Fiction {B.A.P AND YOU}

ลำดับตอนที่ #2 : Fiction B.A.P Daehyun And You #2

� � � �คุณตะโกนใส่หนุ่มหล่อผิวสีตรงหน้า "อึดอัดหรอ ไหนๆก็อึดอัดแล้ว เธอ ก็หายใจไม่ออกไปเลยสิ" แล้วแดฮยอนก็ประกบอวบอิ่มของเขากับคุณเข้าด้วยกัน คุณตกใจแต่ คุณไม่เหลือสติอีกต่อไป! แดฮยอนเริ่มประกบปากคุณหนักขึ้น เสียใจด้วยนะ จูบแรกของคุณ...มือของเขาจับใบหน้าคุณให้อยู่ในองศาที่เขาต้องการ คุณสำผัสได้ถึงแผ่นลิ้นบางๆที่พยายามซุกไซ้ข้ามเขตแดนเข้ามา ทันใดนั้นเองที่คุณสัมผัสได้ถึงแผ่นลิ้นนั้น คุณก็เหงื่อแตกผลั่กด้วยความตกใจ คุณประคองสติของคุณไว้จาก อาฟเตอร์ช็อค (- -) คุณสามารถผลักเขาออกจากคุณได้สำเร็จ "ทำอะไรของนายน่ะ นายมันทุเรศที่สุดเลย ชั้นเกลียดแก อิแด้!"คุณด่าเขากลับ"เธอหนีชั้นไม่พ้นหรอก"....
� � � � กรี๊งงงง !เสียงกริ่งดังบอกว่า หมดเวลาพักเช้า 20นาที มันเป็น20นาทีที่ยาวนานสำหรับคุณ เพื่อนๆจอมทรยศกรูเขามากันเต็มห้อง "อ่าว พวกเธออยู่กันสองคนหรอ" เพื่อนคนแรก ที่ก้าวเข้ามาในห้องก่อนใครพูดขึ้นพร้อมทำหน้าแดง ชั้นกลับไปนั่งที่เด็ม แด้ก็ด้วย ครูคาบ2เข้าสอนต่อไป ความรู้สึกเมื่อกี้ยังวนเวียนตลอดเวลา ทั้งรู้สึกอาย ทั้งรู้สึกแปลก ทั้งตกใจ ตีกันไปหมด...กอนที่คุณจะรู้ตัวว่า แดฮยอนมองคุณด้วยสายตาจ้องจับผิด คุณจึงหันไปค้อนหน้าใส่เขา แดฮยอนทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ตามประสาคนกวน จุด จุด จุด
แต่ตอนนี้คุณไม่ได้รู้สึกรำคาญเมื่อเห็นเขาทำหน้าแบบนี้อีก แต่กลับใจเต้นไม่เป็นจังหวะ
� � � � � �DAEHYUN PART...
� � แย่ละสิ ผมทำอะไรลงไปก็ไม่รู้ ยังไงก็เถอะ แถๆไปก่อนละกัน ก็เธอน่ารักซะขนาดนี้น่ะ เสียดายจัง เธอน่าจะสนใจผมบ้าง ผมก็เป็นคนอย่างนี้มันไม่ดีตรงไหนล่ะ คนอื่นๆยังชอบผมเลย ยัยนี่ใจแข็งชะมัด จริงๆก็ ผมแอบมองยัยนี่มาตั้งแต่ ม.1 แล้วล่ะ ตอนนั้น ตั้งแต่ยัยนั่นยังใส่แว่น ตัดบ๊อบสันเท่าติ่งหูอยู่เลย แต่ตอนนี้พอเธอผมยาว เปลี่ยนกรอบแว่น เท่านั้นแหละ ยัยเฉิ่มคนเดิมก็หายไปเลย ผมเริ่มชอบเธอมาตั้งแต่ ม.1เลยน้าาา
...แต่ เธอไม่เคยสนใจผมเลยอ่ะ ผมก็เลยพยายามเรียกร้องความสนใจอยู่นี่ไง...
� � � � � �BABY PART�
� � โรงเรียนเลิกแล้ว แต่คุณต้องทำเวร กับเพื่อนอีกไม่กี่คน รวมถึงแดฮยอนด้วย... ตอนนี้คุณเริ่มเลิกใส่ใจกับความรู้สึกนั่ยแล้วล่ะ ตอนนั้นเองคุณเห็นกลุ่มเพื่อนๆยืนซุบซิบอะไรกันไม่รู้ ปล่อยให้คุณ แด้ แล้วก็เพื่อนอีก2คน กวาดห้องลบกระดานงกๆ "นี่ พวกเธอน่ะ ช่วยชั้นจัดโต๊ะทีสิ"คุณตะโกนออกไป "เอ่อ ขอโทษนะ(ชื่อคุณ)คือพวกเรามีเรียนพิเศษต่อน่ะจ่ะ เราไปก่นน้า" แล้วพวกนั้นก็เดิยออกห้องไปพร่อมกวักมือเรียก พวกที่เหลือ � �
� � � .....เอาอีกแล้ว....คุณกับแดฮยอนอีกแล้ววว.... คุณพยายามอยู่ให้ห่างแดฮยอนมากที่สุด (กลัวค่ะ yoy) �เขาตั้งหน้าตังตาลบกระดานที่เขียนอะไรไม่รู้เต็มไปหมด ก่อนจะหันมาหาคุณ "นี่เธอ อันนี้จะให้ลบมั้ย" แดฮยอนชี้ให้เห็นตัวหนังสือตัวเบ้อเริ่ม ฝีมือคนในห้องนั่นแหละ เห็นแล้วปรี๊ดด '(ชื่อคุณ)แดฮยอน แดฮยอน(ชื่อคุณ)' มันเขียนอย่างเง้อ่าาาา "อ้ายย ก็ลบสิยะ นายไม่อายบ้างหรอ" "ฮึๆ" แดฮยอนหัวเราคิกๆ ก่อนจะลบมันแบบเฉื่อยๆ "โอ๊ย! ลบก็ลบเร็วๆหน่อยสิคะ ไม่ใจเลย เอามานี้" คุณคว้าแปลงลบกระดานจากแดฮยอน หมับ แล้วก็ลบๆอย่างห้าวๆ จนเกลี้ยง "น่าเสียดายออก" แดฮยอนพูด "น่าอายสิไม่ว่า พวกนี้คิดอะไรก็ไม่รู้กัน จิ้นเจ้นอะไร ไร้สาระ"คุณพูดเสียงแข็ง"หราา!"แดฮยอนพูดพลางจับหัวคุณส่ายไปมาเบาๆ "โอ้ย ผมชั้นยุ่งนะ มันมัดยากนะรู้มั้ย"คุณพูด"เธอนี่ขี้บ่นจริงๆเลย ชั้นมัดให้ก็ได้"แดฮยอนพูดพร้อมหมุนตัวคุณไปรอบๆเหมือนเด็กเล็กๆ แล้วก็กดไหล่คุณให้นั้งลงบนโต๊ะ "มันจะดีเร้อ คนอย่างนายนี่นะ" ค้าเหมือนไม่ได้สนใจกับคำพูดของคุณ เขาเหมือนใช้สมาธิมาก เขาแกะหนังยางอย่างบรรจง มันเบาบางมาก คุณรู้สึกได้ จากนั้นเขาก็ค่อยๆรวบผมคุณทีละนิดๆ "นี่ ไอ้นี่น่ะ เอาออกก่อนได้ป่ะมันติดมือ"แดฮยอนพูดพลางขยับขาแว่นคุณเล่น�อ่าม คุณถอดออกแต่โดยดีๆ เขาก็มัดจ่อไป ช้านิดช้าหย่อยคุณก็ไม่ได้สนใจหรอก "ผมเธอหอมน่ากินจัง"เขาดมผมของคุณ ฟอดใหญ่"รีบมัดเร็วเข้าสิ" คุณพูด ก่อนที่คุณจะรู้สึกได้ว่า ท่อนแขนของใครบางคน โอบคุณจากด้านหลัง คุณตกใจ ความรู้สึกเดิมของคุณเริ่มกลับมา "ขอชั้นกินก่อนไม่ได้หรอ"แดฮยอนพูด แล้วเขาก็กอดคุณแน่นเรื่อยๆ "จะ..ทำอะไรชะ.."คุณยังพูดไม่ทันจบ เสียงของชายหนุ่มที่หิวโหยก็กระซิบใกล้หูคุณ "ให้ชั้นเถอะนะ" "เอาหน้านายออกไปเลย มันจั๊กจี้นะ.."คุณไม่รู้จะพูดยังไงให้เขาหยุด ใบหน้าเรียวเริ่มซุกไซ้ไปทั่ว ตั้งแต่ใบหู แก้ม ปาก ต้นคอ "อย่านะ.."คุณกลัวสุดขีด น้ำใสๆเริ่มออกจากตาของคุณ"อ่ะ..โทดที..ชั้น..เอ่อ"จู่ๆแดฮยอนก็หยุดการกระทำนั้นก่อนจะพูดติดๆขัดๆ "ชั้นกลับก่อนนะ แล้วเจอกัน..พรุ่งยี้นะ" แดฮยอนพูดแล้วรีบออกจากห้องไป ปล่อยให้คุณนั่งช็อคงงอยู่คนเดียว
�TOMORROW
� �วันนี้คุณมาทันเวลาเข้าเรียน "ค่ะ วันนี้ครูมีข่าวดีมาบอก มะรืนนี้จะมีกิจกรรมค่ายห้องพิเศษค่ะ เราจะไปที่ ภูเก็ตกันนะคะ" ว้าวววคุณได้ฟังข่าวดีแต่เช้า"แต่มีข้อแม้ว่า ทุกคนจะต้องไปไหนมาไหนด้วยกัน เป็น!คู่! ทั้งนั่ง นอน เดิน กิน อะไรทั้งหมด " ฮะ แล้วมันจะสนุกอะไรล่ะ "ครูจะเลือกให้เป็นคนที่นั่งข้างกันน่ะแหละ เป็นคู่กัน โอเคน้าา ไปละ มีปัญหาไรมาหาครู" ฮะ คู่ที่นั่งข้าง อะไรกันนน! "ทำไม่ เธอไม่อยากคู่กับชั้นหรอ"แดฮยอนพูด"ก็เออสิยะ!"คุณพูดอารมเสีย