม่ถึงปลายเล็บ จมูกแทบชนกันด้วยซ้ำ -//- คุณได้แต่มองหน้าหล่อที่หลับไหลอยู่ของเขา "คงจะเหยื่อยมากเลยสินะ" คุณพูดเบาๆพร้อมกับรอยยิ้มมุมปากอย่างเอ็นดูเขา..จู่ๆ แดฮยอนก็ลืมตา พรึ่บ "ว้าย!" คุณตดใจมว้ากกกก จนเผลออุทานขึ้นมาแล้วลุกขึ้นนั่ง "555 ดูสิตลกเป็นบ้าเลยยย 555!" เสียงหัวเราะของแดฮยอนน่าหมั่นไส้นัก คุนอายเล็กน้อย ที่เขาคงจะได้ยินอะไรไป "นายนี่มัน.." คุณพูดแก้เขิน แล้วก็ทำท่าจะลุกจากเตียง แต่มือหนาก็รั้งไว้ให้คุณอยู่ "จะรีบไปไหนล่ะ ชั้นยังขอบคุณเธอไม่หนัมใจเลยนะ" เขาพูด คุณหน้าร้อนผ่าว เมื่อนึกขึ้นได้ว่า เขาจูบคุณ... ไม่รอช้าเขาก็ดึงคุณเข้ามาในแขน2ข้างของเขา...เขากอดคุณแน่น.."ขอบใจนะ ขอบใจมากจริงๆ ที่ทำให้ชั้น..กลับมา" เขาพูดเบาๆข้างๆใบหูของคุณ "อื้ม ชั้นช่วยนายน่ะ...เพราะว่า...ชั้น...รัก..." คุณยังพูดไม่จบประโยค เขาก็ดึงคุณมาจูบ...มันเป็นจูบที่โหยหา แต่แฝงไปด้วยความอ่อนโยน ทำให้คุณหลุดออกจากร่างได้..ผ่านไปหลายนาที "เธอไม่ต้องพูดหรอก ชั้นคิดว่า..จูบของชั้น..คือคำตอบของทุกสิ่ง ชั้นรักเธอนะ"แดฮยอนพูด "ฮึก..ฮึก..ฮือ" "ยัยเด็กบ๊องง ร้องไห้ทำไม!" แดฮยอนพูดพร้อมปาดน้ำตาที่ใบหน้าของคุณ "ก็ชั้นดีใจนี่นา..ฮึกๆ..ฮือ" "โธ่เอ๊ย! ชั้นน่ะรักเธอมาานานแล้วล่ะรู้มั้ย" แดฮยอนพูดเสียงแผ่วลง เหมือนจะไม่อยากให้คุณได้ยิน แล้วเขาก็จูบหน้าผากของคุณอย่างเอ็นดู...
The end
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น