"พี่หมีหนีคดี" (บทที่ 4)

 บทที่ 4

แผนบินหนีของหมีโจรป่า

ตั้งแต่คุกกากเกย์เดี้ยนตั้งมา ก็ไม่เคยมีใครหนีออกไปได้ แต่ก็ไม่เคยมีนักโทษที่ใช้ชีวิตยากจนขุดหลุมศพกินขยะแต่หน้าตาดี เข้ามาอยู่มาก่อนเลย หมีคิดว่านี่เป็นข้อแตกต่างของเขากับคนที่หนีออกไปไม่ได้ และมันจะทำให้เขาหนีได้

ชีวิตมันมีอะไรเยอะแยะ ที่ป่าช้า ฉันไม่เคยเรียนรู้ชีวิตและโลกภายนอกเลย หมีคิด 

ห้องพักของเขาติดกับห้องพักของวัชพอดี ส่วนห้องขังของใบมีดโกนอยู่ห่างออกไปหนึ่งห้องอยู่ติดกับห้องของหมูปิ้ง

หมีกำลังคิดแผนหนีออกอย่างเร่งรีบ แล้วเขาก็คิดออกจนได้

เช้าวันรุ่งขึ้น ทุกคนออกจากห้องขังมา วันนี้ไม่มีการตรวจห้องแล้ว พวกเขาจึงเดินแถวไปทานอาหารที่น่าผอีดผอม

"ฉันคิดออกแล้ว"

วัชถึงกับบ้วนอาหารออกมาบนโต๊ะอาหาร กระเด็นไปถูกถาดของใบมีดโกน ตาเบิกกว้าง

"ฉันอยู่มาสองปี คิดออกแค่แผนเดียว คือชิงกุญแจแล้วหนีออกประตูหน้า" วัชพูด "นายอยู่มาสี่วัน คิดออกได้ไงฟะ"

"แผนเป็นอย่างงี้ เราจะบินออกไป" หมีพูด

"ว่าแล้วว่าต้องปัญญาอ่อน" ใบมีดโกนกล่าวแล้วกุมขมับ

"ไม่ ฟังก่อนสิ พวกเขาให้เราเอาเศษไม้กลับมาจากโรงไม้ได้นี่ ฉันจำได้ว่ากรรไกรบอกว่านายเคยอยากเป็นนักบินนี่นา นายออกแบบได้แน่นอน"

"แต่เครื่องบินฉันมันบินไม่ขึ้นซักลำ... เออ แต่ถ้าเครื่องร่อนน่ะพอได้" ใบมีดโกนพูด

"บ้า..." วัชชากล่าว "ปัญญาอ่อนมาก แล้วจะไปบินออกทางไหนไม่ทราบ แล้วผู้คุมก็คงจะยอมให้ร่อนออกไปง่ายๆน่ะสินะ"

"ฟังก่อนสิ" หมีพูด "เราจะใช้เสื้อผ้าของเรา ถอดแล้วแอบเก็บไว้ไม่ต้องส่งซัก ฉันเคยขุดศพแล้่วใช้เืสื้อศพทำผ้าม่านในกระท่อม ฉันจะเป็นคนตัดผ้าทำปีกเอง ใบมีดโกนก็ไปทำโครงไม้เครื่องร่อนในห้องของนาย ทั้งหมดนี่ต้องทำตอนกลางคืน แล้วก็ต้องแอบไว้ใต้เตียงตอนเช้าไม่ให้ผู้คุมเห็นว่าเราทำอะไรกัน เมื่อเสร็จเราก็เอามาประกอบกันเป็นเครื่องบิน...หรือเครื่องร่อนก็แล้วแต่เถอะ"

"แล้วไงต่อ" ใบมีดโกนถาม แผนยังคงฟังดูเป็นไปได้ แต่ยังมีช่องโหว่

"เราต้องหาทางออกจากห้องขัง แล้วไปที่สนามหญ้า ฉันจะขุดลงไป ฉันขุดเร็วอยู่แล้ว เราจะขุดโค้งออกไปริมผา เป็นอุโมงค์ที่สั้นๆลอดลูกกรงลงไป แล้วเราก็โดด บินหนีไป..."

"ฉันคุ้นเคยที่นี่ดี" วัชพูด "เอาล่ะ เป็นไปได้ แต่ถ้าจะออกจากที่นี่ตอนกลางคืน เราต้องขโมยกุญแจห้องตั้งแต่เช้าเลยจากผู้คุมกะแรก ถึงจะขโมยกุญแจห้องพักเราได้ ก็ออกไปจากเรือนจำที่มียามเฝ้าหนาแน่นไม่ได้อยู่ดี แผนบินออกทางสนามบอลฟังดูเป็นไปได้ที่สุด ถึงแม้โอกาสจะ... น้อยสุดๆ"

"โอเค งั้นแบ่งเป็นสามวัน วันแรกก็คือวันนี้ เราจะขโมยไม้ และซ่อนเสื้อไว้ไม่ต้องส่งซัก แล้วเริ่มงานเลย การประดิษฐ์ต้องเสร็จพร้อมประกอบในคืนที่สอง และคืนที่สาม เราจะหนีออกไปกัน พอเจ้าบิ๊กปอกลับมา เราก็ไม่อยู่ที่นี่แล้ว" ใบมีดโกนกล่าว

"แล้วกลับมาช่วยกรรไกร" หมีกล่าว

"ช่วยกรรไกร กรรไกรทำไมหรอ ที่ห้องไม้มีกรรไกร---" วัชกล่าว แล้วก็นึกออก "อ๋อ ญาตินายล่ะสินายใบมีดโกน"

"โอเค แผนก็ตามนี้" หมีกล่าวสรุป

"แล้วฉันล่ะ" หมูปิ้งถามหลังจากฟังมาทั้งหมด แต่ชื่อตัวเองไม่ปรากฎ

"นายดูต้นทาง" หมีตอบ

ออดสัญญาณดังขึ้น หมดเวลากินข้าวแล้ว ถึงเวลาไปทำงานในโรงไม้แล้ว...

......................................................................................

โปรดติดตามตอนต่อไป